Hodgkinlymfoom (HL) is een vorm van kanker van de witte bloedcellen die jonge volwassenen in de vruchtbare leeftijd kan treffen. Hoewel HL slechts ongeveer 10 procent van alle lymfomen vertegenwoordigt, is het zelfs een van de meest voorkomende lymfoomsubtypen die tijdens de zwangerschap worden gediagnosticeerd. Dit komt door het feit dat de piekincidentie van HL samenvalt met de vrouwelijke reproductieve leeftijd.
Heldenafbeeldingen / Getty-afbeeldingenDe foetus veilig houden
Sommige tekenen en symptomen van HL, zoals vermoeidheid en kortademigheid, kunnen overlappen met veelvoorkomende tekenen en symptomen die tijdens de zwangerschap worden waargenomen, wat de zaken kan bemoeilijken, maar de stadiëring van de HL wordt gedaan om voldoende informatie te bieden om het management te begeleiden tijdens de zwangerschap. het beperken van de risico's voor de foetus.
Als er bijvoorbeeld een röntgenfoto van de borstkas wordt gemaakt, wordt de buik afgeschermd om de baby te beschermen. Om de buik te evalueren, kunnen MRI en echografie worden gedaan. Een beenmergbiopsie kan indien nodig nog steeds veilig worden gedaan tijdens de zwangerschap.
Behandeling van HL tijdens de zwangerschap betekent een evenwicht vinden tussen de kans op genezing en het minimaliseren van de mogelijke schade voor de zich ontwikkelende baby. Veel zwangere vrouwen met HL gediagnosticeerd tijdens de zwangerschap ondergaan therapie. Combinatiechemotherapie zoals ABVD is met succes toegediend in het eerste trimester. Studies naar de uitkomsten van geboorten bij moeders die voor HL werden behandeld, waren bemoedigend en lieten geen verschil zien in geboortegewicht of aangeboren afwijkingen in vergelijking met zuigelingen van moeders die geen behandeling ondergaan. Bij geselecteerde vrouwen kan de behandeling worden uitgesteld totdat de baby veilig kan worden afgeleverd.
Vruchtbaarheid na behandeling voor Hodgkin-lymfoom
Volgens een artikel gepubliceerd in het novembernummer van "Haematologica", kan iets dat vroegtijdig ovarieel falen wordt genoemd - in wezen vroege menopauze - voorkomen bij 5 tot 25 procent van de vrouwen die een behandeling ondergaan en die jonger zijn dan 30 jaar. Het risico op onvruchtbaarheid neemt toe met de cumulatieve dosis van bepaalde chemotherapieën die alkylerende middelen worden genoemd.
Chemotherapie is ook in verband gebracht met schade aan de eierstokken. Zogenaamde myeloablatieve therapie verhoogt het risico dat een vrouw na de behandeling niet zwanger kan worden. Dit type therapie maakt gebruik van hooggedoseerde chemotherapie die cellen in het beenmerg doodt, inclusief kankercellen. Het vermindert ook het aantal normale bloedvormende cellen in het beenmerg, wat kan bijdragen aan ernstige bijwerkingen. Wanneer myeloablatieve chemotherapie wordt gebruikt, wordt dit vaak gevolgd door een beenmerg- of stamceltransplantatie om de functie van het beenmerg te herstellen.
Een studie door Meirow en collega's toonde aan dat vroegtijdig ovarieel falen vaker voorkomt bij vrouwen ouder dan 30 jaar en dat het specifieke chemotherapeutische regime en de specifieke dosis bekkenbestraling relevante factoren zijn bij de vruchtbaarheid. Vooral giftig voor het ovariumweefsel zijn alkyleringsmiddelen.
In tal van onderzoeken is gekeken naar de vruchtbaarheid bij patiënten na HL-behandeling. Een bevinding was dat het dosisverhogende BEACOPP-regime in verband is gebracht met een hogere incidentie van secundaire amenorroe dan het ABVD-regime. Secundaire amenorroe wordt gedefinieerd als de afwezigheid van menstruatiebloedingen bij een vrouw die menstrueerde maar later stopt met menstrueren gedurende drie of meer maanden -enhet uitblijven van een menstruatie is niet te wijten aan zwangerschap, het geven van borstvoeding, onderdrukking van de cyclus met systemische hormonale anticonceptiepillen (anticonceptie) of de menopauze.
De componenten van de bovenstaande regimes zijn:
- BEACOPP (bleomycine, etoposide, doxorubicine, cyclofosfamide, vincristine, procarbazine en prednison, waarbij de alkylerende middelen cyclofosfamide en procarbazine zijn)
- ABVD (doxorubicine, vinblastine, dacarbazine en bleomycine, waarbij een alkyleringsmiddel dacarbazine is)
Hoewel dergelijke moderne therapieën vaak effectief zijn tegen HL, kunnen ze hun tol eisen van de geslachtsklieren en de eierstokken in het bijzonder. Voor artsen die dit fenomeen bestuderen, wordt de aandoening gewoonlijk beschreven als "door chemotherapie geïnduceerde verminderde ovariële reserve" of chDOR.
De chDOR omvat het hebben van een laag aantal eicellen in de eierstokken van een vrouw, maar kan ook de ontwikkeling van de bestaande eicellen beïnvloeden. Symptomen zijn onder meer secundaire amenorroe en onvruchtbaarheid. Volledige uitputting van de follikels in de eierstokken kan ook leiden tot wat wordt genoemd voortijdig ovarieel falen, wat meer technisch wordt gedefinieerd als verlies van de ovariële functie vóór de leeftijd van 40 jaar.
Er zijn aanwijzingen dat toediening van gonadotropine-releasing hormone analogen (GnRH-a) tijdens chemotherapie de eierstokken kan helpen beschermen. Het mechanisme hoe dit zou kunnen werken, is echter nog niet volledig begrepen.
Mannelijke vruchtbaarheid
Mannelijke patiënten hebben ook geen invloed op de vruchtbaarheid van therapie. De testikels zijn zeer gevoelig voor de toxische effecten van kankertherapie in alle levensfasen.
Volgens een onderzoek uit 2015 zal de vruchtbaarheid van de meerderheid van de mannelijke patiënten met de ziekte van Hodgkin niet worden aangetast door het standaard ABVD-chemotherapie-regime. Andere chemotherapieregimes en allogene stamceltransplantatie kunnen in verband worden gebracht met een hoger risico op onvruchtbaarheid. Bespreek, voordat u een behandeling voor de ziekte van Hodgkin krijgt, met uw oncologen het risico van onvruchtbaarheid en de mogelijkheid van cryopreservatie van sperma.
Een woord van Verywell
Het gebied van kankerbehandeling en behoud van vruchtbaarheid breidt zich snel uit. Er komen zeer regelmatig nieuwe antikankertherapieën op, en dus verkeren zowel de behandeling van lymfoom als het beheersen van mogelijke bijwerkingen, waaronder onvruchtbaarheid, in een constante staat van evolutie. Praat met uw arts om te bepalen wat de beste behandeling voor u is.
