De fractuur van de Smith is een specifiek type letsel aan het onderarmbot (de straal) nabij het polsgewricht. Bij dit letsel is er een verplaatsing van het bot zodat het polsgewricht voor zijn normale anatomische positie rust. De blessure treedt meestal op na een val op de rug van de hand, of door te vallen met de hand op de grond geplant met je lichaam rond de hand.
De fractuur van een Smith wordt ook wel een omgekeerde Colles-fractuur genoemd. De fractuur van de Colles is ook een soort distale radiusfractuur, maar het bot wordt eerder teruggeduwd dan naar voren geduwd.
Soorten polsbreuken
Het polsgewricht is de kruising van de onderarm met de hand. Het gewricht wordt gevormd door de twee onderarmbeenderen (de radius en de ellepijp) die samenkomen met de kleine botten van de pols. Wanneer iemand een polsbreuk beschrijft, heeft hij het over het algemeen over een verwonding aan het uiteinde van het straalbeen. Het woord polsbreuk kan echter worden gebruikt om andere fracturen te beschrijven, zoals scafoïdfracturen, distale ellepijpfracturen en ander botletsel rond het polsgewricht.
Distale radiusfracturen kunnen bij veel verschillende typen voorkomen, en het specifieke type fractuur kan helpen om de beste behandeling te bepalen. Er zijn een aantal factoren die specifiek zijn voor de fractuur die beslissingen over de ideale behandeling kunnen beïnvloeden; enkele van deze factoren zijn onder meer:
- Breukverplaatsing (hoe ver uit positie zijn de botten?)
- Breukverlenging / gewrichtsbetrokkenheid (komt de breuk het gewrichtsoppervlak binnen?)
- Breukstabiliteit (hoe waarschijnlijk is het dat de botten op hun plaats blijven?)
Daarnaast zijn er een aantal problemen die specifiek zijn voor patiënten en die van invloed kunnen zijn op de beslissing hoe de specifieke fractuur het beste kan worden behandeld. Enkele van deze overwegingen zijn onder meer:
- Leeftijd van de patiënt
- Het activiteitenniveau van de patiënt
- Hand-dominantie
- Andere medische problemen (zoals diabetes, tabaksgebruik, ondervoeding)
Behandeling
Omdat de fractuur van Smith nogal onstabiel is, heeft deze verwonding bijna altijd chirurgische stabilisatie nodig met een of andere methode. Als de breuk uit zijn normale positie wordt verplaatst, moet deze in het algemeen op zijn plaats worden vastgezet met metalen implantaten, meestal een plaat en schroeven. Andere opties om de breuk te stabiliseren zijn onder meer pinnen die door de huid worden gestoken en externe fixatie. De meeste patiënten geven de voorkeur aan de plaat en schroeven omdat de breuk goed vastzit en ze al vroeg kunnen beginnen met pogingen om de beweeglijkheid van het gewricht te verbeteren.
Tijdens het gieten kan worden geprobeerd, maar dit moet zorgvuldig in de gaten worden gehouden om er zeker van te zijn dat de breuk in de juiste positie blijft, aangezien deze breuken de neiging hebben om terug te glijden naar een verplaatste positie.
Ook bekend als: polsbreuk, gebroken pols
.jpg)
