Het voorste kruisband (ACL) en het achterste kruisband (PCL) zijn twee belangrijke ligamenten in de knie die samenwerken om stabiliteit te bieden. Het zijn ook veelvoorkomende plaatsen van ernstige tranen, vooral bij atleten.
Hoewel ACL- en PCL-verwondingen in eerste instantie vergelijkbare symptomen lijken te hebben, zoals knie-instabiliteit en pijn, hebben de ligamenten unieke kenmerken waardoor ze verschillen in termen van wie is aangedaan, omvang van het letsel en behandelingsrichtlijnen.
Barry Austin / Digital Vision / Getty ImagesAnatomie
De ACL en PCL zijn twee belangrijke ligamenten die kriskras door het gewricht lopen, waardoor de knie kan buigen en strekken zonder heen en weer te schuiven. De ACL voorkomt dat het scheenbeen langs het dijbeen naar voren schuift, terwijl de PCL voorkomt dat het scheenbeen en het dijbeen naar achteren schuiven.
Samen bieden ze stabiliteit aan het kniegewricht, waardoor het niet heen en weer kan bewegen en tegelijkertijd kan buigen en strekken. De ACL voorkomt dat het scheenbeen langs het dijbeen naar voren schuift, terwijl de PCL voorkomt dat het scheenbeen en het dijbeen naar elkaar toe schuiven.
De andere twee ligamenten van de knie, het mediale collaterale ligament (MCL) en het laterale collaterale ligament (LCL). Deze lopen langs de buitenkant van de knie en voorkomen dat de knie zijwaarts buigt.
Symptomen
De symptomen van ACL-verwondingen en PCL-verwondingen zijn in wezen hetzelfde: pijn, zwelling en knie-instabiliteit. Waar ze de neiging hebben om te verschillen, is de omvang van het letsel en de ernst van de symptomen.
Omdat het kleiner en zwakker is dan de PCL, is de kans groter dat de ACL een volledige traan oploopt. Wanneer dit gebeurt, kan er een hoorbare "plop" zijn op het moment dat het ligament scheurt. ACL-schade kan zich uitstrekken tot aangrenzende structuren, inclusief andere ligamenten, evenals het halvemaanvormige kraakbeenkussentje dat bekend staat als meniscus en dat dient als een kussen tussen de onderkant van het dijbeen en de bovenkant van het scheenbeen.
De pijn van een ACL-traan zal meestal ernstiger zijn dan die van een PCL-traan. Er kan ook een aanzienlijk (of totaal) verlies van bewegingsbereik van de knie zijn. Zwelling van een ACL-traan ontwikkelt zich langzaam, in de loop van 24 uur.
De meeste PCL-verwondingen zijn gedeeltelijke tranen. Zwelling zal waarschijnlijk vrijwel onmiddellijk optreden, maar er zal relatief minder pijn zijn, indien aanwezig. Bij minder dan 20% van de verwondingen aan de knieband is de PCL betrokken.
Oorzaken
Zowel ACL-tranen als PCL-tranen kunnen het gevolg zijn van een sportongeval. De ACL loopt hoogstwaarschijnlijk letsel op tijdens een plotselinge stop of een snelle verandering van richting - bewegingen die typisch zijn voor activiteiten als voetbal, basketbal, voetbal en skiën. Onhandig landen na een sprong kan ook de ACL beschadigen. Het risico op een sportgerelateerde ACL-scheur is groter voor mensen met een slechte fysieke conditie, slecht passend schoeisel (of skibinding) en spelen op glad kunstgras.
Vrouw zijn is ook een risicofactor voor ACL-tranen. Vrouwelijke atleten hebben twee tot zeven keer meer kans om hun ACL te verwonden dan mannen vanwege een aantal anatomische en biomechanische verschillen tussen de twee geslachten.
PCL-tranen treden meestal op wanneer de knie gebogen is, zoals tijdens een val met de knie naar beneden gericht of bij een auto-ongeluk waarbij de gebogen knie in het dashboard vastloopt. Een harde klap op het scheenbeen net onder de knie, zoals bij voetbal of voetbal kan gebeuren, kan ook de PCL verwonden, evenals een misstap op een oneffen ondergrond.
Diagnose
Om een gescheurde ACL of PCL te diagnosticeren, begint een arts met een lichamelijk onderzoek, op zoek naar bepaalde tekenen en symptomen van letsel.
Bij een ACL-scheur zal de knie zacht aanvoelen langs de gewrichtslijn en zal het moeilijk, zo niet onmogelijk zijn om de knie te buigen. Er kunnen ook spasmen en bewaking van de hamstrings aan de achterkant van de dij zijn.
Een veelbetekenend teken van een PCL-traan is een achterwaartse, doorhangende positie van de knie als deze gebogen is. De knieschijf kan mogelijk nog verder naar achteren schuiven als de knie meer dan 90 graden gebogen is.
Zodra een traan wordt vermoed, kan de diagnose worden bevestigd met een röntgenfoto (die volledige breuken kan laten zien) of magnetische resonantiebeeldvorming (die beter in staat is om ligamenten en andere zachte weefsels te visualiseren).
Behandeling
De behandeling van ACL- en PCL-verwondingen is in wezen hetzelfde, maar zal verschillen afhankelijk van de ernst of graad van het letsel:
- Graad 1: Het ligament is licht gestrekt, maar de knie is stabiel.
- Graad 2: Het ligament is losgeraakt of gedeeltelijk gescheurd.
- Graad 3: Er is een volledige breuk van het ligament.
Afhankelijk van de graad kan het letsel worden behandeld met het RICE-protocol: rust, ijs, compressie en elevatie. Fysiotherapie wordt vaak aanbevolen om de kracht en het bewegingsbereik van de gewrichten terug te krijgen. Volledige tranen kunnen arthroscopische chirurgie en ligamentreconstructie vereisen.
Het enige echte verschil tussen de behandeling van ACL- en PCL-verwondingen is de waarschijnlijkheid van chirurgische ingreep. Omdat ACL-tranen waarschijnlijk niet volledig zijn, is de behandelingskuur meestal veel uitgebreider.
Niet iedereen met een volledige ACL-ruptuur heeft een operatie nodig. Mensen die grotendeels inactief zijn of ouder zijn, kunnen het vaak redden met een kniebrace of ondersteunend mobiliteitshulpmiddel na een ACL-scheur.
Aan de andere kant kunnen de meeste PCL-verwondingen vanzelf genezen zonder operatie en zijn mogelijk alleen krukken en een knie-immobilisator nodig om kniebeweging tijdens herstel te voorkomen.
-culture-and-stds.jpg)
