De luchtpijp, algemeen bekend als de luchtpijp, is de grote buis die lucht van de bovenste luchtwegen (de neusholtes, keel en strottenhoofd) naar de bronchiën (de twee grote luchtwegen die in elke long vertakken). Tijdens het proces verwarmt en bevochtigt het de lucht en vangt het puin en microben op voordat ze de longen binnendringen.
De luchtpijp is kwetsbaar voor infecties, ontstekingen en andere spanningen die cellen kunnen beschadigen. Dit kan leiden tot aandoeningen zoals tracheale stenose, waarbij de luchtpijp vernauwt en de ademhaling beperkt, en tracheale kanker, een uiterst zeldzame vorm van kanker.
Anatomie
De luchtpijp maakt deel uit van de onderste luchtwegen, samen met de longen, bronchiën, bronchiolen en longblaasjes.
magicmine / Getty ImagesStructuur
De luchtpijp is ongeveer 4 tot 5 inch lang en 1 inch in diameter. Het begint net onder het strottenhoofd (strottenhoofd) en loopt door het midden van de borst achter het borstbeen (borstbeen) en voor de slokdarm.
De luchtpijp is verbonden met het strottenhoofd via een ring van kraakbeen die bekend staat als het cricoid-kraakbeen. Terwijl de luchtpijp de borstkas afdaalt, wordt deze omringd door 16 tot 22 U-vormige ringen van kraakbeen die de luchtpijp open houden als een steiger, waardoor de lucht kan stromen.
De achterwand van de luchtpijp die niet bedekt is met kraakbeen, bestaat uit bindweefsel en gladde spieren. De spier zal buigen en uitzetten wanneer dat nodig is om de diameter van de luchtpijp te veranderen.
De luchtpijp eindigt bij de carina, een rand van kraakbeen die zich scheidt en de verbinding vormt met de bronchiën.
Membraansamenstelling
De luchtpijp wordt gevoerd met slijmvliesmembranen die bestaan uit epitheelcellen, slijmafscheidende slijmbekercellen en haarachtige uitsteeksels, cilia genaamd, die vreemde deeltjes naar boven en uit de luchtwegen verplaatsen.
Binnen deze membranen bevinden zich submucosale klieren, die fungeren als metgezellen voor slijmbekercellen door watermoleculen en mucine (de gelachtige component van slijm) af te scheiden op de tracheale bekleding.
De luchtpijp wordt doorkruist door een netwerk van bloedvaten en lymfevaten. Bloedvaten voorzien de weefsels van zuurstof en voedingsstoffen en reguleren de uitwisseling van warmte in de luchtwegen. De lymfevaten helpen microben op het oppervlak van de wand van de luchtpijp te verwijderen, zodat ze kunnen worden geïsoleerd en geneutraliseerd door het immuunsysteem.
Functie
De luchtpijp dient als de belangrijkste doorgang waardoor lucht van de bovenste luchtwegen naar de longen stroomt. Omdat lucht tijdens het inademen in de luchtpijp wordt gezogen, wordt deze opgewarmd en gehydrateerd voordat het de longen binnendringt.
De meeste deeltjes die de luchtwegen binnendringen, zitten vast in de dunne laag slijm op de luchtpijpwanden. Deze worden vervolgens door trilhaartjes naar de mond bewogen, waar ze kunnen worden ingeslikt.
De U-vormige delen van kraakbeen die de luchtpijp bekleden zijn flexibel en kunnen enigszins sluiten en openen wanneer de trachealispier aan de achterkant van de ringen samentrekt of ontspant. Subtiele samentrekkingen van de luchtpijp treden onvrijwillig op als onderdeel van normale ademhaling.
Als er echter een vreemd voorwerp, vloeistof of irriterend middel (zoals rook) in de luchtpijp komt, kunnen de spieren hevig samentrekken, waardoor hoesten de stof verdrijft.
Contracties kunnen ook vrijwillig zijn, zoals bij gecontroleerd hoesten, dat wordt gebruikt om de luchtwegen vrij te maken bij mensen met chronische obstructieve longziekte (COPD) of cystische fibrose, of de Valsalva-manoeuvre (gebruikt om snelle hartslagen te stoppen bij mensen met supraventriculaire tachycardie).
