Een overzicht van cachexie bij mensen met kanker

Cachexie is een syndroom dat wordt gekenmerkt door onbedoeld gewichtsverlies, progressief spierverlies en verlies van eetlust, en wordt verondersteld direct verantwoordelijk te zijn voor 20% van de sterfgevallen door kanker in de Verenigde Staten. Het komt veel te vaak voor, aangezien het aanwezig is bij ten minste 50% van de mensen met vergevorderde kanker. Naast gewichtsverlies en spierverspilling omvatten de symptomen meestal een lagere kwaliteit van leven. Kankercachexie wordt ook kanker anorexia cachexie syndroom genoemd.

Cachexie wordt gediagnosticeerd door te kijken naar een combinatie van body mass index (een berekening op basis van lengte en gewicht), droge spiermassa en bloedtesten. Aangezien cachexie zelfs vaak aanwezig isvoordatgewichtsverlies optreedt, een hoge verdenkingsindex is belangrijk om de aandoening zo snel mogelijk te herkennen. Een aantal behandelingsbenaderingen is geëvalueerd, variërend van dieet en voedingssupplementen tot medicijnen, maar kan een uitdaging zijn omdat cachexie meer is dan alleen een gebrek aan calorieën in het lichaam. Nieuwer onderzoek suggereert dat lichaamsbeweging, hoewel contra-intuïtief, kan helpen. Verbindingen zoals één type omega-3-vetzuur (visolie) zijn veelbelovend gebleken bij het verminderen van de complicaties van de aandoening, en nieuwere therapieën zoals androgeenreceptormodulatoren en meer worden geëvalueerd in klinische onderzoeken.

Cachexie wordt soms een paraneoplastisch syndroom genoemd, wat simpelweg symptomen betekent die worden veroorzaakt door stoffen die door kanker worden gemaakt of door de reactie van het lichaam op kanker.

Cachexie verslechtert niet alleen de overleving van mensen met kanker, maar het verstoort ook de kwaliteit van leven. Mensen met cachexie kunnen behandelingen, zoals chemotherapie, minder goed verdragen en hebben vaak meer bijwerkingen. Voor degenen die een operatie ondergaan, komen postoperatieve complicaties vaker voor. Cachexie verergert ook de vermoeidheid van kanker, een van de meest vervelende symptomen van kanker.

Symptomen

Recent onderzoek suggereert dat cachexie vaak al begint voordat er sprake is van gewichtsverlies, dus in het begin zijn er mogelijk geen symptomen. Als er symptomen optreden, zijn dit onder meer:

Onvrijwillig (onbedoeld) gewichtsverlies

Gewichtsverlies met cachexie is onvrijwillig, wat betekent dat het optreedt zonder te proberen. Toch gaat het verder dan onverklaard gewichtsverlies. Gewichtsverlies kan optreden, ook al krijgt u voldoende calorieën binnen via uw dieet, en als de calorie-inname groter is dan de output van energie. Onbedoeld gewichtsverlies wordt gedefinieerd als het verlies van 5% van het lichaamsgewicht over een periode van 6 maanden tot 12 maanden, maar zelfs kleinere hoeveelheden gewichtsverlies kunnen zorgwekkend zijn.

Verspilling van skeletspieren

Spierverspilling is een kenmerk van cachexie en komt samen met vetverlies voor. Het kan ook behoorlijk verraderlijk zijn. Bij mensen die op het moment van de diagnose overgewicht hebben, kan aanzienlijk verlies van spiermassa optreden zonder dat er duidelijk sprake is van gewichtsverlies.

Anorexia / verlies van eetlust

Verlies van eetlust is een ander symptoom van cachexie, en nogmaals, dit symptoom is enigszins anders dan gewone symptomen van "verlies van eetlust". Bij cachexie is het niet alleen een verminderd verlangen naar voedsel, maar meer een verlies van een verlangen om te eten.

Verlaagde kwaliteit van leven

Spierverspilling kan uw vermogen om te lopen en deel te nemen aan activiteiten die normaal gesproken leuk zouden zijn, verminderen.

Oorzaken en risicofactoren

Cachexie kan worden veroorzaakt door "tumorfactoren", stoffen die worden geproduceerd en uitgescheiden door een tumor, of door de "gastheerreactie". Gastheerreactie betekent simpelweg de reactie van het lichaam op een tumor. De reactie van het immuunsysteem op kanker en andere oorzaken van cachexie worden bestudeerd om te proberen de onderliggende factoren achter cachexie te begrijpen.

