Hoe epilepsie wordt behandeld

Epilepsie wordt meestal behandeld met geneesmiddelen op recept om aanvallen onder controle te houden, maar het kan ook een operatie, zenuwstimulatieapparatuur of speciale diëten omvatten, afhankelijk van uw situatie en hoe goed uw aanvallen onder controle kunnen worden gehouden met medicatie. Er staan ​​ook meerdere nieuwe epilepsiebehandelingen aan de horizon. Ongeacht de behandeling die u volgt, de einddoelen zijn hetzelfde: u in staat stellen uw leven ten volle te leven, epileptische aanvallen te voorkomen en de effecten van het beheersen van uw aandoening te minimaliseren. Het vinden van het juiste pad kan enige tijd duren.

Heel goed / Emily Roberts

Voorschriften

Zodra u de diagnose epilepsie heeft, zal de eerste handeling van uw arts waarschijnlijk anti-epileptische medicatie (anti-epileptica) voorschrijven om uw aanvallen onder controle te houden. De aanvallen van de meeste mensen kunnen met slechts één medicijn onder controle worden gehouden, maar sommige mensen hebben mogelijk meer nodig.

Het soort en de dosering die uw arts u voorschrijft, is afhankelijk van veel factoren, zoals uw leeftijd, het type en de frequentie van uw aanvallen en andere medicijnen die u gebruikt. Het kan wat vallen en opstaan ​​kosten om het beste medicijn en de beste dosering met de minste bijwerkingen voor u te vinden.

Sommige bijwerkingen kunnen verdwijnen nadat u de medicatie een week of twee heeft gebruikt en uw lichaam de kans heeft gehad om zich aan te passen. Als ze niet afnemen, of als ze ernstig of hinderlijk zijn, neem dan onmiddellijk contact op met uw arts.

Bij sommige medicijnen is het overslaan van een dosis geen probleem. Als u echter zelfs maar een enkele dosis van uw anti-epileptische medicatie mist, kan dit ertoe leiden dat u de controle over uw aanvallen verliest.Het is uiterst belangrijk om uw medicatie precies in te nemen zoals voorgeschreven en overleg met uw arts als u er problemen mee heeft.

Veel mensen kunnen hun aanvallen onder controle houden met anti-epileptica en kunnen, na een paar jaar zonder aanvallen, uiteindelijk stoppen met het gebruik ervan. Als u uw medicatie tegen epilepsie te vroeg of alleen stopt, kan dit ernstige problemen veroorzaken, dus zorg ervoor dat u samen met uw arts beslist of en wanneer u de behandeling moet stopzetten.

Er zijn meer dan 20 verschillende soorten anti-epileptica beschikbaar, waaronder:

