Wat is hoogtevrees?

Acrofobie is een aanhoudende en intense hoogtevrees. Mensen met hoogtevrees zullen paniek en plotselinge angst ervaren in verschillende situaties met hoogtes. Deze situaties kunnen zijn: op een brug staan, over een klif kijken, op de bovenste verdieping van een wolkenkrabber zijn, in een vliegtuig rijden en meer.

Het is belangrijk om acrofobie te begrijpen, diagnosticeren en behandelen. Als acrofobie onbehandeld blijft, kan het extreem leed veroorzaken en het leven van een persoon aanzienlijk schaden door vermijdingsgedrag.

Iemand met hoogtevrees kan bijvoorbeeld weigeren om in een vliegtuig te vliegen, te gaan wandelen op een berg, in een lift te rijden of een vriend te bezoeken die in een appartement op de bovenste verdieping woont.

Marius Hepp / EyeEm / Getty-afbeeldingen

Definitie

Acrofobie is de hoogtevrees. Deze angst is buitensporig voor de situatie, hardnekkig en kan ertoe leiden dat iemand situaties vermijdt waarin hij mogelijk wordt blootgesteld aan hoogten. Acrofobie is een soort specifieke fobie en wordt in de "Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5)) als een angststoornis gecategoriseerd.

Specifieke fobieën treden op wanneer iemand buitensporige en onmiddellijke angst en ongerustheid ervaart, wanneer hij wordt blootgesteld aan een specifieke situatie, ervaring of trigger.

Geschat wordt dat ongeveer 12,5% van de volwassenen in de Verenigde Staten tijdens hun leven een specifieke fobie, zoals hoogtevrees, zal ervaren. Er zijn veel soorten specifieke fobieën, maar acrofobie is een van de meest voorkomende. Onderzoek wijst uit dat de levenslange prevalentie van acrofobie ongeveer 6,4% is, waarbij meer vrouwen het ervaren dan mannen.

Symptomen

Het belangrijkste kenmerkende symptoom van hoogtevrees is hoogtevrees. Acrofobie is in het algemeen een hoogtevrees. Een persoon met hoogtevrees kan symptomen ervaren in verschillende situaties, variërend van het kijken uit een wolkenkrabberraam tot wandelen langs een klif.

Een persoon met acrofobie zal een plotseling begin van angst ervaren en een reeks symptomen zoals uiteengezet in de DSM-5. Deze symptomen zijn onder meer:

• Overmatige en overweldigende angst en bezorgdheid
• Oppervlakkige ademhaling of hyperventilatie
• Trillen of beven
• Droge mond
• Zweten
• Gevoelloosheid of tintelingen in de handen, voeten of lippen
• Tachycardie of hartkloppingen
• Pijn op de borst
• Angst om de controle te verliezen
• Derealisatie of depersonalisatie
• Angst om dood te gaan

Een persoon met acrofobie kan ook duizeligheid, duizeligheid of duizeligheid ervaren wanneer hij wordt blootgesteld aan hoogten of alleen maar aan hoogtes denkt.

Acrofobie Triggers

Triggers voor acrofobie zullen van persoon tot persoon verschillen, maar kunnen het volgende omvatten:

• Wolkenkrabbers
• Kliffen
• Vliegen in een vliegtuig
• Liften
• Rotsklimmen
• Roltrappen
• Trappen
• Uitkijkend uit een raam van de bovenste verdieping
• Bruggen oversteken
• Over viaducten rijden

Diagnose

Net als andere specifieke fobieën, kan acrofobie worden vastgesteld door middel van een gesprek met uw huisarts, psychiater of andere professional in de geestelijke gezondheidszorg. Ze kunnen vragen stellen over situaties die uw angst opwekken, hoelang deze angst aanhoudt en eventueel vermijdingsgedrag.

Er is ook een zeer recente maatregel genaamd The Granger Causality Convolutional Neural Network (GCCNN) -methode die probeert om hoogtevrees objectiever te diagnosticeren. Met behulp van elektro-encefalogram (EEG) -signalen classificeert dit acrofobie als matig of ernstig.

Vanwege de benodigde apparatuur en het beperkte onderzoek is deze diagnose- en classificatiemethode waarschijnlijk niet voor velen toegankelijk.