Bijbehorende voorwaarden
De luchtpijp is, net als alle delen van het ademhalingssysteem, kwetsbaar voor ingeademde stoffen die weefsel kunnen beschadigen en de ademhaling kunnen verstoren. Bepaalde infecties en ziekten kunnen ook de luchtpijp aantasten en de structuur en / of functie ervan ondermijnen.
Verstikking
Hoesten is de manier waarop het lichaam vreemde stoffen uit de luchtpijp, keel of longen verwijdert. Als een object niet uit de luchtpijp kan worden losgemaakt, kan verstikking optreden. Zonder voldoende zuurstof om de hersenen en de rest van het lichaam van brandstof te voorzien, kunnen syncope (flauwvallen), verstikking (verstikking) en de dood optreden.
Noodinterventies, zoals de Heimlich-manoeuvre of een tracheostomie, kunnen nodig zijn om de luchtpijp van een obstructie te verwijderen. Niet-levensbedreigende obstructies kunnen meestal op de eerste hulp worden behandeld met bronchoscopie, waarbij een flexibele scoop in de keel wordt ingebracht om vreemde voorwerpen te lokaliseren en te verwijderen.
Tracheitis
Tracheitis is de ontsteking van de luchtpijp die bijna uitsluitend bij kinderen voorkomt. Het wordt meestal geassocieerd met een bacteriële infectie die zich heeft verspreid vanuit de bovenste luchtwegen. De bacteriënStaphylococcus aureusis een veel voorkomende boosdoener.
Tracheitis is vooral zorgwekkend bij baby's en jonge kinderen, omdat elke ontsteking van hun kleine luchtpijpen kan leiden tot verstopping en in sommige gevallen tot verstikking.
Stridor (hoge piepende ademhaling veroorzaakt door obstructie of beperking van de luchtwegen) is een veel voorkomend symptoom van tracheitis. Kroep kan ook begeleiden.
Een mogelijk levensbedreigende vorm van tracheale infectie, epiglottitis genaamd, is nauw verbonden met deHaemophilus influenzae type B(Hib) -bacteriën, hoewel het tegenwoordig minder vaak voorkomt bij routinematige Hib-vaccinatie.
Bacteriële tracheitis wordt meestal behandeld met antibiotica. In ernstige gevallen kunnen intraveneuze antibiotica nodig zijn, evenals intubatie en mechanische beademing om te helpen bij het ademen.
Tracheo-oesofageale fistel
Een tracheo-oesofageale fistel is een abnormale doorgang tussen de luchtpijp en de slokdarm waardoor ingeslikt voedsel de luchtpijp en van daaruit de longen kan binnendringen. Dit kan leiden tot verstikking, kokhalzen, ademhalingsmoeilijkheden en cyanose (blauwachtige huid door zuurstofgebrek). Aspiratiepneumonie kan ook voorkomen.
Een transesofageale fistel kan optreden als gevolg van trauma of kanker, hoewel dergelijke oorzaken zeldzaam zijn. Vaker is het het resultaat van een aangeboren afwijking die de onvolledige vorming van de slokdarm veroorzaakt (bekend als slokdarmatresie).
Ongeveer een op de 4.000 kinderen in de Verenigde Staten wordt geboren met een tracheo-oesofageale fistel, die in de meeste gevallen operatief kan worden behandeld.
Tracheale stenose
Telkens wanneer de luchtpijp beschadigd is, kan er littekenvorming ontstaan en kan de luchtweg vernauwd worden. Dit staat bekend als tracheale stenose.
Tracheale stenose kan stridor en kortademigheid (kortademigheid) veroorzaken, vooral bij lichamelijke inspanning. Oorzaken van tracheale stenose zijn onder meer:
- Struma
- Grote vocale poliepen
- Sarcoïdose
- Amyloïdose
- Difterie en andere ernstige luchtweginfecties
- Wegener-granulomatose
- Schildklierkanker
- Longkanker
- Lymfoom van de borst
Tussen 1% en 2% van de mensen die intubatie en mechanische beademing ondergaan, zullen tracheale stenose krijgen. Mensen die langdurige ventilatie nodig hebben, lopen het grootste risico.