• Tegretol, Carbatrol (carbamazepine): wordt gebruikt voor kinderen en volwassenen, carbamazepine wordt ook gebruikt om pijn te behandelen bij aandoeningen zoals neuropathie en trigeminusneuralgie. Vaak voorkomende bijwerkingen zijn duizeligheid, abnormaal denken, spraakproblemen, tremor, constipatie en een droge mond.
• Onfi (clobazam): dit kalmeringsmiddel wordt meestal samen met andere medicijnen gebruikt om kinderen en volwassenen met het Lennox-Gastaut-syndroom of andere ernstige vormen van epilepsie te behandelen. Vaak voorkomende bijwerkingen zijn vermoeidheid, coördinatieproblemen, kwijlen, veranderingen in eetlust, braken en obstipatie.
• Keppra (levetiracetam): dit is een van de meest gebruikte anti-epileptica om volwassenen en kinderen te behandelen. Het kan alleen of met andere medicijnen worden gebruikt. Vaak voorkomende bijwerkingen zijn zwakte, coördinatieproblemen, hoofdpijn, duizeligheid, verwardheid, agressief gedrag, diarree, obstipatie, overmatige slaperigheid, verlies van eetlust, dubbel zien en nek- of gewrichtspijn.
• Dilantin (fenytoïne): een van de oudste anticonvulsiva, fenytoïne kan alleen of met andere medicijnen worden gebruikt voor zowel volwassenen als kinderen. Vaak voorkomende bijwerkingen zijn problemen met in slaap vallen of in slaap blijven, verhoogde bloedsuikerspiegel, abnormale oogbewegingen, tremor, coördinatieproblemen, verwardheid, duizeligheid, hoofdpijn, obstipatie en gingivale hypertrofie (vergroting van het tandvlees).
• Depakote, Depakene (valproïnezuur): alleen of met andere medicijnen gebruikt Voor kinderen en volwassenen behandelt valproïnezuur absentie-aanvallen, gegeneraliseerde tonisch-clonische aanvallen en myoclonische aanvallen. Vaak voorkomende bijwerkingen zijn slaperigheid, duizeligheid, hoofdpijn, diarree, obstipatie, veranderingen in eetlust, tremoren, wazig of dubbel zien, haaruitval, stemmingswisselingen en coördinatieproblemen.
• Neurontin (gabapentine): Gabapentine wordt gebruikt om aanvallen te voorkomen, het rustelozebenensyndroom te behandelen en neuropathische pijn te verlichten. Vaak voorkomende bijwerkingen zijn zwakte; tremoren; wazig of dubbel zien; coördinatieproblemen; zwelling in uw handen, armen, benen, enkels of voeten; en rug- of gewrichtspijn.
• Fenobarbital: als een van de oudste anticonvulsiva is fenobarbital een barbituraat dat ook een van de best begrepen en onderzochte medicijnen is. Het wordt alleen of met andere medicijnen gebruikt bij volwassenen en kinderen. Vaak voorkomende bijwerkingen zijn slaperigheid, hoofdpijn, duizeligheid, verhoogde activiteit, misselijkheid en braken.
• Mysoline (primidon): Primidon wordt alleen of in combinatie met andere medicijnen gebruikt om epilepsie te behandelen, vaak bij kinderen. Vaak voorkomende bijwerkingen zijn onhandigheid, slaperigheid, duizeligheid, vermoeidheid, coördinatieproblemen, verlies van eetlust, dubbelzien, misselijkheid en braken.
• Topamax, Trokendi XR, Qudexy XR (topiramaat): alleen of met andere medicijnen gebruikt, wordt topiramaat gebruikt om gegeneraliseerde tonisch-clonische aanvallen en focale aanvallen te behandelen. Het wordt ook samen met andere medicijnen gebruikt om aanvallen bij mensen met het Lennox-Gastaut-syndroom te behandelen en om migraine te voorkomen. Vaak voorkomende bijwerkingen zijn onder meer gebrek aan eetlust, gewichtsverlies, duizeligheid, tintelingen in de handen, tremoren, slaperigheid en verminderde concentratie.
• Trileptal (oxcarbazepine): dit medicijn wordt alleen of met andere geneesmiddelen gebruikt bij volwassenen en kinderen. Vaak voorkomende bijwerkingen zijn onder meer buikpijn; misselijkheid; braken; oncontroleerbare oogbewegingen; slaperigheid; een verandering in lopen en evenwicht; diarree; droge mond; en problemen met spreken, denken of concentreren.
• Gabitril (tiagabine): Tiagabine wordt meestal gebruikt om focale aanvallen bij kinderen en volwassenen te behandelen. Vaak voorkomende bijwerkingen zijn duizeligheid, slaperigheid, coördinatieproblemen, stemmingswisselingen, concentratieproblemen en moeite met inslapen of inslapen.
• Lamictal (lamotrigine): wordt gebruikt om aanvallen bij zowel kinderen als volwassenen te behandelen, lamotrigine wordt ook gebruikt om een ​​bipolaire stoornis te behandelen. Vaak voorkomende bijwerkingen zijn slaperigheid; coördinatieproblemen; wazig of dubbel zien; hoofdpijn; misselijkheid; braken; diarree; constipatie; verlies van eetlust; gewichtsverlies; tremoren; indigestie; zwakheid; uitslag; en maag-, rug-, gewrichts- of menstruatiepijn.
• Zarontin (ethosuximide): dit medicijn wordt gebruikt om verzuimaanvallen bij kinderen en volwassenen te behandelen. Vaak voorkomende bijwerkingen zijn misselijkheid, diarree, verlies van eetlust, gewichtsverlies, hik, slaperigheid, duizeligheid, hoofdpijn en concentratieproblemen.
• Zonegran (zonisamide): Zonisamide wordt gebruikt in combinatie met andere medicijnen om aanvallen te beheersen. Vaak voorkomende bijwerkingen zijn misselijkheid, gewichtsverlies, diarree, obstipatie, brandend maagzuur, droge mond, hoofdpijn, duizeligheid, verwarring, vermoeidheid en dubbelzien.
• Klonopin (clonazepam): behorend tot de benzodiazepinenklasse van geneesmiddelen, is clonazepam een ​​kalmerend middel dat alleen of in combinatie met andere medicijnen wordt gebruikt om aanvallen te behandelen. Vaak voorkomende bijwerkingen zijn slaperigheid, duizeligheid, onduidelijke spraak, coördinatieproblemen, wazig zicht, urineretentie en seksuele problemen.
• Briviact (brivaracetam): dit is een nieuwer medicijn dat in 2016 werd goedgekeurd om focale aanvallen te behandelen, meestal samen met andere medicijnen. Vaak voorkomende bijwerkingen zijn duizeligheid, onbalans in het lopen, slaperigheid, misselijkheid en braken.
• Aptiom (eslicarbazepine): dit medicijn wordt ook samen met andere medicijnen gebruikt om focale aanvallen te behandelen. Vaak voorkomende bijwerkingen zijn wazig of dubbel zien, duizeligheid, slaperigheid, vermoeidheid, traagheid en evenwichtsproblemen.
• Fycompa (perampanel): Perampanel wordt gebruikt voor kinderen en volwassenen die 12 jaar of ouder zijn, alleen of met andere medicijnen voor focale aanvallen en als aanvullende medicatie voor mensen met gegeneraliseerde tonisch-clonische aanvallen. Vaak voorkomende bijwerkingen zijn duizeligheid, slaperigheid, hoofdpijn, misselijkheid, obstipatie, braken en evenwichtsproblemen.
• Epidiolex (cannabidiol): in 2018 keurde de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) het gebruik goed van Epidiolex, een op cannabis gebaseerde olie ook bekend als CBD, om de ernstige aanvallen te behandelen die verband houden met het Lennox-Gastaut-syndroom en het Dravet-syndroom bij patiënten die zijn 2 jaar of ouder. Het wordt oraal ingenomen en bevat geen tetrahydrocannabinol (THC), de chemische stof die een high veroorzaakt. Dit is het eerste door de FDA goedgekeurde medicijn dat is afgeleid van cannabis (marihuana). Bij gebruik samen met andere medicijnen in onderzoeken, bleek Epidiolex de frequentie van aanvallen te verminderen bij patiënten met deze twee syndromen, die notoir moeilijk onder controle te houden zijn. Vaak voorkomende bijwerkingen zijn slaperigheid en lethargie, verhoogde leverenzymen, verminderde eetlust, diarree, huiduitslag, vermoeidheid, zwakte, slaapproblemen en infecties.

