Hoe bloedstolsels worden behandeld

Er zijn drie algemene categorieën geneesmiddelen die gewoonlijk worden gebruikt om bloedstolsels (trombose) te voorkomen of te behandelen: anticoagulantia, fibrinolytica en bloedplaatjesaggregatieremmers. Sommige hiervan (Pradaxa, Angiomax, ReoPro) zijn misschien onbekend, terwijl andere (warfarine, heparine, aspirine) over het algemeen bekende namen zijn. Ze hebben verschillende werkingsmechanismen, verschillende risico's en worden onder verschillende omstandigheden gebruikt. Een mogelijke bijwerking die ze allemaal gemeen hebben, is overmatig bloeden, dus al deze medicijnen moeten met de juiste voorzorgsmaatregelen worden gebruikt. Hoewel medicijnen de steunpilaar zijn van de behandeling van bloedstolsels, kan bij bepaalde patiënten een chirurgische ingreep nodig zijn om ze te voorkomen.

Heel goed / Laura Porter

Voorschriften

Als u een bloedstolsel heeft of vermoedt dat u een bloedstolsel heeft, verlaat u waarschijnlijk het kantoor van uw arts met een recept. Wat u inneemt, is afhankelijk van verschillende factoren, waaronder uw algehele gezondheid, de waarschijnlijke oorzaak van het stolsel, de ernst ervan en meer.

Anticoagulantia

Anticoagulantia remmen een of meer van de stollingsfactoren, een groep bloedeiwitten die verantwoordelijk zijn voor de bloedstolling.

Deze medicijnen zijn onder meer:

Coumadin (warfarine): tot voor kort was warfarine het enige oraal toegediende antistollingsmiddel dat beschikbaar was.

Het grootste probleem met warfarine is de juiste dosering te krijgen, wat moeilijk kan zijn voor artsen en ongemakkelijk voor patiënten.

Als u met het gebruik begint, moet de dosering gedurende een periode van weken worden gestabiliseerd en zijn frequente bloedonderzoeken (INR-bloedonderzoeken) nodig om dit te verzekeren. Zelfs na stabilisatie moeten INR-tests periodiek worden herhaald en moet de dosering van warfarine vaak opnieuw worden aangepast.

• "Nieuwe" orale anticoagulantia: Omdat de optimale dosis warfarine relatief moeilijk te hanteren kan zijn, hebben farmaceutische bedrijven jarenlang gewerkt aan het bedenken van warfarine-vervangingsmiddelen, dat wil zeggen anticoagulantia die oraal kunnen worden ingenomen. Vier van deze nieuwe orale anticoagulantia (de NOAC-medicijnen genoemd) zijn nu goedgekeurd. Dit zijn Pradaxa (dabigatran), Xarelto (rivaroxaban), Eliquis (apixaban) en Savaysa (edoxaban). Het belangrijkste voordeel van al deze medicijnen is dat ze in vaste dagelijkse doseringen kunnen worden gegeven en dat er geen bloedonderzoek of dosisaanpassing nodig is, maar zoals bij alle medicijnen zijn er ook nadelen aan de NOAC-medicijnen.
• Heparine: Heparine is een intraveneus medicijn dat een onmiddellijk (binnen enkele seconden) remmend effect heeft op de stollingsfactoren. Het wordt uitsluitend gebruikt bij ziekenhuispatiënten. Artsen kunnen de dosering naar behoefte aanpassen door de bloedtest van de partiële tromboplastinetijd (PTT) te volgen. De PTT geeft weer hoeveel de stollingsfactoren zijn geremd (de "dunheid" van het bloed).
• Heparine met laag molecuulgewicht: deze geneesmiddelen, Lovenox (enoxaparine) en Fragmin (dalteparine), zijn gezuiverde derivaten van heparine. Hun grote voordeel ten opzichte van heparine is dat ze als injecties kunnen worden gegeven (wat bijna iedereen in een paar minuten kan leren) in plaats van intraveneus, en ze hoeven niet nauwlettend te worden gecontroleerd met bloedonderzoeken. In tegenstelling tot heparine kunnen ze dus met relatieve veiligheid poliklinisch worden toegediend.
• Nieuwere intraveneuze of subcutaan toegediende anticoagulantia: Er zijn verschillende heparine-achtige anticoagulantia ontwikkeld, waaronder argatroban, Angiomax (bivalirudine), Arixtra (fondaparinux) en Refludan (lepirudine).

Geneesmiddelen tegen bloedplaatjes

Er worden drie groepen medicijnen gebruikt om de "plakkerigheid" van bloedplaatjes, de kleine bloedelementen die de kern van een bloedstolsel vormen, te verminderen. Door het vermogen van bloedplaatjes om samen te klonteren te remmen, remmen bloedplaatjesaggregatieremmers de bloedstolling.Deze geneesmiddelen zijn het meest effectief in het voorkomen van abnormale bloedstolsels in slagaders en zijn veel minder effectief in het voorkomen van trombose in de aderen.

