Alistair Berg / Getty Images
Belangrijkste leerpunten
- Het fenomeen "Zoom-vermoeidheid" verwijst naar de vermoeidheid die velen tot uitdrukking brengen bij het gebruik van Zoom en andere videoconferentietechnologieën sinds het begin van de pandemie.
- Een cognitief psycholoog geeft vier specifieke redenen waarom Zoom energie kan zappen en wat gebruikers kunnen doen om zich energieker te voelen.
- In plaats van Zoom aan te klagen, hoopt dit raamwerk verder onderzoek te motiveren en videoconferentietechnologieën te verbeteren voor een toekomst die ze waarschijnlijk meer dan ooit zal omvatten.
Tijdens de pandemie zijn videogesprekken een steunpilaar geworden. Maar na een jaar van videovergaderingen en bijeenkomsten, ervaren velen "Zoom-vermoeidheid" of verhoogde niveaus van vermoeidheid, angst of bezorgdheid als gevolg van overmatig gebruik van het platform.
Een cognitief psycholoog ziet de noodzaak om het nieuwe virtuele landschap te verbeteren en biedt een concreet raamwerk waarom zoveel mensen Zoom-vermoeidheid ervaren en hoe je jezelf kunt helpen.
Volgens Jeremy Bailenson, PhD, cognitief psycholoog, onderzoeker en raamwerkauteur aan de Stanford University, kun je deze vermoeidheid toeschrijven aan vier belangrijke factoren:
- Oogstaar op korte afstand
- Verhoogde cognitieve belasting
- Voortdurend naar jezelf kijken
- Verminderde mobiliteit
Slechts een maand nadat de pandemie de VS trof, begonnen velen te speculeren over de vraag waarom dit soort vermoeidheid optreedt. Maar Bailenson wordt specifiek, met behulp van academische theorie en onderzoek, om te wijzen op tekortkomingen in het ontwerp van videoconferenties, en om onderzoeks- en ontwikkelingsgebieden voor sociale wetenschappers en technologieontwikkelaars te identificeren.
Terwijl Bailenson en zijn collega's doorgaan met het identificeren en aanpakken van problemen die verband houden met videoconferenties, stelt hij manieren voor waarop we onszelf in de tussentijd kunnen helpen. Het artikel werd eind februari in het tijdschrift gepubliceerdTechnologie, geest en gedrag.
Wat dit voor u betekent
Als u last heeft van zoomvermoeidheid, probeer dan de venstergrootte te verkleinen en dichter bij de camera te plaatsen en het zelfbeeld te verbergen. Probeer ook elke 15 minuten op te staan, te bewegen en uit te rekken, of met collega's en vrienden te praten over het beperken van videogesprekken en het door elkaar gebruiken van audiogesprekken.
Vier redenen achter zoomvermoeidheid
Bailenson vat vier belangrijke redenen samen waarom eindeloze Zoom-oproepen onze energie zappen: afstand van de blik naar de ogen, verhoogde cognitieve belasting, eindeloze herinneringen aan hoe je eruit ziet en verminderde mobiliteit.
Eye Blikafstand
Uw videoconferentiesysteem thuis, zegt Bailenson, kan ervoor zorgen dat het lijkt alsof de persoon op het scherm gewoon te dichtbij is. Als het hoofd van de persoon het grootste deel van het scherm in beslag neemt en u bevindt zich ook dicht bij het scherm, dan kan de afstand tussen u en het gezicht van de persoon ruim onder de 60 centimeter zijn, wat vaak alleen wordt gereserveerd voor intiem contact. "In een-op-een-bijeenkomsten die boven Zoom worden gehouden, bewaren collega's en vrienden een interpersoonlijke afstand die gereserveerd is voor dierbaren", schrijft Bailenson.
Naast de intieme afstand van aangezicht tot aangezicht, die vooral als we niet intiem met de persoon zijn, uitputtend is, wordt een ander vermoeiend aspect altijd geconfronteerd met frontaal oogcontact. Denk aan liften, schrijft Bailenson: "Ruiters kunnen dit oplossen door naar beneden te kijken."
Tijdens persoonlijke bijeenkomsten, schrijft Bailenson, wordt niet iedereen gedwongen de hele tijd naar hetzelfde te staren; er zijn wisselende luidsprekers, iemand presenteert iets op het scherm of ze kijken de kamer rond. "Maar met Zoom krijgen alle mensen non-stop de mening van alle andere mensen", schrijft hij. "Dit lijkt op het feit dat je in een volle metro zit terwijl je gedwongen wordt naar de persoon te staren waar je heel dicht bij staat."
Het is belangrijk om hier op te merken, zegt Bailenson, dat het in sommige culturen gebruikelijker is om dicht bij andere te staan, dus de oogafstand is misschien niet voor iedereen een probleem. Om in te spelen op verschillende manieren waarop Zoom-vermoeidheid van invloed kan zijn op verschillende demografische gegevens, voeren Bailenson en collega's momenteel een grote studie online uit via Stanford University.
