4 tips om uw hiv-medicijnen betaalbaarder te maken

Het bieden van hoogwaardige gezondheidszorg voor de gemiddelde Amerikaan is al moeilijk genoeg zonder de extra uitdaging van een chronische ziekte. Voor mensen met hiv zijn de uitdagingen waarschijnlijk groter gezien de hoge kosten van hiv-medicijnen, de behoefte aan optimale therapietrouw en de vraag naar voortdurende, levenslange medische behandeling en zorg.

Bedenk bijvoorbeeld dat de gemiddelde, individuele levenskost van hiv meer dan $ 400.000 bedraagt ​​- en dit voor personen die vroeg met de behandeling beginnen en grotendeels de ziekten vermijden die verband houden met een latere (of onbehandelde) ziekte.

Tel daar nu de kosten van hiv-therapie bij op, die een gemiddeld prijskaartje van meer dan $ 2.000 per maand met zich meebrengt, en de obstakels worden nog duidelijker. Zelfs met dekking van geneesmiddelen op recept, blijven veel van deze medicijnen onbetaalbaar vanwege "ongunstige tiering" -praktijken waarbij verzekeraars overal van 20% tot 50% co-assurantiebetaling kunnen eisen voor elk medicijnrecept.

Dit betekent dat een persoon met een "laag" co-assurantievoordeel van 20% gemakkelijk tussen de $ 500 per maand zou kunnen betalen om Triumeq te krijgen, een anders standaard optie met één pil. En dat houdt zelfs geen rekening met de kosten van eigen risico en andere contante uitgaven die kunnen oplopen tot duizenden dollars voordat uw voordelen zelfs maar van kracht worden.

Hoe ontmoedigend de vooruitzichten ook mogen zijn - vooral voor mensen met een gemiddeld inkomen die zich geen eigen bijdragen kunnen veroorloven en ook geen toegang hebben tot uitkeringen van lagere inkomensgroepen - er zijn oplossingen. Bij sommige moet u wellicht uw huidige verzekeringsstrategie aanpassen, bij andere krijgt u toegang tot hulpprogramma's waarvan u anders misschien dacht dat u ze ongeschikt achtte.

Voor degenen die hulp zoeken, zijn hier vier eenvoudige manieren om de hoge kosten van hiv-behandeling en -zorg te verlagen.

Begin door te bepalen of u in aanmerking komt voor hulp

Een populaire misvatting is dat hiv-hulpprogramma's alleen bedoeld zijn om Amerikanen met de laagste inkomens te helpen. En hoewel het waar is dat veel federale en door de staat gerunde programma's de toegang beperken tot degenen die op of onder de federaal voorgeschreven armoedegrens leven, is dat niet altijd het geval.

Gezien de hoge kosten van hiv-behandeling en -zorg, is er een verrassend aantal voordelen beschikbaar voor personen met een jaarinkomen van ongeveer $ 64.400 of gezinnen met een jaarinkomen van ongeveer $ 87.100. Dit komt omdat uitkeringen doorgaans worden verstrekt aan degenen met een aangepast aangepast bruto-inkomen dat lager is dan 200% tot 500% van het federale armoedeniveau (of FPL).

Ter verduidelijking, gewijzigd jaarlijks bruto-inkomen (of MAGI) isniethet totale bedrag dat u en uw echtgenoot in de loop van een jaar verdienen. Het is eerder het aangepaste bruto-inkomen (AGI) dat u vindt op uw jaarlijkse belastingaangifte (regel 11 op de 1040 en 1040 SR) plus de volgende bijtellingen:

• Niet-belastbare socialezekerheidsuitkeringen (lijn 6a minus lijn 6b op de 1040)
• Belastingvrije rente (regel 2a op de 1040)
• Uitsluiten (regel 45 en 50 van IRS-formulier 2555)

Met deze cijfers in de hand kunt u uw MAGI berekenen en bepalen of deze onder de FPL-drempel valt die wordt voorgeschreven door een bepaald federaal, staats- of particulier gefinancierd programma. Vermenigvuldig eenvoudig uw MAGI met de voorgeschreven drempel (bijv. Minder dan 500% van FPL) om te zien of u in aanmerking komt.