Cachexie wordt gedomineerd door katabool metabolisme. Als je denkt dat normaal metabolisme de opbouw van weefsel en spieren is (anabole stofwisseling), dan is het tegenovergestelde waar met cachexie, de afbraak van normale lichamelijke processen.

Cachexie wordt vaak gezien bij kanker, maar wordt ook gezien bij ziekten zoals aids / hiv, hartfalen, emfyseem en nierfalen. Met betrekking tot kanker wordt het het vaakst gezien bij longkanker, alvleesklierkanker en maagkanker, maar het kan ook voorkomen bij elk type gevorderde kanker.

Diagnose

Hoewel de symptomen en tekenen van cachexie meestal laat in de loop van kanker worden opgemerkt, leren we dat het proces dat leidt tot spierafbraak al heel vroeg begint na de diagnose kanker. Als zodanig is cachexie vaak aanwezigvoordatelk gewichtsverlies treedt op.

Er zijn verschillende manieren waarop cachexie kan worden geëvalueerd. Enkele van deze maatregelen zijn:

• Body mass index (BMI):  Body mass index beschrijft niet alleen het relatieve lichaamsgewicht, maar kan ook meer informatie geven over een gezond gewicht. BMI wordt berekend met behulp van een formule van lengte en gewicht. Omdat BMI de verhoudingen van spiermassa en vet niet identificeert, kan het echter niet alleen worden gebruikt om cachexie te evalueren.
• Magere spiermassa: het meten van de lichaamssamenstelling kan helpen bij het bepalen van de verhouding tussen magere spiermassa en lichaamsvet. Tests die hiervoor worden gebruikt, kunnen huidplooien en bio-impedantie omvatten.
• Dagboeken voor voedselinname: Het bijhouden van een voedingsdagboek is een belangrijke activiteit om cachexie te voorkomen of ermee om te gaan. Tegelijkertijd is het belangrijk om in gedachten te houden dat ondervoeding van cachexie kan optreden, zelfs bij voldoende calorieën.
• Bloedtesten: Sommige laboratoriumtests die nuttig zijn bij het evalueren van cachexie, omvatten het aantal witte bloedcellen (WBC), serumalbumine, transferrinewaarden, urinezuur en inflammatoire markers, zoals C-reactief proteïne (CRP).

Er zijn een aantal screeningtools die naar een combinatie van bovenstaande kijken om cachexie te identificeren, zoals de Malnutrition Universal Screening Tool (MUST), hoewel er nog geen enkele screeningtool is die in alle gevallen effectief is in het detecteren van cachexie. Het verdelen van cachexie in stadia of graden kan artsen een beter beeld geven van de natuurlijke geschiedenis van cachexie, maar de grootste zorg is dat cachexie zo vroeg mogelijk wordt gediagnosticeerd.

Ondanks het aantal beschikbare tools, kan het volgen van een persoon in de loop van de tijd en het controleren van seriële lichaamsgewichten een beter beeld geven van veranderingen.

Diagnostische criteria

Onderzoekers hebben een cachexie-stadiëringsscore ontwikkeld voor mensen met vergevorderde kanker. Aan elk onderdeel wordt een verschillend aantal punten toegewezen en bij elkaar opgeteld om cachexie in drie fasen te scheiden. Deze componenten zijn onder meer:

• Gewichtsverlies in de afgelopen 6 maanden (gescoord van 0-3)
• Een vragenlijst die betrekking heeft op spierfunctie en sarcopenie (gescoord van 0-3)
• ECOG-prestatiestatus (gescoord van 0-3). De prestatiestatus is een maatstaf voor
• Verlies van eetlust (gescoord van 0-2)
• Abnormale laboratoriumtests (score 0-2)

Stadia

Op basis van score kunnen precachexie en cachexie vervolgens worden onderverdeeld in vier fasen:

• Niet-cachexie (een score van 0-2)
• Precachexie (score van 3-4): het totale gewichtsverlies is minder dan 5% en mensen kunnen symptomen hebben zoals verminderde eetlust en verminderde glucosetolerantie
• Cachexie (score van 5-8): Gewichtsverlies is meer dan 5% en er zijn andere symptomen of aandoeningen die verband houden met cachexie
• Refractaire cachexie (score 9-12): dit omvat meestal mensen die niet langer reageren op kankerbehandelingen, een lage prestatiescore hebben en een levensverwachting van minder dan 3 maanden hebben