"Er is reden om te voorspellen dat Zoom-vermoeidheid erger zal zijn voor vrouwen dan voor mannen op basis van eerder onderzoek," vertelt Bailenson aan Verywell. Gender- en culturele verschillen, zegt hij, "we hopen door de bovengenoemde studie een beter begrip te kunnen krijgen."
Verhoogde cognitieve belasting
Cognitieve belasting heeft te maken met hoeveel informatie ons werkgeheugen tegelijk kan verwerken. Als je je bijvoorbeeld probeert te concentreren op een gesprek, maar dat niet kunt omdat je aan iets anders denkt, dan remde de toegenomen cognitieve belasting je vermogen om je op dat moment te concentreren.
Bailenson vertelt ons dat we moeten denken aan alles wat er gaande is tijdens een Zoom-oproep in plaats van aan een persoonlijk gesprek. Er zijn verschillende technische aspecten die moeten worden beheerd, vertraagde reactie vanwege verbindingsproblemen, evenals nadenken over hoe u zich op de camera presenteert.
Er is ook de bevinding dat mensen de neiging hebben om 15% luider te praten tijdens videogesprekken en moeten nadenken over het kijken naar het scherm en / of de camera als ze de illusie van oogcontact willen creëren. "Het 'klassieke' oogcontactprobleem bij video is dat men naar de camera kan kijken, of naar andere gezichten, maar niet beide tegelijk, dus de blik staat nooit op één lijn", zegt Bailenson.
Tientallen jaren van hardwareonderzoek hebben dat probleem nog steeds niet opgelost. "Deze constante monitoring van gedrag klopt", schrijft hij.
Voortdurend naar jezelf kijken
"Stel je voor dat op de fysieke werkplek, gedurende een volledige werkdag van acht uur, een assistent je volgde met een handspiegel", schrijft Bailenson. Dit zou een belachelijke situatie zijn, voegt hij eraan toe, maar is vergelijkbaar met wat er de hele dag gebeurt bij Zoom-oproepen.
Hoewel er nog de mogelijkheid is om het zelfweergavevenster te verbergen, verschijnt uw gezicht nog steeds bij het opstarten van de applicatie. Hoewel er meer onderzoek nodig is naar de effecten van deze specifieke, herhaalde gevallen van zichzelf zien, schrijft Bailenson, "is het waarschijnlijk dat een constante 'spiegel' op Zoom zelfevaluatie en negatief affect veroorzaakt."
Verminderde mobiliteit
In tegenstelling tot persoonlijke bijeenkomsten en telefoontjes, zegt Bailenson, komt een Zoom-oproep met de verwachting dat je op zijn plaats blijft.
Tijdens vergaderingen "lopen mensen op, staan op en strekken zich uit, krabbelen op een notitieblok, staan op om een schoolbord te gebruiken, lopen zelfs naar de waterkoeler om hun glas bij te vullen", schrijft hij. Bij niet-videogesprekken, voegt hij eraan toe, is er de "wonderlijke illusie" dat de persoon al zijn mentale en fysieke energie aan het gesprek besteedt, terwijl hij in werkelijkheid een aantal dingen zou kunnen doen.
Beperkte beweging, als gevolg van de technologie en verwachtingen met betrekking tot videoconferenties, zou kunnen bijdragen aan vermoeidheid, vooral gezien het bewijs dat mensen beter presteren en leren wanneer ze bewegen.
DIY-oplossingen voor zoomvermoeidheid
We moeten Zoom of een andere videoconferentietoepassing niet de schuld geven, schrijft Bailenson. Deze problemen kunnen echter technologische oplossingen inspireren.
Terwijl onderzoekers en programmeurs werken om Zoom-vermoeidheid te verminderen, stelt Bailenson voor om verschillende aanpassingen te maken, vooral als je de hele dag op Zoom zit.
Met betrekking tot het probleem met de ogen, zegt Bailenson bijvoorbeeld dat "de beste oplossing die ik heb bedacht, is om het Zoom-venster heel klein te maken - 2 inch bij 2 inch - en het vervolgens bovenaan / in het midden van het scherm te plaatsen. scherm net onder de camera. " Op die manier zijn de ogen meer naar de camera gericht terwijl hij nog steeds naar videoconferentieleden kijkt.
Om de cognitieve belasting in het algemeen te verminderen, voegt hij eraan toe, "de eenvoudigste oplossing hier is om meer vergaderingen aan te moedigen die alleen audio zijn, en videogesprekken alleen te reserveren voor wanneer ze absoluut noodzakelijk zijn." Teamleden kunnen samenwerken om te beslissen wat video vereist. En als iemand toch een videogesprek moet voeren, is "klikken op 'zelfweergave verbergen' een geweldige manier om vermoeidheid te verminderen", zegt hij.
Ten slotte, als er geen manier is om de hele dag achter elkaar Zoom-oproepen te omzeilen, raadt Bailenson aan te proberen te bewegen wanneer je kunt. "Ik ben ongeveer elke 15 minuten aan het opstaan, uit het cameraframe gelopen en me uitrekken", zegt hij. "Ik luister nog steeds en let op."
