Een schouderscheiding klinkt als een vreemde verwonding, maar in werkelijkheid verwijst het naar het strekken of scheuren van ligamenten waar het sleutelbeen (sleutelbeen) het schouderblad (scapula) ontmoet. Deze kruising wordt ook wel het acromioclaviculaire of AC-gewricht genoemd. Wanneer deze ligamenten gedeeltelijk of volledig scheuren, glijdt het sleutelbeen naar voren en kan het loskomen van het schouderblad.
SMC-afbeeldingen / Getty-afbeeldingenEen schouderscheiding is meestal het gevolg van een klap of stoten naar de voorkant van de schouder of door op een uitgestrekte hand te vallen.
Scheiding versus ontwrichting
Een schouderdislocatie is iets anders dan een schouderscheiding, die optreedt op een ander deel van het schoudergewricht en wordt anders behandeld.
Een dislocatie treedt op bij het glenohumerale gewricht, waar het opperarmbeen van de bovenarm articuleert op het schouderblad, in plaats van het AC-gewricht. Schouderdislocatie wordt behandeld door te worden verminderd (d.w.z. terug op zijn plaats worden gebracht).
Symptomen en tekenen
Schouderpijn en gevoeligheid zijn veel voorkomende symptomen van een scheiding van de schouder na een val of impact. Soms is er een kleine bult bovenop de schouder, samen met blauwe plekken en zwelling. Tekenen en symptomen van schoudergewrichtsblessures variëren van een kleine misvorming en milde pijn tot een zeer pijnlijke en ernstige misvorming.
Ernst en type
De ernst van de scheiding wordt bepaald door de hoeveelheid en richting van gewrichtsscheiding en ligamentschade die op röntgenfoto's te zien is.
Type I en II AC-gewrichtsblessures worden als mild beschouwd en kunnen reageren op conservatieve behandeling. Bij ernstigere verwondingen aan de schouder van type IV, V en VI kunnen de ondersteunende ligamenten zelfs gescheurd zijn. Deze verwondingen worden over het algemeen operatief behandeld.
Behandelingen
Behandelingskuren zijn afhankelijk van het specifieke type letsel.
Type I en II AC-gewrichtsbeschadiging
Behandeling voor type I en II AC-gewrichtsblessures omvat over het algemeen conservatieve behandelingen, waaronder:
- Rust om de beschadigde weefsels te laten genezen
- Steunen en stroppen om de druk op het gewricht te verminderen
- IJs om zwelling en ontsteking te verminderen
- Vrij verkrijgbare pijn- en ontstekingsremmende medicijnen
- Fysiotherapie-oefeningen om het bewegingsbereik en de kracht te vergroten
Behandeling van gewrichtsblessures van type III
Het behandelen van milde tot matige of type III, AC-gewrichtsblessures is niet zo duidelijk. Er is enige controverse onder chirurgen over het al dan niet gebruiken van conservatieve behandelingen of chirurgie voor een type III schouderscheiding. De meeste patiënten met type III schouderscheidingen genezen goed met conservatieve behandeling en keren sneller terug naar sport dan patiënten die een operatie hebben ondergaan. Bovendien vermijden ze elk risico op een operatie.
Sommige patiënten kunnen echter baat hebben bij een chirurgische ingreep. Patiënten die zwaar werk verrichten of sporten beoefenen waarbij veel bewegingen boven hun hoofd nodig zijn, zoals tennis of honkbal, kunnen meer baat hebben bij chirurgische ingrepen vanwege de intensiteit van hun activiteit.
Behandeling van gewrichtsblessures van type IV, V en VI AC
Behandeling voor type IV, V en VI AC gewrichtsblessures omvat over het algemeen een operatie om de beschadigde of gescheurde ligamenten opnieuw uit te lijnen en te bevestigen en het sleutelbeen op zijn plaats te houden terwijl het geneest. Er zijn veel soorten zowel open als arthroscopische chirurgische ingrepen die kunnen worden gebruikt om een gescheiden schouder te herstellen.
Het doel van al deze is om het sleutelbeen in positie te brengen en te stabiliseren en de beschadigde ligamenten te reconstrueren. Bij dergelijke procedures wordt het sleutelbeen op zijn plaats gehouden met hechtingen of metalen schroeven terwijl de ligamenten genezen.
De meeste schouderscheidingen genezen binnen twee tot drie maanden zonder complicaties.
.jpg)
.jpg)
