Immunotherapie is snel in opkomst als een dynamisch instrument om ziekten te bestrijden, vooral ziekten die moeilijk te behandelen zijn. Met immunotherapie voor kanker wordt het immuunsysteem gebruikt om tumoren op nieuwe manieren te bestrijden. Immuuntherapie-interventies kunnen ofwel direct het immuunsysteem stimuleren of het immuunsysteem met kunstmatige eiwitten presenteren, ofantigenen, om zo het immuunsysteem op tumoren te trainen.
Vaccins voor de behandeling van kanker zijn een vorm van immunotherapie die wordt gebruikt om reeds bestaande kankers te behandelen. Meer in het algemeen zijn vaccins voor de behandeling van kanker biologische geneesmiddelen of biofarmaceutica. Andere biologische geneesmiddelen zijn onder meer bloedbestanddelen, gentherapie, allergene middelen en andere vaccins.
Momenteel heet het enige kankervaccin dat de FDA heeft goedgekeurd Provenge om prostaatkanker te behandelen.
Getty-afbeeldingen
Vaccins voor de behandeling van kanker
Antigenen zijn stoffen die een reactie van het immuunsysteem veroorzaken. Veel vaccins voor de behandeling van kanker die in ontwikkeling zijn, verschaffen kankergeassocieerde antigenen aan dendritische cellen. Dendritische cellen zijn aanwezig in die weefsels die in contact staan met de externe omgeving, zoals de huid en de binnenkant van de neus, longen, maag en darmen. Ze kunnen ook in het bloed worden aangetroffen. Bovendien reguleren immuunstimulerende moleculen die aanwezig zijn in het kankervaccin de productie van moleculen die nodig zijn om uiteindelijk te interageren met T-cellen. Merk op dat met kanker geassocieerde antigenen specifiek kunnen zijn voor één type kanker of voor een groep van verschillende kankers.
Deze geactiveerde dendritische cellen migreren naar lymfeklieren, kleine klonten immunologisch weefsel die zich door het hele lichaam bevinden. Zodra deze geactiveerde dendritische cellen een lymfeknoop bereiken, presenteren ze het kankerspecifieke antigeen aan T-cellen. Geactiveerde T-cellen reizen vervolgens door het lichaam en richten zich op kankercellen die aanwezig zijn met het antigeen en de kankercel lyseren of afbreken. (Meer technisch gezien produceren geactiveerde CD4 + T-cellen cytokines die de rijping van CD 8-cellen vergemakkelijken, die na rijping door het lichaam reizen.)
Volgens de FDA gebruiken verschillende kankervaccins die momenteel in ontwikkeling zijn, bacteriën, virussen of gist als dragers of vectoren om antigenen te transporteren. Bacteriën, virussen, gisten enzovoort zijn van nature immunogeen en veroorzaken op zichzelf een immuunrespons; ze zijn echter gemodificeerd om geen ziekte te veroorzaken.
Als alternatief kunnen vaccins voor de behandeling van kanker worden geformuleerd met behulp van DNA of RNA dat codeert voor antigenen. Dit genetisch materiaal wordt vervolgens in cellen opgenomen die vervolgens de antigenen produceren. De hoop is dat deze gemodificeerde lichaamscellen dan genoeg kankergeassocieerde antigenen zullen produceren om een krachtige immuunrespons op te wekken om tumorcellen te doden.
Uiteindelijk moet aan drie criteria worden voldaan om tumorcellen te vernietigen door een vaccin:
- er moet een voldoende grote hoeveelheid immuuncellen met een uitgesproken affiniteit voor kankercellen worden geproduceerd
- deze T-cellen moeten de tumor kunnen infiltreren
- deze T-cellen moeten op de tumorplaats gaan werken om plaatsspecifieke schade te veroorzaken
Hoe effectief zijn kankervaccins?
In de afgelopen jaren zijn honderden kankervaccins (dendritische cellen) getest. De respons op deze vaccins is echter erg laag: ongeveer 2,6%. In feite hebben andere soorten immunotherapie bewezen veel effectiever te zijn, wat ertoe heeft geleid dat veel experts onze "obsessie" therapeutische vaccins tegen kanker in twijfel hebben getrokken.
Dus als kankertherapeutische vaccins zelden effectief zijn bij mensen, waarom blijven we dan middelen en tijd investeren in de ontwikkeling van kankervaccins? Er zijn minstens drie redenen die onze interesse in dit soort interventie verklaren.
Ten eerste zijn vaccins effectief geweest bij het voorkomen van kanker, en dit succes is overgedragen op de behandeling van kanker met vaccins. Met andere woorden, het werk dat we hebben gedaan om preventieve kankervaccins te ontwikkelen, heeft ons veel geleerd over de immunologie van kankercellen en heeft een theoretisch raamwerk opgeleverd voor de ontwikkeling van vaccins voor de behandeling van kanker. Er zijn momenteel twee vaccins die kanker voorkomen: het hepatitis B-vaccin voorkomt leverkanker en het humaan papillomavirus (HPV) -vaccin voorkomt keel-, baarmoederhals-, anale en andere kankers.
Ten tweede zijn kankertherapeutische vaccins gemakkelijk toe te dienen en veroorzaken ze weinig ernstige nadelige effecten.
Overigens is er veel onderzoek naar kankervaccins gedaan op het niveau van de medische basiswetenschappen met behulp van diermodellen. Muizen, zoals men waarschijnlijk kan afleiden uit hun grootte, gedrag en harige uiterlijk, zijn anders dan mensen. Dus elk succes dat we zien bij de behandeling van deze dieren met kankertherapeutische vaccins, vertaalt zich niet noodzakelijk naar mensen.
