Histoplasmose is een longinfectie die wordt veroorzaakt door het inademen van een soort schimmelsporen in de longen. De schimmel, bekend als histoplasma capsulatum, wordt over de hele wereld aangetroffen in de bodem en in de uitwerpselen van vogels of vleermuizen. Histoplasmose wordt in de lucht opgenomen door de bodem te verstoren tijdens landbouw- of bouwactiviteiten of bij het werken met dieren zoals kippen en het schoonmaken van hun hokken.
Hoewel de meeste gevallen van histoplasmose mild zijn en geen behandeling vereisen, kunnen mensen met een verzwakt immuunsysteem ernstigere gevallen van de ziekte ontwikkelen. Histoplasmose kan zich ontwikkelen en zich verspreiden naar andere delen van het lichaam, waaronder het hart, de hersenen, het ruggenmerg en de bijnieren.
In zeldzame gevallen kan een door het bloed overgedragen, systemische verspreiding van histoplasmose de ogen aantasten, bekend als het veronderstelde oculaire histoplasmosesyndroom (POHS). Complicaties van deze ziekte zijn een belangrijke oorzaak van verlies van gezichtsvermogen bij mensen tussen de 20 en 40 jaar.
Thinkstock
Symptomen
Symptomen van een histoplasmose-infectie verschijnen meestal binnen 10 dagen na blootstelling aan histo-schimmel. Symptomen kunnen de volgende zijn:
- Koorts
- Droge hoest
- Waterige ogen
- Pijn op de borst
- Gewrichtspijn
- Rode bultjes op poten
In ernstige gevallen kunnen de symptomen zijn:
- Zweten
- Kortademigheid
- Bloed ophoesten
Een persoon met mogelijke histoplasmose kan griepachtige symptomen hebben als hij symptomatisch is, maar bij de meeste oorzaken van oculaire betrokkenheid (POHS) zijn er geen symptomen.
POHS wordt pas symptomatisch als het evolueert naar de complicatie van de vorming van nieuwe bloedvaten onder het netvlies (neovascularisatie genoemd). Dit is een zeldzaam maar ernstig gevolg.
Deskundigen schatten dat 60% van de volwassen bevolking positief test op histoplasmose via huidantigeentesten, maar slechts 1,5% van die patiënten heeft typische retinale laesies. En slechts 3,8% van degenen met laesies ontwikkelt choroïdale neovascularisatie (CNV).
De systemische infectie verdwijnt meestal binnen een periode van enkele dagen en zonder tussenkomst. Schade aan iemands gezichtsvermogen gebeurt misschien niet meteen. De ontsteking die door de infectie wordt veroorzaakt, kan minuscule pokachtige littekens in het netvlies achterlaten, die "histo-vlekken" worden genoemd. Deze littekens zijn over het algemeen asymptomatisch.
Omdat de initiële histoplasmose-infectie meestal geen symptomen door het hele lichaam veroorzaakt, realiseren de meeste mensen zich nooit dat ze histoplekken in hun netvlies hebben. De littekens kunnen later leiden tot neovascularisatie in de macula (wanneer zich maanden tot jaren later nieuwe bloedvaten ontwikkelen ), resulterend in visueel verlies. Abnormale bloedvaten kunnen zich vormen en veranderingen in het gezichtsvermogen veroorzaken, waaronder blinde vlekken of rechte lijnen die golvend lijken.
Oorzaken
Het inademen van schimmelsporen in de longen kan leiden tot een geval van histoplasmose. De sporen kunnen zich dan van de longen naar de ogen verspreiden, waar een secundaire ontsteking kan plaatsvinden en er kunnen abnormale bloedvaten onder het netvlies gaan groeien. Deze bloedvaten kunnen laesies veroorzaken en als ze niet worden behandeld, kunnen ze littekenweefsel vormen.
Het meeste littekenweefsel in het netvlies veroorzaakt geen problemen. Het littekenweefsel kan echter de plaats gaan innemen van gezond netvliesweefsel in de macula, het centrale deel van het netvlies dat ons een scherp en helder zicht mogelijk maakt.