Generieke medicijnen

In de Verenigde Staten zijn negen van de tien recepten gevuld met generieke geneesmiddelen. Generieke anti-epileptica gaan echter gepaard met enkele problemen.

Hoewel ze hetzelfde actieve ingrediënt bevatten als merknamen, kunnen de inactieve ingrediënten in generieke geneesmiddelen enorm verschillen tussen merken. De hoeveelheid medicatie die uw lichaam opneemt, kan ook verschillen. Hoewel het ongebruikelijk is, is het ook mogelijk allergisch te zijn voor een bepaald inactief ingrediënt.

Om generieke geneesmiddelen door de FDA te laten goedkeuren, moeten ze tussen 80 procent en 125 procent zo effectief zijn als de merknaam. Bij sommige mensen met epilepsie kan deze afwijking leiden tot doorbraakaanvallen of verhoogde bijwerkingen bij het wisselen van merk.

De Epilepsy Foundation adviseert om voorzichtig te zijn bij het overschakelen van merknaam naar generieke medicijnen of bij het wisselen tussen generieke merken. Voor mensen met moeilijk te beheersen aanvallen zijn generieke versies waarschijnlijk geen goed idee. Als uw aanvallen echter over het algemeen goed onder controle zijn, is een generiek geneesmiddel waarschijnlijk veilig; Zorg ervoor dat u met uw apotheker praat over het verkrijgen van uw medicatie telkens bij dezelfde fabrikant.

Praat altijd met uw arts voordat u de sprong naar een ander merk of fabrikant maakt. Hij of zij kan het medicatiepeil in uw bloed controleren voor en nadat u overschakelt om er zeker van te zijn dat u een therapeutische dosis krijgt en, zo niet, uw dosis aanpassen of u weer op de merknaam zetten. Onze Doctor Discussion Guide hieronder kan u helpen dat gesprek op gang te brengen.

Epilepsie Arts Discussiegids

Download onze afdrukbare gids voor uw volgende doktersafspraak om u te helpen de juiste vragen te stellen.

Download PDF E-mail de gids

Stuur naar uzelf of een geliefde.

Aanmelden

Deze Doctor Discussion Guide is verzonden naar {{form.email}}.

Er is een fout opgetreden. Probeer het alstublieft opnieuw.

Operaties

Bij ongeveer 30 procent van de mensen met epilepsie slagen twee of meer medicijnen, samen of afzonderlijk, er niet in om aanvallen onder controle te houden, wat bekend staat als medicijnresistente of refractaire epilepsie. Als u zich in deze subgroep bevindt, kan uw arts een operatie starten.

Chirurgie wordt aanbevolen als u een hersenletsel, tumor of massa heeft die uw aanvallen veroorzaakt, en ook als u focale aanvallen heeft (die alleen voorkomen in een deel van uw hersenen) die niet onder controle zijn met medicijnen.

De juiste operatie voor u hangt af van het type epilepsie dat u heeft en van de resultaten van uw preoperatieve evaluatie en testen. Deze evaluatie en testen helpen uw arts de oorsprong van uw aanvallen te achterhalen en te zien hoe een operatie uw dagelijkse activiteiten kan beïnvloeden.

