Onvruchtbaarheid en schildklieraandoeningen

Gezien de uitgebreide rol die de schildklier speelt in de algehele functie van het lichaam, is het niet verwonderlijk dat een probleem met deze klier bij beide hoopvolle ouders achter de maandelijkse teleurstelling van een negatieve zwangerschapstest zou kunnen liggen. Gelukkig, wanneer wordt ontdekt dat een schildklieraandoening een oorzaak van onvruchtbaarheid is, en zodra deze met succes wordt beheerd, kunnen de meeste paren doorgaan met hun plannen om een ​​gezin te stichten.

Gerelateerde vruchtbaarheidsproblemen

Onderzoek heeft zowel hyperthyreoïdie (vaak als gevolg van de ziekte van Grave) en hypothyreoïdie (die meestal het gevolg zijn van thyroïditis van Hashimoto) in verband gebracht met een aantal problemen die de vruchtbaarheid bij vrouwen en mannen kunnen verstoren.

Bij vrouwen

Bij vrouwen kunnen problemen met de schildklier zich op verschillende manieren manifesteren die de vruchtbaarheid beïnvloeden:

• Afwijkingen van de menstruatiecyclus: hypothyreoïdie bij vrouwen is in verband gebracht met onregelmatige menstruatie of oligomenorroe, waarbij de menstruatie meer dan 35 dagen uit elkaar ligt. Een overactieve schildklier of een teveel aan schildklierhormoon in het bloed (thyrotoxicose) wordt daarentegen in verband gebracht met beide. hypomenorroe (korte periodes met een zeer lichte stroom) en polymenorroe, waarbij regelmatig bloedverlies optreedt met tussenpozen van minder dan 21 dagen.
• Verstoringen van de ovariële functie: lage niveaus van schildklierhormoon kunnen de ovulatie (de maandelijkse afgifte van een eicel uit een eierstok) verstoren en anovulatoire cycli veroorzaken - menstruatiecycli waarin geen eicel wordt vrijgegeven.
• Polycysteus ovariumsyndroom (PCOS): deze endocriene aandoening treft ongeveer 10 procent van de vrouwen in de vruchtbare leeftijd en is de belangrijkste oorzaak van ovulatoire onvruchtbaarheid. Het wordt gekenmerkt door hoger dan normale niveaus van androgenen (mannelijke hormonen zoals testosteron), die veroorzaakt onregelmatige, afwezige of zware menstruaties die op hun beurt de ovulatie beïnvloeden.
• Verkorte luteale fase: dit is de periode tussen ovulatie en menstruatie. Wanneer het wordt samengedrukt, kan een bevruchte eicel tijdens de menstruatie worden uitgedreven voordat het de kans krijgt zich te implanteren en voordat een vrouw zich ervan bewust is dat de bevruchting heeft plaatsgevonden.
• Onevenwichtigheden in oestrogeen en progesteron: Normale niveaus van beide hormonen zijn essentieel voor de vruchtbaarheid.

Bij mannen

De manieren waarop schildklieraandoeningen een invloed kunnen hebben op de mannelijke vruchtbaarheid zijn pas onlangs erkend en worden niet volledig begrepen. Sommige zijn onder meer:

• Lage testosteronniveaus: een tekort aan dit hormoon in het bloed kan de ontwikkeling van sperma beïnvloeden.
• Onevenwichtigheden in bloedspiegels van geslachtshormoonbindend globuline (SHBG): ook bekend als testosteron-oestrogeenbindend globuline (TeBG), dit eiwit, dat wordt geproduceerd door de lever, speelt een sleutelrol bij het transport van testosteron, dihydrotestosteron (DHT) en oestradiol Bij mannen met hypothyreoïdie kunnen de SHBG-spiegels lager zijn dan normaal; hyperthyreoïdie kan ervoor zorgen dat de SHBG-waarden te hoog zijn.
• Afwijkingen van sperma en sperma: in onderzoeken is gevonden dat hypothyreoïdie de beweeglijkheid van het sperma (hoe goed sperma kan zwemmen), de morfologie van het sperma (de vorm van het sperma) en het spermavolume (de hoeveelheid ejaculaat die een man produceert) in gevaar brengt. Van hyperthyreoïdie is aangetoond dat het ook de hoeveelheid en kwaliteit van het sperma beïnvloedt. Dit is belangrijk omdat, volgens de American Urological Association (AUA), als een mannelijke onvruchtbaarheidsfactor wordt gediagnosticeerd bij een paar dat moeite heeft om zwanger te worden, dit bijna altijd te wijten is aan een probleem met het sperma.

Bij mannen is gevonden dat schildklieraandoeningen - met name hyperthyreoïdie - de seksuele functie op verschillende manieren beïnvloeden, waaronder een verminderd libido, erectiestoornissen en vroegtijdige zaadlozing. Natuurlijk maakt geen van deze aandoeningen een man onvruchtbaar, maar ze kan het voor een paar zeker moeilijk maken om pogingen om op natuurlijke wijze zwanger te worden, door te zetten.

Seksuele disfunctie en schildklieraandoening

Diagnose

Onvruchtbaarheid wordt gediagnosticeerd bij een echtpaar dat een jaar lang zonder succes heeft geprobeerd zwanger te worden door onbeschermde geslachtsgemeenschap te hebben. Dit is het punt waarop de meesten worden geadviseerd om een ​​vruchtbaarheidsspecialist te raadplegen (meestal een reproductieve endocrinoloog; mannen met vruchtbaarheidsproblemen kunnen ook raadpleeg een uroloog). Omdat de vruchtbaarheid van vrouwen dramatisch afneemt met de leeftijd, wordt vrouwen van 35 jaar of ouder doorgaans geadviseerd om een ​​specialist te raadplegen na zes maanden proberen zwanger te worden, en degenen ouder dan 40 willen misschien eerst een vruchtbaarheidsarts zien voordat ze het proberen.

