Atopische dermatitis en contactdermatitis zijn beide veel voorkomende vormen van eczeem, huidaandoeningen die jeukende, schilferende huiduitslag veroorzaken. Hoewel hun symptomen vergelijkbaar zijn, hebben de twee zeer verschillende oorzaken. Atopische dermatitis is een chronische aandoening waarvan wordt aangenomen dat deze verband houdt met een auto-immuunprobleem. Contactdermatitis ontstaat wanneer de huid in contact komt met iets dat een reactie uitlokt. Het correct identificeren van het type eczeem is de sleutel tot het krijgen van de juiste behandeling.
In sommige gevallen is het verschil tussen de twee vrij duidelijk; in andere gevallen is het dat niet. Sommige patiënten kunnen zelfs tegelijkertijd atopische dermatitis en contactdermatitis hebben, wat de beoordeling nog moeilijker maakt.
Heel goed / JR BeeSymptomen
Zowel atopische als contactdermatitis kunnen de drie verschillende fasen van eczema doorlopen.
Tijdens de acute fase, de eerste van de drie, veroorzaken beide soorten dermatitis een rode, jeukende uitslag die kan sijpelen of heldere vloeistof kan huilen. Bij contactdermatitis zullen zich waarschijnlijk kleine met vloeistof gevulde blaren (blaasjes genoemd) ontwikkelen, terwijl huilende plaques (brede, verheven delen van de huid) vaker voorkomen bij atopische dermatitis. En hoewel beide aandoeningen tijdens deze fase extreem jeuken, is de kans groter dat contactdermatitis ook pijn en verbranding veroorzaakt. Als een casus enig onderscheid vertoont, komt het meestal in deze fase voor.
Het is tijdens de volgende fase, de subacute fase, atopische dermatitis en contactdermatitis zijn bijzonder moeilijk van elkaar te onderscheiden. In beide gevallen is de uitslag ruw, droog en schilferig, vaak met oppervlakkige papels (kleine, rode bultjes).
In beide gevallen wordt het chronische stadium gekenmerkt door lichenificatie, een schilferige, leerachtige verdikking van de huid die optreedt als gevolg van chronisch krabben.
Aangezien deze fasen niet concreet zijn en eventuele contrasten al dan niet uitgesproken kunnen zijn, kan het een uitdaging zijn om contactdermatitis te onderscheiden van atopische dermatitis op basis van het uiterlijk van de uitslag alleen. Dat is waar enkele aanvullende overwegingen een rol spelen.
Plaats
De locatie van de eczeemuitslag is een uiterst belangrijke aanwijzing om onderscheid te maken tussen atopische en contactdermatitis.
Atopische dermatitis omvat het meest klassiek de buiglocaties van de huid, zoals de plooien van de ellebogen (antecubitale fossa), achter de knieën (fossa poplitea), de voorkant van de nek, plooien van de polsen, enkels en achter de oren. Het is een feit dat u zich geen zorgen hoeft te maken.
Aangezien atopische dermatitis begint als een jeuk die bij krassen huiduitslag tot gevolg heeft, is het logisch dat de aangetaste plaatsen de plekken zijn die het gemakkelijkst te krabben zijn. De buiggebieden zijn het vaakst betrokken bij oudere kinderen en volwassenen, maar minder bij baby's, simpelweg omdat ze moeite hebben om aan deze specifieke plekken te krabben. Daarentegen hebben zeer jonge kinderen de neiging om atopische dermatitis op het gezicht, de buitenste ellebooggewrichten en de voeten te krijgen.
Aan de andere kant treedt contactdermatitis op op de plaats van blootstelling aan een allergeen en kan daarom vrijwel overal op het lichaam voorkomen. Dit zijn vaak gebieden die doorgaans niet worden aangetast door atopische dermatitis, bijvoorbeeld op de buik (door nikkelknopen op een broek), onder de armen (door anti-transpiranten) en de handen (door het dragen van latex handschoenen).