Testen kunnen bestaan ​​uit elektro-encefalogrammen (EEG's), beeldvormende tests om te controleren op tumoren of abcessen, en functionele neurologische tests om ervoor te zorgen dat de operatie geen invloed heeft op vaardigheden zoals spreken en lezen.

Chirurgie heeft altijd risico's, dus deze moeten samen met de voordelen worden afgewogen. Voor veel mensen kan een operatie aanvallen aanzienlijk verminderen of zelfs stoppen, maar bij anderen helpt het niet. Risico's zijn onder meer veranderingen in uw persoonlijkheid of uw denkvermogen, hoewel deze niet gebruikelijk zijn.

Als u toch een operatie moet ondergaan, moet u, zelfs als u geen aanvallen heeft, nog steeds ten minste een jaar anti-epileptica in het algemeen gebruiken. Een operatie kan het echter ook mogelijk maken om minder medicijnen te nemen en / of uw dosis te verlagen.

Er worden vier soorten operaties gebruikt om epilepsie te behandelen.

Lobectomie

Dit is de meest voorkomende vorm van epilepsiechirurgie en komt in twee vormen voor: tijdelijk en frontaal. Lobectomie is alleen voor focale aanvallen, wat betekent dat ze beginnen in een gelokaliseerd gebied van de hersenen.

Temporale lobectomie:

• Een deel van de temporale kwab wordt verwijderd.
• Hoog slagingspercentage
• Veel patiënten krijgen minder aanvallen of krijgen geen aanvallen.
• Als er nog steeds medicatie nodig is, is het meestal een lagere dosis.

Frontale lobectomie:

• Een deel van de frontale kwab wordt verwijderd.
• Lager slagingspercentage dan temporale lobectomie
• De meeste hebben een betere beheersing van aanvallen na een operatie.
• Sommige worden vrij van aanvallen.

Meerdere subpiale doorsnijdingen

Wanneer uw aanvallen beginnen in een deel van de hersenen dat niet kan worden verwijderd, kunt u meerdere subpiale doorsnijdingen hebben.

• Betreft ondiepe sneden in de hersenschors.
• Kan aanvallen verminderen of stoppen terwijl de capaciteiten intact blijven.
• Tijdelijk succesvol voor het Landau-Kleffner-syndroom (een zeldzame vorm van epilepsie).

Corpus callosotomie

De hersenen bestaan ​​uit een linker- en rechterhersenhelft. Het corpus callosum verbindt en vergemakkelijkt de communicatie tussen hen. Het corpus callosum is echter niet nodig om te overleven.

Bij een corpus callosotomie:

• Corpus callosum wordt voor tweederde van de weg of volledig doorgesneden.
• Vermindert of stopt de communicatie tussen hemisferen
• Bepaalde soorten aanvallen kunnen worden gestopt, andere soorten komen minder vaak voor.

Deze operatie wordt meestal gedaan bij kinderen bij wie de aanvallen aan de ene kant van de hersenen beginnen en zich naar de andere kant verspreiden. Gewoonlijk zal uw chirurg de voorste tweederde eerst snijden en deze pas volledig doorsnijden als dat de frequentie van aanvallen niet vermindert.

Bijwerkingen zijn onder meer:

• Onvermogen om bekende objecten aan de linkerkant van uw gezichtsveld te noemen
• Alien hand-syndroom (verlies van het vermogen om een ​​deel van uw lichaam, zoals uw hand, te herkennen en bewust te beheersen)

Hoewel deze operatie de frequentie van aanvallen aanzienlijk kan verminderen, stopt het niet de aanvallen op het halfrond waar ze beginnen, en focale aanvallen kunnen daarna nog erger zijn.

Hemisferectomie

Hemisferectomie is een van de oudste chirurgische technieken voor epilepsie. Het heeft betrekking op:

• Het loskoppelen van hersengebieden
• Weefsel verwijderen

In het verleden is deze (bijna) gehele hemisfeer verwijderd, maar de procedure is in de loop van de tijd geëvolueerd.

Deze operatie wordt meestal gebruikt voor kinderen, maar kan ook voor sommige volwassenen nuttig zijn. Een hemispherectomie wordt alleen uitgevoerd als:

• Uw aanvallen hebben betrekking op slechts één kant van uw hersenen
• Ze zijn ernstig
• Dat halfrond functioneert niet goed vanwege schade door verwonding of toevallen, zoals die geassocieerd met Rasmussen's encefalitis.

De twee meest voorkomende soorten hemisferectomie zijn:

• Anatomisch: bij deze procedure worden de frontale, pariëtale, temporale en occipitale lobben verwijderd van het halfrond dat epileptische aanvallen veroorzaakt, terwijl de hersenstam, basale ganglia en thalamus intact blijven. Het is de meest extreme vorm en kan enig vermogensverlies veroorzaken, maar mensen die deze operatie ondergaan, kunnen vaak goed functioneren.
• Functioneel: deze procedure omvat het verwijderen van een kleiner deel van de hemisfeerverantwoordelijke aanvallen en het loskoppelen van het corpus callosum.