Algemene versus specifieke hoogtevrees

Acrofobie is de algemene hoogtevrees.

Er zijn andere specifieke fobieën voor meer verschillende hoge plaatsen of situaties. Dit zijn onder meer:

• Aerofobie: vliegangst
• Cremnofobie: angst voor kliffen en afgronden
• Bathmofobie: angst voor hellingen
• Gephyrofobie: angst om een ​​brug over te steken

Iemand die bijvoorbeeld bang is om te vliegen, maar het prima vindt om op een wolkenkrabber of klif te staan, kan de diagnose aerofobie krijgen. Iemand die bang is om te vliegen, en ook bang is voor kliffen, uitkijkt over ramen op de bovenste verdieping, over bruggen rijdt en andere situaties, kan mogelijk de diagnose hoogtevrees krijgen.

Het is belangrijk om de juiste diagnose te krijgen, zodat uw behandeling het meest effectief kan zijn.

Diagnostische criteria

Om een ​​diagnose van acrofobie te krijgen, moet een persoon voldoen aan de diagnostische criteria voor specifieke fobie, zoals uiteengezet in de DSM-5. Dit criterium omvat:

• Overmatige en onevenredige angst voor een specifieke situatie of trigger: voor mensen met hoogtevrees omvat dit een verscheidenheid aan situaties met hoogten.
• Plotselinge en onmiddellijke angstreactie bij blootstelling aan hoogten
• Vermijdingsgedrag zoals het vermijden van mogelijke ontmoetingen met hoogtes
• Aanhoudende angst gedurende minstens zes maanden
• Levensstoornissen als gevolg van vermijdingsgedrag, angst, angst en angst

Een bepalend aspect van specifieke fobieën is dat de angst irrationeel is en dat de angst en angst niet in verhouding staan ​​tot de situatie. De meeste mensen met een specifieke fobie weten dat hun angst irrationeel is, maar ze voelen zich niet in staat om deze te beheersen. Dit inzicht is echter niet nodig om de diagnose acrofobie of een andere specifieke fobie te krijgen.

Vanaf 2013, toen de vijfde editie van de DSM werd gepubliceerd, hoeft een persoon geen inzicht meer te hebben in de irrationaliteit van zijn angst. Sommige mensen met hoogtevrees denken misschien dat hun angst gerechtvaardigd is en hen in veiligheid houdt, en voel geen motivatie om een ​​behandeling te zoeken.

Als u of een geliefde worstelt met een fobie, neem dan contact op met de Substance Abuse and Mental Health Services Administration (SAMHSA) National Helpline op 1-800-662-4357 voor informatie over ondersteunings- en behandelingsfaciliteiten in uw omgeving.

Zie onze nationale hulplijndatabase voor meer bronnen voor geestelijke gezondheidszorg.

Oorzaken

Zoals alle angststoornissen en specifieke fobieën, wordt acrofobie veroorzaakt door een complex samenspel van factoren. Wetenschappers weten niet precies wat hoogtevrees veroorzaakt bij sommige mensen en niet bij anderen. Het antwoord is waarschijnlijk een combinatie van genetische en omgevingsfactoren.

Genetica

Er is opkomend wetenschappelijk bewijs dat een verscheidenheid aan specifieke fobieën verband houdt met overeenkomstige genen. Dit wordt ondersteund door demografische onderzoeken die een gemiddelde erfelijkheidsgraad van 30% van specifieke fobieën aantonen.

Een studie uit 2016 probeerde chromosomale regio's te identificeren die geassocieerd zijn met acrofobie met behulp van een genetisch isolaat uit Finland. De studie concludeerde dat de genetica achter acrofobie ongelooflijk complex is.

Hoewel de studie niet één specifiek gen vond dat acrofobie veroorzaakt, vond het wel dat chromosomen 4q28, 8q24 en 13q21-q22 in verband konden worden gebracht met genetische aanleg voor acrofobie. Meer onderzoek is echter nodig om de omvang van de genetica achter de erfelijkheid en aanleg van acrofobie te bepalen.

