Hoe hersenverlamming wordt vastgesteld

Hersenverlamming is een aandoening die aanwezig is bij de geboorte of kort na de geboorte. Een van de belangrijkste kenmerken van de diagnose is dat kinderen geen mijlpalen in de ontwikkeling bereiken, terwijl kinderen bij sommige andere neurologische aandoeningen mijlpalen bereiken en na verloop van tijd achteruitgaan.

De diagnose van hersenverlamming vereist een zorgvuldig en methodisch proces dat grotendeels berust op observatie en klinisch onderzoek. Als u een diagnose vermoedt, kan een goed begrip van het proces uw zorgen wegnemen.

Ouderwaarnemingen

Kinderen met hersenverlamming kunnen verschillende symptomen vertonen die centraal staan ​​bij de diagnose van de aandoening. Symptomen zijn onder meer motorische zwakte van het gezicht, armen, handen, benen of romp, stijve en schokkerige bewegingen of slappe spieren, spraak die spastisch en moeilijk te begrijpen is, problemen met kauwen en slikken en cognitieve gebreken.

Als ouder of verzorger kan het opmerken van deze symptomen stressvol en zorgwekkend zijn. Om er zeker van te zijn dat ze op de juiste manier worden aangepakt, kan het handig zijn om specifieke informatie over hen op te schrijven - timing, activiteiten voor / na en meer kunnen een arts helpen tijdens uw communicatie.

Cerebrale parese Doctor Discussiegids

Download onze afdrukbare gids voor uw volgende doktersafspraak om u te helpen de juiste vragen te stellen.

Stuur naar uzelf of een geliefde.

Deze Doctor Discussion Guide is verzonden naar {{form.email}}.

Er is een fout opgetreden. Probeer het alstublieft opnieuw.

Labs en tests

Er zijn verschillende tests die de diagnose van hersenverlamming ondersteunen en bevestigen, waarvan de belangrijkste een klinische geschiedenis en lichamelijk onderzoek is.

Klinische geschiedenis en lichamelijk onderzoek

De klinische geschiedenis kan gebeurtenissen identificeren zoals traumatische verwondingen, infecties bij kinderen en ziekten zoals spijsverterings-, ademhalings- en hartproblemen die symptomen kunnen veroorzaken die lijken op die van hersenverlamming, vooral bij zeer jonge baby's.

Een evaluatie van de capaciteiten van een kind met behulp van een gedetailleerd neurologisch onderzoek kan 90% nauwkeurig zijn bij het diagnosticeren van hersenverlamming.

Enkele andere methoden om de capaciteiten van een kind te testen, zijn onder meer de Prechtl Qualitative Assessment of General Movements en het Hammersmith Infant Neurological Examination, die beide systematisch de fysieke en cognitieve vaardigheden van een kind op een schaal beoordelen en beoordelen.

Bloedtesten

Metabole syndromen die worden gekenmerkt door symptomen die vergelijkbaar zijn met die van hersenverlamming, zullen naar verwachting afwijkingen in het bloedonderzoek vertonen, wat kan helpen bij het differentiëren van de aandoeningen.

Bloedonderzoek zal naar verwachting geen afwijkingen bij hersenverlamming aantonen.

Een bloedtest kan ook worden overwogen als een kind met symptomen van hersenverlamming symptomen heeft van een ziekte, orgaanfalen of een infectie.

Genetische tests

Genetische tests kunnen helpen bij het identificeren van genetische afwijkingen die verband houden met hersenverlamming. Hersenverlamming wordt slechts zelden geassocieerd met verifieerbare genetische defecten, en de grotere waarde van genetische tests ligt in de diagnose van andere aandoeningen die klinisch vergelijkbaar zijn met hersenverlamming en die bekende genetische patronen hebben.

Niet iedereen staat open voor een genetische test. Als u zich zorgen maakt, neem dan contact op met uw arts. Bespreek ook met uw partner - door te plannen wat u moet doen als de resultaten bekend zijn, kunnen jullie beiden beter omgaan en elkaar beter ondersteunen.

Elektro-encefalogram EEG

Sommige kinderen met hersenverlamming hebben epileptische aanvallen. Sommige vormen van epilepsie die niet geassocieerd zijn met hersenverlamming, kunnen een grote invloed hebben op de ontwikkeling van kinderen. Bij dit soort epileptische stoornissen kan de cognitie worden aangetast op een manier die klinisch vergelijkbaar is met de cognitieve gebreken die worden gezien bij hersenverlamming, en een EEG kan helpen bij het identificeren van subklinische (niet voor de hand liggende) aanvallen.

Zenuwgeleidingsstudies (NCV) en elektromyografie (EMG)

Sommige spier- en wervelkolomaandoeningen kunnen zwakte veroorzaken die al op zeer jonge leeftijd begint. Zenuw- en spierafwijkingen zijn niet kenmerkend voor hersenverlamming, en daarom kunnen abnormale patronen op deze tests helpen bij andere aandoeningen en hersenverlamming uitsluiten.

In beeld brengen

Hersenbeeldvorming bevestigt over het algemeen geen hersenverlamming zelf, maar het kan een van de andere aandoeningen identificeren die symptomen kunnen veroorzaken die vergelijkbaar zijn met die van hersenverlamming.

Hersenen CT

De CT-scan van de hersenen van een kind met hersenverlamming kan normaal zijn of kan tekenen van een beroerte of anatomische afwijkingen vertonen. Patronen die suggereren dat de symptomen van een kind geen hersenverlamming zijn, zijn onder meer een infectie, fracturen, bloeding, een tumor of hydrocephalus.