Het federale armoedeniveau (FPL) is ondertussen een maatregel die is uitgevaardigd door het Amerikaanse ministerie van Volksgezondheid en Human Services (DHHS) om te bepalen of een persoon of gezin in aanmerking komt voor federale hulpprogramma's zoals Medicaid. In 2020 heeft de DHHS de volgende FPL-richtlijnen voor individuen en gezinnen vastgesteld:

• $ 12.760 voor individuen
• $ 17.240 voor een gezin van 2
• $ 21.720 voor een gezin van 3
• $ 26.200 voor een gezin van 4
• $ 30.680 voor een gezin van 5
• $ 35.160 voor een gezin van 6
• $ 39.640 voor een gezin van 7
• $ 44.120 voor een gezin van 8

(De FPL voor zowel Alaska als Hawaii is iets hoger.)

Met behulp van deze richtlijnen zou een persoon met een MAGI van minder dan 138% van de FPL in aanmerking komen voor Medicaid alleen op basis van inkomen. Evenzo kan er hulp beschikbaar zijn voor wie de MAGI zo laag is als 200% of zo hoog als 500% van de FPL. Het is een aanzienlijke periode die voordelen kan opleveren voor gezinnen met een nog hoger inkomen die met hiv leven.

Hoe hoog vraag je?

In termen van harde dollars zou een zelfstandig stel in Massachusetts dat samen een aanvraag indient met een jaarlijks bruto-inkomen van $ 90.000 en een particuliere ziektekostenverzekering mogelijk een MAGI van ongeveer $ 76.000 hebben. In Massachusetts staat toegang tot het door de staat gerunde HIV Drug Assistance Program (HDAP) open voor stellen met een MAGI van minder dan 500% van de FPL (of $ 86.200 in 2020). Binnen deze berekeningen zou dit paar in aanmerking komen voor HDAP.

Daarentegen zou hetzelfde paar in Texas niet in aanmerking komen voor zover de staat om in aanmerking te komen is vastgesteld op 200% van de FPL (of $ 34.480 in 2020). Een aantal privaat gefinancierde programma's (zie hieronder) zijn mogelijk beschikbaar voor degenen in hogere inkomensgroepen.

Gebruik een strategische aanpak bij het kiezen van een verzekeringsplan

Uitzoeken welk beleid het beste is voor u en uw gezin, is vaak als het samenstellen van een slecht passende puzzel. Als u een persoon bent met hiv, berekent u doorgaans uw jaarlijkse premieplusuw jaarlijkse eigen risicoplusuw jaarlijkse medebetalingskosten voor geneesmiddelen om uw totale uitgaven voor gezondheidszorg te schatten. Een vergelijking die eenvoudig genoeg is, lijkt het.

Of is het?

Gezien de hoge kosten van hiv-medicijnen, is het niet ongebruikelijk dat u min of meer dezelfde maandelijkse kosten betaalt, ongeacht of u een hoge premie / laag eigen risico / lage eigen bijdrage of een lage premie / hoog eigen risico / hoog co-pay beleid.

Dit komt doordat hiv-medicijnen bijna altijd op een dure "speciale" medicijnlaag zullen worden geplaatst als u een goedkoop beleid voert. En zelfs als dat niet het geval is, zal uw jaarlijkse eigen risico hoogstwaarschijnlijk zo hoog zijn dat u uiteindelijk een fortuin uitgeeft voordat u zelfs maar toegang hebt tot enige voordelen.

