Hoe niet-kleincellige longkanker wordt vastgesteld

De diagnose van niet-kleincellige longkanker kan worden vermoed op basis van een röntgenfoto van de borst, CT-scan van de borst of sputumcytologie, maar een biopsie is nodig om de definitieve diagnose te stellen. Zodra is vastgesteld dat een afwijking longkanker is, worden verdere tests, zoals een PET-scan, gedaan om de tumor te stadiumeren, en dit is een zeer belangrijke stap bij het plannen van de behandeling. Voor tumoren die stadium IV zijn (en waarschijnlijk eerdere stadia in de nabije toekomst), moeten gentests voor iedereen worden gedaanmensen met niet-kleincellige longkanker.

De test bij uitstek is sequencing van de volgende generatie: een test die tegelijkertijd naar veel genetische veranderingen in kankercellen kijkt, evenals naar PD-L1-niveaus.

Hoewel veel mensen bang zijn om met de behandeling te beginnen - en sommige tests kunnen twee weken tot vier weken duren - helpt wachten op de resultaten (indien mogelijk) voordat met de behandeling wordt begonnen, ervoor te zorgen dat u de meest nauwkeurige therapieën krijgt die beschikbaar zijn om uw kanker te behandelen.

In beeld brengen

De uitwerking van een mogelijk geval van longkanker begint meestal met beeldvormende onderzoeken op basis van symptomen en risicofactoren.

Röntgenfoto van de borst

Een thoraxfoto is vaak de eerste bestelde test en kan een goed begin zijn als er iets abnormaals wordt geconstateerd, maar een thoraxfoto kan de aanwezigheid van een niet-kleincellige longkanker niet uitsluiten.

Als er enige bezorgdheid bestaat over longkanker, moet een volledige (niet lage dosis) CT-scan van de borst worden uitgevoerd.

CT op de borst

Een CT-scan op de borst is vaak de test bij uitstek bij de eerste opwerking van longkanker. Niet alle longknobbeltjes zijn echter longkanker. Er zijn een aantal bevindingen van longknobbels die verdacht zijn voor longkanker, zoals knobbeltjes die 'spiculair' (puntig) zijn bij beeldvorming, knobbeltjes die voorkomen in de bovenste lobben en knobbeltjes die voorkomen bij mensen met risicofactoren voor niet-kleincellige longkanker zoals roken, oudere leeftijd of COPD.

PET-scan

Een PET-scan kan helpen bij de diagnose van longkanker, maar wordt vaker gebruikt om een ​​tumor te helpen ontwikkelen. PET-scans zijn de test bij uitstek bij het zoeken naar lymfeklierbetrokkenheid van een tumor.

Andere tests

Minder vaak kunnen tests een MRI op de borst, fluoroscopie op de borst, pulmonale angiografie of een longscan omvatten.

Labs en tests

Naast beeldvormende tests kunnen sommige procedures helpen bij de diagnose van longkanker.

Cytologie van het sputum

Bij sputumcytologie wordt een patiënt gevraagd een sputummonster op te hoesten. Sputum verschilt van speeksel doordat het cellen bevat die zich lager in het ademhalingssysteem bevinden. Sputumcytologie kan soms kankercellen identificeren, vooral bij tumoren zoals plaveiselcelcarcinomen die in de buurt van de grote luchtwegen liggen.

De test kan echter niet worden gebruikt om longkanker uit te sluiten en is niet effectief bevonden als screeningstest. Als sputum positief is voor kankercellen, zijn verdere tests nodig om de locatie te vinden van de tumor waaruit ze zijn ontstaan.

Bronchoscopie

Een bronchoscopie is een procedure waarbij een arts een flexibele buis door de mond en naar beneden in de bronchiën inbrengt. Het kan artsen soms in staat stellen om een ​​kanker te visualiseren die in of nabij de grote luchtwegen ligt, en er kan een biopsie worden uitgevoerd. Voor tumoren die dichtbij maar niet direct naast de luchtwegen liggen, kan tijdens een bronchoscopie een endobronchiale echografie worden uitgevoerd.

Bij deze procedure wordt een ultrasone sonde aan de bronchoscoop bevestigd om diep in de luchtwegen te kijken. Als er een massa wordt opgemerkt, kan een biopsie worden uitgevoerd met behulp van echografie.