Beide typen zorgen ervoor dat 70 procent van de patiënten volledig vrij van aanvallen wordt. Voor patiënten die na de operatie nog steeds aanvallen hebben, kan anti-epileptische medicatie nodig zijn, maar de dosering kan lager zijn.

Aanvallen worden zelden erger na deze operatie. Soms is een herhaalde hemisferectomie nodig, en het resultaat hiervan is doorgaans ook goed.

Specialist-gestuurde therapieën

Als een operatie geen optie voor u is of als u gewoon eerst andere alternatieven wilt proberen, moet u een aantal andere behandelingen overwegen. Deze door specialisten aangestuurde therapieën zijn allemaal aanvullende behandelingen, wat betekent dat ze een aanvulling zijn op medicamenteuze therapieën - geen vervanging daarvoor.

Vagus zenuwstimulatie

Vaguszenuwstimulatie, ook bekend als VNS-therapie, is door de FDA goedgekeurd voor de behandeling van aanvallen bij volwassenen en kinderen ouder dan 4 jaar bij wie de aanvallen niet onder controle zijn na het proberen van ten minste twee medicijnen.

Net als bij een pacemaker is een nervus vagusstimulator een klein apparaatje dat onder de huid op uw borst wordt geïmplanteerd en een draad loopt naar de nervus vagus in uw nek. Het is onduidelijk hoe het precies werkt, maar de stimulator levert regelmatig elektrische pulsen door de nervus vagus naar uw hersenen, waardoor de ernst en frequentie van aanvallen afnemen. Dit kan ertoe leiden dat u minder medicatie nodig heeft.

VNS-therapie gemiddeld:

• Vermindert aanvallen met 20 procent tot 40 procent
• Verbetert de kwaliteit van leven
• De neiging om na verloop van tijd effectiever te worden

Een review wees uit dat binnen vier maanden na implantatie:

• 49 procent van de deelnemers had een afname van 50 procent of meer in de frequentie van aanvallen.
• Ongeveer 5 procent werd vrij van aanvallen.

Dezelfde recensie meldde ook dat ongeveer 60 procent het 24-48 maanden later net zo goed deed, waarbij ongeveer 8 procent vrijheid van aanvallen bereikte.

Responsieve neurostimulatie

Responsieve neurostimulatie is als een pacemaker voor uw hersenen. Het controleert continu hersengolven, analyseert patronen om activiteit te detecteren die tot een aanval kan leiden. Vervolgens reageert het met elektrische stimulatie die de hersengolven weer normaal maakt, waardoor de aanval wordt voorkomen.

Het apparaat is aangepast aan uw individuele behoeften, in uw schedel geplaatst en verbonden met een of twee elektroden op uw hersenen.

Deze therapie is bedoeld voor mensen van wie de aanvallen niet onder controle zijn nadat ze ten minste twee medicijnen hebben geprobeerd. Het is door de FDA goedgekeurd voor volwassenen met focale epilepsie en, net als bij VNS-therapie, lijken de effecten na verloop van tijd beter te worden.

Diepe hersenstimulatie

Bij diepe hersenstimulatie (DBS) worden elektroden in een specifiek deel van uw hersenen geplaatst, vaak de thalamus. Ze zijn verbonden met een apparaat dat onder de huid in uw borst is geïmplanteerd en dat elektrische impulsen naar uw hersenen stuurt. Dit kan aanvallen verminderen of zelfs stoppen.

De FDA heeft deze behandeling goedgekeurd voor volwassenen met focale epilepsie die niet onder controle is na het proberen van drie of meer medicijnen.

Deze effecten lijken ook met de tijd toe te nemen. In één onderzoek:

• Na een jaar DBS meldde 43 procent van de deelnemers een afname van 50 procent of meer in aanvallen.
• Na vijf jaar rapporteerde 68 procent dezelfde daling.
• Binnen die vijf jaar ging 16 procent zes maanden of langer zonder epileptische aanvallen.
• De rapporten over de kwaliteit van leven zijn ook in de loop van de tijd verbeterd.

Diëten

Dieetveranderingen kunnen helpen bij het behandelen van uw aandoening, maar mogen nooit als enige behandelingsoptie worden beschouwd. Deze moeten alleen worden overwogen met de input en controle van uw arts, evenals de hulp van een diëtist.

Ketogeen dieet

Het ketogene dieet wordt vaak voorgeschreven in gevallen waarin aanvallen niet reageren op twee of meer medicijnen, vooral bij kinderen. Dit vetrijke, koolhydraatarme dieet is streng en kan moeilijk te volgen zijn. Het is vooral nuttig bij bepaalde epilepsiesyndromen en maakt het voor sommige mensen mogelijk om lagere doses medicijnen in te nemen.