Om de reden (of redenen) te achterhalen waarom een ​​paar niet zwanger kan worden, zal een arts een reeks tests voor beide partners bestellen.

Omdat schildklierproblemen zo vaak voorkomen bij vrouwen, is testen op schildklieraandoeningen vaak een standaardonderdeel van hun onvruchtbaarheidsonderzoek. Deze tests zijn meestal niet routinematig voor mannen, tenzij er een reden is om een ​​schildklierprobleem te vermoeden, zoals symptomen van een schildklieraandoening.

Hoe dan ook, als een schildkliertest op een van beide partners wordt uitgevoerd, betekent dit eenvoudigweg het evalueren van een bloedmonster. Er zijn veel soorten schildklierbloedonderzoeken, maar de meest voorkomende zijn:

• TSH-test: TSH staat voor "schildklierstimulerend hormoon", een hormoon dat wordt aangemaakt door de hypofyse om de niveaus van schildklierhormoon in het bloed te reguleren. Lage niveaus kunnen betekenen dat er te veel schildklierhormoon is; hoge niveaus kunnen betekenen dat er te weinig is.
• Gratis T4-test: T4, of thyroxine, is het belangrijkste hormoon dat door de schildklier wordt aangemaakt. "Vrij" verwijst naar de hoeveelheid thyroxine die beschikbaar is om in de bloedbaan te komen wanneer dat nodig is.
• Gratis T3-test: T3, of trijoodthyronine, is het andere belangrijke schildklierhormoon.
• TPO-test: soms worden bloedspiegels van schildklierperoxidase-antilichamen gemeten om auto-immuunziekten van de schildklier te helpen diagnosticeren, namelijk de ziekte van Grave en de thyroïditis van Hashimoto.

Schildklierziekte Arts Discussiegids

Download onze afdrukbare gids voor uw volgende doktersafspraak om u te helpen de juiste vragen te stellen.

Stuur naar uzelf of een geliefde.

Deze Doctor Discussion Guide is verzonden naar {{form.email}}.

Er is een fout opgetreden. Probeer het alstublieft opnieuw.

Behandeling

De behandeling van onvruchtbaarheid veroorzaakt door een schildklieraandoening of waarbij een schildklierprobleem een ​​bijdragende factor is, is voor het grootste deel een kwestie van het gebruik van medicatie om de schildklierhormoonspiegels binnen een normaal bereik te brengen. Voor mannen kan dit helpen de kwaliteit van het sperma te verbeteren en hoeveelheid.

Voor vrouwen kan het normaliseren van hormoonspiegels helpen bij het corrigeren van menstruatie- of eierstokproblemen die onvruchtbaarheid kunnen veroorzaken. Ideale schildklierhormoonspiegels zijn ook nodig om de conceptie te laten plaatsvinden, om onvruchtbaarheidsbehandelingen zoals IVF succesvol te laten zijn en om een ​​nieuwe zwangerschap levensvatbaar te houden.

Volgens studies duidt een TSH-waarde van minder dan of gelijk aan 2,5 mIU / L op gezonde schildklierhormoonspiegels voor de zwangerschap.

In het geval van hypothyreoïdie betekent dit hormoonvervangende therapie De meest voorgeschreven medicatie is levothyroxine - een synthetische vorm van T3 die verkrijgbaar is onder verschillende merknamen, waaronder Synthroid, Levothroid, Levoxyl en Tirosint. Soms wordt synthetische trijoodthyronine opgenomen in de behandeling van schildklieraandoeningen, maar dit is ongebruikelijk.

De behandeling van hyperthyreoïdie is een antithyroid-medicijn, dat ervoor zorgt dat de schildklier minder hormoon aanmaakt.Tapazol (methimazol) is meestal het geprefereerde antithyroid-medicijn voor de behandeling van hyperthyreoïdie; dit medicijn wordt echter in verband gebracht met geboorteafwijkingen wanneer het tijdens het eerste trimester van de zwangerschap wordt ingenomen. Tegelijkertijd kan het alternatief, propylthiouracil, ernstige leverschade veroorzaken bij volwassenen en kinderen. Het is echter meestal de antithyroid-medicatie die de voorkeur heeft voor vrouwen met hyperthyreoïdie van de ziekte van Graves en die proberen zwanger te worden.

Omgaan

Het lijdt geen twijfel dat onvruchtbaarheid een van de meest uitdagende medische problemen is waarmee een individu of een stel wordt geconfronteerd, vooral als het onduidelijk is waarom er geen conceptie plaatsvindt, technisch bekend als onverklaarde onvruchtbaarheid. Zelfs als de oorzaak of oorzaken van onvruchtbaarheid worden ontdekt, kunnen de stress en aanhoudende onzekerheid overweldigend zijn voor mensen die een kind willen hebben.

Dat gezegd hebbende, wanneer blijkt dat een schildklieraandoening betrokken is bij onvruchtbaarheid, zou het bemoedigend moeten zijn om te weten dat, of de man of de vrouw erbij betrokken is, deze over het algemeen met succes kan worden aangepakt met medicatie om de schildklierniveaus weer binnen een normaal bereik te krijgen. Gedurende deze tijd is het belangrijk dat beide partners tijdens de behandeling openstaan ​​en elkaar steunen. Zodra de schildklierniveaus zijn genormaliseerd, moet de kans op conceptie aanzienlijk worden verhoogd, op voorwaarde dat beide partners verder gezond zijn.