Geleerde ervaring

Net als andere specifieke fobieën, kan acrofobie ook worden veroorzaakt door iemands omgeving. Dit kan specifiek betrekking hebben op traumatische ervaringen met hoogtes, of opgedane ervaringen zoals het zien van een ouder met hoogtevrees.

Een val van een hoogte als kind hebben, gewelddadige turbulentie ervaren in een vliegtuig of getuige zijn van iemand anders die van een hoogte valt, kunnen allemaal een bijbehorende paniekreactie veroorzaken wanneer een persoon later in het leven aan hoogtes wordt blootgesteld.

Afstandswaarneming

Volgens de definitie van specifieke fobieën in de DSM-5 wordt aangenomen dat fobieën een abnormale angstreactie zijn op een niet-gevaarlijke stimulus. Evolved Navigation Theory (ENT) biedt een andere verklaring voor de oorzaak van hoogtevrees.

Als het om hoogtes en afstanden gaat, is het belangrijk om te weten dat niet iedereen hoogtes op dezelfde manier waarneemt. Twee mensen kunnen bijvoorbeeld naar dezelfde hoogte kijken en de ene persoon kan het als hoger zien dan de ander.

ENT stelt daarom dat acrofobie een rationele reactie is op een abnormale stimulus; Mensen die acrofobie ervaren, hebben meer kans op een onevenredige afstandswaarneming en ervaren daarom het risico en de impact van een val als veel groter.

Vestibulaire aandoeningen

Vestibulaire aandoeningen kunnen ook het risico op het ontwikkelen van hoogtevrees vergroten. Uw vestibulaire systeem regelt uw evenwichtsgevoel via mechanismen in het binnenoor. Mensen met vestibulaire stoornissen ervaren posturale instabiliteit en lopen een groter risico om te vallen.

Deze aandoeningen, die het evenwicht verstoren, kunnen mensen vatbaar maken voor het ontwikkelen van hoogtevrees.

Behandeling

Er zijn verschillende behandelingen die effectief zijn bij het behandelen van specifieke fobieën. Sommige behandelmethoden, zoals vestibulaire fysiotherapie en virtual reality, zijn specifiek bestudeerd met betrekking tot acrofobie.

Exposure-therapie

Blootstellingstherapie is de meest effectieve en meest bestudeerde behandeling voor specifieke fobieën Bij blootstellingstherapie wordt een persoon blootgesteld aan hun gevreesde stimuli. Traditioneel werd deze belichting "in vivo" (persoonlijk) gedaan, wat voor hoogtevrees kan betekenen dat je op een klif of een dak loopt.

Een methode van blootstellingstherapie wordt overstroming genoemd, waarbij een persoon in één keer kan worden blootgesteld aan het hoogste niveau van zijn angst. Blootstellingstherapie kan ook geleidelijk worden uitgevoerd, over meerdere sessies.

Voor iemand met acrofobie kan een voorbeeld van een geleidelijke blootstellingstherapie bestaan ​​uit het uitkijken uit een raam op de tweede verdieping vanaf 3 meter naar achteren, dan door een raam op de tweede verdieping van 60 cm naar achteren en vervolgens vanaf 60 cm uit een raam op de vijfde verdieping. terug, en dan op een balkon op de bovenste verdieping lopen.

Deze therapie wordt gedaan samen met een erkende professional in de geestelijke gezondheidszorg. Door iemand in een veilige omgeving bloot te stellen aan hun gevreesde stimuli, is het doel van exposure-therapie het uitdoven van de angstreactie.

Dit wordt bereikt door gewenning (herhaalde blootstelling aan hoogtes zonder negatieve gevolgen) en zelfeffectiviteit (een persoon leert dat hij in staat is om in een situatie met hoogtes te verkeren en deze te overleven).

Virtuele realiteit

In de afgelopen decennia is blootstellingstherapie ook bestudeerd door middel van virtual reality-methoden. Virtuele realiteit creëert meer mogelijkheden om de blootstelling te beoordelen voordat een persoon in vivo wordt blootgesteld aan de stimuli. Iemand met hoogtevrees kan beginnen met het bekijken van foto's van hoogtes en vervolgens een virtual reality-headset gebruiken om scenario's op grote hoogte te simuleren.

