Wat is een bronchoprovocatie-uitdaging?

Een bronchoprovocatietest, ook wel bronchoprovocatietest genoemd, is een test op kantoor die wordt gebruikt om astma te diagnosticeren.Het omvat het inademen van chemicaliën in aerosolvorm of koude lucht, of het uitvoeren van oefeningen om te zien of het astmasymptomen veroorzaakt. Door uw longfunctie te meten na blootstelling aan deze triggers, kan uw arts mogelijk bepalen of u astma heeft.

Doel van de test

Een bronchoprovocatie-uitdaging wordt vaak besteld als longfunctietests (PFT's) geen definitief bewijs van astma opleveren.

Bij PFT's kan een ademhalingsapparaat, een spirometer genaamd, vaak astma diagnosticeren als de longfunctie verbetert na het inademen van een kortwerkende bronchusverwijder, een type medicijn dat is ontworpen om de luchtwegen te verwijden (openen).

In sommige gevallen is de reactie echter mogelijk niet voldoende om een ​​definitieve diagnose van astma te stellen. Als dat het geval is, kan de arts een andere boeg nemen en kijken of bepaalde astma-triggers het hebbentegenovereffect, waardoor de luchtwegen vernauwen (vernauwen) in plaats van openen.

Dit is waar de bronchoprovocatie-uitdaging om de hoek komt kijken. Zoals de naam al doet vermoeden, is het doel van de test om een ​​reactie in de longen uit te lokken.

Centraal bij het stellen van een astma-diagnose is een waarde genaamd geforceerd expiratoir volume (FEV), die de hoeveelheid lucht meet die u met geweld uit de longen kunt verdrijven. Met bronchoprovocatie kan astma definitief worden gediagnosticeerd als de FEV-waarde met een bepaald percentage daalt na blootstelling aan een astma-trigger.

Triggers die kunnen worden gebruikt bij een bronchoprovocatieprovocatie zijn onder meer:

• Methacholine, een ingeademde chemische stof die de lichte vernauwing van de luchtwegen veroorzaakt (vergelijkbaar met astma)
• Histamine, een ingeademde organische verbinding die een allergische reactie kan veroorzaken bij mensen met allergisch astma
• Koude lucht, een omgevings-trigger voor door kou veroorzaakte astma
• Oefening, een fysiologische trigger voor inspanningsastma

Minder vaak kan een ingeademde suiker genaamd mannitol worden gebruikt, hoewel deze een lagere gevoeligheid heeft in vergelijking met methacholine of histamine.

Als u de test doet en uw longen geen hyperreactiviteit van de luchtwegen vertonen (verhoogde gevoeligheid voor prikkels), is het onwaarschijnlijk dat u astma heeft. Als u hyperreactief bent, zal de mate van die reactie zowel de ernst van uw astma als de juiste behandelingskuur bepalen.

Bronchoprovocatie wordt minder vaak gebruikt om de werkzaamheid van een astmamedicijn te evalueren of om uw relatieve risico op het ontwikkelen van astma te bepalen (zoals kan optreden bij bepaalde risicovolle beroepen).

Risico's en contra-indicaties

Een bronchoprovocatieprobleem is zelden de eerste test die wordt gebruikt bij het diagnosticeren van astma vanwege bepaalde risico's die aan de test zijn verbonden. In tegenstelling tot blootstelling aan luchtwegverwijders, die de ademhaling verbeteren, triggert bronchoprovocatie de tegenovergestelde reactie en maakt ademhalen moeilijker. Dit is niet voor iedereen geschikt.

Een van de grootste zorgen is dat blootstelling aan bepaalde triggers een ernstige astma-aanval kan veroorzaken die een spoedinterventie vereist. Daarom zullen artsen er alles aan doen om bronchoprovocatie te voorkomen bij mensen met een risico op ernstige bronchospasmen.

Bij sommige mensen wordt de test absoluut tegengesproken, en bij anderen zijn er relatieve contra-indicaties die sommige individuen kunnen uitsluiten, maar andere niet.