Maar het is niet altijd het geval. Hier een paar eenvoudige tips voor het kiezen van de juiste verzekeringspolis als u een persoon bent met hiv:

• Ga niet uit de buurt van beleidsmaatregelen voor co-assurantie met hoge geneesmiddelen. Vaak zijn we zo gefixeerd op het minimaliseren van de medicatiekosten dat we automatisch beleid achterwege laten met een co-assurantiepercentage van 20% tot 50%. En dat kan een vergissing zijn. Denk er in plaats daarvan aan om altijd te zoeken naar het contante maximum dat op een polis wordt vermeld. In sommige gevallen kan het plafond zo laag worden ingesteld (bijvoorbeeld € 2.000 gezin / € 1.000 persoon) dat u uw jaarlijkse contante limiet binnen een maand of twee na aanvang bereikt. Daarna wordt 100% van alle zorgkosten gedekt door uw verzekeringsmaatschappij, inclusief alle medicijnen, laboratoriumtests, doktersbezoeken en zelfs klinische diensten.
• Controleer of er een aftrekbaar geneesmiddel is. Hoewel de meesten van ons begrijpen wat een eigen risico is, zijn sommigen zich er misschien niet van bewust dat dat soms zo istwee eigen risico'sin één polis: een specifiek voor geneesmiddelen op recept en een andere voor alle andere medische kosten. In dergelijke gevallen zal het aftrekbare geneesmiddel steevast een fractie van het totale eigen risico bedragen, wat betekent dat u veel eerder toegang hebt tot uw volledige geneesmiddelenvoordelen dan met een enkel aftrekbaar product. Dit is vooral handig als uw hiv-medicijnen op goedkopere medicijnniveaus worden vermeld.
• Raadpleeg het geneesmiddelenformularium voor mogelijke besparingen. Geneesmiddelenformulieren worden elk jaar door verzekeringsmaatschappijen uitgegeven om te bepalen onder welk niveau een bepaald geneesmiddel valt. En het kan aanzienlijk verschillen van verzekeraar tot verzekeraar. In sommige gevallen kan een combinatiepil op een hoger niveau worden vermeld, terwijl de samenstellende geneesmiddelen op een veel goedkopere laag worden vermeld. Dit kan u besparingen opleveren als de twee medicijnen bijvoorbeeld minder kosten dan de optie voor een enkele pil - vooral als de combinatiemedicijn co-assurantie vereist en de enkele pillen alleen een eigen bijdrage vereisen. In bijna alle gevallen is co-pay de goedkopere optie als het gaat om de kosten van hiv-medicijnen.
• Overweeg een particuliere verzekering in plaats van op de werkgever gebaseerde dekking. De algemene wijsheid zou dicteren dat op de werkgever gebaseerde ("collectieve") ziektekostenverzekering altijd de betere keuze is, aangezien bedrijfssubsidies de maandelijkse premies aanzienlijk onderbieden. En hoewel het waar is dat de gemiddelde werknemerspremie voor een groepsplan 143% lager is dan die van een individueel plan, vertalen lagere premiekosten zich vaak in hogere totale uitgaven, vooral voor mensen met hiv. Reken uit voordat u zich aan enig beleid verbindt en overweeg om u af te melden als een groepsplan niet aansluit op uw individuele behoeften en budget.

Maak optimaal gebruik van de voordelen van ADAP

Het AIDS Drug Assistance Program (ADAP) wordt lange tijd beschouwd als het eerstelijns hulpmiddel voor hiv-medicatie voor Amerikanen met een laag tot middelgroot inkomen. Sinds de start in 1987 is de reikwijdte van het programma aanzienlijk uitgebreid, waarbij sommige staten nu medische zorg, laboratoriumtests, verzekeringsondersteuning en zelfs hiv-preventieve therapie in hun uitkeringsschema integreren.

Net als bij andere door de federale overheid gefinancierde programma's, is de subsidiabiliteit grotendeels gebaseerd op het inkomen, waarvan de drempels aanzienlijk kunnen variëren van staat tot staat. Bewijs van ingezetenschap en documentatie van de hiv-status zijn vereist.

Hoewel de meeste staten alleen in aanmerking komen voor Amerikaanse staatsburgers en gedocumenteerde inwoners, hebben sommigen, zoals Massachusetts, New York en New Mexico, nu ook ADAP-hulp verleend aan immigranten zonder papieren.

Ondertussen beperken zes Amerikaanse staten uitkeringen tot personen of gezinnen van wie het persoonlijke nettovermogen onder een bepaalde drempel valt, variërend van minder dan $ 25.000 in de staat New York tot minder dan $ 4.500 in Georgië.

