Delirium: wat u moet weten

Veel patiënten zijn in de war na een operatie, maar delier is een specifiek type verwarring dat kan optreden in het ziekenhuis en tijdens herstel van een operatie. Hoewel delirium verwarring veroorzaakt, wordt niet alle verwarring veroorzaakt door delirium.

Delirium is een toestand van veranderd en fluctuerend mentaal functioneren die abrupt optreedt. Het is typisch acuut van aard - eenmaal gediagnosticeerd en behandeld, zal de patiënt na verloop van tijd terugkeren naar zijn normale denkniveau.

Risicofactoren

Hoewel iedereen een delier kan ontwikkelen, is de kans op een delier in het ziekenhuis bij bepaalde groepen veel groter. Leeftijd speelt een rol, maar ook de ernst van de huidige ziekte, het normale niveau van het dagelijkse functioneren van de patiënt en de algehele gezondheid van de patiënt spelen een rol.

• Ouderen en oudere volwassenen
• Personen met dementie, de ziekte van Alzheimer of een ander type psychische stoornis die het vermogen om helder te denken vermindert of verwarring veroorzaakt
• Personen met een depressie
• Chirurgische patiënten
• IC-patiënten, ziekere patiënten
• Patiënten met een langer verblijf in het ziekenhuis
• Meer medicatie

Zoals u zich kunt voorstellen, loopt een oudere patiënt met dementie die intensieve zorg nodig heeft aanzienlijk meer risico dan een jonge volwassene zonder bijkomende risicofactoren die zich in een privékamer in het ziekenhuis bevindt.

Met name intensive care-afdelingen verstoren de normale slaap / waakcycli, aangezien de patiënten regelmatig vitale functies ervaren, frequente medicatie, routinematig worden omgedraaid, meer medicijnen krijgen en zich vaak in kamers bevinden die dag en nacht helder verlicht zijn . In die setting kunt u een delier horen dat wordt aangeduid als "ICU-psychose."

Het komt het meest voor bij oudere volwassenen en ouderen, maar kan bij elke leeftijdsgroep voorkomen. Het komt ook vaker voor bij personen die in hun dagelijks leven een soort cognitief probleem hebben, zoals dementie.

Deze oudere volwassenen met dementie lopen het grootste risico op een plotselinge achteruitgang van hun mentale capaciteit in het ziekenhuis.

Vroege tekenen

Voordat een patiënt tekenen van delier begint te vertonen, is er een eerdere fase die patiënten uren of zelfs dagen eerder kunnen ervaren. Gedurende dit tijdsbestek kunnen patiënten extreem levendige dromen, slaapproblemen, een verhoogde staat van angst of ongerustheid melden die voorheen niet aanwezig was, en kunnen ze de constante aanwezigheid van iemand anders in hun kamer gaan vragen.

Het vroeg opmerken van deze symptomen kan eerder ingrijpen betekenen en mogelijk voorkomen dat de patiënt de komende dagen een volledig delier ervaart.

Symptomen

Er is geen test voor delirium. Het kan niet worden gediagnosticeerd door laboratoriumwerk, hoewel laboratoriumtests kunnen helpen bij het bepalen van de oorzaken van delirium, zoals infecties of metabole stoornissen. Het moet worden gediagnosticeerd door het gedrag van de patiënt te observeren en te bepalen of hun gedrag past bij de diagnose van delier.

Het diagnosticeren van delier kan een uitdaging zijn, omdat het van patiënt tot patiënt sterk kan verschillen.

Over het algemeen kunnen personen met een delier moeite hebben om zich op één onderwerp te concentreren, lijken ze gedesoriënteerd en hebben ze vaak een verminderd of fluctuerend bewustzijnsniveau. Hun desoriëntatie en mentale problemen zijn 's nachts vaak erger, een aandoening die ook wel "zonsondergang" wordt genoemd.

Hallucinaties en wanen

Deze personen kunnen wanen en hallucinaties ervaren. Wanen zijn een vaststaand vals geloof van een persoon. Een patiënt met een delirium kan bijvoorbeeld denken dat de verpleegster hen probeert te vermoorden.

Hallucinaties zijn veranderde perceptuele stoornissen. Een patiënt kan vleermuizen door de kamer zien vliegen en ze van hoek naar hoek zien vliegen. Ze kunnen contact opnemen en proberen iets aan te raken dat er niet is, of praten met iemand die niet aanwezig is of zelfs een persoon die is overleden.