Absolute contra-indicaties voor bronchoprovocatietesten zijn:

• Hartaanval of beroerte in de afgelopen drie maanden
• Aorta-aneurysma
• Ernstige beperking van de luchtstroom zoals gemeten door FEV1 (de hoeveelheid lucht die met kracht door de longen wordt verdreven in één seconde)

Relatieve contra-indicaties voor bronchoprovocatietesten zijn:

• Recente ernstige astma-aanval
• Ongecontroleerde hoge bloeddruk (hypertensie)
• Onvermogen om PFT's uit te voeren
• Bovenste luchtweginfectie in de afgelopen twee weken
• Zwangerschap
• Borstvoeding
• Epilepsie waarvoor anti-epileptische medicatie vereist is
• Gebruik van cholinesteraseremmers, vaak voorgeschreven voor de behandeling van de ziekte van Alzheimer en de ziekte van Parkinson, die de werking van methacholine kunnen blokkeren)
• Matige luchtstroombeperking zoals gemeten door FEV1

Voor de test

Om ervoor te zorgen dat bronchoprovocatietesten veilig en effectief zijn, zal uw arts een pre-testevaluatie uitvoeren om eventuele contra-indicaties voor testen vast te stellen. Centraal hierbij staat uw FEV1-waarde zoals gemeten door een spirometer. Onder de beperkingen:

• Mensen met ernstige luchtstroombeperking (gedefinieerd als een FEV1 van minder dan 50% van de voorspelde waarde) mogen nooit bronchoprovocatie ondergaan.
• Degenen met een matige beperking (met een FEV1 van minder dan 60%) kunnen worden uitgesloten als er andere bijdragende risicofactoren zijn.
• Omdat inspanningsuitdagingen fysiek veeleisend zijn, kunnen mensen met een baseline FEV1 van minder dan 75% mogelijk niet omgaan en hebben ze mogelijk andere testmethoden nodig.

Timing

De timing van een bronchoprovocatieprovocatie kan variëren afhankelijk van het type uitdaging dat is besteld, maar de test duurt meestal ongeveer twee uur van start tot finish. Dit is met name nauwkeurig voor methacholine- of histamine-uitdagingen; koude lucht en lichamelijke inspanning kunnen minder tijd kosten.

Plaats

Bronchoprovocatietesten kunnen worden uitgevoerd in een longfunctielaboratorium van een ziekenhuis of in het kantoor van een longarts die is uitgerust met de juiste hulpmiddelen. Centraal in de test staat een draagbare spirometer die is aangesloten op een laptop of digitale monitor die FEV1-waarden kan meten voor en na bronchoprovocatie.

In aanvulling op:

• Voor ingeademde uitdagingen zal een vernevelaar onder druk afgemeten doses methacholine of histamine in poedervorm aan de longen afgeven.
• Voor uitdagingen met koude lucht, zal een inhalator onder druk ijskoude lucht naar de longen brengen en tegelijkertijd de ademhalingssnelheid meten.
• Voor trainingsuitdagingen is er een loopband of hometrainer die u kunt gebruiken.

Er zullen ook de juiste reanimatieapparatuur en noodmedicatie zijn voor het geval zich een ernstige astma-aanval voordoet.

Wat te dragen

Met uitzondering van de trainingsuitdaging, kunt u meestal comfortabele, loszittende straatkleding dragen.

Voor de trainingsuitdaging kun je kleding dragen of meenemen waarin je je prettig voelt tijdens het sporten (zoals een trainingspak of korte broek en een T-shirt), samen met sportschoenen met slipvrije zolen.

Omdat tijdens de test een hartmonitor wordt gebruikt, moet u een lichte bovenkant meenemen die u kunt optillen of verwijderen.

Eten en drinken

Uw arts zal u instructies geven over hoe u zich op de test moet voorbereiden, maar over het algemeen mag u voorafgaand aan de test niet veel eten of drinken, alleen al om ongemak en misselijkheid te voorkomen (vooral als u een inspanningsoefening ondergaat).

De meeste artsen zullen u adviseren om cafeïne te vermijden op de dag van de test, inclusief koffie, thee, cola en chocolade, omdat dit de hyperreactiviteit van de luchtwegen kan verhogen en de resultaten kan afwerpen.

