Botbreuken herstellen met externe fixatie

Externe fixatie is een chirurgische methode om botten te immobiliseren om een ​​fractuur goed te laten genezen. Het wordt gebruikt om stabiliteit te bieden aan bot en zacht weefsel na een ernstige breuk, maar kan ook worden toegepast als een procedure om een ​​verkeerde uitlijning van het bot te corrigeren, de lengte van de ledematen te herstellen of het zachte weefsel te beschermen na een ernstige brandwond of verwonding.

Deze foto bevat inhoud die sommige mensen misschien grafisch of verontrustend vinden.

Jonathan Cluett, M.D.

Externe fixatie om gebroken bot te repareren

Externe fixatie wordt bereikt door pinnen of schroeven in het bot aan beide zijden van de breuk te plaatsen. De pinnen worden buiten de huid aan elkaar vastgemaakt met behulp van een reeks klemmen en staven die bekend staan ​​als het externe frame.

Externe fixatie wordt uitgevoerd door een orthopedisch chirurg en gebeurt meestal onder algemene verdoving. De procedure zelf volgt doorgaans de volgende stappen:

1. Gaten worden geboord in de onbeschadigde delen van botten rond de breuk.
2. In de gaten worden speciale bouten geschroefd.
3. Buiten de carrosserie worden staven met kogelgewrichten met de bouten verbonden.
4. Aanpassingen aan het kogelgewricht kunnen worden aangebracht om ervoor te zorgen dat het bot goed is uitgelijnd met zo weinig of geen verkorting van een bot.

De delen van de huid die door de procedure zijn doorboord, moeten regelmatig worden schoongemaakt om infectie te voorkomen. In sommige gevallen moet er mogelijk een gipsverband worden aangebracht.

Het verwijderen van de bouten en het externe frame kan meestal worden gedaan in een spreekkamer zonder verdoving. Het is bekend dat breuken optreden op de boorlocaties en als zodanig kan uitgebreide bescherming nodig zijn na verwijdering van het apparaat.

Voordelen en overwegingen bij externe fixatie

Het belangrijkste voordeel van externe fixatie is dat deze snel en gemakkelijk kan worden aangebracht. De kans op infectie op de plaats van de breuk is minimaal, al is er een kans op infectie waar de staafjes door de huid zijn ingebracht

Externe fixatoren worden vaak gebruikt bij ernstig traumatisch letsel, omdat ze een snelle stabilisatie mogelijk maken en tegelijkertijd toegang bieden tot zachte weefsels die mogelijk ook moeten worden behandeld. Dit is vooral belangrijk wanneer er aanzienlijke schade is aan huid, spieren, zenuwen of bloedvaten.

De externe fixatie zorgt ook voor de ideale compressie, extensie of neutralisatie van botplaatsing terwijl beweging van de nabijgelegen gewrichten mogelijk is. Dit helpt niet alleen bij het correct plaatsen van de botten, maar het kan ook helpen bij het minimaliseren van spieratrofie en oedeem (de opeenhoping van overtollig vocht) veroorzaakt door de totale immobilisatie van een ledemaat.

Externe fixatie is gecontra-indiceerd onder de volgende omstandigheden:

• Botgerelateerde aandoeningen of achteruitgang die stabilisatie minder zeker maken.
• Personen die niet in staat of bereid zijn om goed voor de pinnen en draden te zorgen.
• Een persoon met een ernstig gecompromitteerd immuunsysteem met een hoger risico op infectie.

Andere toepassingen van externe fixatie

Naast de onmiddellijke reparatie van ernstige of samengestelde fracturen, kan externe fixatie worden gebruikt om andere aandoeningen te behandelen of te herstellen. Deze omvatten operaties om botmisvormingen te corrigeren die resulteren in het verkorten van een ledemaat.

Externe fixatie kan ook worden gebruikt om de integriteit van botstructuren (zoals de hand) te behouden na een ernstige brandwond of letsel. Zonder fixatie kan het blootgestelde of beschadigde weefsel samentrekken door de ophoping van littekens, waardoor de beweging op lange termijn of zelfs permanent wordt beperkt.