Derealisatie is een ervaring waarbij je je gescheiden voelt van je directe omgeving, zonder een bijbehorende bewustzijnsverandering of verminderd bewustzijn. Het is een belangrijk onderdeel van depersonalisatie / derealisatiestoornis, een aandoening die wordt gediagnosticeerd op basis van criteria in de vijfde editie van de "Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders" (DSM-5).
Derealisatie kan ook optreden bij een aantal medische of psychiatrische stoornissen, als gevolg van een middel, of kan optreden zonder aanwijsbare reden. De ervaring van derealisatie is meestal niet verontrustend, maar het kan wel.
xavierarnau / Getty-afbeeldingen
Vaak is derealisatie vluchtig, duurt het een paar minuten, zonder dat het herhaaldelijk voorkomt. Het kan echter terugkeren of langdurig aanhouden, vooral als het wordt veroorzaakt door een psychiatrische of medische aandoening.
Kenmerken
Derealisatie kan worden omschreven als het gevoel dat je omgeving en de gebeurtenissen om je heen deel lijken te uitmaken van een andere wereld. Je hebt misschien het gevoel dat je geen deel uitmaakt van je omgeving of dat je omgeving een droom of een film lijkt die je aan het kijken bent.
Een belangrijk onderdeel van derealisatie is dat een persoon met dit symptoom zich doorgaans bewust is van de situatie en inzicht heeft. Iemand die derealisatie doormaakt, weet dat de realiteit om hen heen gebeurt en dat alles om hen heen echt is, maar ze voelen geen deel uit van wat er om hen heen gebeurt.
Kenmerken van derealisatie zijn onder meer:
- Een gevoel van dissociatie met de omgeving
- Een gevoel dat gebeurtenissen niet in realtime plaatsvinden
- Het gevoel dat kleuren of geluiden niet zijn zoals ze normaal zouden zijn
Derealisatie is niet hetzelfde als ontkoppeld zijn, wat een gevoel van emotionele afstandelijkheid is. Het is ook anders dan het gevoel buitengesloten te zijn. Derealisatie is ook iets anders dan een levendige fantasie, dromen of hallucinaties.
Diagnose
Als het deel uitmaakt van een psychiatrisch probleem, kan derealisatie terugkeren, maar als het een medicatie-effect is of als het optreedt in verband met een medische aandoening, kan het verdwijnen wanneer de medische situatie is opgelost en het is onwaarschijnlijk dat het opnieuw zal optreden.
Als u herhaalde of verontrustende episodes van derealisatie ervaart, of als uw derealisatie wordt geassocieerd met andere medische, psychiatrische of psychologische symptomen, is het belangrijk dat u medische hulp inroept. Met een professionele evaluatie kunt u een diagnose en behandeling krijgen van de aandoening waardoor u derealisatie ervaart.
Uw arts zal vragen stellen over uw symptomen, eventuele bijbehorende symptomen of triggers, uw medische en psychiatrische geschiedenis en de medicijnen die u gebruikt, en uw medische familiegeschiedenis. U zou ook een lichamelijk onderzoek moeten ondergaan om een neurologisch en mentaal statusonderzoek te omvatten.
Als uw diagnose op basis van deze beoordeling niet duidelijk is, heeft u mogelijk aanvullende tests, waaronder:
- Bloedtesten
- Urinetesten
- Hersenbeeldvormingsstudies
- Elektro-encefalogram (EEG)
Uw bloed- en urinetests kunnen tests omvatten die stoffen kunnen detecteren die uw symptomen kunnen veroorzaken.
Oorzaken
Er zijn een aantal oorzaken van derealisatie. Het kan worden veroorzaakt door psychiatrische stoornissen, neurologische stoornissen of reacties op overweldigende stress. Het kan ook worden geassocieerd met vermoeidheid.
Derealisatie is een belangrijk onderdeel van derealisatie / depersonalisatie stoornis, een dissociatieve stoornis die wordt gekenmerkt door een terugkerend gevoel van derealisatie en / of depersonalisatie (het gevoel buiten jezelf of je lichaam te zijn). Derealisatie en depersonalisatie hoeven niet noodzakelijk tegelijkertijd plaats te vinden voor de diagnose van deze aandoening.
