Onderkoeling (lage lichaamstemperatuur) verwijst naar zowel een medische aandoening als een symptoom van blootstelling aan koude. Het treedt op wanneer het lichaam onder een bepaalde temperatuur zakt en zichzelf niet kan opwarmen. De normale lichaamstemperatuur wordt als 98,6 graden beschouwd. Onderkoeling wordt beschouwd als alles onder de 95 graden. Onbehandeld, kan onderkoeling een medisch noodgeval worden.
Het integumentair systeem (huid) helpt de lichaamstemperatuur te reguleren door warmteverlies te beheersen. Het lichaam genereert warmte door middel van cellulair metabolisme, wat een mooie manier is om te zeggen dat leven - althans in een mens - ons warm houdt.
Zolang ons lichaam minstens zoveel warmte kan genereren als we verliezen, behouden we onze kerntemperatuur. Als we meer verliezen dan we maken, lijden we aan onderkoeling.
Heel goed / Emily RobertsSoorten onderkoeling
Er zijn drie algemene soorten onbedoelde onderkoeling:
- Acute blootstelling aan kou, zoals onderdompeling in koud water of verstrikt raken in de sneeuw. Dit is erger dan gewoon buiten zijn bij koud weer.
- Vermoeidheid of ander gebrek aan metabolische actie dat onvoldoende warmte produceert, inclusief dronkenschap door alcohol of ondervoeding.
- Chronische blootstelling aan milde of matige koude temperaturen zonder pauze. Zelfs te lang buiten kletsen zonder jas op een koele herfstavond is voldoende om milde onderkoeling te ontwikkelen, ook al is het ook gemakkelijk te behandelen.
Onderkoeling komt ook veel voor tijdens operaties, wat te wijten is aan een combinatie van een koude omgeving en aantasting van de huid (aangezien de huid per definitie is opengesneden) waardoor warmte sneller kan ontsnappen dan normaal. Perioperatieve onderkoeling is goed gedocumenteerd en chirurgen zoeken naar manieren om dit te voorkomen, terwijl ze toch een omgeving bieden die gezond en comfortabel is voor het chirurgische team.
Geschiedenis
Mensen weten al millennia dat blootstelling aan de kou de dood tot gevolg kan hebben en dat vermoeidheid of uitputting het erger maken. Om onderkoeling daadwerkelijk te definiëren en te herkennen, was een thermometer nodig die klein genoeg was om regelmatig bij mensen te worden gebruikt. Het werd uitgevonden in 1866 en pas decennia later algemeen verkrijgbaar voor medisch gebruik. Het duurde lang voordat thermometers beschikbaar kwamen om een idee te krijgen van hoe warm het lichaam zou moeten zijn.
Bij veel mensen moesten hun temperaturen worden gemeten en geregistreerd om erachter te komen wat normaal was. En alle temperaturen moesten op dezelfde manier worden genomen - standaardisatie die jarenlang niet bestond. De eerste studie van menselijke temperaturen werd gepubliceerd in 1868 en omvatte een bespreking van temperaturen voor meer dan 25.000 proefpersonen met verschillende ziekten. De meeste temperaturen werden onder de arm genomen (midaxillair), een notoir onnauwkeurige methode.
Zelfs in de eerste jaren dat ze temperatuur als diagnostisch hulpmiddel gebruikten, wisten artsen dat patiënten lage temperaturen niet aankonden, maar de aandoening had geen eigen naam. De term "onderkoeling" verscheen pas in 1880 in druk en werd gebruikt om verschillende dingen te betekenen, van koude handen hebben tot niet "tolerant" zijn ten opzichte van de kou. Het was niet duidelijk gedefinieerd zoals artsen het vandaag kennen tot de 20e eeuw.
Het was algemeen bekend dat onderkoeling (ondanks dat je geen echte naam had) kan worden veroorzaakt door blootstelling aan kou, en de rol van alcoholvergiftiging bij onderkoeling werd meteen vastgesteld. Het idee dat onderkoeling kan optreden tijdens operaties is een relatief moderne realisatie.
Hypothermie Symptomen
De tekenen en symptomen van onderkoeling zijn afhankelijk van de ernst van de aandoening. In het begin is er alleen maar rillen en een algemeen ongemakkelijk gevoel. De patiënt kan onhandige vingers hebben.
Naarmate het vordert, veroorzaakt onderkoeling toenemende problemen met fijne motoriek, vermoeidheid, verwarring, bewustzijnsverlies en uiteindelijk de dood.
Tekenen en symptomen van onderkoelingOorzaken
Onderkoeling wordt veroorzaakt doordat er meer warmte verloren gaat dan het lichaam kan genereren. De meest voorkomende oorzaak van onderkoeling is blootstelling aan een koude omgeving. Een koude omgeving betekent niet noodzakelijk buiten; mensen onder narcose kunnen vatbaarder zijn voor onderkoeling vanwege veranderde thermoregulerende mechanismen Andere oorzaken of risicofactoren zijn onder meer trauma of chirurgische wonden, vermoeidheid en alcoholvergiftiging. Voor baby's kan slapen in koude slaapkamers een risicofactor zijn.
Oorzaken en risicofactoren van onderkoelingDiagnose
Om een diagnose van onderkoeling te krijgen, moet een nauwkeurige temperatuur worden genomen die onder een bepaalde drempel ligt. Een combinatie van de werkelijke temperatuur en de tekenen en symptomen van de patiënt bepaalt of de onderkoeling als mild, matig of ernstig wordt beschouwd.
Hoe onderkoeling wordt vastgesteldPreventie
Om onderkoeling te voorkomen, moet meer warmte worden vastgehouden dan de patiënt via de huid verliest. Bij de behandeling van onderkoeling worden exact dezelfde technieken gebruikt als die worden gebruikt om onderkoeling te voorkomen, maar dit resulteert in warmteoverdracht in het lichaam in plaats van het verlies van warmte te stoppen.
Een woord van Verywell
In de meeste gevallen kan onderkoeling worden voorkomen of behandeld, zolang wordt vastgesteld dat een patiënt zich in een koude omgeving bevindt en vervolgens wordt de patiënt ofwel uit de koude omgeving gehaald (gaat naar binnen op een kille nacht) of worden voorzorgsmaatregelen genomen om de patiënt in de val te lokken. warmte in het lichaam (dekens, handschoenen, jassen en een kop warme chocolademelk).
Milde onderkoeling is niet echt een probleem, tenzij het niet wordt herkend, maar het is buitengewoon belangrijk om matige of ernstige onderkoeling niet te onderschatten. Rillen is goed. Het betekent dat onderkoeling zich nog in een milde fase bevindt en gemakkelijk kan worden teruggedraaid. Zodra het rillen stopt, moet u de situatie serieus nemen en stappen ondernemen om de warmte die de patiënt heeft achtergelaten te behouden en vervolgens het proces van opwarmen beginnen.
Koud en droog is beter dan koud en nat. Als een patiënt doorweekt is, verliest hij 25 keer sneller warmte dan wanneer hij droog is. Trek de natte kleren eraf. Het lijkt misschien contra-intuïtief om kleding uit te trekken van een ernstig koude patiënt, maar als je ze uit natte kleren haalt en in iets droogs wikkelt, kan dat het leven van een patiënt redden.
Tekenen en symptomen van onderkoeling