• Aspirine en Aggrenox (dipyridamol): deze geneesmiddelen hebben een bescheiden effect op de "plakkerigheid" van bloedplaatjes, maar veroorzaken minder bloedingsgerelateerde bijwerkingen dan de andere bloedplaatjesaggregatieremmers. Ze worden vaak gebruikt om het risico op een hartaanval of beroerte te verminderen bij mensen met een verhoogd risico. Aspirine is vrij verkrijgbaar (OTC) en op recept verkrijgbaar. Uw arts zal u vertellen welke voor u geschikt is.
• Adenosinedifosfaat (ADP) receptorremmers: Plavix (clopidogrel) en Effient (prasugrel): deze geneesmiddelen zijn krachtiger (en daarom riskanter) dan aspirine en dipyridamol. Ze worden vaak gebruikt wanneer het risico op arteriële stolling bijzonder hoog is. Hun meest voorkomende toepassing is bij mensen die coronaire stents hebben gekregen, hoewel beslissingen over wanneer en hoe lang ze moeten worden gebruikt controversieel zijn.
• IIb / IIIa-remmers: ReoPro (abciximab), Integrilin (eptifibatide) en Aggrastat (tirofiban): deze geneesmiddelen zijn de krachtigste groep bloedplaatjesremmers. Ze remmen een naamgenootreceptor op het oppervlak van bloedplaatjes die essentieel is voor kleverigheid van bloedplaatjes. Ze worden voornamelijk gebruikt om acute stolling te voorkomen na interventionele procedures (zoals angioplastiek en plaatsing van een stent) en om mensen met een acuut coronair syndroom te behandelen. Deze medicijnen zijn erg duur en moeten over het algemeen intraveneus worden toegediend.

Trombolytische geneesmiddelen

Deze krachtige medicijnen, ook bekend als fibrinolytische middelen of "stolselbrekers", worden intraveneus toegediend om bloedstolsels op te lossen die zich in het proces van vorming bevinden. Voor het grootste deel is het gebruik ervan beperkt tot patiënten die binnen de eerste uren van een acute hartaanval of beroerte proberen een geblokkeerde slagader opnieuw te openen en permanente weefselschade te voorkomen.

Deze medicijnen kunnen lastig te gebruiken zijn en ze brengen een aanzienlijk risico op bloedingscomplicaties met zich mee.

In de juiste omstandigheden kunnen deze medicijnen echter de dood of invaliditeit door een hartaanval of beroerte voorkomen.

Trombolytische geneesmiddelen zijn onder meer:

• Tenecteplase: dit medicijn lijkt minder bloedingsgevolgen te veroorzaken en is gemakkelijker toe te dienen dan sommige andere geneesmiddelen in deze groep.
• Streptokinase: dit wordt wereldwijd het meest gebruikt omdat het relatief goedkoop is.
• Urokinase
• Alteplase
• Reteplase

Bloedstolsels Doctor Discussiegids

Download onze afdrukbare gids voor uw volgende doktersafspraak om u te helpen de juiste vragen te stellen.

Stuur naar uzelf of een geliefde.

Deze Doctor Discussion Guide is verzonden naar {{form.email}}.

Er is een fout opgetreden. Probeer het alstublieft opnieuw.

Operaties

Soms kan een bloedstolsel in de armen of benen (diepe veneuze trombose of DVT genoemd) naar de longen reizen en een bloedstolsel vormen dat longembolie (PE) wordt genoemd.

Voor patiënten met DVT en om de een of andere reden de beschikbare medicijnen niet kunnen gebruiken, is er een andere behandeling beschikbaar. Chirurgen kunnen een klein metalen apparaatje implanteren, een inferieur vena cava-filter (IVC) genaamd, dat grote stolselfragmenten opvangt en voorkomt dat ze door de vena cava gaan (een grote ader in de buik die bloed uit het onderlichaam terug naar het hart brengt). Het is een feit dat u zich geen zorgen hoeft te maken.

Deze filters kunnen permanent op hun plaats blijven of worden verwijderd, afhankelijk van de individuele situatie van de patiënt.

Vrij verkrijgbare therapieën

Als u een bloedstolsel in uw benen heeft gehad of het risico loopt op een bloedstolsel, kan uw arts u aanraden om speciale elastische sokken, compressiekousen genaamd, te dragen. Deze kunnen de bloedstroom uit de benen en terug naar het hart bevorderen en de pijn verminderen. en zwelling in de benen of armen als gevolg van beschadigde bloedvaten, een aandoening die bekend staat als posttrombotisch syndroom.

Steunkousen zijn verkrijgbaar bij drogisterijen en winkels voor medische artikelen. Bespreek met uw arts welke lengte (kniehoog of dijhoog) het beste voor u is.