Het gat of de opening die zich in het midden van de iris van het oog bevindt. De pupil controleert de hoeveelheid licht die het oog binnenkomt. De pupilgrootte wordt bepaald door de dilatator- en sluitspieren van de iris.
Getty Images / Chris Raven / EyeEmWaarom we leerlingen hebben
De leerling bepaalt hoeveel licht het oog binnenkomt. Het lijkt erg op het diafragma van een camera, waardoor er meer licht binnenkomt voor meer belichting. 'S Nachts verwijden onze pupillen zich om meer licht binnen te laten om ons zicht te maximaliseren. In het felle zonlicht krimpt onze pupil tot een zeer kleine diameter om normaal te kunnen functioneren. Anders zouden we erg lichtgevoelig zijn. Dit beschermt de gevoelige fotoreceptoren in ons netvlies.
Ook als we van heel dichtbij naar iets kijken, zoals een boek lezen, komen onze ogen samen en krimpen onze pupillen. Wanneer onze pupillen krimpen, lijkt het op kijken door een gaatje. Door een klein gaatje kijken, vermindert perifere onscherpte en vergroot de scherptediepte. Dit verbetert de algehele gezichtsscherpte. De normale pupilgrootte is tussen 2,5 en 4,0 mm.
Welk systeem controleert de leerling?
De iris, het gekleurde deel van ons oog, bestaat uit pigment en bevat twee sets gladde spieren die de grootte van de pupil regelen: de sluitspier en de dilatatorspier. De sluitspier heeft de vorm van een ring aan de rand van de pupil. Als het samentrekt, vernauwt of verkleint het de grootte van de leerling. De dilatatorspieren hebben een radiale vorm door de hele iris en wanneer deze samentrekt, wordt de pupil groter of groter.
Beide systemen, het parasympathische en sympathische systeem, controleren de leerling. Ons parasympathische systeem controleert alledaagse activiteiten zoals rust, het vertragen van de hartslag en zaken als de spijsvertering. Het controleert de pupilgrootte tijdens normale activiteiten gedurende de dag en verandert de pupilgrootte afhankelijk van hoeveel licht aanwezig is. Het sympathische systeem is een beschermend systeem en geeft ons de typische "vecht of vlucht" -reacties. Als we in de pupil bang zijn of angst voelen, worden onze pupillen erg groot. Aangenomen wordt dat dit licht binnenlaat, zodat onze reacties sneller zijn.
Betekenis in de gezondheidszorg
Onderzoek van de leerling is belangrijk omdat het kan duiden op problemen in de paden die de leerling beheersen. Een licht wordt gebruikt om de pupillen te controleren, eerst om de grootte en symmetrie aan elke kant te controleren, en dan wordt het licht heen en weer gezwenkt; Een "relatief affarent pupil defect" treedt op wanneer de intensiteit van het licht dat het oog binnenkomt niet langs de lichtreflexbaan wordt doorgelaten, en in plaats van dat de pupil kleiner wordt met het heldere glanzende licht, wordt deze groter. Het is een paradoxale beweging die suggereert dat er een probleem is langs het visuele pad van het aangedane oog.
Wanneer leerlingen ongelijk zijn, wordt dit "anisocorie" genoemd. Als een van uw pupillen kleiner lijkt dan de andere en dit verschil in het donker nog groter wordt, kan dit betekenen dat er een probleem is in het pad dat de dilatatie regelt (de sympathische zenuwketen). Deze sympathische zenuwketen begint in de hersenen, gaat door het ruggenmerg, loopt langs de bovenkant van de long en gaat weer omhoog in de nek langs de halsslagader in de nek. Een kleine "vernauwde" pupil kan het gevolg zijn van trauma, problemen met grote bloedvaten in de nek of tumoren aan de bovenkant van de long, die het signaal van deze zenuwbaan verstoren. Een probleem langs het parasympathische pad betekent dat de pupil moeite heeft om ingesnoerd te blijven en resulteert in een verwijde of 'opgeblazen pupil'. In zeldzame gevallen kan een hersenaneurysma dit veroorzaken. Daarom moeten plotselinge veranderingen in de pupilgrootte onmiddellijk door een oogarts worden onderzocht.