De huidige ADAP-inkomensdrempels zijn als volgt:

• Minder dan 200% van FPL: Idaho, Puerto Rico, Texas
• Minder dan 250% van FPL: Utah
• Minder dan 300% van FPL: Alabama, Indiana, Mississippi, Nebraska, North Carolina, Ohio, South Dakota, Wisconsin
• Minder dan 400% van FPL: Alaska, Arizona, Arkansas, Connecticut, Florida, Georgia, Hawaii, Iowa, Kansas, Louisiana, Minnesota, Missouri, Nevada, New Hampshire, New Mexico, North Dakota, Oklahoma, Tennessee, Virginia, Washington, West Virginia
• Minder dan 431% van FPL: Montana
• Minder dan 435% van FPL: New York
• Minder dan 500% van FPL: Californië, Colorado, Delaware, District of Columbia, Illinois, Kentucky, Maine, Maryland, Massachusetts, Michigan, New Jersey, Oregon, Pennsylvania, Rhode Island, Vermont, Wyoming
• Minder dan 550% van FPL: South Carolina

ADAP wordt doorgaans beschouwd als een betaler in laatste instantie, wat betekent dat, tenzij u in aanmerking komt voor Medicaid of Medicare, u zich moet inschrijven voor een of andere vorm van particuliere of op de werkgever gebaseerde verzekering. (Een handvol staten bieden wel gesubsidieerde dekking voor degenen die niet in staat zijn om te betalen en / of niet in aanmerking komen voor Medicaid.)

Voordat u zich aan een verzekeringsproduct verbindt, neemt u contact op met de ADAP-provider van uw staat om te zien of u in aanmerking komt voor hulp. Op basis van de soorten voordelen waartoe u toegang heeft, kunt u vervolgens de verzekeringsdekking selecteren die past bij uw individuele behoeften.

Als bijvoorbeeld de kosten van medicijnen uw hoogste uitgave zijn en u geen andere grote jaarlijkse gezondheidsuitgaven voorziet, kunt u wellicht kiezen voor een verzekeringsproduct met een lage maandpremie en een hoger eigen risico. pocket maximum. Op deze manier hoeft u alleen te betalen voor uw tweejaarlijkse bloedonderzoeken en doktersbezoeken, niets anders.

Aan de andere kant, als u andere naast elkaar bestaande aandoeningen heeft of hoge medische kosten voor het jaar voorziet, heeft u mogelijk een polis nodig die een lager eigen risico of eigen risico biedt. In dit geval kan ADAP de hoge behandelingskosten aanzienlijk compenseren en in sommige gevallen zelfs toegang bieden tot medicijnen die worden gebruikt om met hiv samenhangende ziekten te behandelen.

De bodem is dit: werk samen met uw ADAP-vertegenwoordiger en geef hem of haar zoveel mogelijk details over zowel uw polisvoordelen als de huidige medicamenteuze behandeling. Op deze manier kunt u een volledig geïnformeerde beslissing nemen die is afgestemd op uw individuele budget en persoonlijke zorgbehoeften.

Profiteer optimaal van de hulp bij geneesmiddelen van de fabrikant

Als het gaat om het verminderen van de contante kosten van hiv-medicijnen, richten we ons meestal bijna volledig op federale / staatsprogramma's en vergeten we dat hulp direct beschikbaar is via vrijwel elke grote fabrikant van hiv-medicijnen. Deze worden doorgaans aangeboden als hulp bij de eigen bijdrage van de verzekering of als volledig gefinancierde programma's voor patiëntbijstand (PAP's).

Hulp bij hiv-co-betaling (co-pay) is beschikbaar voor particulier verzekerden en biedt besparingen van overal vanaf $ 200 per maand tot onbeperkte hulp na de eerste $ 5 eigen bijdrage (zoals bij de medicijnen Edurant, Intelence en Prezista).