Er is een lange lijst met medicijnen die ook het testen kunnen ondermijnen, waaronder antihistaminica die het effect van de ingeademde histamine afzwakken. Sommige medicijnen, met name geneesmiddelen die worden gebruikt om ademhalingsproblemen te behandelen, moeten ergens tussen de drie en 72 uur vóór de test worden gestopt.

Deze omvatten:

• Kortwerkende bèta-agonisten (stopten meestal acht uur voor de test)
• Gemiddeld werkende bèta-agonisten (24 uur voor de test gestopt)
• Langwerkende bèta-agonisten (48 uur voor de test gestopt)
• Orale luchtwegverwijders (8 tot 48 uur voor de test gestopt)
• Cromolyn-natrium (drie uur voor de test gestopt)
• Nedocromil (48 uur voor de test gestopt)
• Leukotriene-remmers (24 uur voor de test gestopt)
• Antihistaminica (gestopt tot 72 uur vóór de test)

U moet ook stoppen met roken op de dag van de bronchoprovocatietest.

Kosten- en ziektekostenverzekering

De kosten van een bronchoprovocatie kunnen aanzienlijk variëren per locatie en faciliteit, variërend van een paar honderd dollar tot ruim duizend dollar.

Voor uitdagingen op het gebied van bronchoprovocatie is bijna altijd de voorafgaande toestemming van uw verzekering vereist, als u verzekerd bent, wat een schriftelijke motivering van uw arts kan bevatten waarom de test noodzakelijk is. Longartsen zijn meestal goed thuis in het doorvoeren van goedkeuringen bij verzekeraars.

Controleer voordat u wordt getest wat uw copay- of co-assurantiekosten zullen zijn en of de testfaciliteit een in-netwerk provider is bij uw verzekeringsmaatschappij. Het hebben van een longarts die zich in het netwerk bevindt, betekent niet noodzakelijk dat het externe laboratorium waarnaar u wordt verwezen, ook zal zijn.

Als u geen verzekering heeft, vraag de instelling dan of zij verlaagde tarieven bieden voor vooruitbetaling, of dat zij geen rentebetalingsplannen hebben. Het loont meestal om rond te shoppen om de beste tarieven in uw regio te vinden.

Wat mee te brengen

Zorg ervoor dat u een officieel identiteitsbewijs (zoals uw rijbewijs), uw verzekeringskaart en een geaccepteerde vorm van betaling meeneemt om eventuele copay- of co-assurantiekosten te dekken.

Het is ook belangrijk om uw reddingsinhalator mee te nemen in geval van een astma-aanval tijdens of na de test. Dit is ongebruikelijk, maar kan voorkomen.

Tijdens de test

Nadat u zich bij de receptie heeft ingecheckt, ontvangt u formulieren met een gedetailleerd overzicht van eventuele medische aandoeningen of behandelingen die u ondergaat. Hoewel dit vóór de test met uw arts had moeten worden besproken, moet u bij het invullen hiervan gedetailleerd zijn.

Er wordt ook een toestemmingsformulier voor de patiënt verstrekt.

Pre-test

Zodra alle formulieren zijn ingevuld, wordt u door een verpleegkundige naar de testkamer gebracht die uw hartslag, bloeddruk, gewicht en lengte registreert.

De verpleegkundige of de laboratoriumtechnoloog zal dan bevestigen dat aan alle voedsel- en medicatiebeperkingen is voldaan.

Tijdens de test

De doelen van bronchoprovocatie-uitdagingen zijn vergelijkbaar, maar de gebruikte procedure kan variëren op basis van het bestelde type.

Methacholine of histamine-uitdaging

Voor deze vorm van direct testen kan de keuze voor methacholine of histamine gebaseerd zijn op de soorten triggers die in het dagelijks leven astma veroorzaken. Als astma-aanvallen toenemen in combinatie met bijvoorbeeld seizoensgebonden allergieën, kan histamine een redelijke keuze zijn.

