Hoe autisme wordt gediagnosticeerd

Er is geen gemakkelijke medische test om autisme te diagnosticeren. Het proces omvat interviews, observatie en evaluaties van spraak, gehoor en motorische vaardigheden. Hoewel het nooit "te laat" is om de diagnose autisme te krijgen, is het nooit te vroeg voor een screening of evaluatie.

Sommige ouders zijn bang dat elk verschil in het gedrag of de ontwikkeling van hun kind een teken kan zijn van autisme. Soms zijn deze zorgen niet nodig. Andere keren kan zorgvuldige observatie leiden tot een vroege diagnose, vroege behandeling en, met een beetje geluk, een positief resultaat. Als autisme wordt uitgesloten, kunnen andere uitdagingen eerder dan later worden opgemerkt en aangepakt.

Zelfs als autisme later in de kindertijd of op volwassen leeftijd wordt gediagnosticeerd en behandeld, kunnen behandelingen en ondersteuning een groot en positief verschil maken.

Zelfcontroles

Als u denkt dat u of iemand van wie u houdt autisme heeft, heeft u waarschijnlijk bepaalde symptomen opgemerkt. Misschien heb je een gebrek aan oogcontact, problemen met sociale relaties, spraakvertragingen of vreemd fysiek gedrag opgemerkt, zoals schommelen, met je vingers bewegen of tenen lopen.

Het kan nuttig zijn om een ​​checklist voor autismesymptomen te raadplegen.

Oudere kinderen en volwassenen kunnen enkele of alle symptomen hebben die bij jongere kinderen worden gezien. Meestal zijn deze symptomen echter relatief mild; late diagnose betekent dat het individu erin is geslaagd om autistische uitdagingen te compenseren.

Als uw kind slechts een of twee symptomen heeft, maar zich verder normaal ontwikkelt, is de kans groot dat uw kind geen autismespectrumstoornis heeft. Dat betekent echter niet dat uw kind geen uitdagingen heeft.

Een kind dat bijvoorbeeld spraakachterstanden heeft maar geen andere symptomen heeft, kan baat hebben bij logopedie, zelfs als het geen autisme heeft. Dergelijke problemen kunnen en moeten zo snel mogelijk worden aangepakt, en een professionele evaluatie kan helpen bij het starten van dat proces.

Waarnemingen van anderen

Afgezien van ouders zijn leraren vaak de eersten die tekenen van autisme opmerken. Hoewel ze er misschien bekend mee zijn doordat ze met veel kinderen hebben gewerkt, moet u bedenken dat een leerkracht geen diagnose kan en mag stellen. Hetzelfde geldt voor vrienden en familieleden die misschien denken dat ze tekenen van autisme bij uw kind zien.

Hoewel het prima is om hun zorgen serieus genoeg te nemen om een ​​afspraak te maken met een gezondheidsdeskundige, mag hun "diagnose" nooit het laatste woord zijn.

Wie kan autisme diagnosticeren?

De "juiste" gezondheidswerker om een ​​autisme-evaluatie voor een kind uit te voeren, kan een psycholoog, een ontwikkelingsarts of een kinderneuroloog zijn. Volwassenen die een diagnose willen stellen, gaan meestal naar een psycholoog of psychiater. Uw keuze hangt in grote mate af van wie er in uw omgeving beschikbaar is. Wat hun specialiteit ook is, zorg ervoor dat de deskundige die u kiest ervaring heeft met en kennis heeft van autismespectrumstoornissen.

Tests

Autisme kan momenteel niet met een medische test worden gediagnosticeerd, hoewel er stappen in de richting van de ontwikkeling van diagnostische tests in gang zijn. In hun Children's Autism Metabolome Project (CAMP) -studie toonden onderzoekers van UC Davis MIND Institute en NeuroPointDX bijvoorbeeld aan dat een metabole bloedtest autisme bij 17% van de kinderen kon detecteren.