Mediastinoscopie

Een mediastinoscopie is een procedure waarbij een scoop door de huid (via kleine incisies) en in het mediastinum in de operatiekamer wordt ingebracht. Het uiteinde van de scope heeft een verlichte camera die kan worden gebruikt om structuren in dit gebied, inclusief lymfeklieren, te visualiseren. Er kan een biopsie worden uitgevoerd op abnormaal lijkende lymfeklieren om te zoeken naar aanwijzingen voor kanker.

Bloedtesten

Labotests die vaak samen met beeldvormende tests voor longkanker worden uitgevoerd, omvatten een volledig bloedbeeld en bloedchemie. Tumoren geassocieerd met paraneoplastische syndromen kunnen bevindingen omvatten zoals een verhoogd calciumgehalte in het bloed.

Andere tests

Tests zoals oximetrie, een test die het zuurstofniveau in het bloed bepaalt, of longfunctietests, tests die de functie van de longen beoordelen, kunnen ook worden gedaan.

Biopsie

Een longbiopsie is nodig om een ​​definitieve diagnose van niet-kleincellige longkanker te stellen en is ook nodig om de subtypen te bepalen en genomische tests uit te voeren. Soms wordt een monster genomen tijdens een bronchoscopie (transbronchiale biopsie) of endobronchiale echografie, maar vaker is een aparte procedure vereist. Een biopsie kan op verschillende manieren worden gedaan.

Fijne naaldaspiratiebiopsie

Bij een biopsie met fijne naaldaspiratie (FNA) wordt een dunne naald door de borstwand en in een longknobbeltje ingebracht, geleid door CT of fluoroscopie. De procedure kan ook een percutane biopsie (door de huid) of transthoracale biopsie worden genoemd.

Thoracoscopische biopsie

Bij een thoracoscopische biopsie worden enkele kleine incisies in de borstwand gemaakt en wordt een verlichte scoop met camera in de borst geplaatst. (Dit wordt ook wel video-assisted thoracoscopische chirurgie of VATS genoemd.) De procedure wordt uitgevoerd in de operatiekamer onder algemene anesthesie en kan worden gedaan om een ​​biopsiemonster te verkrijgen, of soms kan het nodig zijn om de hele knobbel of massa te verwijderen.

Open longbiopsie

Een open longbiopsie kan worden uitgevoerd als men denkt dat de andere procedures niet succesvol zullen zijn bij het verkrijgen van een biopsiemonster. Bij deze procedure wordt een lange incisie gemaakt in de borst, waarbij een deel van de ribben wordt doorgesneden of soms wordt verwijderd om toegang te krijgen tot de longen (een thoracotomie). Alleen een biopsie kan worden gedaan, maar vaak wordt de volledige afwijking in de longen verwijderd.

Thoracentese

In sommige gevallen is er op het moment van diagnose een pleurale effusie (vloeistof tussen de twee membranen die de longen omringen) aanwezig. Als er kankercellen in de vloeistof aanwezig zijn (een kwaadaardige pleurale effusie), kan thoracentese worden uitgevoerd. Bij deze procedure wordt een lange, dunne naald door de huid van de borst en in de pleuraholte gestoken om vloeistof te verwijderen. Deze vloeistof kan onder de microscoop worden bekeken op de aanwezigheid van kankercellen.

Genomics (gen-testen)

Het wordt nu aanbevolen dat iedereen met gevorderde niet-kleincellige longkanker (NSCLC) genomische tests laat uitvoeren op hun tumor (inclusief mensen met plaveiselcelcarcinoom). In tegenstelling tot kleincellige longkanker, kan testen op gerichte genmutaties en andere genetische afwijkingen erg behulpzaam zijn bij het kiezen van de meest geschikte therapie.

Helaas bleek uit een onderzoek uit 2019 dat slechts 80 procent van de mensen met NSCLC wordt getest op de meest voorkomende mutaties, en daarom missen veel mensen effectieve therapieën. Het is belangrijk om je eigen advocaat te zijn en naar deze tests te vragen.

Soorten genomische tests

Moleculaire profilering (gentesten) kan op verschillende manieren worden gedaan. De ene is sequentieel, waarbij eerst de meest voorkomende mutaties worden gecontroleerd en vervolgens worden de volgende tests uitgevoerd op basis van de resultaten. Een andere variatie omvat het testen op drie of vier van de meest voorkomende genetische afwijkingen.

