Diffuse idiopathische skelethyperostose, gewoonlijk DISH genoemd, is een ziekte die wordt gekenmerkt door verkalking (afzetting van calcium) en ossificatie (vorming van bot) in zachte weefsels, voornamelijk entheses en ligamenten. Voor het eerst geïdentificeerd en beschreven door Forestier en Rotes-Querol in 1950, werd de ziekte toen "seniele hyperostose van de ankylopoetica" genoemd. Het wordt ook de ziekte van Forestier genoemd.
Bij DISH is meestal het axiale skelet betrokken, vooral de thoracale wervelkolom. Maar toen onderzoekers zich realiseerden dat de ziekte niet beperkt was tot de wervelkolom en dat het perifere gewrichten kon aantasten, noemden ze het Diffuse Idiopathic Skeletal Hyperostosis.
PALMIHELP / Getty-afbeeldingenSymptomen en kenmerken
Kenmerkend is dat DISH de productie van osteofyten omvat langs de rechterkant van de thoracale wervelkolom (met ongewijzigde tussenwervelschijfruimte) en ossificatie van het voorste longitudinale ligament. Verkalking en ossificatie van het achterste longitudinale ligament kan ook voorkomen in DISH, evenals entheseale gebieden, waaronder de peripatellaire ligamenten, plantaire fascia, achillespees, olecranon (deel van de ellepijp voorbij het ellebooggewricht) en meer.
Diagnose
Een definitieve diagnose van DISH is gebaseerd op radiografische bevindingen, waaronder:
- De aanwezigheid van grove, vloeiende osteofyten aan de rechterkant van de thoracale wervelkolom, die ten minste vier aaneengesloten wervels verbindt -of- ossificatie van anterieure longitudinale ligament
- Bewaarde hoogte van de tussenwervelschijf in het betrokken gebied
- De afwezigheid van apofysaire gewrichtsankylose, erosie van het sacro-iliacale gewricht, sclerose of intra-articulaire fusie. Een apofysair gewricht is een punt waar twee of meer botten samenkomen in de wervelkolom.
Een waarschijnlijke diagnose van DISH is gebaseerd op continue verkalking, ossificatie of beide van het anterolaterale gebied van ten minste twee aangrenzende wervellichamen en gecorticeerde enthesopathieën van de hiel, olecranon en patella. Ook kunnen perifere enthesopathieën een aanwijzing zijn voor vroege DISH, die later kan uitgroeien tot de volledige DISH die radiografisch duidelijk is.
Prevalentie en statistieken
SCHOTEL komt vaker voor bij mannen dan bij vrouwen. De prevalentie van DISH varieert en is gebaseerd op leeftijd, etniciteit en geografische locatie. VolgensKelley's Textbook of Rheumatology, hebben ziekenhuisstudies de prevalentie van DISH bij mannen ouder dan 50 jaar gerapporteerd met ongeveer 25% versus vrouwen ouder dan 50 met 15%. Joden ouder dan 40 jaar die in Jeruzalem woonden, hadden een hogere prevalentie, terwijl een lagere prevalentie werd gevonden onder degenen in Korea (niet eens 9% van de ouderen). Milde SCHOTEL werd gevonden in menselijke resten die 4000 jaar oud waren. In menselijke resten uit de 6e tot 8e eeuw was de prevalentie hoger bij mannen dan bij vrouwen, met een piek van ongeveer 3,7%.
Oorzaken
De oorzaak van DISH is niet bekend, maar er zijn bepaalde factoren die verband lijken te houden met de aandoening. Mensen met DISH hebben ook vaak artrose. DISH is ook in verband gebracht met:
- Metaboolsyndroom
- Diabetes mellitus (niet-insulineafhankelijk)
- Zwaarlijvigheid
- Hoge tailleomtrek
- Hypertensie
- Hyperinsulinemie
- Dyslipidemie
- Verhoogde niveaus van groeihormoon
- Verhoogde insuline-achtige groeifactor
- Hyperurikemie
- Het gebruik van retinoïden (vitamine A-stoffen)
- Een genetische aanleg
Symptomen die verband houden met DISH
Er zijn geen tekenen en symptomen die specifiek verband houden met DISH. De meeste DISH-patiënten ervaren echter ochtendstijfheid, dorsolumbale pijn en een verminderd bewegingsbereik. Er kan pijn in de extremiteit zijn van grote en kleine perifere gewrichten, evenals perifere entheses (hiel, achillespees, schouder, patella, olecranon). Pijn in het axiale skelet kan worden toegeschreven aan alle drie de regio's van de wervelkolom en de costosternale en sternoclaviculaire gewrichten.
Behandeling
De behandeling van DISH is gericht op het verlichten van pijn en stijfheid, het vertragen van de progressie van de ziekte, het onder controle brengen van stofwisselingsstoornissen en het voorkomen van complicaties. Lichte lichaamsbeweging, warmte, pijnstillers en niet-steroïde ontstekingsremmende medicijnen (NSAID's) worden doorgaans gebruikt om de gevolgen van DISH te beheersen.
.jpg)