Over het algemeen heeft methacholine de voorkeur omdat histamine gepaard gaat met meer bijwerkingen, waaronder hoofdpijn en heesheid. Methacholine neigt ook effectiever te zijn bij het opwekken van hyperreactiviteit van de luchtwegen.

De algemene stappen voor een uitdaging met methacholine of histamine zijn als volgt:

1. Er wordt een basis-FEV1-meting uitgevoerd, waarbij je diep inademt en krachtig uitademt in de spirometer.
2. Een neusklem wordt op uw neus geplaatst zodat alleen lucht in en uit de mond wordt geleid.
3. U krijgt dan een vernevelaar die onder druk een nauwkeurige dosis methacholine of histamine afgeeft.
4. Plaats het mondstuk van de vernevelaar in uw mond.
5. Terwijl de luchtdruk is ingeschakeld, kunt u gedurende twee minuten comfortabel in- en uitademen, waarbij u ervoor zorgt dat de vernevelaar rechtop blijft in plaats van gekanteld. (Als u zich zorgen maakt over alleen ademen door een mondstuk, vraag dan van tevoren aan de technoloog of er een gezichtsmasker met vernevelaar beschikbaar is.)
6. Na die tijd wordt de machine uitgeschakeld en wordt het mondstuk verwijderd.
7. Tussen 30 en 90 seconden later wordt een tweede FEV1-meting uitgevoerd. Daarna kunnen aanvullende FEV1-metingen worden uitgevoerd, waarvan de hoogste wordt geregistreerd op de laboratoriumresultaten.

Meerdere doses van het inhalatiemiddel worden vaak in geleidelijk afnemende concentraties gegeven. Dit kan de diagnose helpen ondersteunen als de hyperreactiviteit herhaalbaar is. Elke dosis zou worden gescheiden door een wachtperiode van 10 minuten, met FEV1-metingen tussen elke dosis.

Cold-Air-uitdaging

De procedure voor een uitdaging met koude lucht is vergelijkbaar. In plaats van verneveld poeder, inhaleert u lucht die is gekoeld tot ongeveer -4 graden F.

De koude luchtuitdaging wordt als volgt uitgevoerd:

1. Er wordt een basis-FEV1-meting uitgevoerd.
2. Op de neus wordt een neusklem geplaatst.
3. Het mondstuk van een sub-thermische inhalator wordt in de mond geplaatst.
4. Met het mondstuk op, zult u ongeveer een minuut normaal ademen om u aan de koude lucht aan te passen.
5. U wordt dan gevraagd om te hyperventileren (snel ademen) totdat de digitale meter op de inhalator aangeeft dat u de doelsnelheid heeft bereikt.
6. Blijf drie minuten lang met dit tempo ademen.
7. De inhalator wordt dan verwijderd.
8. Daarna worden FEV1-metingen gedurende de volgende 20 minuten elke vijf minuten uitgevoerd.

De test kan worden herhaald om te bepalen of de hyperreactiviteit herhaalbaar is onder dezelfde omstandigheden.

Oefening Uitdaging

Loopbanden hebben over het algemeen de voorkeur boven stationaire fietsen voor trainingsuitdagingen, deels omdat hardlopen sneller hyperventilatie veroorzaakt. Inspanningsuitdagingen kunnen op zichzelf worden uitgevoerd, maar worden vaak gebruikt in combinatie met geïnhaleerde methacholine, mannitol of hypertone zoutoplossing om hyperreactiviteit van de luchtwegen beter uit te lokken.

De oefenuitdaging wordt als volgt uitgevoerd:

1. Er wordt een basis-FEV1 genomen.
2. Een hartslagmeter wordt op uw borst of arm geplaatst en een neusklem wordt op de neus geplaatst.
3. Als een vernevelde of verstoven stof wordt gebruikt, krijgt u instructies over hoe u deze op de juiste manier kunt inademen.
4. Je stapt dan op de loopband of stapt op een hometrainer.
5. De snelheid van de loopband wordt bepaald, zodat u geleidelijk sneller gaat lopen. Als u op een hometrainer zit, wordt u gevraagd sneller te trappen om uw hartslag te verhogen.
6. Zodra uw hartslag 85% van uw geschatte maximum is (idealiter binnen twee tot drie minuten), wordt de snelheid aangepast zodat u die hartslag in totaal niet minder dan vier minuten vasthoudt.
7. Na voltooiing rust je ongeveer vijf minuten.
8. De tweede FEV1-aflezing wordt vervolgens uitgevoerd.