Meer specifiek, hoewel is bewezen dat kankervaccins effectief zijn bij dieren, is het zeldzaam om een dergelijk effect bij mensen te ontdekken. Concreet is er slechts één kankertherapeutisch vaccin dat door de FDA is goedgekeurd voor de behandeling van kanker bij mensen: Provenge. Er is echter een ander prostaatkankervaccin dat momenteel in fase 3-onderzoeken zit dat effectief is gebleken: Prostvac.
Voordat we zowel Provenge als Prostac bekijken, moeten we onze kennis van prostaatkanker wat opfrissen.
Prostaatkanker
Afgezien van huidkanker is prostaatkanker de meest voorkomende vorm van kanker bij Amerikaanse mannen. Hoewel bijna 1 op de 7 Amerikaanse mannen prostaatkanker krijgt, sterven er veel minder aan de ziekte (ongeveer 1 op de 39). In plaats daarvan sterven mannen vaak eerst aan een andere ziekte, zoals hartaandoeningen. Desalniettemin waren er in 2016 26.120 sterfgevallen als gevolg van prostaatkanker.
Door wijdverbreide testen op prostaatspecifiek (PSA) antigeen, een biomarker voor prostaatkanker, hebben we gevallen van prostaatkanker eerder kunnen detecteren, terwijl de kanker nog steeds beperkt is tot de prostaat. die is uitgezaaid of uitgezaaid naar de botten en dodelijk wordt.
Factoren die het risico op prostaatkanker verhogen, zijn onder meer oudere leeftijd, Afrikaans-Amerikaans ras en familiegeschiedenis.
De meeste mensen met prostaatkanker hebben geen behandeling nodig en worden in plaats daarvan door hun arts geobserveerd. Behandeling voor prostaatkanker kan afwachtende behandeling (actief toezicht), chirurgie (prostatectomie of verwijdering van de prostaat), radiotherapie en androgeen- of geslachtshormoononthouding omvatten.
Provenge
Provenge of sipuleucel-T is een dendritisch celvaccin dat in 2010 door de FDA is goedgekeurd. Provenge is wat bekend staat als eenautologe cellulaire immunotherapieen wordt gebruikt om gemetastaseerde ziekte te behandelen die nog niet ver is verspreid (minimaal invasief). Verder behandelt Provenge prostaatkanker die niet gevoelig is voor hormonen (hormoon refractair).
Evenwel reageren hormoonongevoelige kankers op hormoontekorttherapieën, of medicijnen die rotzooien met androgenen, of geslachtshormonen (denk aan medische castratie).
Provenge wordt bereid met behulp van de witte bloedcellen van een patiënt (perifere mononucleaire bloedcellen) gepulseerd met een eiwit genaamd granulocyt-macrofaag-kolonie-stimulerende factor (GM-CSF) en prostaatzuurfosfatase, of PAP, een prostaatkankerantigeen.
De reden waarom GM-CSF wordt gegeven met het antigeen PAP is dat onderzoekers geloven dat GM-CSF de presentatie van het antigeen vergemakkelijkt. Merk op dat de mononucleaire cellen uit perifeer bloed dienen als de dendritische cellen waaraan het antigeen wordt aangeboden.
In één onderzoek verlengde Provenge de mediane overleving met ongeveer vier maanden in vergelijking met placebo.
Bijwerkingen van Provenge zijn onder meer:
- koorts
- rillingen
- vermoeidheid
- rugpijn
- hoofdpijn
Tijdens klinische onderzoeken met Provenge ondervonden enkele mannen ernstigere bijwerkingen, waaronder ademhalingsmoeilijkheden, pijn op de borst, onregelmatige hartslag, flauwvallen, duizeligheid en schommelingen in de bloeddruk. Daarom moeten mensen met hart- en longproblemen deze aandoeningen bespreken met hun zorgverlener.
Een fase 3-onderzoek van een ander vaccin, Prostvac, bij asymptomatische of minimaal symptomatische gemetastaseerde castratieresistente prostaatkanker bleek veilig te zijn en goed te worden verdragen, maar het had geen effect op de algehele overleving of het aantal patiënten dat zonder voorvallen in leven was. Combinatietherapieën worden momenteel onderzocht in klinische onderzoeken.
Wat is Imlygic?
In 2015 keurde de FDA een Imlygic goed, een oncolytisch vaccin voor de behandeling van kwaadaardig melanoom dat niet kan worden gebruikt. Hoewel het technisch gezien geen kankertherapeutisch vaccin is, heeft Imlygic secundaire effecten die vergelijkbaar zijn met kankertherapeutische vaccins.
Oncolytische virussen zijn een soort immunotherapie waarbij een genetisch gemanipuleerd virus rechtstreeks in een melanoomtumor wordt geïnjecteerd en tumorcellen lyseert of afbreekt. Naast het afbreken van de cellen, hebben deze virussen een algemener effect dat ze een antitumoreffect opwekken dat vergelijkbaar is met antikankervaccins.
Een woord van Verywell
Momenteel is het gebruik van kankervaccins in klinische settings beperkt. Bovendien, zoals eerder vermeld, was het erg moeilijk om kankervaccins te vinden die enig effect hebben op menselijke deelnemers. Het is onwaarschijnlijk dat we binnenkort kankervaccins zullen zien die worden gebruikt om verschillende soorten kanker te behandelen.
Niettemin vertegenwoordigen kankervaccins zowel vooruitgang van het immuunsysteem als op het gebied van immunotherapie. Hoe beter we het specifieke immuunsysteem begrijpen, hoe beter we ons kunnen richten op therapieën die ooit levens kunnen redden.
.jpg)