Leeftijd
De leeftijd van een persoon met eczemateuze uitslag kan ook een belangrijk onderscheid zijn tussen de twee aandoeningen. De meeste mensen die atopische dermatitis ontwikkelen, zijn 5 jaar of jonger, terwijl contactdermatitis minder vaak voorkomt bij jonge kinderen.
Hoewel atopische dermatitis voor het eerst op volwassen leeftijd kan optreden, komt contactdermatitis veel vaker voor bij volwassenen.
Hoewel het op zichzelf geen symptoom is, kan leeftijd helpen om de symptomen in context te plaatsen.
Symptomen van atopische dermatitisVaak droog en schilferig
Verschijnt op buiggebieden
Komt het meest voor bij kinderen jonger dan 5 jaar
Vaak blaren en huilt
Kan overal op het lichaam verschijnen
Komt het meest voor bij volwassenen
Oorzaken
Misschien wel het belangrijkste verschil tussen atopische en contactdermatitis is de gevoeligheid van een persoon.
Atopische dermatitis-mechanisme
Iemand met atopische dermatitis heeft vaak een genetische mutatie in een eiwit in de huid dat filaggrine wordt genoemd. Een mutatie in filaggrine leidt tot het doorbreken van de barrières tussen epidermale huidcellen.
Dit leidt tot uitdroging van de huid en het vermogen van aeroallergenen, zoals huidschilfers van huisdieren en huisstofmijt, om de huid binnen te dringen. Dergelijke aeroallergenen leiden tot allergische ontstekingen en een sterk jeukend gevoel. Krassen verstoort de huid verder en veroorzaakt meer ontstekingen en meer jeuk.
Een onderliggende neiging tot allergie kan er ook voor zorgen dat eczeem ontstaat als gevolg van het eten van voedsel waarvoor een persoon allergisch is, waardoor T-lymfocyten (een soort witte bloedcellen) naar de huid migreren en allergische ontsteking veroorzaken. Zonder deze onderliggende neigingen is het onwaarschijnlijk dat een persoon atopische dermatitis ontwikkelt.
Mechanisme voor contactdermatitis
Contactdermatitis is daarentegen het gevolg van een reactie op een chemische blootstelling direct op de huid. Het komt voor bij een meerderheid van de bevolking door interactie met gifsumak, gifsumak of gifsumak (ongeveer 80% tot 90% van de reacties op contact met deze planten). Contactdermatitis komt ook vaak voor bij blootstelling aan nikkel, cosmetische middelen , en haarverf.
Contactdermatitis wordt niet veroorzaakt door een allergisch proces, maar als gevolg van door T-lymfocyten gemedieerde vertraagde overgevoeligheid.
Atopische dermatitis OorzakenGenetische gevoeligheid
Vaak bij mensen met allergieën en astma
Triggers zijn onder meer stress, huidirritatie en een droge huid
Topische blootstelling aan aanstootgevende stof
Vertraagde overgevoeligheidsreactie
Triggers zijn onder meer nikkel, poison ivy / poison oak en latex
Diagnose
Ondanks overeenkomsten van de huiduitslag, worden zowel atopische dermatitis als contactdermatitis voornamelijk gediagnosticeerd door visuele inspectie en beoordeling van een grondige medische geschiedenis. De leeftijd van de getroffen persoon en de locatie van de uitslag, samen met het getrainde oog van uw arts, worden gebruikt om onderscheid te maken tussen de twee aandoeningen.
In sommige gevallen kan testen nodig zijn.
De diagnose van atopische dermatitis omvat de aanwezigheid van eczeemuitslag, de aanwezigheid van jeuk (pruritus) en de aanwezigheid van allergieën. Allergieën komen vaak voor bij mensen met atopische dermatitis en kunnen worden vastgesteld door middel van huidtesten of bloedtesten. Er is echter geen specifieke test om atopische dermatitis te diagnosticeren.
De diagnose van contactdermatitis omvat de aanwezigheid van eczeemuitslag, die meestal jeukt, en het vermogen om de trigger te bepalen met behulp van patch-testen.
