Oorzaken van kraken en knallen van de pols

Knallen en kraken in uw pols (ook bekend als crepitus) kan een ongemakkelijk gevoel zijn dat optreedt tijdens veel van uw dagelijkse activiteiten. Helaas is de oorsprong van dit gewrichtsgeluid niet altijd duidelijk. Door op uw symptomen te letten, kunt u de mogelijke oorzaak echter identificeren. De onderstaande informatie belicht de meest voorkomende redenen waarom uw pols geluid maakt.

ljubaphoto / Getty Images

Artrose

Artrose treedt op wanneer het kraakbeen dat de uiteinden van de botten in uw pols bedekt, dunner begint te worden en wegslijt. Normaal gesproken helpt dit kraakbeen de botten in uw hand soepel over elkaar te glijden wanneer u uw pols beweegt. Wanneer het weefsel echter begint te degenereren, ontwikkelt zich wrijving en kan klikken en knallen optreden bij beweging.

De verhoogde wrijving die gepaard gaat met artrose kan er ook voor zorgen dat nieuw bot zich ophoopt in het gewricht, wat het bewegingsbereik verder beïnvloedt en mogelijk knallen en barsten veroorzaakt.

In sommige gevallen kan een aandoening die de ziekte van Kienböck wordt genoemd, ook leiden tot artrose aan de pols. Bij dit syndroom wordt de bloedstroom naar een polsbeen - het lunaat genoemd - aangetast en sterft het bot langzaam af. Als dit gebeurt, stort het bot in en wordt de normale handbeweging verstoord, wat leidt tot degeneratie van kraakbeen.

Bovendien kunnen andere systemische vormen van artritis (zoals psoriatica of reumatoïde) vergelijkbare gewrichtsveranderingen veroorzaken en leiden tot knallen en barsten in de pols.

Andere symptomen

Naast gewrichtsruis zijn er verschillende andere symptomen die erop kunnen wijzen dat u artrose in uw pols heeft. Dit omvat:

• Stijfheid in de gewrichten, vooral 's ochtends
• Wallen of zwelling
• Achiness diep in de pols
• Moeilijkheden om iets aan te kleden, te koken of te dragen

Behandelingen

Artrose is niet te genezen, maar wel te behandelen. Icing, vrij verkrijgbare pijnstillers (OTC) en het vermijden van irriterende activiteiten kunnen nuttig zijn na een pijnlijk symptoom. Andere behandelingsopties zijn onder meer:

• Een polsspalk: dit kan handig zijn om pijnlijke bewegingen tijdelijk te beperken en het knallen of kraken te verminderen.
• Handmobiliteit vergroten: deze oefeningen kunnen helpen om de omliggende spieren voorzichtig te versterken.
• Fysiotherapie: dit kan door uw arts worden aanbevolen om u door de juiste technieken te leiden.
• Een pijnstillende injectie met steroïden: dit kan worden voorgesteld om uw pijn te verminderen.

Helaas kan in sommige gevallen uiteindelijk een operatie nodig zijn als uw artritis ernstig genoeg is. Dit kan het verwijderen van een of meer polsbeenderen, het samenvoegen van verschillende botten of een totale polsvervanging omvatten.

Wanneer moet je een dokter zien?

Als uw polssymptomen progressief verslechteren of als ze uw dagelijkse activiteiten beginnen te beïnvloeden, is het belangrijk om uw arts te raadplegen. Artrose wordt meestal gediagnosticeerd met een grondig onderzoek en een röntgenfoto, die kan helpen bij het detecteren van veranderingen in de gewrichtsruimte of nieuwe botvorming.

In sommige gevallen kan ook een MRI worden besteld, omdat deze een meer gedetailleerd beeld geeft van het bot en de omliggende structuren. Als uw arts reumatoïde artritis of artritis psoriatica probeert uit te sluiten, kunnen bloedonderzoeken nodig zijn om een ​​juiste diagnose te stellen.

Veel voorkomende symptomen van artrose

Peesontsteking

Spieren zijn aan een bot vastgemaakt of verankerd door een dikke koordachtige structuur die een pees wordt genoemd. Tendinitis treedt op wanneer een van deze structuren ontstoken of geïrriteerd raakt. Deze aandoening kan iedereen overkomen, maar wordt het vaakst gezien bij mensen die repetitieve activiteiten uitvoeren, zoals computerwerk, of die vaak voorwerpen optillen of dragen.

Bovendien kunnen sporten met repetitieve polsbewegingen zoals tennis of golf ook de schuld zijn. Ongeacht de oorzaak, omdat deze peesontsteking de manier waarop uw handspier functioneert verandert, kan dit leiden tot geklop of geluid bij polsbewegingen.

