Overzicht van vergrote retroperitoneale lymfeklieren

Lymfeklieren zijn kleine, boonvormige structuren die zich over het hele lichaam bevinden. Ze maken deel uit van het lymfesysteem, een netwerk naar de bloedvaten die functioneren als immuun-buitenposten, die vloeistoffen uit weefsels filteren om infecties te neutraliseren en toxische blootstelling te minimaliseren.

Wanneer de lymfeklieren van de buikholte (bekend als het retroperitoneum) vergroot worden, zijn daar veel mogelijke redenen voor, en ze zijn niet allemaal kankerachtig. In de meeste gevallen is kanker zelfs de laatste zorg op de lijst.

Toch zijn er bepaalde uitbreidingspatronen die zorgwekkend zijn en uitgebreidere evaluatie vereisen, inclusief beeldvormende onderzoeken en biopsieën.

Primaire oorzaken

Retroperitoneale lymfeklieren bevinden zich in een specifiek deel van de buikholte direct achter de darm, dichter bij uw ruggengraat dan uw navel. De zwelling van de knooppunten zelf wordt lymfadenopathie genoemd.

In tegenstelling tot andere soorten lymfeklieren, kunnen retroperitoneale lymfeklieren over het algemeen niet worden gevoeld of gezien wanneer ze worden vergroot. Hierdoor zullen artsen een vergroting vaak pas ontdekken na het uitvoeren van een beeldvormend onderzoek, zoals een computertomografie (CT) -scan van de buik en het bekken.

Vaak is de zwelling het gevolg van een infectie, die zich manifesteert in een diffuus patroon als de onderliggende infectie systemisch is (waarbij het hele lichaam betrokken is) of een beperkt patroon als de infectie gelokaliseerd is.

Enkele van de meest voorkomende oorzaken van gezwollen retroperitoneale lymfeklieren:

• Infecties zoals tuberculose
• Ontstekingsaandoeningen zoals sarcoïdose
• Kankers die zich verspreiden (metastaseren) naar de lymfeklieren
• Bloedkankers die zich ontwikkelen in de lymfeklieren of zich verspreiden naar de lymfeklieren
• Zeldzame, niet-kankerachtige aandoeningen zoals de ziekte van Castleman die de overgroei van lymfeklieren veroorzaken

Hoewel gezwollen lymfeklieren op zichzelf weinig kunnen vertellen over de onderliggende ziekte, zijn er enkele rode vlaggen waar artsen naar zullen zoeken.

Bepaalde vergrotingspatronen zijn zorgelijk, zoals die waarbij een grote massa lymfeklieren aan elkaar lijkt te kleven en geconsolideerd bij beeldvormende onderzoeken. Patronen zoals deze wijzen vaak op een uitgezaaide maligniteit.

In dergelijke gevallen kan de arts een biopsie aanbevelen om een ​​weefselmonster te verkrijgen voor evaluatie of een beeldvormend onderzoek dat bekend staat als positronemissietomografie (PET), die een metastatische maligniteit beter kan detecteren dan andere beeldvormingstechnologieën.

Secundaire oorzaken

Vaker wel dan niet, zal de oorzaak van gezwollen retroperitoneale lymfeklieren secundair zijn, wat betekent dat ze collateraal worden aangetast door een ziekte of aandoening die een orgaan in of nabij het retroperitoneum aantast. Deze omvatten organen zoals:

• Bijnieren
• Oplopende of dalende dikke darm en twaalfvingerige darm
• Slokdarm
• Nieren en urineleiders
• Alvleesklier

Soms heeft een ziekte die een van deze organen aantast, ook invloed op de bijbehorende lymfeklieren en vice versa.

De urineleiders vervoeren bijvoorbeeld urine van de nier naar de blaas. Massa's in dit gebied kunnen een urineleider blokkeren, waardoor urinewegsymptomen ontstaan ​​die de ontsteking en de productie van inflammatoire cytokines veroorzaken. Wanneer dit gebeurt, zal retroperitoneale lymfadenopathie bijna altijd optreden.

Kankers

Kanker is duidelijk de meest zorgwekkende oorzaak van retroperitoneale lymfadenopathie. Twee van de meest voorkomende maligniteiten die hiermee verband houden, zijn lymfoom en zaadbalkanker.

Lymfoom

Lymfomen zijn een groep van kankers die als lymfoproliferatief worden beschouwd (wat betekent dat het de overmatige productie van witte bloedcellen veroorzaakt, lymfocyten genaamd). Lymfomen beginnen meestal in de lymfeklieren; retroperitoneale lymfeklieren worden doorgaans aangetast. Er zijn twee hoofdcategorieën lymfoom:

• Hodgkin-lymfoom (HL), dat voornamelijk nodaal is (invloed op de lymfeklieren)
• Non-Hodgkin-lymfoom (NHL), dat nodaal en extranodaal is (dat andere organen aantast)

Met HL wordt het vergrotingspatroon typisch gedefinieerd, waarbij het van de ene lymfekliergroep naar de volgende gaat. Bij NHL is de verdeling meer verspreid en kan het betrekking hebben op lymfeklieren en orgaansystemen op afstand (voornamelijk het maagdarmkanaal).

Bovendien zal een CT-scan bij lymfoom doorgaans onthullen dat zowel de lever als de milt vergroot zijn, samen met de retroperitoneale lymfeklieren.

Testiculaire kanker

Kankers kunnen vaak uitzaaien van een primaire tumor naar retroperitoneale lymfeklieren. Een van die vormen van kanker is zaadbalkanker.

Net als bij lymfoom, verspreidt uitgezaaide zaadbalkanker zich meestal op een voorspelbare manier, beweegt het zich progressief door het lymfestelsel en vestigt het zich meestal in de knooppunten van retroperitoneum. In sommige gevallen kan een operatie die een retroperitoneale lymfeklierdissectie wordt genoemd, worden gebruikt om de gevorderde ziekte te helpen behandelen.

Een woord van Verywell

Wanneer vergrote lymfeklieren in het retroperitoneum worden geïdentificeerd, hangt de significantie van deze bevinding af van alle andere informatie, inclusief de medische geschiedenis van het individu met de vergrote klieren.

Een belangrijk aspect van vergrote knooppunten op deze specifieke locatie is dat ze behoorlijk geïsoleerd zijn van de rest van het lichaam en niet zo gemakkelijk worden gedetecteerd als lymfeklieren in de nek, oksels of lies, bijvoorbeeld.

Soms zijn lymfeklieren "borderline-vergroot" bij beeldvorming, wat betekent dat ze iets groter zijn dan normaal, maar niet noodzakelijk een reden tot bezorgdheid. In deze gevallen kan er follow-upbeeldvorming worden uitgevoerd en wordt vergeleken met eerdere onderzoeken om te zien of er in de tussentijd sprake is van vergroting.

Praat altijd met uw zorgteam als u vragen heeft over bevindingen zoals vergrote retroperitoneale lymfeklieren of vragen over het belang van deze bevindingen.