Hersenen MRI

Een hersen-MRI is een meer gedetailleerde beeldvormende studie van de hersenen dan een CT-scan. De aanwezigheid van sommige soorten misvormingen, evenals afwijkingen die duiden op eerdere ischemische verwondingen (gebrek aan bloedstroom) aan de witte of grijze hersenmassa, kunnen de diagnose van hersenverlamming ondersteunen. wijzen op andere aandoeningen zoals cerebrale adrenoleukodystrofie.

Bij beide beeldvormende tests kan een kind (en verzorger) zich angstig voelen. Vraag of er iets is dat kan worden gedaan om de ervaring voor het kind te vergemakkelijken - activiteiten, iemand in de buurt hebben of specifieke kindvriendelijke taal gebruiken, kan iets zijn dat de dokter kan bieden.

Differentiële diagnose

De behandeling, het beheer en de prognose van hersenverlamming verschillen van die van andere vergelijkbare aandoeningen, en dit is een van de redenen waarom een ​​nauwkeurige diagnose zo belangrijk is. Sommige van deze aandoeningen gaan gepaard met een duidelijk erfelijk risico, en daarom kan identificatie van de aandoening bij één kind ouders helpen met vroege herkenning en behandeling van hun andere kinderen, naast het verstrekken van informatie aan het hele gezin die nuttig kan zijn bij reproductieve planning. .

Shaken Baby-syndroom

Een aandoening die wordt veroorzaakt door herhaald trauma - het shaken-baby-syndroom - kan jonge kinderen van alle leeftijden treffen en komt vaker voor bij oudere baby's dan bij pasgeborenen. Shaken-babysyndroom wordt gekenmerkt door schedelfracturen, bloeding (bloeding) in de hersenen en vaak trauma aan andere delen van het lichaam.

Afhankelijk van wanneer het trauma begint, kan het shaken-babysyndroom resulteren in een verlies van cognitieve vaardigheden die al begonnen zijn op te duiken, terwijl hersenverlamming wordt gekenmerkt door een gebrek aan opkomende vaardigheden.

Rett-syndroom

Een zeldzame aandoening die in het algemeen meisjes treft, het Rett-syndroom kan een gebrek aan motorische controle en cognitieve gebreken veroorzaken. De grootste verschillen tussen de aandoeningen zijn dat kinderen met het Rett-syndroom zich over het algemeen gedurende 6 tot 12 maanden normaal lijken te ontwikkelen en vervolgens een achteruitgang in functie vertonen, terwijl kinderen met hersenverlamming geen ontwikkelingsmijlpalen bereiken.

Autismespectrumstoornis

Met symptomen die zich kunnen manifesteren als cognitieve en gedragsstoornissen, kan een autismespectrumstoornis motorische of spraakstoornissen veroorzaken met kenmerken die kunnen worden aangezien voor hersenverlamming of andersom.

Metabole syndromen

Bepaalde erfelijke stofwisselingsstoornissen zoals de ziekte van Tay Sacks, het Noonan-syndroom, het Lesch-Nyan-syndroom en de Neimann-Pick-ziekte kunnen allemaal kenmerken hebben van motorische zwakte en cognitieve gebreken die kunnen worden aangezien voor hersenverlamming - en hersenverlamming kan voor deze aandoeningen worden aangezien .

Naast enkele kenmerkende fysieke kenmerken vertonen metabole syndromen vaak afwijkingen bij gespecialiseerde bloedonderzoeken, die kunnen helpen om ze van elkaar en van hersenverlamming te onderscheiden.

Encefalitis

Encefalitis, een ontsteking van de hersenen, kan ernstige symptomen veroorzaken, variërend van toevallen en verlamming tot niet-reageren. Er zijn twee hoofdcategorieën encefalitis, die primair en secundair zijn.

• Primaire encefalitis: dit komt doordat een virus of een ander besmettelijk agens de hersenen rechtstreeks infecteert. Het wordt gekenmerkt door een snel begin en vertoont tekenen van infectie en ontsteking bij bloedonderzoek, CT-scan van de hersenen, MRI van de hersenen of in lumbale vloeistof.
• Secundaire encefalitis: dit komt doordat het immuunsysteem van het lichaam de hersenen "per ongeluk" aanvalt, soms na een infectie ergens anders in het lichaam. Koorts kan gepaard gaan en meestal vertonen bloedonderzoeken, CT-scan van de hersenen, MRI van de hersenen en lumbale vloeistof tekenen van ontsteking.

Spinale spieratrofie

Een aandoening die het verlies van motorneuronen in de wervelkolom veroorzaakt, het kan beginnen tijdens de kindertijd, kindertijd of volwassenheid. De vorm van spinale spieratrofie die begint tijdens de zuigelingentijd kan verwoestend zijn en verschillende gevolgen hebben voor de motorische functie. De motorische zwakte van vroeg optredende spinale spieratrofie, ook vaak aangeduid als SMA type 1, is verzwakkender dan die van hersenverlamming. .

Cerebrale adrenoleukodystrofie

Cerebrale adrenoleukodystrofie is een zeldzame aandoening die wordt gekenmerkt door visuele stoornissen en cognitieve achteruitgang. De cerebrale adrenoleukodystrofie treft voornamelijk jongens. motorische functie, geen gebrek aan ontwikkeling van vaardigheden zoals bij hersenverlamming.

Spierdystrofie

Er zijn verschillende soorten spierdystrofie, die allemaal worden gekenmerkt door zwakte en gebrek aan spierspanning. De verschillen tussen hersenverlamming en spierdystrofie zijn dat spierdystrofie meestal niet geassocieerd is met cognitieve gebreken, en dat de spierzwakte van spierdystrofie kan worden vastgesteld als veroorzaakt door spierziekte door lichamelijk onderzoek en door EMG / NCV-onderzoeken.