Stenose kan worden behandeld met stents en tracheale dilatatie. In ernstige gevallen kan een operatie nodig zijn.
Tracheomalacie
Tracheomalacie is een zeldzame aandoening waarbij de luchtpijp tijdens het ademen en hoesten op zichzelf instort. Het is vaak een gevolg van langdurige intubatie. Het is ook een onderkende complicatie van COPD, veroorzaakt door de progressieve verslechtering van tracheale kraakbeen veroorzaakt door chronische ontsteking en hoesten.
Tracheomalacie kan ook pasgeborenen treffen als gevolg van aangeboren zwakte van tracheale kraakbeen. Symptomen zijn onder meer stridor, ratelende ademgeluiden en cyanose.
Verworven tracheomalacie kan een operatie vereisen om de verzwakte luchtweg te corrigeren en te ondersteunen. Congenitale tracheomalacie vereist zelden een operatie en verdwijnt meestal vanzelf tegen de tijd dat het kind 2 is.
Tracheale kanker
Tracheale kanker is uiterst zeldzaam en komt voor met een snelheid van ongeveer één geval per 500.000 mensen. De meeste zijn plaveiselcelcarcinomen die worden veroorzaakt door het roken van sigaretten Kankers die hun oorsprong vinden in nabijgelegen structuren, zoals de longen, slokdarm of schildklier, kunnen soms metastaseren (verspreiden) naar de luchtpijp.
Goedaardige tumoren, waaronder chondromen en papillomen, kunnen zich ook in de luchtpijp ontwikkelen. Hoewel ze goedaardig zijn, kunnen deze nog steeds de luchtwegen blokkeren, de ademhaling beïnvloeden en stenose veroorzaken.
De operatieve verwijdering van een tracheale tumor is de voorkeursbehandelingsmethode (met of zonder bestralingstherapie). Sommige mensen kunnen mogelijk alleen met straling worden behandeld. Chemotherapie met bestraling wordt vaak gebruikt als een tumor niet kan worden verwijderd.
Behandeling en revalidatie
Verwondingen, infecties en ziekten van de luchtpijp kunnen, soms onherstelbaar, schade aan de luchtwegen veroorzaken. Tracheale stenose is zo'n geval waarin de ontwikkeling van fibrose (littekens) meestal permanent is. Zodra de onderliggende oorzaak van een tracheaal letsel is behandeld, kunnen pogingen worden ondernomen om de luchtpijp te herstellen of de functie ervan te ondersteunen.
Fysiotherapie op de borst
Aangezien de meeste kinderen met tracheomalacie de aandoening ontgroeien op de leeftijd van 3 jaar, zullen behandelingsinspanningen meestal ondersteunend zijn. Dit omvat niet alleen regelmatige laboratorium- en beeldvormende tests, maar ook fysiotherapie voor de borst (CPT) om de juiste luchtwegklaring te behouden.
Technieken omvatten borstpercussie, vibratie / oscillatie, diepe ademhaling en gecontroleerd hoesten. Een luchtbevochtiger en een apparaat voor continue positieve luchtwegdruk (CPAP) kunnen ook worden aanbevolen.
CPT kan ook worden aanbevolen voor volwassenen met tracheomalacie of voor iedereen die chronische luchtwegobstructie of -beperking ervaart. Regelmatige lichaamsbeweging, vijf keer per week 20 tot 30 minuten, kan ook helpen.
Tracheale dilatatie en plaatsing van de stent
In bepaalde gevallen van tracheale stenose kan een flexibel, buisachtig instrument, bougienage genaamd, tijdens een bronchoscopie in de luchtpijp worden ingebracht en met een ballon worden uitgezet om de luchtweg te verwijden. Een stijve siliconen of metalen huls, een stent genaamd, wordt vervolgens ingebracht om de luchtpijp open te houden.
Tracheale dilatatie en plaatsing van de stent worden meestal gebruikt wanneer een operatie niet mogelijk is. De meeste procedures kunnen poliklinisch worden uitgevoerd en vereisen alleen een kortwerkend anestheticum zoals propofol.
Stentplaatsing kan op zichzelf worden gebruikt bij volwassenen met tracheomalacie als conservatieve therapieën geen verlichting bieden. Dat gezegd hebbende, is het meestal minder effectief vanwege de "slapheid" van de luchtpijp. Luchtweginfectie en migratie van de stent komen vaak voor.