2:13

Het ketogene dieet en epilepsie

Onderzoeken tonen aan:

• Meer dan de helft van de kinderen die het ketogeen dieet volgen, ziet een afname van het aantal aanvallen met 50 procent of meer.
• Bij volwassenen vermindert dit dieet aanvallen met 50 procent of meer bij tussen 22 procent en 70 procent van de patiënten, en met 90 procent of meer bij maximaal 52 procent van de patiënten.
• Een klein percentage van zowel kinderen als volwassenen kan vrij van aanvallen worden na een aantal jaren op een ketogeen dieet onder nauw toezicht.

Mogelijke bijwerkingen zijn onder meer:

• Uitdroging
• Groeiachterstand bij kinderen als gevolg van voedingstekorten
• Constipatie
• Hoger cholesterol bij volwassenen

Als u kiest voor het ketogene dieet, moet u waarschijnlijk voedingssupplementen nemen om de onevenwichtigheden in het dieet te compenseren. Dit dieet mag alleen onder medisch toezicht staan.

Gewijzigd Atkins-dieet

Het gemodificeerde Atkins-dieet (MAD) is een minder beperkende en nieuwere versie van het ketogene dieet die zowel voor volwassenen als kinderen kan worden gebruikt.

Hoewel het voedsel vergelijkbaar is met het ketogene dieet, zijn vloeistoffen, eiwitten en calorieën niet beperkt en is er meer vrijheid als het gaat om uit eten gaan. De MAD stimuleert minder koolhydraten en meer vet dan het standaard Atkins-dieet.

Dit dieet lijkt vergelijkbare resultaten te hebben als het klassieke ketogene dieet. Onderzoeken tonen aan:

• Aanvallen worden met 50 procent of meer verminderd bij tussen de 12 procent en 67 procent van de volwassenen.
• Tot 67 procent van de volwassenen heeft 90 procent of betere vermindering van aanvallen.

Mogelijke bijwerkingen zijn onder meer gewichtsverlies, hoger cholesterol bij volwassenen en zich ziek voelen, vooral in het begin.

Dieet met lage glycemische index

Een andere minder beperkende versie van het ketogene dieet, de lage glycemische indexbehandeling (LGIT), richt zich meer op koolhydraten met een lage glycemische index. Het beperkt geen vloeistoffen of eiwitten, en voedsel is gebaseerd op portiegroottes in plaats van op gewichten.

Er zijn niet veel hoogwaardige onderzoeken gedaan naar de effecten van LGIT, maar het lijkt gunstig te zijn bij het verminderen van aanvallen.

Gluten vrij dieet

Sommige onderzoeken tonen aan dat coeliakie (een auto-immuunziekte die glutengevoeligheid veroorzaakt) significant vaker voorkomt bij mensen met epilepsie dan bij het grote publiek.Dit heeft geleid tot speculaties dat gluten een rol kunnen spelen bij het veroorzaken of bijdragen aan de ontwikkeling van aanvallen.

Uit een Brits onderzoek uit 2013 naar het aantal neurologische aandoeningen bij mensen met coeliakie bleek dat 4 procent aan epilepsie leed, vergeleken met 1 procent bij de algemene bevolking. Andere studies hebben bevestigde percentages variërend van 4 procent tot 6 procent.

Toch is het moeilijk om een ​​verband te leggen tussen glutensensitiviteit en epileptische aanvallen, omdat er momenteel geen standaardmaat is voor glutensensitiviteit buiten coeliakie.

Hoewel dit een gebied is met weinig onderzoek, kun je veel anekdotes vinden over mensen die zeggen dat ze geen aanvallen meer hebben nadat ze glutenvrij zijn geworden. Claims zijn vooral hoog als het om kinderen gaat, waarbij sommige mensen beweren dat het dieet effectiever is dan medicijnen.

Het is verleidelijk om dit soort succesverhalen te geloven, maar het loont de moeite om te onthouden dat de frequentie van aanvallen in de loop van de tijd vaak afneemt en dat epilepsie in de vroege kinderjaren vaak vanzelf verdwijnt.

Tot er meer onderzoek beschikbaar is, blijft de impact van een glutenvrij dieet op epilepsie speculatief. Als u besluit om dit dieet te proberen, bespreek dit dan met uw arts om er zeker van te zijn dat u uzelf geen schade berokkent door het elimineren van belangrijke voedingsstoffen die uw epilepsie kunnen verergeren.

Levensstijl

Het aannemen van gezonde gewoonten kan ook helpen om uw epilepsie onder controle te houden.