Littekens in de macula kunnen leiden tot de groei van nieuwe bloedvaten, ook wel neovascularisatie genoemd. Neovascularisatie veroorzaakt verlies van het gezichtsvermogen omdat abnormale bloedvaten vloeistof en bloed kunnen lekken. Indien onbehandeld, kan neovascularisatie extra littekens veroorzaken in de oogweefsels (het netvlies) die verantwoordelijk zijn voor het doorgeven van zichtsignalen naar de hersenen.
Een geval van histoplasmose kan worden geclassificeerd als acuut of chronisch, afhankelijk van de ernst en levensduur van de ziekte.
- Acute, systemische histoplasmoseof kortdurende histoplasmose presenteert zich typisch met koorts, hoesten en vermoeidheid in verschillende mate. Het leidt zelden tot complicaties.
- Chronische versies van histoplasmose zijn zeldzaam en omvatten de betrokkenheid van meerdere orgaansystemen. Vaak verloopt de ziekte verraderlijk - verloopt geleidelijk, maar met ernstige gevolgen.
Diagnose
Uw oogarts kan POHS diagnosticeren na een vergroot oogonderzoek. De ogen moeten worden verwijd zodat de arts het netvlies beter kan onderzoeken. Dit betekent dat de pupillen tijdelijk vergroot worden met speciale druppels, waardoor de oogzorgspecialist het netvlies beter kan onderzoeken.
Een bevestigde diagnose omvat:
- De aanwezigheid van histo-vlekken, kleine retinale littekens die eruitzien als "uitgestanste" laesies
- Peripapillaire atrofie (retinale pigmentepitheel wordt aangetast rond de oogzenuw)
- Geen ontsteking van het glasvocht of de gelei in de oogbal (vitritis)
Complicaties kunnen worden beoordeeld met een gedilateerd oogonderzoek dat bloeding, zwelling en littekens in het netvlies aan het licht kan brengen, wat aangeeft dat neovascularisatie heeft plaatsgevonden. De aanwezigheid en ernst van neovascularisatie kan worden bevestigd met optische coherentietomografie (OCT), een diagnostisch hulpmiddel dat wordt gebruikt om de anatomie van de retinale lagen te visualiseren en nuttig is bij het detecteren van vloeistof, inclusief bloed of groei van nieuwe bloedvaten in en onder het netvlies.
De arts kan ook een diagnostische test uitvoeren, een fluoresceïne-angiogram genaamd, die de circulatie van kleurstof beoordeelt die via een infuus in het netvlies wordt geïnjecteerd. De kleurstof reist naar de bloedvaten van het netvlies en beoordeelt de effectiviteit van de bloedsomloop.
Behandeling
Oculaire histoplasmose vereist doorgaans geen behandeling. Hoewel het een ziekte is die wordt veroorzaakt door een schimmel, zijn antischimmelmedicijnen niet nuttig. POHS veroorzaakt littekens in het oog, maar er is geen actieve schimmelinfectie in het oog.
De belangrijkste behandeling voor POHS-gevallen die zich hebben ontwikkeld tot neovascularisatie is medicatie-injectie in het oog (intravitreale injecties), vergelijkbaar met leeftijdsgebonden maculaire degeneratie (AMD). Specifiek zijn anti-vasculaire endotheliale groeifactor (anti-VEGF) -medicijnen zoals bevacizumab goed bestudeerd.
Omgaan
POHS is zeldzaam. De meeste mensen die met de histo-schimmel zijn geïnfecteerd, zullen de infectie in hun ogen nooit krijgen. Als u echter de diagnose histoplasmose krijgt, moet u op uw hoede zijn voor eventuele veranderingen in uw gezichtsvermogen. Hoewel zeldzaam, heeft de ziekte tot 90% van de volwassen bevolking getroffen in een regio in de VS die bekend staat als de "Histo Belt".
De regio met een hoog risico omvat de staten Arkansas, Kentucky, Missouri, Tennessee en West Virginia. Als u ooit in deze gebieden heeft gewoond, kunt u overwegen om een arts uw ogen te laten onderzoeken op mogelijke histo-vlekken. Zoals bij elke oogziekte, is vroege detectie de sleutel om toekomstig mogelijk verlies van het gezichtsvermogen te voorkomen.
.jpg)
-is-treated.jpg)