Voorwaarden die verband houden met derealisatie zijn onder meer:
- Depressie
- Ongerustheid
- Paniekstoornis
- Posttraumatische stressstoornis (PTSD)
- Migraine
- Epilepsie
- Anesthesiemedicijnen, zoals ketamine
- Recreatiemedicijnen, zoals hallucinogenen
- Stoornissen in het binnenoor
- Vermoeidheid
- Psychiatrische stoornissen
- Borderline persoonlijkheidsstoornis
Hoewel derealisatie geen verandering in bewustzijn is, kan het soms voorkomen bij aandoeningen die uw bewustzijnsniveau beïnvloeden.Het kan bijvoorbeeld optreden vóór of tijdens een migraine of een aanval, of wanneer u verdovende medicatie krijgt.
Derealisatie kan het gevolg zijn van tijdelijke of onderliggende veranderingen in de hersenfunctie. En het kan een onbewuste manier zijn om je te verdedigen tegen angst, conflicten en trauma.
Fysiologie
Er is meer dan één fysiologische oorzaak van derealisatie. Het kan het gevolg zijn van veranderingen in de activiteit van bepaalde delen van de hersenen.
Derealisatie kan bijvoorbeeld optreden bij duizeligheid (een gevoel dat de kamer ronddraait) die wordt veroorzaakt door een disfunctie van het binnenoor. En stimulatie van de halfcirkelvormige kanalen in het oor kan kortstondig symptomen van derealisatie veroorzaken.
Derealisatie kan ook worden geassocieerd met verstoring van cerebrale disfunctie, zoals vóór een aanval of als gevolg van medicijneffecten op de hersenen. Derealisatie wordt echter niet altijd geassocieerd met een identificeerbare verstoring van hersenfuncties.
Behandeling
De behandeling van derealisatie kan nodig zijn als het recidiverend is en als het leed veroorzaakt. Soms maakt de behandeling van derealisatie deel uit van het uitgebreide beheer van aandoeningen zoals angst, PTSS of andere psychiatrische aandoeningen, of medische problemen zoals een aandoening van het binnenoor.
Over het algemeen wordt het symptoom niet specifiek behandeld met medicatie die verder gaat dan de medicatie die zou kunnen worden gebruikt om een bijbehorende onderliggende aandoening te behandelen, zoals depressie of epilepsie.
Depersonalisatie / derealisatiestoornis wordt beheerd met benaderingen die psychotherapie en gedragsmanagement omvatten.
Behandeling
Psychotherapie kan een verscheidenheid aan technieken omvatten en kan cognitieve, gedrags- en psychodynamische benaderingen omvatten.
Wanneer derealisatie zich ontwikkelt als een reactie op ernstige stress, zoals in de setting van PTSD, kan het worden beschouwd als een methode van 'zelfbehandeling' als een manier om ermee om te gaan en te dissociëren - zoals door de herinnering aan traumatische gebeurtenissen of door voortdurende ervaringen van traumatische gebeurtenissen.
In dit soort situaties kan de therapie gericht zijn op het vinden van effectievere manieren om het onderliggende trauma te beheersen. En soms kan de behandeling inhouden dat men ontsnapt uit een aanhoudende schadelijke situatie, zoals in gevallen van misbruik.
Als u of een geliefde worstelt met gevoelens van dissociatie, derealisatie en / of depersonalisatie, neem dan contact op met de National Helpline van de Substance Abuse and Mental Health Services Administration (SAMHSA) op 1-800-662-4357 voor informatie over ondersteunings- en behandelingsfaciliteiten in uw gebied.
Zie onze nationale hulplijndatabase voor meer bronnen voor geestelijke gezondheidszorg.
Omgaan
Als u last heeft van terugkerende of langdurige episodes van derealisatie, is het belangrijk dat u medische hulp inroept. Zodra u een diagnostische evaluatie heeft ondergaan en de oorzaak van uw probleem begrijpt, kunt u met uw medisch team samenwerken om de beste behandeling te krijgen.
Als uw symptomen van derealisatie goed onder controle worden en vervolgens weer verschijnen, dient u uw arts te bellen en uw behandelplan opnieuw te bekijken of mogelijk te herzien.