Het aanvraagproces is eenvoudig en er zijn meestal geen beperkingen op basis van inkomen. Dit kan een aanzienlijk voordeel zijn voor degenen die op zoek zijn naar een nieuwe verzekering, waardoor ze goedkopere producten kunnen kiezen waarbij de kosten van hun medebetaling of co-assurantie onder het voorgeschreven jaarlijkse / maandelijkse voordeel vallen.

Laten we bijvoorbeeld zeggen dat u het medicijn Triumeq gebruikt, waarvoor de fabrikant een jaarlijks co-pay voordeel van $ 6.000 per jaar biedt. Als Triumeq op een geneesmiddelenlaag wordt geplaatst die eigen bijdrage vereist, is dat voordeel over het algemeen voldoende om alle bijbetalingskosten te dekken.

Maar wat kunt u aan de andere kant doen als Triumeq binnen een niveau valt dat 20%, 30% of 50% co-assurantie vereist? In dat geval kunt u wellicht een polis vinden met een laag eigen risico. U kunt dan gebruikmaken van co-pay-bijstand om alle medicijnkosten te dekken tot het moment dat u uw jaarlijkse maximum bereikt, waarna alle kosten - medicijnen, röntgenfoto's, doktersbezoeken - voor 100% door uw verzekeraar worden gedekt.

Een andere optie zijn de HIV-patiëntenbijstandsprogramma's (PAP's). PAP's zijn ontworpen om gratis medicijnen te verstrekken aan onverzekerde personen die niet gekwalificeerd zijn voor Medicaid, Medicare of ADAP. Geschiktheid is meestal beperkt tot personen of gezinnen met een inkomen van 500% of lager dan FPL in het voorgaande jaar (hoewel er per geval uitzonderingen kunnen worden gemaakt voor Medicare Part D-cliënten of onderverzekerde personen van wie de zorgkosten onbetaalbaar zijn geworden).

PAP's kunnen vaak levensreddend zijn voor mensen die in staten als Texas wonen, waar Medicaid en ADAP beperkt zijn tot alleen de inwoners met het laagste inkomen (d.w.z. 200% of onder de FPL). Tegenwoordig zijn de meeste PAP's beschikbaar voor degenen die leven tegen 500% van de FPL, zonder enige beperking op basis van het nettovermogen.

Bovendien, als veranderingen in de staat om in aanmerking te komen u plotseling diskwalificeren voor ADAP, kunt u mogelijk nog steeds in aanmerking komen voor PAP-hulp, zelfs als u buiten de voorgeschreven inkomensgrens valt. Over het algemeen zijn PAP's veel gemakkelijker te behandelen bij het indienen van een beroep in vergelijking met staatskantoren, en kunnen ze u vaak doorverwijzen naar andere niet-gouvernementele programma's die hiv-specifieke hulp bieden.

Een woord van Verywell

Hoewel betaalbaarheid de sleutel is tot het succes van een behandeling, mag u nooit alleen door de prijs de keuze van de behandeling bepalen. Hoewel u misschien een paar dollar kunt besparen door af te zien van een optie met één pil (bijv.Atripla) voor de afzonderlijke medicijncomponenten (Sustiva + Truvada), mag een dergelijke wijziging nooit worden aangebracht zonder direct overleg met uw behandelende arts.

Dit is vooral het geval als u besluit om over te schakelen naar een regime waarvoor een geneesmiddelcomponent anders is dan degene die u momenteel gebruikt. Een ongemotiveerde verandering van therapie kan het risico op vroegtijdige geneesmiddelresistentie vergroten, wat kan leiden tot vroegtijdig falen van de behandeling.

Waar het op neerkomt is dit: het is beter om alle mogelijkheden voor hulp volledig te verkennen voordat u een verandering van therapie overweegt die uw gezondheid mogelijk kan ondermijnen. Neem voor meer informatie contact op met de Medicine Assistance Tool zonder winstoogmerk, die patiënten gratis in verband brengt met hulpprogramma's, of met HarborPath, een non-profitorganisatie in Charlotte, North Carolina die gratis hiv-medicijnen verstuurt naar gekwalificeerde, niet-verzekerde personen.