Krijg genoeg slaap

Slaaptekort kan bij sommige mensen epileptische aanvallen veroorzaken, dus zorg ervoor dat u er genoeg van krijgt. Raadpleeg uw arts als u moeite heeft om in slaap te komen of vaak wakker te worden. U kunt ook proberen om:

• Beperk cafeïne na de lunch, elimineer het na 17.00 uur.
• Schakel elektronische apparaten met blauw licht een uur voor het slapengaan uit
• Creëer een nachtelijk bedtijdritueel
• Gun uzelf ten minste acht uur slaaptijd
• Maak uw kamer zo donker mogelijk; overweeg kamerverduisterende tinten of jaloezieën
• Houd je slaapkamer koel
• Vermijd alcohol voor het slapengaan
• Probeer niet te dutten
• Word elke ochtend op dezelfde tijd wakker

Omgaan met stress

Stress is een andere mogelijke trigger voor epileptische aanvallen.Als u te veel stress ervaart, probeer dan bepaalde verantwoordelijkheden aan anderen te delegeren.

Leer ontspanningstechnieken zoals diepe ademhaling, meditatie en progressieve spierontspanning. Neem de tijd voor activiteiten die u leuk vindt en zoek hobby's die u helpen te ontspannen.

Oefening

Behalve dat het u helpt lichamelijk gezond te blijven, kan lichaamsbeweging u ook helpen om beter te slapen, uw stemming en zelfrespect te stimuleren, angstgevoelens te verminderen, stress te verminderen en depressie te voorkomen.

Train echter niet te vlak voor het slapengaan, anders kunt u moeite hebben om weg te drijven.

Neem uw medicijnen

Zorg ervoor dat u uw medicijnen precies inneemt zoals voorgeschreven, zodat u de best mogelijke aanvallen kunt krijgen. Verander nooit uw dosis en stop nooit met het innemen van uw medicatie zonder uw arts te raadplegen.

Afhankelijk van uw type epilepsie, kunt u uiteindelijk lang genoeg zonder epileptische aanvallen gaan om te proberen uw medicatie te stoppen. Dit mag alleen worden gedaan met toestemming en toezicht van uw arts.

Het dragen van een medische waarschuwingsarmband waarop uw medicijnen worden vermeld, is uitermate belangrijk als u aan epilepsie lijdt, zodat het medisch personeel in geval van nood beter weet hoe het u kan helpen. U kunt er een online kopen of bij sommige plaatselijke apotheken en drogisterijen.

Complementaire geneeskunde

Er zijn enkele aanvullende en alternatieve geneeswijzen (CAM) behandelingen die u zou kunnen overwegen naast (niet in plaats van) uw reguliere therapieën.

Muziek

Onderzoek naar de relatie tussen muziek en epileptische aanvallen suggereert dat regelmatig luisteren naar Mozart, met name Mozarts Sonate voor twee piano's in D majeur (K448), epileptische aanvallen en EEG-afwijkingen bij kinderen helpt verminderen. Dit wordt het Mozart-effect genoemd.

Een onderzoek onder zowel kinderen als volwassenen die drie maanden lang drie keer per week drie maanden lang naar Mozart K448 luisterden, toonde aan dat het effect 25 procent vaker voorkwam bij kinderen. Beide groepen hadden echter minder EEG-afwijkingen en verminderde aanvallen.

Niemand weet wat de relatie is tussen de muziek en de afname van de aanvalsactiviteit, en er is meer onderzoek nodig om dit effect helemaal te bevestigen.

Yoga

Een Cochrane-recensie over yoga voor epilepsie concludeerde dat het nuttig kan zijn bij het beheersen van aanvallen, maar er is niet voldoende bewijs om het als een behandeling aan te bevelen.

Yoga mag alleen worden gebruikt in combinatie met uw reguliere behandelingen, nooit op zichzelf. Een bijkomend voordeel is dat yoga je kan helpen om stress te beheersen.

Aan de slag met yoga

Biofeedback

Biofeedback, ook wel bekend als neurofeedback, is een techniek waarmee u de reacties van uw lichaam op onder andere aanvallen kunt meten. Na verloop van tijd kunt u deze informatie gebruiken om automatische functies zoals uw hartslag en ademhaling te helpen regelen, waardoor het aantal aanvallen mogelijk afneemt.

Biofeedback maakt gebruik van sensoren die aan uw lichaam zijn bevestigd, dus het is niet-invasief. Het heeft ook geen bijwerkingen.

Meerdere kleine onderzoeken hebben aangetoond dat het epileptische aanvallen helpt verminderen. Dit lijkt vooral het geval te zijn bij biofeedback met behulp van galvanische huidrespons (GSR), die de hoeveelheid zweet in uw handen meet. Er zijn echter nog meer onderzoeken nodig.

Blauw getinte lenzen

Er zijn aanwijzingen dat het dragen van een zonnebril met blauwgetinte lenzen mensen met lichtgevoelige epilepsie kan helpen, maar het onderzoek is beperkt en verouderd.