Momenteel is het testen echter beperkt tot interviews, observatie en evaluaties. Screening kan zijn:

• IQ-tests om te controleren op intellectuele uitdagingen
• Spraakevaluaties om te controleren of uw kind in staat is om gesproken spraak te begrijpen en te gebruiken op een leeftijdgeschikte en zinvolle manier
• Ergotherapie-evaluaties (tests om te controleren op leeftijdsgeschikte fijne motoriek, visueel en ruimtelijk bewustzijn, sensorische reacties en andere neurofysische problemen)
• Gehoortesten (om er zeker van te zijn dat de symptomen niet door gehoorverlies worden veroorzaakt)
• Autisme-specifieke vragenlijsten, zoals de ADI-R, voor ouders om in te vullen over de ontwikkelingsmijlpalen, gedragingen, gevoeligheden, uitdagingen en sterke punten van hun kind
• Andere tests, zoals de Autism Diagnostic Observation Scale (ADOS) en de Checklist for Autism in Toddlers (CHAT), die observaties van het gedrag van kinderen onderzoeken op basis van normen

Geen van deze tests is perfect en sommige kunnen zelfs misleidend zijn. IQ- en spraaktests zijn bijvoorbeeld geschreven voor kinderen die zich normaal ontwikkelen, maar kinderen die op autisme worden getest, hebben bijna altijd gedrags- en spraakproblemen. Deze uitdagingen kunnen het testproces in de weg staan, waardoor uitkomsten moeilijk te interpreteren zijn.

Zelfs als een professional een mening geeft, is de mening mogelijk niet definitief. Het is niet ongebruikelijk om te horen (vooral van een heel jong kind): "Het kan autisme zijn, maar hij is nog erg jong. Waarom kom je over zes maanden niet nog eens langs en we zullen zien hoe het met hem gaat?" Hoewel dit soort onzekerheid buitengewoon frustrerend kan zijn, is het soms onvermijdelijk.

In beeld brengen

Momenteel zijn er geen diagnostische beeldvormende tests voor autismespectrumstoornis. Er is echter veel onderzoek gedaan naar het vroegtijdig opsporen van autisme door middel van hersenscans. Deze onderzoeken omvatten structurele magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) -scans en functionele connectiviteits-MRI-scans. Deze onderzoeken zijn voornamelijk gedaan bij zuigelingen met een broer of zus die autisme heeft en daarom een ​​groter risico lopen.

MRI maakt geen gebruik van straling, dus het heeft een lager risico dan andere soorten beeldvorming die dat wel doen. Maar het is lawaaierig en vereist dat het kind absoluut stil is, dus het kan moeilijk zijn om een ​​bruikbare scan te krijgen.

Differentiële diagnoses

In veel gevallen hebben kinderen ontwikkelingsproblemen die op autisme lijken, maar die eenvoudige vertragingen of tekenen van andere ontwikkelingsproblemen blijken te zijn. Het niet reageren op een naam kan bijvoorbeeld heel goed een symptoom zijn van gehoorbeschadiging. Te laat praten kan te wijten zijn aan afasie of spraakapraxie.

Een kind kan ook een leerstoornis, aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD), obsessief-compulsieve stoornis, narcistische persoonlijkheidsstoornis, oppositioneel opstandige stoornis of hyperlexie hebben. Dit kan de juiste diagnose zijn, of het kind kan zowel autisme als een van deze aandoeningen hebben, of alleen autisme.

Veel voorkomende psychische aandoeningen die bij mensen met autisme voorkomen, zijn onder meer depressie en angst. Mensen met autisme hebben deze aandoeningen vaker dan mensen in de algemene bevolking.

Een woord van Verywell

Voor veel gezinnen kan een diagnose van autisme overweldigend zijn. Het lijkt misschien alles te veranderen. Maar uw kind of volwassen geliefde is nog steeds de persoon die ze altijd waren, en er is veel hulp, hoop en ondersteuning beschikbaar. Tijd, geduld en meer leren over autisme kunnen een lange weg banen bij het navigeren op de weg die voor je ligt.