Een overzicht van gescheurde milt

De milt is een klein orgaan in het kwadrant linksboven van de buik onder de ribbenkast (ruim boven en uiterst links van de navel). Als je de milt zou kunnen zien, ziet deze er paars en zacht uit. Het wordt beschouwd als een solide orgaan, wat betekent dat het niet hol is zoals een blaas of maag. De consistentie ervan lijkt meer op een kleine versie van de lever. De volledige functie van de milt staat nog ter discussie, maar we weten wel dat het een belangrijke rol speelt in het immuunsysteem.

De helft van het miltweefsel wordt de rode pulpa genoemd en is verantwoordelijk voor het filteren van oude en beschadigde rode bloedcellen, en fungeert als een reservoir voor bloedplaatjes en rode bloedcellen. Het andere weefsel is het witte vruchtvlees, dat antilichamen aanmaakt en is verbonden met het lymfestelsel.

Een gescheurde milt verwijst naar een bloeding in de buikholte door een gescheurde of gescheurde milt. De meeste miltbeschadiging is te wijten aan traumatisch letsel, maar kan spontaan optreden als de milt ontstoken of ziek is.

Alle circulatie van bloed en lymfe door de milt maakt het een uitstekende kandidaat voor bloeding als het gewond raakt. Van de patiënten met traumatische verwondingen aan meerdere lichaamssystemen heeft 10 tot 12 procent een buiktrauma De lever en milt zijn de twee meest gewonde buikorganen. Aangezien trauma de vierde belangrijkste doodsoorzaak is, duidt dat op veel gescheurde milten en levers.

Symptomen

Bij een traumapatiënt met een buikletsel zijn de meest voorkomende symptomen van een gescheurde milt pijn en gevoeligheid van de buik, vooral in het kwadrant linksboven. Als bloed de buikholte binnendringt, kan dit leiden tot een symptoom dat bekend staat als doorverwezen pijn. Dit is pijn die de patiënt ergens anders voelt dan waar het letsel zich bevindt.

In het geval van een gescheurde milt, wordt de meest voorkomende doorverwezen pijn gevoeld in de linkerschouder of de linkerkant van de borstwand.

Omdat de milt zo rijk is aan bloedstroom, kan bloeding door een breuk aanzienlijk zijn. Indien onbehandeld, kan bloeding uit een gescheurde milt zeer snel leiden tot hypovolemie (wanneer het plasmagedeelte van het bloed te laag is) en shock (een medische aandoening die de bloedtoevoer naar de hersenen vermindert).

Omdat de bloedsomloop moeite heeft om bloed naar belangrijke gebieden zoals de hersenen te krijgen, kan de patiënt last krijgen van zweten, duizeligheid, vermoeidheid, verwarring en uiteindelijk bewusteloosheid.

Oorzaken

De meest voorkomende oorzaak van een gescheurde milt is stomp trauma aan de buik, zoals bij een auto-ongeluk of een val van aanzienlijke hoogte. Stomp trauma is het type trauma dat niet direct door de huid dringt, zoals een steek- of schotwond. Doordringend trauma komt minder vaak voor, maar kan ook leiden tot een gescheurde milt.

In zeldzame gevallen kan een gescheurde milt spontaan optreden zonder trauma. De milt kan ontstoken en vergroot worden door infectie, kanker of andere ziekten. De ziekte die vaak wordt geassocieerd met een niet-traumatische gescheurde milt is mononucleosis, hoewel de incidentie van een gescheurde milt voorkomt in naar schatting 0,06 tot 0,5 procent van alle gevallen van mononucleosis.

Malaria is een andere infectieziekte die gepaard gaat met een gescheurde milt. Afgezien van het ontbreken van een traumageschiedenis, zijn de symptomen van een spontaan gescheurde milt vergelijkbaar met die veroorzaakt door letsel.

Diagnose

Een sterke klinische beoordeling met een gerichte geschiedenis, een verwondingsmechanisme en lichamelijk onderzoek kunnen een hoge verdenking op de diagnose opleveren, maar een gescheurde milt kan niet altijd worden uitgesloten van alleen een klinische beoordeling. Echografie is een optie, maar kan een gescheurde milt nog niet afdoende uitsluiten.

Indien beschikbaar, is een CT-scan de beste optie voor het evalueren van de buik en het diagnosticeren van een gescheurde milt bij een klinisch stabiele patiënt. CT-scans kunnen slechts 100 kubieke centimeter bloed in de buik detecteren, een hoeveelheid die vergelijkbaar is met ongeveer één- derde van een blikje frisdrank.

Behandeling

Niet-chirurgische behandeling van een gescheurde milt is de primaire optie voor behandeling zolang de bloeddruk van de patiënt stabiel is en er geen ernstige bloeding is. Nauwlettend toezicht, bedrust en bloeddrukcontrole worden gebruikt om de milt de tijd te geven om te genezen. Voor patiënten die met een stabiele bloeddruk naar het ziekenhuis komen, is een niet-chirurgische behandeling zeer succesvol.

Sommige ziekenhuizen proberen radiologische interventietherapie voor gescheurde milt. Dit is een relatief recente optie en is niet altijd beschikbaar.

Afhankelijk van de ernst van de gescheurde milt en hoe stabiel de bloeddruk is, moet de patiënt mogelijk een operatie ondergaan. De chirurg zal zich concentreren op het herstellen van de milt, indien mogelijk, maar het kan zijn dat een deel of de hele milt moet worden verwijderd ( een splenectomie genoemd). Als de milt wordt verwijderd, moet de patiënt mogelijk een reeks vaccinaties ondergaan om de immuunfunctie na de operatie te versterken.

Een woord van Verywell

Een gescheurde milt is een ernstige aandoening, of het nu door een trauma komt of niet. Als u pijn in uw linker schouder heeft na een buikletsel - vooral als er geen trauma aan de schouder is geweest - moet u dringend medische hulp inroepen. En als er helemaal geen trauma is, moet u altijd een arts raadplegen voor pijn op de borst of pijn in de linkerschouder.

De belangrijkste behandeling voor een gescheurde milt is een vroege diagnose. Of de gescheurde milt nu met of zonder operatie zal worden behandeld, hoe eerder die beslissing kan worden genomen, hoe beter.