Andere symptomen

Naast crepitus is pijn een andere veel voorkomende klacht bij tendinitis. Deze pijn is meestal veel erger bij activiteit en beter (zo niet verdwenen) als u de pols stil houdt. Naast pijn kunnen de symptomen zijn:

• Roodheid
• Zwelling
• Voelt warm aan
• Zwakheid

Behandelingen

Een van de belangrijkste manieren om peesontsteking te behandelen, is om de activiteit die de peesirritatie veroorzaakt, te vermijden of te wijzigen. Behandelingen kunnen zijn:

• Even pauzeren van een sport
• Gebruik een polsspalk om een ​​deel van de druk van de spier te verminderen tijdens activiteiten zoals typen
• IJs en ontstekingsremmende medicijnen om de pijn, zwelling en ontsteking te verminderen.
• Cortison-injectie om pijn te verminderen
• Fysiotherapie om te werken aan het geleidelijk versterken van de spieren in het gebied

In zeldzamere gevallen kan een operatie zelfs nodig zijn als de typische vroege behandelingen uw peesaandoening niet aanpakken.

Wanneer moet je een dokter zien?

Tendinitis wordt meestal verlicht met enkele van de conservatieve behandelmethoden die hierboven zijn besproken. Als uw symptomen echter verergeren of als de pijn zelfs na de verzwarende activiteit begint te blijven hangen, is het belangrijk om uw arts te raadplegen.

Zorg ervoor dat u de pijn niet negeert en er doorheen drukt, omdat dit kan leiden tot verdere peesbeschadiging en uiteindelijk tot een operatie.

Tekenen, oorzaken en behandelingen van polspeesontsteking

Tenosynovitis van De Quervain

Een ander peesgerelateerd probleem dat ruis bij de pols kan veroorzaken, is de tenosynovitis van de Quervain. Spierpezen lopen door een tunnelachtige structuur die een omhulsel wordt genoemd en die hen helpt soepel te glijden terwijl de spier beweegt. Bij mensen met de Quervain's raakt de peesmantel aan de basis van de duim ontstoken, wat leidt tot verhoogde wrijving in het gebied. Dit veroorzaakt op zijn beurt een knallend of knappend gevoel nabij de binnenkant van de pols met duimbeweging.

Wat is de Finkelstein-test?

Een manier om de Quervain's te diagnosticeren is door een Finkelstein-test uit te voeren. Om dit te doen, maakt u een vuist met uw vingers om uw duim gewikkeld en beweegt u vervolgens uw vuist naar beneden richting uw pink. Als deze beweging pijn onder de duim veroorzaakt, heeft u mogelijk deze aandoening.

Andere symptomen

Symptomen van de tenosynovitis van de Quervain zijn onder meer:

• Pijn aan de duimzijde van de pols en in de onderarm, vooral bij handbewegingen zoals grijpen of draaien
• Zwelling aan de duimzijde van de pols en in de onderarm
• Het gevoel dat uw duimbewegingen "plakkerig" of moeizaam zijn naarmate de toestand steeds erger wordt

Behandeling

De eerste behandeling voor dit probleem omvat:

• Icing het gebied
• Vermijd verzwarende activiteiten
• Het dragen van een duimspalk die mogelijk irriterende handbewegingen beperkt
• Pijnstillers en steroïde-injecties in de schede

In ernstigere gevallen kan een operatie nodig zijn om de duimpezen te decomprimeren door in de huls zelf te snijden. Dit is relatief ongebruikelijk en wordt alleen aanbevolen als conservatieve behandelingen mislukken.

Wanneer moet je een dokter zien?

Als uw duimsymptomen niet verbeteren met de conservatieve maatregelen die hierboven worden vermeld, is het een goed idee om met uw arts te overleggen. Dit geldt ook als u de zwelling van uw hand niet kunt beheersen of als uw duimbewegingen steeds beperkter worden.

Uw arts kan een grondig onderzoek uitvoeren en de behandelingen aanbevelen die voor u geschikt zijn.

Lees of u risico loopt op de Tenosynovitis van de Quervain

Gezamenlijke instabiliteit

Overmatige of abnormale beweging in de botten van de pols kan het gewricht instabiel maken en kan bijdragen aan knallende of krakende geluiden. Dit type instabiliteit kan verschillende oorzaken hebben.

In sommige gevallen kan een traumatisch letsel, zoals een auto-ongeluk of een val op een uitgestrekte hand, een subluxatie (een gedeeltelijke scheiding van een gewricht) of een ontwrichting (een volledige scheiding van het gewricht) veroorzaken. Dit kan gebeuren bij een of meer van uw polsgewrichten. In bepaalde gevallen kan dit soort letsel ook gepaard gaan met:

• Ligament scheur
• Breuk
• Kraakbeenletsel

Al deze factoren kunnen verder bijdragen aan polsinstabiliteit.