Indien redelijk, kan de test worden herhaald om te zien of hyperreactiviteit herhaalbaar is onder dezelfde omstandigheden.

Na de test

Na voltooiing van een bronchoprovocatieprovocatie, zou u normaal moeten kunnen ademen en zou u geen astmasymptomen moeten ervaren wanneer u naar huis gaat.

Als u piepende ademhaling, kortademigheid of hoesten heeft na de test, moet u de technoloog hiervan op de hoogte stellen, zelfs als de symptomen mild zijn.

In dergelijke gevallen zal de verpleegkundige of technoloog u willen controleren totdat uw ademhaling normaliseert en u indien nodig een bronchusverwijder geven.

De meeste mensen kunnen zelfstandig naar huis rijden als de test is voltooid.

Methacholine kan bijwerkingen veroorzaken, zoals hoofdpijn, duizeligheid, keelpijn, misselijkheid en braken.

Histamine kan ook hoofdpijn en duizeligheid veroorzaken, evenals blozen, heesheid, snelle hartslag en zenuwachtigheid.

Hoewel de meeste van deze bijwerkingen vanzelf verdwijnen binnen enkele uren, aarzel dan niet om uw arts te bellen als ze aanhouden of verergeren.

Resultaten interpreteren

Als de test wordt uitgevoerd in het kantoor van uw longarts, kunt u mogelijk de resultaten bekijken terwijl u daar bent. In andere gevallen worden de resultaten van een bronchoprovocatieprovocatie meestal binnen een dag naar uw arts gestuurd.

Het longlaboratoriumrapport zal uw FEV1-waarde vóór bronchoprovocatie en daarna gedetailleerd weergeven. Een afname in FEV1 van 20% of meer ten opzichte van uw uitgangswaarde wordt beschouwd als een positieve diagnose voor astma.

Naast het positief diagnosticeren van astma, hebben bronchoprovocatietesten een hoge negatief voorspellende waarde. Daarom is het zeer onwaarschijnlijk dat u astma heeft als u een negatief resultaat heeft.

Opvolgen

Bronchoprovocatie is slechts één test die wordt gebruikt om astma te diagnosticeren, en de nauwkeurigheid ervan kan worden beïnvloed door de kwaliteit van de testprotocollen. Als de test geen uitsluitsel geeft, kan deze op een andere dag worden herhaald.

Bovendien, aangezien sommige mensenzonderastma kan bronchoconstrictie ervaren bij blootstelling aan methacholine, grensresultaten kunnen zelfs nog moeilijker te interpreteren zijn In dergelijke gevallen zullen artsen soms een proefkuur met astmamedicatie voorschrijven; als de symptomen verbeteren, kan een vermoedelijke diagnose van astma worden gesteld.

Als bronchoprovocatietests sterk negatief zijn en de symptomen aanhouden, zal de arts waarschijnlijk tests bestellen om andere mogelijke oorzaken te onderzoeken, waaronder:

• Congestief hartfalen
• Chronische obstructieve longziekte (COPD)
• Chronische sinusitis
• Taaislijmziekte
• Gastro-oesofageale refluxziekte (GERD)
• Pulmonale sarcoïdose
• Stemband disfunctie

Een woord van Verywell

Een bronchoprovocatieprobleem is een zeer waardevolle test die kan helpen bij het opsporen van astma wanneer andere tests dat niet doen. Hoewel niet zonder risico's, is de test over het algemeen veilig als vooraf een goede evaluatie wordt uitgevoerd.

Als een resultaat niet doorslaggevend is, betekent dit niet dat u geen astma heeft. Astma kan vaak overgaan in perioden van lage activiteit waarin de longen minder gevoelig zijn voor de triggers. Als de symptomen zich ontwikkelen of aanhouden na een borderline-uitslag, laat het uw arts weten.