Overzicht van fractuurblaren

Breukblaren zijn blaren die zich vormen rond het gebied van een gebroken bot, meestal na een ernstig letsel waarbij het bot slecht uit positie wordt geschoven of met aanzienlijke kracht wordt verpletterd. Deze blaren zijn een teken van aanzienlijk letsel aan de weke delen. Ze komen het vaakst voor bij botbreuken die zich in de buurt van het huidoppervlak bevinden. Daarom komen fractuurblaren het meest voor bij:

• Enkel fracturen
• Tibia fracturen
• Elleboogfracturen
• Polsbreuken

Breukblaren kunnen ontstaan ​​van 6 uur tot 2 dagen na een breuk. Meestal wordt een gebroken bot tijdelijk gespalkt na een verwonding, en de blaren worden dan gezien wanneer de spalk een paar dagen of een week na het letsel wordt verwijderd. De kans op blaarvorming kan worden geminimaliseerd door verder trauma aan de zachte weefsels te voorkomen door de breuk rigide te immobiliseren, de huid te beschermen met een goed gevormde spalk en het gebroken uiteinde omhoog te brengen. Breukblaren hebben de neiging om te verergeren wanneer de fractuurfragmenten kunnen bewegen, waardoor de weke delen verder worden beschadigd.

In de blister

Blaren zijn gevuld met heldere vloeistof of bloed. De vloeistof in de blaar hangt af van de mate waarin de huid is aangetast. Hoewel de behandeling vergelijkbaar is, of er nu wel of geen bloed of heldere vloeistof in de blaar zit, is de kans op littekenvorming op de huid groter bij een met bloed gevulde blaar.

De vloeistof in de blisterverpakking is steriel en daarom moet de blister intact en niet gebroken worden gelaten. Als de blaar toch scheurt, zoals soms het geval is, moet het dak van de blaar met rust worden gelaten terwijl de huid eronder geneest. De blaren laten knappen en de huid verwijderen is niet de juiste manier om een ​​blaarfractuur te genezen. Van sommige plaatselijke behandelingen, zoals Silvadene-crème, is aangetoond dat ze effectief zijn bij het genezen van gescheurde blaren.

Chirurgie

Het belangrijkste aspect van fractuurblaren is hun implicatie voor chirurgisch herstel van gebroken botten. Als een patiënt fractuurblaren heeft ontwikkeld, mag de operatie niet via de blarenhuid worden uitgevoerd. Door een operatie uit te voeren via een fractuurblaar wordt de kans op wondcomplicaties, waaronder infectie, aanzienlijk vergroot.

Aangenomen wordt dat de blaar een aanwijzing is voor traumatisch letsel aan de huid. Letsel aan dit zachte weefsel kan de genezing van een operatiewond in gevaar brengen en daarom moet elke blaren op de huid zorgvuldig worden beoordeeld.

Als een operatie moet worden uitgevoerd en er zijn fractuurblaren aanwezig, moet de operatie mogelijk worden aangepast om blaren op de huid te voorkomen. Als een enkelfractuur bijvoorbeeld breukblaren in het enkelgebied heeft, kan in plaats van platen en schroeven te gebruiken een externe fixator worden gebruikt om het bot te stabiliseren. Een blaar is een goede aanwijzing dat de definitieve chirurgische fixatie van een fractuur, indien mogelijk, waarschijnlijk moet worden uitgesteld tot het moment waarop het zachte weefsel is neergedaald, waardoor een veiligere chirurgische ingreep mogelijk is zonder zoveel risico op complicaties van het zachte weefsel. Het is een feit dat u zich geen zorgen hoeft te maken.

Behandeling van blaren

Zoals gezegd, blaren moeten met rust worden gelaten als ze niet onderbroken zijn. Als u een gebroken bot heeft dat geopereerd moet worden, en er zijn fractuurblaren in dat gebied, dan zou het volgende moeten gebeuren:

• Het gebroken bot moet worden geïmmobiliseerd: dit kan worden bereikt met een spalk of een externe fixator. Het voordeel van de externe fixator is dat de immobilisatie vaak beter is en dat uw arts de huid kan zien. In gecompliceerde gevallen heeft deze methode vaak de voorkeur.
• De extremiteit moet worden verhoogd: de extremiteit moet zo veel mogelijk worden verhoogd. Als de enkel of het scheenbeen het betrokken bot is, is de enige manier om boven het hart uit te stijgen, door te gaan liggen. De enkel tijdens het zitten steunen isnietverheffen!
• De operatie moet worden uitgesteld: de operatie mag niet worden uitgevoerd via een breukblaar. De kans op wondcomplicaties, inclusief infectie, is te groot en de operatie moet worden gewijzigd of uitgesteld.

Volledige genezing van een fractuurblaar kan enkele weken duren. Idealiter wordt met een snelle, effectieve behandeling de kans op het ontwikkelen van een blaarfractuur verkleind, maar wanneer ze zich ontwikkelen, is geduld nodig om de blaar te laten verdwijnen voordat de chirurgische behandeling wordt voortgezet.

Het feit dat er zich een fractuurblaar heeft ontwikkeld, wil niet zeggen dat uw behandeling ongepast was. Soms, met aanzienlijke traumatische verwondingen, zijn fractuurblaren onvermijdelijk. Bovendien komen ze regelmatig pas een paar dagen na het eerste letsel opdagen. Een breukblaar is eigenlijk slechts een teken van de mate van beschadiging van zacht weefsel rond het gebied van het gebroken bot. Het is een nuttig klinisch teken en een indicatie van de ernst van beschadiging van zacht weefsel. Het hebben van een breukblaar betekent zeker niet dat u mishandeld bent.

Een woord van Verywell

Breukblaren kunnen een beangstigende ervaring zijn voor mensen die niet verwachten dat ze zich voordoen. Vaak dagen na een blessure opdagen, kan het mensen nerveus maken dat er iets mis gaat. In plaats daarvan reageert het lichaam op trauma met processen, zoals blaarvorming, die zich in de loop van weken en maanden kunnen ontvouwen. Breukblaren zijn een indicatie van ernstig letsel aan zacht weefsel, en hoewel het optreden van blaarvorming in de fractuur de timing en het type behandeling kan beïnvloeden, zullen ze uw behandelend arts helpen bij het veilig behandelen van uw traumatisch letsel.