Cijfers

Een studie gepubliceerd in 2015 in deJournal of Clinical Oncologyverdeelde kankercachexie in 5 graden. Onderzoekers ontdekten dat voor elke toename in cijfer de overleving aanzienlijk afnam. De cijfers waren als volgt:

• Graad 0: Geen significant gewichtsverlies (een verlies of winst van minder dan 2,4% van het lichaamsgewicht) en een BMI van minder dan of gelijk aan 25 kg / m2
• Graad 1: BMI van 20 tot 25 en gewichtsverlies groter dan of gelijk aan 2,4%, of een BMI kleiner dan 28 met gewichtsverlies van 2,5% tot 6%
• Graad 2: BMI van 20 tot 28, met een gewichtsverlies van 2,5% tot 6%, of een BMI kleiner dan of gelijk aan 28 met een gewichtsverlies van 6% tot 11%
• Graad 3: Dit omvat mensen met een BMI van minder dan 20 en een gewichtsverlies van minder dan 6%, mensen met een BMI van 20 tot 28 en een gewichtsverlies van 6% tot 11%, een BMI van 22 tot meer dan 28 en gewichtsverlies van 11% tot 15%, of een BMI van minder dan 28 en gewichtsverlies van meer dan 15%
• Graad 4: BMI minder dan 20 en gewichtstabiel of verlies van 6% tot 11%, een BMI van minder dan 22 en gewichtsverlies van 11% tot 15%, of een BMI van minder dan 28 en gewichtsverlies van meer dan 15%

Behandeling

De eerste stap in de behandeling is het behandelen van fysieke symptomen of aandoeningen die kunnen leiden tot een verminderde eetlust of het vermogen om te eten. Waaronder:

• Zweertjes in de mond
• Smaakveranderingen (vooral met sommige chemotherapie-medicijnen)
• Misselijkheid en overgeven
• Constipatie
• Pijn
• Depressie
• Gastroparese

In veel gevallen kunnen eenvoudige veranderingen in het dieet de symptomen verminderen, zoals eten met plastic keukengerei als u een "metalen mond" heeft of voedsel kiezen om gastroparese te behandelen.

Er moet ook een evaluatie worden uitgevoerd om hyperthyreoïdie uit te sluiten (schildklieraandoeningen komen vaak voor bij de behandeling van kanker), en aandoeningen zoals bijnierinsufficiëntie of hypogonadisme moeten ook worden overwogen.

Cachexia behandelen

De behandelingsbenaderingen tot nu toe waren tamelijk teleurstellend, en zelfs met voldoende calorie-inname is het moeilijk om het proces van cachexie om te keren.

Het doel van de behandeling is het stimuleren van "anabole processen" (d.w.z. spieropbouw) terwijl het remmen van "katabole processen" (de acties die resulteren in spierafbraak).

Op dit moment zijn de meeste onderzoekers van mening dat een combinatie van behandelingen (multimodaliteitstherapie) essentieel is. Behandelingsopties zijn onder meer:

Eetpatroon

In tegenstelling tot wat misschien voor de hand liggend lijkt, heeft het vervangen en aanvullen van calorieën in het dieetnietmaakte een groot verschil in het syndroom van cachexie. Dat gezegd hebbende, is het erg belangrijk om ervoor te zorgen dat mensen die met kanker omgaan (en vergelijkbare aandoeningen die cachexie veroorzaken) een gezond dieet volgen. Een belangrijk punt om in gedachten te houden is dat als iemand een tijdje niet veel heeft gegeten, de inname moet worden verhoogdgeleidelijk.Als calorieën te snel worden opgepompt, kan een bijwerking optreden die "overvoedingssyndroom" wordt genoemd. Als eten niet mogelijk is (of beperkt is), kan een voedingssonde worden aanbevolen.

Veel artsen raden aan om regelmatig kleine maaltijden te eten met de nadruk op voedsel dat rijk is aan calorieën.

Voedingsadvies kan nuttig zijn bij het aanpakken van symptomen die leiden tot een verminderde inname en om u ideeën te geven over voedsel dat u kunt proberen waar u misschien niet aan hebt gedacht.

Voedingssupplementen zoals zorgen worden vaak aanbevolen, maarzou nietworden gebruikt als vervanging voor maaltijden. Het wordt meestal aanbevolen om deze producten bij gebruik te consumerentussenmaaltijden.