Fysieke tekenen

Lichamelijk is de patiënt vaak niet in staat om effectief te slapen en kan hij moeite krijgen met slikken, spreken op een manier die gemakkelijk te begrijpen en logisch is, en kan hij zonder duidelijke reden beginnen te beven.

Deze tekenen en symptomen moeten als groep worden beschouwd, niet afzonderlijk. Iemand die plotseling moeite heeft met slikken heeft waarschijnlijk geen delirium, maar een patiënt die niet stil kan zitten, niet kan slikken, vogels in zijn ziekenhuiskamer ziet en al dagen niet heeft geslapen, waarschijnlijk wel.

Soorten

Delirium kan zich presenteren als een overactief type delier of een onderactief type. Hyperactief delier veroorzaakt opwinding, de patiënt kan klaarwakker zijn, mogelijk tot het punt dat hij dagenlang niet kan slapen, en het kan lijken alsof hij zeer alert is. Ze lijken misschien 'opgewonden' of rusteloos, alsof ze te veel cafeïne hebben gehad om te slapen. Dit gedrag is vaak vreemd in de context van hun ziekenhuisopname - ze zijn klaarwakker als verwacht wordt dat men zoveel mogelijk wil rusten.

Patiënten met een hypoactief delier lijken lusteloos, te moe om activiteit te verdragen, depressief, slaperig en zijn misschien niet in staat om een ​​gesprek aan te gaan. Dit type is vaak moeilijker te onderscheiden van ziek en moe zijn dan het meer actieve type.

Waarom het vaker voorkomt na een operatie

Delirium wordt om meerdere redenen vaker gezien bij chirurgische patiënten dan bij de algemene bevolking van het ziekenhuis. Deze patiënten zijn over het algemeen zieker dan gemiddeld, ze krijgen anesthesiemedicijnen die kunnen bijdragen aan delirium, ze kunnen een langere ziekenhuisopname hebben en kunnen tijdens hun herstel pijnstillers krijgen en andere medicijnen die het delier kunnen verergeren.

Behandeling

Milieu- en ondersteunende maatregelen

Naast het helpen van een patiënt om de kwaliteit van de slaap te krijgen die ze hard nodig hebben, zullen patiënten met delier ook ondersteuning nodig hebben bij het voorzien in de basisbehoeften en essentiële behoeften die ze tijdens hun ziekte niet aankunnen.

Als een patiënt een delier heeft, is het belangrijk dat het personeel van het ziekenhuis (evenals familie en vrienden die kunnen komen) helpen om de patiënt te voorzien van de essentiële zaken die ze het meest nodig hebben. Tot deze essentiële zaken behoren ononderbroken slaap, regelmatig eten en drinken, het voorzien in de badkamerbehoeften en het routinematig heroriënteren van de verwarde patiënt.

Frequente heroriëntatie betekent simpelweg de patiënt zachtjes laten weten dat ze in het ziekenhuis zijn, waarom ze daar zijn en op welke dag en tijd het is. Voor familie en vrienden is het erg belangrijk om geen ruzie te maken met een patiënt die in de war is of wanen of hallucinaties ervaart. U kunt voorzichtig proberen de patiënt te heroriënteren naar waar hij is en waarom, maar ruzie maken zal de patiënt en het familielid alleen maar van streek maken.

Het is ook belangrijk om de patiënt niet wakker te maken als hij slaapt, tenzij dit absoluut noodzakelijk is, en het personeel kan ervoor kiezen om een ​​controle van de vitale functies of een middel in de nacht weg te laten, dat kan wachten tot de ochtend als dit betekent dat de patiënt moet slapen. Sommige faciliteiten verstrekken oordopjes en oogmaskers aan patiënten om hun slaapkwaliteit te verbeteren door het constante licht en geluid buiten te sluiten.

Als de patiënt niet kan worden vertrouwd om alleen te zijn zonder letsel op te lopen als gevolg van uit bed vallen of andere activiteiten, zullen familie, vrienden of ziekenhuispersoneel waarschijnlijk altijd in de kamer moeten zijn.

Medicijnen

Het identificeren van de onderliggende oorzaak van delier is de sleutel tot de behandeling. Als een medicijn het probleem veroorzaakt, helpt het, indien mogelijk, om ermee te stoppen. Als een infectie bijdraagt ​​aan een delier, zal de behandeling ervan tot verbetering leiden.

Als onthouding van alcohol, illegale drugs of medicatie het probleem is, zal het behandelen van de ontwenning noodzakelijk zijn.

Antipsychotische medicatie op recept, zoals haloperidol (Hadol), wordt vaak gebruikt om symptomen van delier te behandelen.