Een ander voordeel van virtual reality voor belichtingstherapie is dat het de risico's vermindert als iemand in een in vivo situatie paniek zou ervaren. Het is veel veiliger voor een professional in de geestelijke gezondheidszorg om een ​​cliënt bloot te stellen aan virtual reality dan hem bijvoorbeeld naar de rand van een klif te brengen.

Vestibulaire fysiotherapie

Sommige mensen kunnen acrofobie ervaren als gevolg van een vestibulaire aandoening. Deze mensen zijn voor hun evenwicht meer afhankelijk van visuele aanwijzingen, omdat hun vestibulaire systeem, dat de meeste mensen helpt het evenwicht te bewaren, is aangetast.

Door middel van vestibulaire fysiotherapie rehabiliteert een persoon zijn vestibulaire systeem en ontwikkelt hij compenserende strategieën om het evenwicht te bevorderen. Deze therapie vermindert het risico op vallen, maar kan ook de angst om te vallen, waaronder hoogtevrees, verminderen.

Een vergelijkende studie uit 2009 beoordeelde de balans, inclusief dynamische posturografie en handmatige tracking, van 31 deelnemers met acrofobie in vergelijking met 31 deelnemers zonder fobie.

De acrofobe groep vertoonde een significant slechtere balans en de onderzoekers concludeerden dat dit een rol impliceert voor vestibulaire fysiotherapie bij de behandeling van acrofobie.

D-Cycloserine (Seromycin)

D-cycloserine (seromycine) is een antibioticum dat door de FDA is goedgekeurd om tuberculose te behandelen. Onderzoek bij zowel knaagdieren als mensen geeft aan dat het ook effectief zou kunnen zijn bij de behandeling van specifieke fobieën, waaronder acrofobie, wanneer het wordt gebruikt als aanvullende behandeling bij blootstellingstherapie.

Recent onderzoek waarschuwt echter dat hoewel D-cycloserine kan helpen bij het uitsterven van angst, het ook het angstgeheugen kan versterken, waardoor slechte belichtingservaringen erger worden.

Daarom wordt aanbevolen dat een persoon eerst een blootstellingstherapie ondergaat voordat een beslissing wordt genomen over het gebruik van D-cycloserine. Op deze manier kan eerst de respons op blootstellingstherapie worden beoordeeld en kunnen risico's op negatieve ervaringen worden beperkt.

Omgaan

Hoogtevrees kan het leven van een persoon ernstig beïnvloeden. Niet alleen is de paniekreactie bij blootstelling aan hoogtes verontrustend, maar het proberen om hoogtes te vermijden kan zeer beperkend zijn en zelfs een functionele handicap creëren voor sommige mensen.

Vermijdingsgedrag kan ertoe leiden dat je niet naar huis vliegt om familie op vakantie te zien, ontslag neemt in een beroep op grote hoogte, zoals de bouw of een hoog kantoorgebouw, weigert om naar bepaalde restaurants of bezienswaardigheden in wolkenkrabbers te gaan, en nog veel meer.

Als u merkt dat u eerder genoten ervaringen vermijdt of uw levensactiviteiten beperkt, is het waarschijnlijk tijd om met uw arts te praten over diagnose en behandelingsopties.

Je kunt ook omgaan met acrofobie en blootstellingservaringen door middel van ontspanningsmethoden, zoals diepe ademhaling, yoga, visualisatie en mantra's.

Regelmatige lichaamsbeweging krijgen, de inname van cafeïne verminderen, een uitgebalanceerd dieet volgen en met een vertrouwd persoon over uw gevoelens praten, kan u ook helpen omgaan met hoogtevrees en de gevolgen daarvan voor uw dagelijks leven.

Een woord van Verywell

Acrofobie kan buitengewoon schrijnend, isolerend en levensbeperkend zijn, maar het kan u helpen te weten dat u niet de enige bent. Er is hulp beschikbaar als u met hoogtevrees leeft.

Praat met uw arts over diagnose, veranderingen in levensstijl en effectieve behandelingsopties zoals blootstellingstherapie, virtual reality-therapie, medicatie, vestibulaire therapie of andere soorten psychotherapie. Samen kunt u de juiste diagnose en behandelplan bedenken dat past bij uw levensstijl en doelen.