Wat u moet weten over meglitiniden

Meglitiniden zijn orale medicatie die wordt gebruikt om diabetes type 2 te behandelen. Ze werken door de productie van insuline op gang te brengen. Medicijnen in deze klasse zijn onder meer Prandin (repaglinide) en Starlix (nateglinide).

Toepassingen

In het menselijk lichaam wordt insuline geproduceerd door gespecialiseerde cellen in de alvleesklier die bètacellen worden genoemd. Bij mensen met diabetes type 2 produceert de alvleesklier niet genoeg insuline of gebruikt het lichaam de insuline niet efficiënt. In beide scenario's zijn de bloedglucosespiegels (suikerspiegel) moeilijk te beheersen.

Meglitiniden stimuleren bètacellen om meer insuline aan te maken, waardoor het lichaam glucose beter kan verwerken, waardoor de bloedsuikerspiegel daalt. Deze specifieke klasse van medicatie is bedoeld om de bloedsuikers te helpen verlagen na de maaltijd, en is vooral nuttig voor mensen met flexibele schema's en wanneer consistente maaltijden niet altijd mogelijk zijn.

Meglitiniden zijn sinds 1997 goedgekeurd door de Amerikaanse Food and Drug Administration voor diabetes type 2. Het eerste medicijn in deze klasse, repaglinide, werd in 1997 goedgekeurd en een tweede, nateglinide, werd in 2000 goedgekeurd.

Meglitinides kan alleen of in combinatie met andere medicijnen worden gebruikt.

Alvorens te nemen

Meglitiniden verlagen de bloedsuikerspiegel niet direct en zijn daarom geen vervanging voor insuline. Ze moeten worden ingenomen in combinatie met veranderingen in levensstijl, zoals het volgen van een koolhydraatarm dieet en het verhogen van lichamelijke activiteit.

Voorzorgsmaatregelen en contra-indicaties

Studies tonen aan dat repaglinide vergelijkbaar is met andere orale diabetesmedicijnen wat betreft het verlagen van de bloedsuikerspiegel. Nateglinide, hoewel nuttig, kan iets minder effectief zijn bij het verlagen van de bloedsuikerspiegel dan andere antidiabetica.

Mensen met type 1 (insulineafhankelijke) diabetes of allergieën voor meglitiniden mogen deze niet gebruiken. Degenen die momenteel fysieke stress ervaren die wordt veroorzaakt door een infectie, letsel of een operatie, moeten mogelijk tijdelijk stoppen met het gebruik van meglitiniden. Mensen met een nieraandoening moeten ook andere medicatie-opties overwegen, aangezien meglitiniden het risico op hypoglykemie bij mensen met deze aandoening kunnen verhogen.

Meglitiniden kunnen duur zijn. Als de kosten een probleem zijn, vraag dan uw arts naar alternatieve behandelingen die mogelijk minder kosten.

Dosering

Meglitiniden worden meestal voorgeschreven om driemaal daags ongeveer 15 minuten vóór de maaltijd te worden ingenomen. Als u een maaltijd overslaat, dient u het medicijn niet te gebruiken. Als u de neiging heeft om regelmatig maaltijden over te slaan, zijn deze medicijnen waarschijnlijk niet geschikt voor u.

Bijwerkingen

Meglitiniden worden door de meeste mensen goed verdragen, ook door ouderen die hulp nodig hebben bij het verlagen van hun bloedsuikers tijdens maaltijden.

Gemeenschappelijk

Een lage bloedsuikerspiegel (hypoglykemie) is de meest voorkomende bijwerking van meglitiniden. Symptomen van hypoglykemie zijn onder meer zweten, beverigheid, duizeligheid en verwarring.

Deze medicijnen kunnen ook gewichtstoename veroorzaken.

Erge, ernstige

Meglitiniden zijn relatief kortwerkend, wat betekent dat het onwaarschijnlijk is dat ze hypoglykemie veroorzaken. Als deze medicijnen echter zonder voedsel worden ingenomen, kunnen ze een aanzienlijke daling van de bloedsuikerspiegel veroorzaken.

Iemand met hypoglykemie (bloedsuikerspiegel lager dan 70 mg / dL) moet een of andere vorm van glucose consumeren, zoals vier ons sap. Iedereen die tekenen van diabetische coma ervaart, waaronder verwarring of bewustzijnsverlies, moet onmiddellijk medische hulp inroepen.

Waarschuwingen en interacties

Meglitiniden hebben het potentieel om in wisselwerking te staan ​​met andere medicijnen. Het is belangrijk voor mensen die ze gebruiken om al hun huidige medicijnen te bespreken met hun zorgverleners. Mensen met diabetes moeten ook met hun zorgverleners praten voordat ze vrij verkrijgbare medicijnen of kruidensupplementen nemen.