Ablatietherapie
Stenose kan vaak worden behandeld door teruggetrokken littekenweefsel te vernietigen dat de vernauwing van de luchtwegen veroorzaakt. De procedure, ablatie genaamd, kan het teruggetrokken weefsel loslaten en de ademhaling verbeteren.
Ablatieve technieken zijn onder meer lasertherapie (met een smalle lichtstraal), elektrocauterisatie (met elektriciteit), cryotherapie (met koude), brachytherapie (met straling) en argonplasma (met argongas).
Ablatietherapieën kunnen meestal poliklinisch worden uitgevoerd met een licht, kortwerkend kalmerend middel en hebben de neiging succesvol te zijn, hoewel pijn, hoesten en infectie mogelijk zijn.
Fistula reparatie
Tracheo-oesofageale fistels vereisen bijna altijd chirurgisch herstel om het gat tussen de luchtpijp en de slokdarm te dichten. Hoewel tracheale stenting soms wordt gebruikt om de opening af te dichten, kan de stent wegglijden en moet deze opnieuw worden gepositioneerd of vervangen.
Chirurgie is een meer permanente oplossing. Afhankelijk van de locatie van de fistel kan een thoracotomie (een incisie tussen de ribben) of cervicotomie (een incisie in de nek) worden gebruikt om de luchtpijp in te gaan. transplantaat of spiertransplantaat kan worden gebruikt om heropening van de fistel te voorkomen.
Het percentage complicaties na een fistelhersteloperatie is hoog - tussen 32% en 56%. Longontsteking, obstructie van de luchtwegen, wondinfectie en heropening van de fistel zijn de meest voorkomende problemen.
Tracheale resectie
Tracheale resectie en reconstructie (TRR) is een open chirurgische procedure die gewoonlijk wordt gebruikt om tracheale tumoren te verwijderen en ernstige post-intubatie stenose of fistels te behandelen.
De resectie van de luchtpijp omvat het verwijderen van een deel van de luchtweg, waarvan de afgesneden uiteinden vervolgens aan elkaar worden gehecht met hechtingen. Reconstructie omvat het plaatsen van een klein stukje kraakbeen (afkomstig van een ander deel van het lichaam) om de luchtpijp opnieuw op te bouwen en goed ondersteund te houden.
TRR wordt als een grote operatie beschouwd en vereist doorgaans twee tot drie weken herstel. Complicaties zijn onder meer postoperatieve stenose of fistels, evenals disfunctie van de stembanden.
Tracheale reconstructie
Technieken zoals de Maddern-procedure en REACHER-techniek omvatten het verwijderen van ziek weefsel in combinatie met een huidtransplantaat over de volledige dikte van de dij en worden soms gebruikt om stenose in het bovenste deel van de luchtpijp nabij het strottenhoofd te behandelen.
In tegenstelling tot open resectie, kan de Maddern-procedure transoraal (via de mond) worden uitgevoerd. De REACHER-procedure vereist een cervicotomie, maar is nog steeds sneller dan een resectie en heeft een veel kortere hersteltijd.
Het enige nadeel van deze technieken is dat niet alle chirurgen weten hoe ze ze moeten uitvoeren. Hiervoor moet u mogelijk een behandeling buiten uw directe omgeving zoeken bij een gespecialiseerde KNO-KNO-arts.
Tracheostomie
Een tracheostomie, ook wel tracheotomie genoemd, is een chirurgische ingreep waarbij een beademingsslang via een incisie in de keel in de luchtpijp wordt ingebracht. Het wordt gebruikt wanneer intubatie via de neus of mond niet mogelijk is of wanneer langdurige beademingsondersteuning nodig is.
Een tracheostomie kan aangewezen zijn wanneer een long- of slokdarmtumor compressie van de luchtpijp veroorzaakt en de ademhaling verstoort. Een traumatisch letsel aan de borstwand of epiglottitis kan een noodtracheostomie vereisen.
Permanente tracheostomie kan nodig zijn bij mensen met een ernstige dwarslaesie die niet voldoende zelfstandig kunnen ademen of bij mensen met een longziekte in het eindstadium.
.jpg)
