Indien onbehandeld, zal HIV typisch evolueren naar AIDS; dat is de algemene regel. Aangenomen wordt echter dat een kleine subgroep van hiv-positieve mensen in staat is hiv onder controle te houden zonder ooit over te gaan tot aids - en zonder het gebruik van antiretrovirale medicijnen. Deze mensen, ooit langdurige non-progressors genoemd, worden tegenwoordig gewoonlijk hiv-elite-controllers genoemd.
Hoewel experts dit niveau van aangeboren resistentie lange tijd als een mysterie beschouwden, suggereert het grootste deel van het huidige bewijs dat specifieke genetische mutaties deze "elite" controle over HIV verlenen. Als zodanig wordt er meer aandacht besteed aan het bepalen of dezelfde mechanismen bij andere mensen kunnen worden nagebootst, met als uiteindelijk doel het ontwerpen van een hiv-vaccin of een immunologische benadering om hiv-medicatie te beheersen zonder het gebruik van medicijnen.
Internationaal AIDS Vaccin Initiative (IAVI)
Elite Control definiëren
Elite-controllers worden in grote lijnen gedefinieerd als hiv-positieve mensen die niet-detecteerbare hiv-virale ladingen behouden zonder het gebruik van hiv-medicijnen. Verlost van de last van ongecontroleerde virale activiteit, hebben elite-controllers doorgaans een goed bewaard immuunsysteem (zoals gemeten door de CD4-telling), wat betekent dat hun risico op opportunistische infectie als laag wordt beschouwd.
Geschat wordt dat tussen een op de 300 en een op de 500 mensen die met hiv zijn besmet, elite-controllers zijn.
Het cijfer kan variëren, aangezien onderzoek elitecontrollers vaak anders definieert. Er begint echter consensus te ontstaan over de definitie dat "elitecontrole het aantonen is van meerdere opeenvolgende niet-detecteerbare virale ladingen gedurende ten minste 6 maanden of niet-detecteerbare virale ladingen bij ten minste 90% van de metingen gedurende 10 jaar."
Dit is een belangrijk onderscheid omdat we niet met zekerheid kunnen zeggen dat die elite-controllers dat zullen doennooitvooruitgang in hun ziekte of een plotselinge activering van virale activiteit ervaren. We moeten aannemen dat een deel van deze populatie dat wel zal doen.
Oorzaken voor bescherming
Vroege studies waren niet succesvol in het vinden van gemeenschappelijke kenmerken en kenmerken bij elite-controllers. Het was pas met de komst van genetisch onderzoek en technologieën dat we overeenkomsten konden vaststellen tussen degenen met veronderstelde elite-controle.
Een van de belangrijkste onderzoekers was Bruce Walker, wetenschapper aan de Harvard Medical School, MD was een van de eersten die de genetische verschillen in de samenstelling van deze populatie isoleerde en bewijsmateriaal trok van een cohort van 1.500 elite-controllers in het afgelopen decennium.
In het normale immuunsysteem herkennen gespecialiseerde immuuncellen, "helper" T-cellen genaamd, ziekteverwekkende virussen en "taggen" ze voor neutralisatie. "Killer" T-cellen vergrendelen zich vervolgens op het virus op specifieke aanhechtingspunten en doden het virus effectief van binnenuit.
HIV is echter in staat zich aan te passen aan de immuunaanval, muteert om de "dodelijke" celhechting te voorkomen, terwijl het de "helper" -cellen vernietigt die nodig zijn om de aanval te signaleren.
In het onderzoek van zijn groep was Walker in staat om vast te stellen dat de "killer" T-cellen in de elite controlegroep onafhankelijk van "helper" T-cellen konden functioneren. Bovendien ontdekte zijn team dat de "killer" -cellen een brede diversiteit aan hiv konden neutraliseren, niet alleen een specifieke subgroep, zoals meestal het geval is.
Sinds de publicatie van Walkers onderzoek zijn wetenschappers in staat geweest om veel van de genetische mutaties die in het genoom van de elite controlepopulatie worden aangetroffen, te isoleren. Onder hen:
- De mutatie van het FUT2-gen, dat wordt aangetroffen bij 20 procent van de Europese bevolking en waarvan bekend is dat het een sterke resistentie biedt tegen andere soorten virussen.
- De aanwezigheid van gespecialiseerde genen, humaan leukocytenantigeen B (HLA-B) genaamd, die in een groot deel van de elite-controllers worden aangetroffen.
- Het genetische mechanisme waarmee elite-controllers sneller zogenaamde breed neutraliserende antilichamen (bNAbs) kunnen produceren dan niet-elite-controllers. bNAbs zijn per definitie in staat om een grotere verscheidenheid aan hiv te doden. Doorgaans kan het jaren duren voordat een niet-elite-controller deze cellen produceert, en tegen die tijd heeft HIV al verborgen latente reservoirs gecreëerd die grotendeels ondoordringbaar zijn voor aanvallen. Elite-controllers lijken daarentegen bijna onmiddellijk bNAbs te kunnen activeren, waardoor de vorming van latente reservoirs wordt voorkomen (of op zijn minst wordt verminderd).
Door deze genetische mechanismen te identificeren, hopen wetenschappers de processen te repliceren door middel van gentherapie, een immunologisch vaccin of een combinatie van biomedische benaderingen.
Nadelen van Elite Control
Ondanks het optimisme rond elitecontrole en het bijbehorende vaccinonderzoek, heeft steeds meer bewijs aangetoond dat elitecontrole een prijs heeft.In vergelijking met niet-elite-controllers op antiretrovirale therapie (ART), hebben elite-controllers de neiging om meer dan twee keer zoveel ziekenhuisopnames te hebben, vooral van niet-hiv-gerelateerde ziekten waarvan bekend is dat ze onevenredig alle mensen met hiv treffen.
In vergelijking met niet-elite-controllers op hiv-therapie met volledig niet-detecteerbare virale ladingen, hadden elite-controllers 77 procent meer ziekenhuisopnames.
Zelfs niet-elite-controllers met detecteerbaar virus deden het beter, wat suggereert dat ART erin slaagt een deel van de chronische chronische ontstekingen op de lange termijn te minimaliseren waarvan we weten dat ze het risico en de vroegtijdige ontwikkeling van niet-HIV-gerelateerde kankers, hart- en vaatziekten en neurologische aandoeningen kunnen verhogen. .
