ADEMHALINGSTHERAPIE NA EEN OPERATIE

Wat ademtherapeuten doen

Deze ademhalingsbehandelingen en vele andere worden geleverd door ademtherapeuten (RT), hoogopgeleide gezondheidswerkers die zijn opgeleid om voor de longen te zorgen en om het zorgplan samen met de rest van het zorgteam uit te voeren. Ze kunnen werken met een arts die zorg verleent in een ziekenhuisomgeving, een longarts - een arts die gespecialiseerd is in de behandeling van longproblemen, of ze kunnen in een instelling werken en voor veel verschillende soorten patiënten zorgen.

Functietaken variëren van faciliteit tot faciliteit. In sommige ziekenhuizen kan een ademtherapeut alle respiratoire zorg verlenen, terwijl hij in andere ziekenhuizen de werklast evenredig kan verdelen over het verplegend personeel. De RT biedt doorgaans ingeademde medicatie zoals vernevelaarbehandelingen en vernevelaarbehandelingen en werkt nauw samen met het verplegende personeel, aangezien hun werk elkaar kan overlappen.

Redenen waarom ademhalingstherapie nodig is

Elke persoon die het risico loopt een ademhalingscomplicatie te ontwikkelen, of die een ernstig longprobleem heeft ontwikkeld, zou worden behandeld door een ademtherapeut in de ziekenhuisomgeving. Chirurgische patiënten lopen over het algemeen een groter risico op ademhalingsproblemen dan de gemiddelde persoon. Als u tijdens de operatie aan de beademing zit en het proces van herstel na een operatie verhoogt het risico op het ontwikkelen van longinfecties en andere problemen.

De meeste operatiepatiënten die na de operatie een nacht of langer in het ziekenhuis blijven, kunnen tijdens hun verblijf een of andere vorm van ademhalingsbehandeling krijgen.

Gewone types

Zuurstoftherapie: Veel patiënten hebben extra zuurstof nodig in de uren of zelfs dagen na de operatie. Deze zuurstof kan worden toegediend via een neuscanule, een masker of indien nodig zelfs via een ventilator. De hoeveelheid zuurstof wordt vaak aangepast door ademtherapeuten.

Inhalatoren: dit zijn medicijnen die worden ingeademd, ‘trekje’ tegelijk. Ze worden vaak gebruikt door mensen met astma en worden gebruikt om luchtwegen te openen, secreties en ontstekingen te verminderen en om de symptomen van astma te verminderen of te voorkomen.

Behandelingen met vernevelaars: dit is een soort aërosolmedicijn dat minuten of zelfs een uur wordt ingeademd. Het helpt de luchtwegen te openen, irritatie te verminderen en kan ontstekingen verminderen. Vernevelingsbehandelingen kunnen ook worden gebruikt om een astma-aanval te helpen stoppen.

CPAP en BiPAP: dit zijn machines die de patiënt helpen zuurstof beter te gebruiken door de luchtweg open te houden. De patiënt draagt een masker dat episodes van apneu helpt voorkomen, een aandoening die optreedt wanneer de patiënt tijdens de slaap even stopt met ademen. CPAP en BiPAP kunnen ook worden gebruikt voor patiënten met een ernstige longziekte die zelf niet goed genoeg ademen, maar niet zo ziek zijn dat ze een beademingsapparaat nodig hebben. BiPAP-machines worden vaak gebruikt bij chronisch zieke patiënten met longziekte, omdat het kan helpen de hoeveelheid kooldioxide die zich in het lichaam ophoopt te verminderen.

Hoesten en diep ademhalen: Ademhalingstherapeuten leren deze techniek aan patiënten die moeite hebben met het verwijderen van secreties uit hun longen. De patiënt haalt herhaaldelijk heel diep adem, gevolgd door een krachtige hoest.

Hoe te hoesten: Personen die onlangs een operatie hebben ondergaan, moeten hoesten, maar krachtig hoesten belast de incisies, vooral de incisies in de buik. Door na de operatie goed te leren hoesten door een spalk te gebruiken, kan hoesten effectiever en minder pijnlijk worden.

Stimuleringsspirometrie: dit is een hulpmiddel waarbij de patiënt krachtig moet inademen, wat helpt om de luchtwegen te openen en atelectase te voorkomen.

Afzuigen: voor patiënten die niet in staat zijn om secreties uit hun luchtwegen te verwijderen door te hoesten, kan afzuiging worden uitgevoerd. Dit wordt meestal gedaan door een buisje aan een afzuigapparaat te bevestigen en dit in de luchtweg te brengen. Dit kan worden gedaan voor patiënten die zelfstandig ademen of beademd worden.

Ventilatormanagement: voor patiënten die niet zelfstandig kunnen ademen, kan een beademingsapparaat nodig zijn. Voor patiënten die een beademing nodig hebben, zullen ademtherapeuten zeer betrokken zijn bij hun zorg. De RT's zijn samen met verpleegkundigen verantwoordelijk voor het onderhoud van het beademingsapparaat en de slangen waarmee de patiënt aan de machine is bevestigd, en bieden ademhalingsbehandelingen aan de patiënt, afzuigen en mondverzorging.

Longfunctietests: dit zijn tests die worden uitgevoerd om te bepalen hoe goed de longen van een patiënt functioneren. Deze tests worden meestal besteld door een arts of een andere leverancier, maar worden beheerd door een RT.

Arteriële bloedgassen: dit is een test die wordt uitgevoerd op bloed uit een slagader dat kan bepalen of een patiënt voldoende zuurstof krijgt, hoe goed hij ademt en of hij extra hulp nodig heeft bij het ademen van BiPAP, CPAP of een beademingsapparaat. Ademhalingstherapeuten en verpleegkundigen zijn doorgaans verantwoordelijk voor het afnemen van het bloed en spelen vaak een rol bij het bepalen of interventies nodig zijn.

Intubatie: In veel ziekenhuizen en andere instellingen zijn ademtherapeuten verantwoordelijk voor het plaatsen van een endotracheale tube, de beademingsslang waarmee patiënten op een beademingsapparaat kunnen worden geplaatst. Anesthesieaanbieders voeren deze taak ook uit voor patiënten die een operatie ondergaan met algemene anesthesie.

Voorlichting: veel patiënten hebben informatie nodig over hun ziekteproces, het stoppen met roken en de medicijnen die ze voorgeschreven krijgen. Ademhalingstherapeuten zijn er vaak verantwoordelijk voor dat de patiënt weet hoe hij een vernevelaar of inhalator moet gebruiken, om gezond gedrag en andere vormen van onderwijs aan te moedigen.