Frontale fibroserende alopecia (FFA) is een aandoening die haaruitval (alopecia) veroorzaakt aan de voorkant van de hoofdhuid en nabij de slapen. De behandeling van de aandoening varieert, hoewel geen enkele haar dat al verloren is gegaan kan herstellen.
De aandoening kan ook haaruitval veroorzaken op de wenkbrauwen, oksels en andere delen van het lichaam waar zich haarzakjes bevinden. De aandoening komt het meest voor bij postmenopauzale vrouwen, maar kan ook voorkomen bij vrouwen en mannen van alle leeftijden.
Naast haaruitval kan FFA in sommige gevallen jeuk en pijn veroorzaken. FFA werd pas in 1994 voor het eerst beschreven, maar wordt tegenwoordig steeds vaker gezien.
Diagnose van frontale fibrose alopecia
Deze foto bevat inhoud die sommige mensen misschien grafisch of verontrustend vinden.
Zie foto DermNet / CC BY-NC-NDDe diagnose FFA wordt gesteld op basis van het patroon van haaruitval. Uw arts kan ook naar andere veelbetekenende tekens zoeken, waaronder:
- Roodheid rond haarzakjes
- Schalen rond de follikels
- Subtiele littekens op het gebied van haaruitval
Het haarverliespatroon wordt vaak omschreven als een 'eenzaam haarteken', een toespeling op het hebben van één haar in een gebied zonder haar. Om de diagnose te bevestigen, moet een dermatoloog mogelijk een biopsie uitvoeren om de haarzakjes en cellen eromheen te onderzoeken.
Oorzaken van frontale fibrose Alopecia
De exacte oorzaak van FFA is nog steeds onderwerp van lopend onderzoek. Waarschijnlijk spelen zowel hormonale veranderingen als het immuunsysteem een rol bij de ontwikkeling ervan. Het feit dat het vooral wordt gezien bij postmenopauzale vrouwen, ondersteunt de overtuiging dat hormonen en hormonale balans bijdragen aan de aandoening.
FFA wordt beschouwd als een subtype van een andere ziekte die lichen planopilaris (LPP) wordt genoemd, een auto-immuunziekte die leidt tot progressief haarverlies. Het microscopisch kleine uiterlijk van FFF lijkt sterk op dat van LPP, wat suggereert dat auto-immuniteit ook een rol kan spelen. Uit een onderzoek in 2012 bleek zelfs dat maar liefst 30 procent van de mensen met FFA een vorm van auto-immuunziekte had.
Het verloop van FFA kan variabel en frustrerend zijn. Het is meestal een langzaam voortschrijdende ziekte, waarbij sommige mensen aanhoudende haaruitval ervaren, terwijl anderen het gedurende kortere perioden hebben. Omdat FFA een littekenvormende vorm van alopecia is, groeien haarzakjes die verloren zijn gegaan niet terug.
Behandeling van frontale fibrose alopecia
Er is geen standaardbehandeling voor FFA. Het gebruik van sterke steroïden, ofwel topisch aangebracht of geïnjecteerd in de hoofdhuid, heeft enig succes gehad. Anderen zijn intussen overgestapt op de orale medicatie finasteride of dutasteride, waarvan de laatste niet is goedgekeurd voor de behandeling van mannelijke kaalheid in de Verenigde Staten. Ze werken allebei om de niveaus van dihydrotestosteron (DHT) te verlagen, het hormoon dat verantwoordelijk is voor de miniaturisatie van de haarzakjes.
Bepaalde antibiotica zoals doxycycline en minocycline kunnen ook worden gebruikt. Hoewel FFA zelf niet wordt veroorzaakt door een infectie, kunnen deze medicijnen gunstig zijn bij het verminderen van de bijbehorende ontsteking.
Hydroxychloroquine, voorgeschreven voor alles van lupus tot reumatoïde artritis, is ook veelbelovend gebleken. Er zijn meestal meerdere behandelingen nodig om de gunstige effecten te vergroten.
Hoewel dergelijke behandelingen de progressie van haarverlies hebben kunnen stoppen of vertragen, is er nog geen therapie die de aandoening kan omkeren. Als zodanig wordt vroegtijdige interventie nog steeds beschouwd als de beste manier om de ontmoedigende impact van FFA te verminderen.
.jpg)
