Wat is insulineresistentie?

Insulineresistentie, ook bekend als verminderde glucosetolerantie, is een aandoening waarbij uw lichaam niet op de juiste manier op insuline reageert. Het kan overgaan in prediabetes of metabool syndroom. Indien onbehandeld, omvatten complicaties op de lange termijn diabetes type 2, hartaandoeningen en vaatziekten.

Insulineresistentie wordt vaak geassocieerd met overgewicht, hoge triglyceridenvetwaarden en hoge bloeddruk.

Insulineresistentie Symptomen

Over het algemeen ontwikkelt insulineresistentie zich langzaam en veroorzaakt geen duidelijke symptomen. Het kan ervoor zorgen dat u zich moe voelt en weinig energie heeft, maar aangezien de meeste mensen hun vermoeidheid aan andere factoren wijten (bijv.gebrek aan slaap), kan insulineresistentie jarenlang onopgemerkt blijven.

Prediabetes en het metabool syndroom kunnen verschillende tekenen en symptomen veroorzaken als gevolg van de effecten van een chronisch verhoogde bloedsuikerspiegel op het lichaam. Er is niet noodzakelijk een strikte scheiding tussen insulineresistentie en prediabetes, en veel van de fysieke effecten en complicaties op de lange termijn overlappen elkaar.

Tekenen en symptomen van metabool syndroom en prediabetes zijn onder meer:

• Frequent urineren
• Overmatige dorst
• Donkere, droge plekken op de huid in de lies, oksels of achterkant van de nek, bekend als acanthosis nigricans
• Gewichtstoename
• Hoge triglycerideniveaus en lage HDL (goede cholesterol)
• Hoge bloeddruk
• Hart-en vaatziekten

U kunt enkele van deze symptomen hebben als u insulineresistentie heeft, maar het is waarschijnlijker dat u helemaal geen merkbare effecten zult ervaren. Desalniettemin zijn dit belangrijke waarschuwingssignalen dat u een risico op diabetes kunt lopen, dus bespreek ze met uw medische team als ze zich voordoen.

Oorzaken

Insulineresistentie wordt in verband gebracht met een aantal risicofactoren, maar de exacte oorzaak is niet helemaal duidelijk. Er is een hogere incidentie onder mensen van Afro-Amerikaanse, Indiaanse, Latino en Aziatische afkomst.

Aangenomen wordt dat een erfelijke aanleg, toenemende leeftijd, overgewicht, hoge bloeddruk en een gebrek aan regelmatige lichaamsbeweging bijdragen aan insulineresistentie. Andere geassocieerde factoren zijn onder meer een hoog cholesterolgehalte, hart- en vaatziekten, polycysteuze ovariumziekte (PCOS) en een voorgeschiedenis van zwangerschapsdiabetes.

De relatie tussen insulineresistentie en de risicofactoren ervan is gecompliceerd omdat ze kunnen verergeren en door elkaar kunnen worden verergerd.

Insuline en bloedsuiker

Insuline is een hormoon dat door de alvleesklier wordt afgegeven binnen een paar minuten nadat we hebben gegeten. Normaal gesproken helpt dit hormoon ons lichaam om glucose op te slaan, suiker die wordt gebruikt voor energie. Insuline werkt door een eiwit, GLUT4, te activeren om zich te binden aan glucose, waardoor de suiker de lever-, spier- en vetcellen kan binnendringen. Het is een feit dat u zich geen zorgen hoeft te maken.

Als u insulineresistentie heeft, zal uw alvleesklier voldoende insuline afgeven, maar uw lichaam zal niet voldoende op het hormoon reageren. Als gevolg hiervan heeft u mogelijk minder energie en kunnen uw bloedglucosespiegels stijgen.

Bij insulineresistentie begint de alvleesklier vaak grotere hoeveelheden insuline af te geven om de bloedglucose te stabiliseren. Na verloop van tijd resulteert dit in hyperinsulinemie, wat te veel insuline in het bloed is. Hyperinsulinemie verlaagt de glucose niet effectief; in plaats daarvan maakt het het lichaam dat moeilijkergebruikopgeslagen energie.

Diagnose

Insulineresistentie is een klinische diagnose die afhankelijk is van uw medische geschiedenis, algehele gezondheid, lichamelijk onderzoek en uw risicofactoren. Er is geen diagnostische test die dit kan verifiëren of uitsluiten.