Sequentieel testen

Bij opeenvolgende testen controleren artsen eerst op de meest voorkomende genmutaties of afwijkingen, en verder testen wordt gedaan als de eerste onderzoeken negatief zijn. Dit begint vaak met EGFR-testen.

Gene Panel testen

Genpaneltests testen op meer dan één mutatie of herschikking, maar detecteren alleen de meest voorkomende genafwijkingen waarvoor door de FDA goedgekeurde therapieën beschikbaar zijn.

Volgende generatie reeksen

Aangezien het aantal mutaties (en andere genafwijkingen) bij niet-kleincellige longkanker waarvoor testen beschikbaar zijn snel toeneemt, en aangezien er verschillende mutaties zijn waarvoor nu behandeling beschikbaar is, maar alleen in klinische onderzoeken of off-label, volgende -generatie-sequencing is de ideale test om te bepalen of een persoon een tumor heeft die met gerichte therapie kan worden behandeld (en waar mogelijk hebben tumoren vaak een zeer goede respons).

Volgende generatie sequentietests voor veel genetische veranderingen in kankercellen tegelijkertijd, inclusief die zoals NTRK-fusiegenen die kunnen worden aangetroffen in een aantal verschillende soorten kanker.

Een studie uit 2018 wees uit dat sequencing van de volgende generatie - naast het bieden van de grootste kans aan mensen om een ​​effectieve therapie voor hun tumor te krijgen - kosteneffectief was.

De test bepaalt ook het PD-L1-niveau en de last van tumormutaties (zie hieronder).

Het nadeel van sequencing van de volgende generatie is dat het twee weken tot vier weken kan duren om resultaten te krijgen, en dit is al een met angst beladen periode voor degenen die pas gediagnosticeerd zijn. Voor mensen die relatief onstabiel zijn (wanneer een of andere vorm van behandeling zeer snel nodig is), bestellen artsen soms een snelle EGFR-test naast de sequentiebepaling van de volgende generatie of kunnen ze in afwachting van de resultaten met chemotherapie beginnen.

Afwijkingen van genen die kunnen worden getarget

Er zijn momenteel behandelingen beschikbaar voor tumoren met:

• EGFR-mutaties (en behandelingen kunnen variëren afhankelijk van de specifieke mutatie, zoals T790-mutaties en meer)
• ALK-herschikkingen
• ROS1 herschikkingen
• BRAF
• NTRK-fusie

Medicijnen zijn voor sommigen off-label of in klinische onderzoeken verkrijgbaar:

• HER2 (ERRB2) -mutaties
• MET-afwijkingen
• RET-herrangschikkingen

Sommige afwijkingen, zoals KRAS-mutaties, zijn momenteel niet te behandelen, maar de test biedt nog steeds informatie die nuttig kan zijn, zoals het voorspellen van de prognose.

PD-L1-testen en tumormutatiebelasting

Er wordt ook getest om in te schatten hoe goed een persoon kan reageren op immunotherapie-medicijnen. Hoewel er momenteel geen goede, definitieve test voor is, kunnen PD-L1-testen en tumormutatielast enig idee geven.

PD-L1-testen

PD-L1-eiwitten zijn eiwitten die tumoren helpen zich te verbergen voor het immuunsysteem. Wanneer deze eiwitten in grote aantallen aanwezig zijn, vertellen ze T-cellen (cellen in ons immuunsysteem die kanker bestrijden) om hun aanval te stoppen. Immuun checkpoint-remmers zijn een soort immunotherapie die in wezen de onderbrekingen van het immuunsysteem wegnemen, zodat T-cellen hun aanval kunnen "hervatten".

Tumor Mutation Burden (TMB)

TMB verwijst naar het aantal mutaties dat in een kankercel wordt aangetroffen bij sequencing van de volgende generatie. Cellen met een hogere tumormutatielast reageren eerder op immunotherapie dan die met een laag aantal mutaties.

Sommige mensen met lage PD-L1-waarden en een lage tumormutatielast reageren goed op immunotherapie, dus onderzoekers zoeken naar een betere test om deze voorspelling te doen.

Enscenering

Nauwkeurige stadiëring bij niet-kleincellige longkanker is uitermate belangrijk als het gaat om het kiezen van de beste behandelingsopties.

