In de jaren negentig begonnen veel verzekeringsplannen de intramurale zorg na een orbilaterale borstamputatie te beperken in een poging de kosten te beheersen. Ze verminderden de verzekeringsdekking voor verblijven in het ziekenhuis tot 24 uur na deze grote operaties en classificeerden deze procedures als poliklinisch. Voordien bepaalde de arts van een vrouw meestal hoeveel zorg in het ziekenhuis ze nodig zou hebben voordat ze naar huis terugkeerde. Door deze uitgebreide operaties te categoriseren als poliklinische procedures, kregen ze de titel Drive-through Mastectomies.
Westend61 / Getty-afbeeldingen
Wat is er mis met het idee dat een vrouw naar huis kan terugkeren nadat ze heeft aangetoond dat ze volledig hersteld is van de verdoving, als ze iemand heeft om haar mee naar huis te nemen? Het is gevaarlijk! Het kan in eerste instantie kostenbesparend zijn, maar op de lange termijn niet.
Wat kan er fout gaan? Er bestaat het gevaar van infectie en bloeding en sufheid en misselijkheid door anesthesie. Meestal is het nodig om krachtige medicijnen intraveneus toe te dienen voor pijnverlichting. Als een vrouw een reconstructie heeft onmiddellijk nadat haar borst (en) is verwijderd, zal haar operatie nog enkele uren duren.
Een vrouw heeft tijd nodig om te leren hoe ze moet zorgen voor de chirurgische drains die vocht wegvoeren van haar wondplaats (en) gedurende enkele dagen na haar operatie. Ze heeft ook een paar dagen nodig om zich aan te passen aan wat haar zojuist is overkomen, niet alleen fysiek, maar ook emotioneel. Elke vrouw heeft de mogelijkheid nodig om minimaal 2 dagen in het ziekenhuis te blijven, en langer als er complicaties zijn.
Ik had geen reconstructie voor mijn tweede primaire borstkanker; Ik werd om 8.30 uur geopereerd voor een bi-laterale borstamputatie en werd om 15.00 uur wakker met herstel. Misselijk, aan het infuus met morfine, niet in staat op te staan en de rustruimte te gebruiken, kan ik me niet voorstellen hoe moeilijk het voor mij zou zijn geweest om enkele uren na de operatie naar huis te gaan. Na 2 dagen hersteltijd kon ik naar huis gaan in het vertrouwen dat ik wist hoe ik voor mezelf moest zorgen.
Ik herinner me maar al te goed mijn ervaring na mijn poliklinische lumpectomie 10 jaar eerder. Ik arriveerde om 7.30 uur voor de operatie. Ik werd om 13.00 uur naar de operatiekamer gebracht. De standaard op dat moment was een 1-staps procedure die begon met een biopsie van wat er uit mijn borst werd verwijderd terwijl ik nog onder narcose was. Vervolgens zou mijn chirurg, op basis van de bevindingen, een lumpectomie of een borstamputatie uitvoeren. Ik werd na 16.00 uur wakker in de verkoeverkamer om voor het eerst te horen dat ik borstkanker had, en mijn chirurg had een lumpectomie uitgevoerd.
De procedure had langer geduurd dan verwacht en ik was suf en ernstig misselijk van mijn zware verdoving. Tegen 20.00 uur was ik er nog steeds te ver uit om alleen te lopen. Dus ik vroeg of ik kon blijven overnachten en 's ochtends vertrekken. Mij werd verteld dat dit niet mogelijk zou zijn zonder schriftelijke toestemming van mijn verzekeringsmaatschappij, en het was te laat om dat gezien de tijd te regelen.
Het was bitter koud buiten, en het sneeuwde hevig. Mijn zoon moest me naar zijn auto dragen en vervolgens naar mijn appartement, zodra hij me thuis had gebracht.Er moeten uitzonderingen zijn op de 24-uurslimiet voor speciale omstandigheden, zelfs voor lumpectomieën.
Door de belangenbehartiging van steungroepen voor borstkanker en gekozen functionarissen hebben meer dan 20 staten wetgeving aangenomen die vereist dat zorgverzekeraars minimaal 2 dagen in het ziekenhuis blijven en langer voor meer gecompliceerde operaties.
Helaas komen 'drive-through-mastectomieën' nog steeds veel voor in meer dan de helft van de Amerikaanse staten.
Gekozen functionarissen werken aan wetgeving om een einde te maken aan wat een nationale trend is geworden. Het Huis van Afgevaardigden heeft wetgeving goedgekeurd die een einde zou maken aan de praktijk van "drive-through" borstamputaties.
"The Breast Cancer Patient Protection Act" (H.R. 135), zou het verplicht maken voor verzekeringsplannen om ten minste 48 uur intramurale ziekenhuiszorg te bieden na een borstamputatie. Er zou ook een minimum van 24 uur intramurale zorg verplicht zijn na een lymfeklierdissectie.
Deze wetgeving staat kortere intramurale verblijven toe als een vrouw en haar arts vinden dat dit goed voor haar is. Verzekeringsmaatschappijen zullen voor een verblijf langer dan 48 uur moeten betalen als de arts dit nodig acht.
Zie Mastectomie Ziekenhuisverblijven om erachter te komen of uw land een beleid heeft ter ondersteuning van "The Breast Cancer Patient Protection Act".
