6 tests die worden gebruikt om spinale stenose te diagnosticeren

Spinale stenose is een veel voorkomende aandoening die symptomen van zowel rug- als beenpijn kan veroorzaken. De meest voorkomende problemen die verband houden met spinale stenose treden op wanneer de zenuwen die langs de benen lopen, worden samengedrukt in het wervelkanaal. Dit kan leiden tot pijn, gevoelloosheid en zwakte in de benen.​

Er zijn verschillende oorzaken van spinale stenose, maar ze houden allemaal verband met verlies van beschikbare ruimte voor de spinale zenuwen. Daarom zal uw arts bij het stellen van de diagnose spinale stenose letten op tekenen van compressie in en rond het wervelkanaal. Hieronder staan ​​enkele van de tests die vaak worden gebruikt om de diagnose van spinale stenose te stellen.

Medische geschiedenis en onderzoek

De medische geschiedenis is het belangrijkste hulpmiddel om stenose te diagnosticeren, omdat het uw arts zal vertellen over uw symptomen, mogelijke oorzaken van uw spinale stenose en andere mogelijke oorzaken van rugpijn.

Het lichamelijk onderzoek bij een patiënt met spinale stenose zal uw arts informatie geven over precies waar de zenuwcompressie waarschijnlijk bestaat. Enkele belangrijke factoren die moeten worden onderzocht, zijn alle gebieden met sensorische afwijkingen of gevoelloosheid, de aard van uw reflexen en eventuele spierzwakte.

Röntgenfoto

Een röntgenfoto is een eenvoudige, gemakkelijk uit te voeren procedure en de risico's van röntgenfoto's zijn minimaal. De röntgenfoto laat uw arts de botten van uw wervelkolom zien. De röntgenfoto is nuttig bij het zoeken naar oorzaken van spinale stenose, waaronder tumoren, traumatisch letsel, spinale artritis of erfelijke afwijkingen.

MRI-test

Een MRI is het meest gebruikte onderzoek geworden om spinale stenose te diagnosticeren.De MRI gebruikt magnetische signalen (in plaats van röntgenstralen) om afbeeldingen van de wervelkolom te produceren. MRI's zijn nuttig omdat ze meer structuren laten zien, waaronder zenuwen, spieren en ligamenten dan op röntgenfoto's of CT-scans. MRI's zijn nuttig om precies te laten zien wat de druk op de zenuwen van de wervelkolom veroorzaakt, en de precieze locatie van het probleem.

Myelogram

Het myelogram is een röntgenfoto, met een extra twist. Kleurstof wordt geïnjecteerd in het ruggenmergvocht rond het ruggenmerg en de zenuwen. De kleurstof verschijnt op röntgenfoto's rond deze zenuwen, tenzij er geen ruimte is rond de zenuwen. Vanwege het toenemende gebruik van MRI's worden myelogrammen tegenwoordig veel minder vaak uitgevoerd. Ze kunnen echter zeer nuttig zijn in sommige situaties waarin patiënten mogelijk geen MRI kunnen ondergaan, bijvoorbeeld bij patiënten met pacemakers.

CT-scan

Een CT-scan lijkt ook op een röntgenfoto, maar biedt een betere mate van differentiatie van weefsels in uw lichaam; met andere woorden, u kunt meer zien, omdat er meer structuren op een CT-scan verschijnen. CT-scans, vaak 'CAT'-scans genoemd, geven uw arts een duidelijk beeld van de botten, maar compressiegebieden in het wervelkanaal worden slechts gedeeltelijk in beeld gebracht. Een CT-scan kan worden gedaan na een myelogram om gebieden met zenuwcompressie duidelijk te laten zien.​

Botten scan

Een botscan is geen test om spinale stenose te detecteren, maar het kan nuttig zijn om te zoeken naar problemen die mogelijk verband houden met spinale stenose. Een botscan wordt uitgevoerd door radioactief materiaal in een ader te injecteren, dit materiaal wordt aangetrokken door gebieden met een hoge botactiviteit. Een botscan kan worden gebruikt als er bezorgdheid bestaat over fracturen, tumoren, infecties en andere mogelijke oorzaken van spinale stenose.

Behandeling van spinale stenose

Behandeling van spinale stenose kan vaak worden bereikt met eenvoudige, niet-invasieve behandelingen. Het is vaak zo dat het laten afnemen van ontstekingen, het verbeteren van de houding van de wervelkolom en het verlichten van de belasting van de rug de symptomen voldoende kunnen verlichten.

Er zijn echter situaties waarin mensen ondanks niet-chirurgische behandelingen aanhoudende symptomen hebben. In deze situaties kan een chirurgische ingreep worden overwogen om meer ruimte te creëren voor de spinale zenuwen.