Opwerking enscenering

Een PET-scan kan een belangrijke rol spelen bij de stadiëring van niet-kleincellige longkanker, omdat deze vaak operabele tumoren kan scheiden van tumoren die niet opereren, en de noodzaak van een mediastinoscopie voor veel mensen heeft vervangen. Beeldvormingsstudies kunnen ook helpen bij het bepalen van de grootte van een tumor en bij het aantonen van lokale uitbreidingen, zoals in nabijgelegen structuren of het borstvlies.

Stadia

Er zijn vier primaire stadia van niet-kleincellige longkanker. TNM-stadiëring scheidt deze kankers op basis van de grootte van de tumor, de betrokkenheid van de lymfeklieren (het aantal en de locatie) en of er metastasen aanwezig zijn.

• Stadium I niet-kleincellige longkanker: Stadium I-tumoren zijn alleen aanwezig in de longen en zijn niet uitgezaaid naar lymfeklieren
• Stadium II niet-kleincellige longkanker: Stadium II-tumoren zijn mogelijk uitgezaaid naar nabijgelegen lymfeklieren.
• Stadium III niet-kleincellige longkanker: Stadium III-kankers zijn vaak uitgezaaid naar lymfeklieren in het midden van de borstkas (mediastinum).
• Stadium IV niet-kleincellige longkanker: stadium IV-kankers worden metastatisch genoemd en zijn uitgezaaid naar andere delen van het lichaam (zoals botten, de lever, de hersenen of de bijnieren) of naar de pleuraholte (met een kwaadaardige pleurale effusie).

Opnieuw testen

Hoewel we het hebben over niet-kleincellige longkanker alsof het in de loop van de tijd hetzelfde is, veranderen deze tumoren eigenlijk continu, ontwikkelen ze nieuwe mutaties en veranderen ze soms in een totaal ander type longkanker. Longadenocarcinomen die EGFR-positief zijn, kunnen bijvoorbeeld in de loop van de tijd transformeren tot kleincellige longkanker (of een andere vorm van neuro-endocriene tumor). Wanneer dit gebeurt, moet ook de behandeling worden aangepast.

Om deze reden is een herbiopsie (of in sommige gevallen een vloeibare biopsie) nodig om zowel naar het weefseltype van de tumor als naar het genprofiel te kijken wanneer een tumor vordert na een eerder effectieve behandeling.

Differentiële diagnose

Voorwaarden die bij beeldvorming vergelijkbaar kunnen lijken met niet-kleincellige longkanker, kunnen zijn:

• Goedaardige longknobbeltjes: het meest voorkomende type goedaardige longknobbeltjes zijn hamartomen
• Andere kankers die in de borst kunnen beginnen, zoals lymfomen of thymomen
• Longontsteking: Ofwel bacteriën of virale pneumonie kunnen op beeldvormend lijken, evenals andere infectieuze aandoeningen zoals een longabces, tuberculose of empyeem (geïnfecteerde vloeistof in de pleuraholte)
• Schimmelinfecties van de longen, zoals coccidiomycose, cryptokokkose en histoplasmose
• Pneumothorax: de ineenstorting van een long kan eruitzien als een massa, maar kan ook een massa verbergen
• Gemetastaseerde kanker naar de longen: kanker die zich vanuit andere regio's naar de longen verspreidt (zoals borstkanker, blaaskanker, darmkanker en andere) kan op elkaar lijken, maar omvat vaak meerdere knobbeltjes
• Longfibrose (littekens)
• Sarcoïdose
• Longinfarct (verlies van bloedtoevoer naar longweefsel vergelijkbaar met een hartaanval, maar dan in de longen)
• Superieur vena cava-syndroom vanwege andere oorzaken dan longkanker

Een woord van Verywell

Het kan erg angstig zijn bij het ondergaan van de tests die nodig zijn om niet-kleincellige longkanker te zoeken, en om de kenmerken van een eenmaal gevonden tumor te bepalen. Veel mensen staan ​​te popelen om met de behandeling te beginnen om de oorzaak van hun symptomen te elimineren, en wachten op tests kan een eeuwigheid lijken.

Gelukkig verandert het landschap van niet-kleincellige longkanker, en de tijd nemen om een ​​nauwkeurige diagnose van zowel het weefseltype als het genetisch profiel te krijgen, kan vaak leiden tot effectieve therapieën.