Staartbeenpijn (coccygodynie) Symptomen en behandeling

Getty-afbeeldingen

Staartbeenpijn, technisch coccygodynie genoemd, kan het gevolg zijn van een val of ander trauma aan het onderste deel van uw wervelkolom. Een dergelijk trauma kan het periosteum (bindweefsel dat het bot omringt) kneuzen en pijn veroorzaken. Vallen op het staartbeen kan ook het bot breken, ontwrichten (bij het sacrococcygeale gewricht, de plaats waar het stuitbeen en het heiligbeen samenkomen) of beide. Wat de uitkomst van het trauma ook is, het kan moeilijk zijn om pijnverlichting te krijgen voor een gewond staartbeen.

Omdat zitten - een belangrijke activiteit voor de meesten van ons en een directe invloed heeft op het stuitbeen - erg ongemakkelijk kan zijn als je coccygodynie hebt, is deze aandoening berucht vanwege het onderbreken van de kwaliteit van leven.

Oorzaken

Hoewel coccygodynie soms het gevolg is van trauma aan het staartbeen, zijn er ook andere oorzaken.

Problemen met uw stuitbeen die kunnen resulteren in coccygodynie kunnen verwondingen omvatten (inclusief maar niet beperkt tot vallen, zoals hierboven besproken), schijfdegeneratie aan uw sacrococcygeale (hierboven gedefinieerd) en / of intercoccygeale gewrichten (gewrichten tussen de kleine botstukjes die samen het stuitbeen), botsporen aan het stuitbeen (genaamd coccygeale spicule), infectie in het bot (genaamd osteomyelitis) of een tumor op het bot.

De bevalling is een andere mogelijke oorzaak van coccygodynie (bij de moeder).

Symptomen die occygodynie nabootsen, kunnen het resultaat zijn van doorverwezen pijn, d.w.z. pijn die voortkomt uit organen waarin aandoeningen aanwezig zijn. Voorbeelden zijn aandoeningen of problemen in de sigmoïde karteldarm, het urogenitale systeem en / of het rectum.

Niet alleen dat, pijn in het staartbeengebied kan soms worden herleid tot problemen die optreden bij, op of in nabijgelegen structuren. Voorbeelden zijn problemen in het lumbosacrale gebied van uw wervelkolom, sacrum- en sacro-iliacale gewrichtsproblemen, piriformis-syndroom, ziekten van de bekkenorganen, aambeien en meer.

Ten slotte is uw coccygodynie misschien een geval van "onbekende oorzaak". Een overzicht van studies uit 2012 stelt dat 30% van de coccygodynie idiopathisch is; met andere woorden, de oorzaak van de staartbeenpijn kon niet worden gevonden.

Hypermobiel staartbeen

Met dat gezegd, is hypermobiliteit van het stuitbeen (hypermobiliteit verwijst naar de neiging van het bot om te subluxeren) de meest voorkomende medische bevinding die verband houdt met staartbeenpijn. Grgić beweert dat 70% van de patiënten met coccygodynie tekenen vertoonden van overmatige beweging van dit bot wanneer dynamische röntgenfoto's werden gemaakt.

Samen met letsel (zoals hierboven vermeld), kan overbelasting van het stuitbeen zowel tijdens beweging als bij stilstand een hypermobiel (en pijnlijk) stuitbeen veroorzaken. Activiteiten en zijnstoestanden die u vatbaar kunnen maken voor overbelasting van uw stuitbeen zijn onder meer obesitas en / of langdurig zitten (statische overbelasting) en fietsen, roeien of rijden (dynamische overbelasting).

In hun studie uit 2014, gepubliceerd in deOchsner Journal, beweren onderzoekers dat zwaarlijvigheid en vrouwelijk zijn twee risicofactoren zijn voor staartbeenpijn.

Symptomen van coccygodynie

Symptomen van coccygodynie zijn onder meer ongemak en pijn aan de basis van uw wervelkolom (dit is waar het stuitbeen zich bevindt, vooral als u zit. Het kan ook pijn in uw onderrug en / of heupen zijn. je benen ook.

De intensiteit van coccygodynie verschilt van persoon tot persoon. In sommige gevallen kan de ernst van uw coccygodyniepijn na verloop van tijd verergeren, maar in veel gevallen verdwijnt deze vanzelf.