Een huidbiopsie van zowel atopische als contactdermatitis zal vergelijkbare kenmerken vertonen - namelijk spongiotische veranderingen van de epidermis, een zwelling van de epidermale huidcellen die er onder een microscoop uitzien als een spons. Daarom zal een huidbiopsie geen onderscheid maken tussen deze twee aandoeningen.
Diagnose van atopische dermatitisJeukende uitslag met typische ouderdoms- en locatiepatronen
Familiegeschiedenis
Allergieën gediagnosticeerd door bloedonderzoek en patch-test
Jeukende uitslag
Contact gelegd met triggers
Positieve patch-testen
Behandeling
De behandeling van zowel atopische als contactdermatitis is vergelijkbaar, met als doel ontstekingen en jeuk te verminderen en toekomstige puistjes te voorkomen.
De huid goed gehydrateerd houden wordt aanbevolen voor beide aandoeningen, maar het is cruciaal voor atopische dermatitis. Regelmatig aanbrengen van crèmes of zalven helpt bij het verminderen en voorkomen van fakkels. Bevochtiging kan de huid helpen kalmeren tijdens een actieve opflakkering van contactdermatitis, maar het zal contactdermatitis niet voorkomen.
Ongeacht of de eczeemuitslag het gevolg is van atopische dermatitis of contactdermatitis, het identificeren en vermijden van de oorzaak is de belangrijkste behandelingsmethode.
Medicijnen die worden gebruikt om de aandoeningen te behandelen, zijn ook vergelijkbaar, maar er zijn verschillen in wanneer en hoe ze worden gebruikt.
- Topische steroïden: een steunpilaar van de behandeling van zowel atopische dermatitis als contactdermatitis, deze medicijnen verminderen ontstekingen, irritatie en jeuk. Over-the-counter (OTC) hydrocortison is nuttig voor milde gevallen, terwijl steroïden op recept in andere gevallen nodig kunnen zijn.
- Orale steroïden: kunnen worden gebruikt in gevallen van contactdermatitis waarbij de uitslag ernstig of wijdverspreid is. Ze worden zelden gebruikt voor atopische dermatitis.
- Antihistaminica: hoewel ze de uitslag in geen van beide omstandigheden opruimen, kunnen orale antihistaminica de jeuk bij sommige mensen helpen verlichten.
- Fototherapie: soms wordt lichttherapie gebruikt voor volwassenen met moeilijk te behandelen dermatitis.
- Topische calcineurineremmers: Elidel (pimecrolimus) en Protopic (tacrolimus) zijn niet-steroïde lokale medicijnen die vaak worden gebruikt voor de behandeling van atopische dermatitis bij kinderen van 2 jaar en ouder. Ze worden niet vaak gebruikt voor contactdermatitis, behalve in ernstige gevallen of in gevallen die niet op andere behandelingen hebben gereageerd.
- Verdunde bleekbaden: deze worden in bepaalde gevallen aanbevolen om te helpen verminderenStaphylococcus aureusbacteriën op de huid. Verdunde bleekwaterbaden kunnen atopische dermatitis helpen verbeteren, maar worden over het algemeen niet aanbevolen voor contactdermatitis. Het bewijs van hun doeltreffendheid is gemengd; een overzichtsstudie uit 2018 wees uit dat bleekbaden de symptomen van atopische dermatitis verbeterden. Een recensie uit 2017 wees uit dat bleekbaden de ernst van atopische dermatitis verminderden, maar dat baden met gewoon water net zo effectief waren.
Regelmatige hydratatie
Topische steroïden
Fototherapie
Topische calcineurineremmers
Verdun in sommige gevallen bleekwaterbaden
Orale steroïden worden zelden gebruikt
Triggers vermijden
Topische steroïden
Fototherapie
Orale steroïden in ernstige gevallen
Topische calcineurineremmers worden zelden gebruikt
Geen verdunde bleekwaterbaden
.jpg)
.jpg){kind=spacer}
.jpg)