Omega-3 vetzuren

Het is ideaal als voedingsstoffen via voedsel kunnen worden verkregen, maar we weten dat dit niet altijd het geval is. Visolie is geëvalueerd op zijn vermogen om cachexie te behandelen met enkele (maar niet alle) onderzoeken die suggereren dat het nuttig kan zijn. In één onderzoek verbeterde de toevoeging van een poedersupplement van eicosapentaeenzuur (EPA), een van de drie belangrijkste omega-3-vetzuren die mensen in hun dieet krijgen door vis te eten, de niveaus van inflammatoire markers die samengaan met cachexie. Supplementen van EPA werden ook in verband gebracht met kortere ziekenhuisopnames en minder infecties en complicaties.

Aminozuursupplementen

Centra die zich richten op het herkennen en behandelen van cachexie, bevelen ook vaak aminozuursupplementen aan, met name glutamine, L-carnitine en L-arginine, en deze aminozuren worden in combinatie met andere therapieën geëvalueerd om hun mogelijke voordelen te beoordelen.

Oefening

Het lijkt misschien contra-intuïtief, maar meer activiteit (indien mogelijk) kan helpen. Een duidelijk voordeel van lichaamsbeweging is een verhoogde eetlust, maar duurtraining kan verder gaan dan eetgewoonten om de afname van spiermassa bij cachexie te helpen vertragen. Er wordt gedacht dat lichaamsbeweging ontstekingen kan verminderen en ook het metabolisme in de spieren zelf kan beïnvloeden.

Eetluststimulerende middelen

Eetlustopwekkende middelen zijn gebruikt voor de behandeling van cachexie, hoewel hun effecten onduidelijk zijn. Waaronder:

• Corticosteroïden zoals prednison en dexamethasaon, hoewel er aanzienlijke bijwerkingen kunnen optreden
• Megace (megestrol): hoewel Megace kan resulteren in gewichtstoename, lijkt het tot dusverre niet de kwaliteit van leven te verbeteren. Megace kan ook het risico op bloedstolsels verhogen, die al vaak voorkomen bij mensen met kanker
• Medroxyprogesteron
• Testosteron

Ontstekingsremmende medicijnen

Ontstekingsremmende medicijnen zoals Celebrex (celecoxib) hebben enige belofte getoond, vooral als er aanwijzingen zijn voor een ontsteking (bijvoorbeeld als het reactieve C-eiwit verhoogd is). Er zijn aanwijzingen voor hoofd-halskanker dat deze medicijnen de prognose kunnen verbeteren.

Medische marihuana

Tot dusver is het bewijs voor het gebruik van cannabis voor kankergerelateerde cachexie-anorexia dubbelzinnig. Hopelijk zal, met veranderingen in de regelgeving die leiden tot een groter vermogen om stoffen zoals THC en CBD in klinische onderzoeken te bestuderen, de vraag naar hun werkzaamheid beantwoord worden.

Klinische onderzoeken

Een breed scala aan medicijnen is tot op zekere hoogte onderzocht op hun mogelijke rol bij het aanpakken van cachexie. Zowel selectieve androgeenreceptormodulatoren als medicijnen die zich richten op de ghreline-receptor (ghreline is het hongerhormoon) worden bestudeerd. Geneesmiddelen die zich richten op ontstekingsverbindingen zoals cytokines (cytokines dragen bij aan spierafbraak) zijn intrigerend. Het lichaam maakt cytokines aan om kankercellen te doden, maar cytokines hebben ook de neiging om het lichaam naar een staat van katabolisme (afbraak) te verplaatsen. Ten slotte, zoals bij veel aandoeningen, verdienen pogingen om zich op darmbacteriën te richten nader onderzoek.

Een woord van Verywell

Zoals met zoveel kwesties met betrekking tot kanker, is het belangrijk om uw eigen advocaat te zijn onder uw hoede. Studies vertellen ons dat cachexie bij kanker een onvervulde behoefte is, en dat screening op en behandelingsbenaderingen voor cachexie sterk verschillen in het land. Als u aan kanker lijdt, en vooral als u een verminderde eetlust of gewichtsverlies heeft ervaren, overleg dan met uw arts over cachexie. Hoewel de inname van calorieën niet het hele antwoord is bij het voorkomen of behandelen van cachexie, speelt het wel een rol. Als u worstelt met uw eetlust, kan het helpen om met een voedingsdeskundige voor oncologie te praten. Als u symptomen heeft die uw eetvermogen beperken, zoals kortademigheid, slikproblemen of meer, neem dan contact op met uw arts. Soms kan het werken met een palliatieve zorgteam van onschatbare waarde zijn bij het aanpakken van de vervelende symptomen die verband houden met kanker en kankerbehandelingen, waardoor mensen hun best mogelijke leven kunnen leiden met deze ziekte.