Een vaak geblesseerd gebied dat kan bijdragen aan polsinstabiliteit is het driehoekige vezelkraakbeencomplex of de TFCC. Deze groep ligamenten en kraakbeen stabiliseert de ulnaire of vijfde vingerzijde van de pols. Na een trauma aan dit gebied is de normale beweging van uw gewrichten veranderd en kan crepitus optreden bij handbewegingen.

TFCC-verwondingen kunnen polspijn en klikken veroorzaken

Andere gevallen van gewrichtsinstabiliteit treden op als gevolg van een chronische aandoening. Bij sommige mensen veroorzaken hypermobiliteitsstoornissen zoals het Marfan-syndroom of het Ehlers-Danlos-syndroom laksheid in de ligamenten of het bindweefsel van het lichaam en overmatige beweging in de gewrichten (ook bekend als dubbelgewricht).

Uiteindelijk leidt deze hypermobiliteit tot frequente subluxatie of ontwrichting van de gewrichten, zelfs tijdens schijnbaar goedaardige bewegingen of activiteiten. Deze gewrichtsverstoring kan ook crepitus veroorzaken en uiteindelijk leiden tot artrose die vroeg begint.

Andere symptomen

Na een traumatisch letsel kunt u last krijgen van:

• Aanzienlijke pijn en zwelling in het gebied waar de impact optreedt.
• Blauwe plekken kunnen uiteindelijk ontstaan ​​in de hand, pols of bovenarm.
• Door een ontsteking kunnen dezelfde gebieden warm aanvoelen.
• Schade aan uw botten, ligamenten of kraakbeen kan het uitvoeren van normale hand- en polsbewegingen moeilijk of onmogelijk maken.

Afhankelijk van de aandoening kunnen meer chronische oorzaken van polsinstabiliteit ook een aantal andere symptomen veroorzaken, waaronder:

• Verhoogt in flexibiliteit
• Wijdverspreide pijn
• Ernstige vermoeidheid (ondanks een volledige nachtrust)
• Problemen met uw blaas- of darmfunctie

Behandeling

Na een val of ander type trauma is meestal beeldvorming nodig om het beschadigde gebied te visualiseren. Röntgenfoto's worden normaal gesproken gemaakt om een ​​botbreuk uit te sluiten en een MRI kan worden gebruikt om andere structuren zoals de ligamenten en kraakbeen te beoordelen. Afhankelijk van de mate van schade kan de behandeling variëren van:

• Ontstekingsremmende medicatie
• Bewegingsbeperkende spalken
• Cortison-injectie
• Chirurgische reparatie van botten of weke delen

Bij het behandelen van de hypermobiliteit van de pols die gepaard gaat met chronische aandoeningen zoals het Marfan- of Ehlers-Danlos-syndroom, is het belangrijk om de stabiliteit in uw gewrichten te verbeteren. Dit kan zijn:

• Zachte versterkende oefeningen
• Fysiotherapie

Bovendien kunnen pijn- en ontstekingsremmende medicijnen worden gebruikt om de gewrichtspijn die kan optreden te beheersen. Een spalk kan ook tijdelijk worden gebruikt om uw polsbeweging te verminderen en de daarmee gepaard gaande pijn of knappen te verminderen.

Wanneer moet je een dokter zien?

Elke keer dat een botsing of val met hoge snelheid plaatsvindt, is het belangrijk om het gebied onmiddellijk door een arts te laten beoordelen. Als u dit niet doet, kan de kans op meer schade toenemen en kan uw herstel nog verder worden verlengd.

Als uw pols crepitus gepaard gaat met een van de onderstaande aanvullende symptomen, is het bovendien een goed idee om met een arts te praten:

• Wijdverspreide pijn
• Hypermobiliteit bij meerdere andere gewrichten
• Darm- of blaasdisfunctie
• Ernstige dagelijkse vermoeidheid

Een grondige evaluatie kan u helpen een juiste diagnose te stellen en te bepalen of u een hypermobiliteitsstoornis heeft.

Wat is het gewrichtshypermobiliteitssyndroom?

Een woord van Verywell

Knallen of barsten in de pols kan ongemak veroorzaken en kan uw dagelijkse functioneren aanzienlijk beïnvloeden. Desondanks is het belangrijk de hoop niet op te geven. In de meeste gevallen zijn er conservatieve behandelingen beschikbaar die een positieve invloed kunnen hebben op uw symptomen. Zorg ervoor dat u met uw arts bespreekt wat u ervaart, zodat hij of zij u kan helpen bij het ontwikkelen van een plan dat bij u past!