Verschillende diagnostische tests kunnen nuttig zijn als u risicofactoren voor insulineresistentie heeft, waaronder:

• Nuchtere bloedglucosetest: Een nuchtere bloedglucosespiegel tussen 100 mg / dl en 125 mg / dl is typerend voor insulineresistentie. Als uw nuchtere bloedglucose 100 mg / dl bereikt, krijgt u de diagnose prediabetes en als deze 126 bereikt, betekent dit dat u diabetes heeft. Een nuchtere bloedglucosetest is routine bij uw jaarlijkse lichamelijk onderzoek en kan ook op andere momenten worden uitgevoerd als u symptomen of risicofactoren voor diabetes heeft.
• Orale glucosetolerantietest: deze evaluatie vereist dat u zich gedurende 12 uur vóór de test onthoudt van eten en drinken. U zult uw bloedsuikerspiegel laten controleren, een suikerhoudende vloeistof drinken en uw bloedglucose na een paar uur opnieuw laten testen. Over het algemeen is een bloedglucose van meer dan 140 mg / dl na twee uur een indicatie van prediabetes, terwijl ≥200 mg / dl indicatief is voor diabetes. Er kan een verband zijn tussen hoge bloedglucosespiegels tijdens een orale glucosetolerantietest en insulineresistentie.
• Hemoglobine A1C-test: deze test meet uw gemiddelde glucosespiegel gedurende de afgelopen twee tot drie maanden. Een normaal niveau is tussen de 4 procent en 5,6 procent; een niveau tussen 5,7 procent en 6,4 procent komt overeen met prediabetes, en een niveau van 6,5 procent of hoger is typerend voor diabetes. Ook hier is er geen bereik dat diagnostisch is voor insulineresistentie, maar een hoog niveau - rekening houdend met risicofactoren en symptomen - suggereert de diagnose.

Bloedonderzoeken die uw glucosespiegels meten, kunnen bijdragen aan het algehele klinische beeld, maar ze kunnen niet worden gebruikt om de diagnose te bevestigen of uit te sluiten. Bovendien bestaat de kans dat deze niveaus normaal zijn bij insulineresistentie.

Het testen van insulineniveaus is geen gestandaardiseerde of gevalideerde manier om te weten of u insulineresistentie heeft of niet, hoewel dit een van de methoden is die in onderzoeksstudies worden gebruikt.

Behandeling

Insulineresistentie en prediabetes zijn beide in hoge mate voorspellend voor diabetes. Als bij u insulineresistentie is vastgesteld, kunt u maatregelen nemen om te voorkomen dat uw toestand verslechtert.

Levensstijl

De belangrijkste veranderingen in levensstijl die worden aanbevolen voor zoveel aandoeningen, en algemene gezondheid en welzijn, zijn ook hier van toepassing:

• Gewichtsverlies: Het handhaven van een gezond gewicht is een van de manieren om de effecten en progressie van insulineresistentie te verminderen. Gewichtsverlies kan een grotere uitdaging zijn als u insulineresistentie heeft, omdat de aandoening uw neiging tot gewichtstoename kan vergroten, maar uw inspanningen zijn de moeite waard.
• Oefening: regelmatige lichaamsbeweging helpt de stofwisseling van het lichaam, wat metabole veranderingen zoals insulineresistentie kan voorkomen.
• Dieet: De meeste experts bevelen het mediterrane dieet of het DASH-dieet aan als goede benaderingen om insulineresistentie te beheersen. Beide diëten leggen de nadruk op gezonde vetten, fruit, groenten, noten, volle granen en mager vlees.

Medicatie

Als u insulineresistentie heeft, heeft u mogelijk een medische behandeling nodig voor uw hoge bloeddruk, hartaandoeningen of hoog cholesterol, in plaats van een behandeling die uw insuline- en bloedsuikerspiegels aanpakt.

Medicijnen die worden gebruikt voor de behandeling van type 2-diabetes zijn voorgeschreven voor insulineresistentie, hoewel er weinig bewijs is van hun effectiviteit bij het beheersen van de aandoening.

Metformine maakt het lichaam gevoeliger voor insuline en wordt gebruikt voor de behandeling van diabetes en vaak voor prediabetische aandoeningen zoals insulineresistentie.

Thiazolidinedionen (ook wel glitazonen genoemd), waaronder Avandia (rosiglitazon) en Actos (pioglitazon), zijn medicijnen die de reactie van het lichaam op insuline verbeteren en worden voorgeschreven voor diabetes type 2. Ze worden soms gebruikt voor de behandeling van insulineresistentie, zelfs zonder een diagnose van diabetes.

Houd er rekening mee dat alle medicijnen bijwerkingen hebben. Om deze reden betekent een diagnose van insulineresistentie niet noodzakelijk dat u voorgeschreven medicatie moet nemen. U en uw arts zullen de voor- en nadelen van deze behandelingsoptie moeten afwegen.

Natuurlijke therapieën

Omdat voeding zo nauw verband houdt met insuline en glucose, worden veel kruiden en supplementen beschouwd als mogelijke modificatoren van insulineresistentie.

Er is echter geen bewijs dat supplementen de progressie van insulineresistentie kunnen beheersen, omkeren of voorkomen.

Een woord van Verywell

Insulineresistentie komt steeds vaker voor bij volwassenen van alle leeftijden. Het wordt beschouwd als een zeer vroeg teken dat u mogelijk risico loopt op diabetes, wat de weg vrijmaakt voor een aantal ernstige gezondheidscomplicaties.

Als u insulineresistentie heeft, beschouw het dan als een bericht van uw lichaam dat het tijd is om stappen te ondernemen om uw gezondheid te verbeteren. Door deze aandoening in een vroeg stadium aan te pakken, kunt u u tegen de risico's ervan beschermen.