Blauwgetinte lenzen zijn niet goedgekeurd door de FDA voor de behandeling van aanvallen, maar het kan geen kwaad om ze te proberen, zolang u de reguliere behandelingen niet stopzet. De Zeiss Z-1-lenzen die worden genoemd in een in de volksmond aangehaald onderzoek uit 2004 moeten van buiten de Verenigde Staten worden gekocht, maar u kunt TheraSpecs-tl-lichtbrillen online kopen. Ze zijn niet blauw getint, maar ze blokkeren blauwgroen licht.

Kunst

Epilepsie kan een marginaliserend effect hebben dat kan leiden tot gevoelens van verdriet en een laag zelfvertrouwen. Voorlopig onderzoek suggereert dat een kunsttherapieprogramma van meerdere weken genaamd Studio E: The Epilepsy Art Therapy Program het zelfrespect van mensen met epilepsie kan helpen vergroten.

Van de 67 mensen die deelnamen aan de pilotstudie, leek het programma het gevoel van eigenwaarde te vergroten, zoals gemeten door de Rosenberg Self-Esteem Scale (RSES). Ook het uitvalpercentage was laag.

De toekomst van behandeling

Er wordt hard gewerkt aan de zoektocht naar minder ingrijpende en effectievere epilepsiebehandelingen, waaronder een paar dingen die nog in experimentele stadia verkeren.

Stereotactische radiochirurgie

Stereotactische radiochirurgie of stereotactische laserablatie kan mensen helpen die:

• Heb focale aanvallen
• Reageer niet goed op medicijnen
• Zijn geen goede kandidaten voor operaties

Tijdens de procedure vernietigt gerichte straling weefsel in het deel van de hersenen dat aanvallen veroorzaakt. Voorlopig bewijs toont aan dat het effectief is voor het beheersen van aanvallen in de mesiale temporale kwab, het meest voorkomende type focale epilepsie.

Thermische ablatie

Thermische ablatie, ook bekend als laserinterstitiële thermische therapie of LITT-procedure, is een geavanceerde vorm van stereotactische radiochirurgie die gebruikmaakt van magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) om het te vernietigen weefsel te lokaliseren. Het is veel nauwkeuriger en heeft minder risico's dan traditionele chirurgie.

Studies waren beperkt en klein, maar MRI-geleide LITT ziet eruit als een veelbelovende behandeling met minder bijwerkingen en betere resultaten dan andere minimaal invasieve procedures.

Externe zenuwstimulatie

Externe trigeminuszenuwstimulatie (eTNS) is vergelijkbaar met vaguszenuwstimulatie, maar het apparaat wordt extern gedragen in plaats van geïmplanteerd.

Een specifiek apparaat, het Monarch eTNS-systeem, is goedgekeurd in Europa en Canada en wordt momenteel onderzocht in de Verenigde Staten.

Een onderzoek uit 2015 concludeerde dat langdurig bewijs aantoonde dat de behandeling veilig was en een "veelbelovende langdurige behandeling" voor mensen bij wie de epilepsie niet goed onder controle is met medicijnen.

Uit een audit van de behandeling in Groot-Brittannië in 2017 bleek dat mensen zonder verstandelijke beperking zowel de kwaliteit van leven als de gemoedstoestand aanzienlijk verbeterden, en dat het aantal aanvallen met 11 procent afnam. De auteurs verklaarden het veilig en flexibel, maar verklaarden ook de noodzaak van verdere gecontroleerde onderzoeken om de effectiviteit ervan te bevestigen.

Corticale stimulatie onder de drempelwaarde

Subdrempelcorticale stimulatie maakt gebruik van elektroden die zijn aangesloten op een generator. In plaats van te wachten tot uw hersenen abnormale activiteit vertonen, worden aanvallen voorkomen door continue stimulatie te geven aan het precieze gebied van uw hersenen waar de aanvallen beginnen.

In één onderzoek zeiden 10 van de 13 deelnemers die de behandeling hadden ondergaan, dat hun epilepsie minder ernstig werd. De meesten van hen hadden ook een vermindering van ten minste 50 procent in de frequentie van aanvallen. Deze behandeling kan vooral nuttig zijn voor mensen met focale epilepsie die geen kandidaat zijn voor een operatie.

Een woord van Verywell

Het vinden van het beste behandelingsregime voor uw individuele geval van epilepsie kan moeilijk en soms ontmoedigend zijn. Met een groot aantal beschikbare behandelingen en meer onderweg, loont het echter om het te blijven proberen. Werk nauw samen met uw arts, controleer uw lichaam op veranderingen en bijwerkingen en blijf hopen dat u behandelingen zult vinden die voor u werken.

Je beste leven leiden met epilepsie