Zoals ik al eerder zei, kan coccygodynie je levensstijl erg verstoren. Het kan een goede nachtrust bederven en uw vermogen om activiteiten uit te voeren waarbij zitten en / of buigen noodzakelijk is, onderbreken.

Dit betekent dat dingen die u normaal doet - en misschien als vanzelfsprekend beschouwt - zoals werken achter uw computer of autorijden te pijnlijk kunnen worden. Het is een feit dat wanneer u gewicht op uw stuitbeen legt, uw pijn kan toenemen, zelfs als het oppervlak onder u een zacht kussen of stoel is. Het kan ook zijn dat het moeilijk is om vanuit een zittende positie op te staan.

Diagnose

Artsen diagnosticeren coccygodynie meestal door een medische geschiedenis te nemen, een lichamelijk onderzoek uit te voeren (waarbij het gebied wordt gepalpeerd) en standaard en dynamische röntgenfoto's te maken. Hoogstwaarschijnlijk zal uw arts u vragen om te gaan zitten en / of te fietsen, om te proberen uw pijn en symptomen te reproduceren.

Een diagnose van coccygodynie kan soms worden bevestigd door middel van een injectie. In dit geval wordt een plaatselijke verdoving geïnjecteerd op de specifieke plaats of plaatsen in het staartbeengebied van waaruit, op basis van wat u zegt over uw symptomen en de resultaten van uw lichamelijk onderzoek, de röntgenfoto's en mogelijk een MRI (zie hieronder voor meer informatie), vermoedt uw arts dat de pijn ontstaat.

Onderzoek naar MRI's

Meestal wordt een MRI niet gebruikt in het diagnoseproces. Maar in 2012 ontdekten Franse onderzoekers dat MRI's details kunnen opleveren die kunnen worden gebruikt om de oorzaak van een pijnlijk staartbeen vast te stellen.Uit hun onderzoek bleek dat wanneer de relatieve toestand van de mobiliteit van het stuitbeen bekend is, een MRI verder kan helpen. schilder een beeld van wat er aan de hand is. In de studie vertoonden bijvoorbeeld van de 172 gevallen die werden getest, 105 een mobiel stuitbeen. Hiervan vertoonden de meeste abnormale schijven; bij de 67 patiënten met een rigide (immobiel) stuitbeen werden abnormale kenmerken gevonden aan de onderkant van het bot, de punt genaamd.

Behandeling en pijnverlichting

Zoals bij de meeste wervelkolomproblemen, is de behandeling onderverdeeld in twee hoofdtypen: conservatief (niet-invasief) en chirurgisch (ook wel invasief genoemd). De operatie voor staartbeenpijn wordt een coccygectomie genoemd. Het kan een gedeeltelijke of volledige verwijdering van het staartbeen zijn; deze operatie is meestal gereserveerd voor momenten waarop al het andere zonder succes is geprobeerd. Over het algemeen zijn de resultaten op zijn best matig, en door een operatie te ondergaan, loopt u het risico complicaties te ervaren.

Conservatieve behandeling van staartbeenpijn omvat rust, medicatie, zoals NSAID's (vooral in het begin), zitten op een kussen met een gat uit het midden (vaak gekscherend een "whoopiekussen" genoemd) en fysiotherapie. Als u zich eenmaal in de chronische fase van het letsel bevindt, kan fysiotherapiebehandeling praktische technieken omvatten om de flexibiliteit van de bekkenbodem te vergroten - met name de levator ani-spier, die op zijn beurt het stuitbeen kan loslaten als het vastzit.

De hierboven genoemde onderzoekers wiens onderzoek uit 2014 werd gepubliceerd in deOchsner Journalzeggen dat een multidisciplinaire benadering van de behandeling meestal het beste werkt. Ze zeggen ook dat niet-chirurgische behandeling ongeveer 90% van de tijd werkt.

Uw arts kan voorstellen om een ​​steroïde-injectie of een injectie met een lokaal anestheticum te krijgen om de pijn te verlichten. Soms wordt voor coccygodynie een pijnbeheersingsprocedure gebruikt die bekend staat als radiofrequente ablatie, maar dit wordt over het algemeen niet aanbevolen.