Plaveiselcelcarcinoom van de longen

Plaveiselcelcarcinoom van de longen is een vorm van niet-kleincellige longkanker. Niet-kleincellige longkankers zijn goed voor ongeveer 85 procent van de longkankers, en hiervan is ongeveer 30 procent plaveiselcelcarcinomen.

Plaveiselcelcarcinoom begint in de weefsels die de luchtkanalen in de longen bekleden. Het is ook bekend als epidermoïde carcinoom. De meeste plaveiselcelcarcinomen van de longen bevinden zich centraal, meestal in de grotere bronchiën die de luchtpijp naar de long verbinden.

Symptomen

Veel voorkomende tekenen en symptomen van plaveiselcelcarcinoom zijn niet anders dan die van andere longoorzaken en omvatten meestal:

• Een aanhoudende hoest
• Kortademigheid
• Piepende ademhaling
• Bloed ophoesten
• Vermoeidheid
• Ongemak bij het slikken
• Pijn op de borst
• Koorts
• Heesheid
• Verlies van eetlust
• Onverklaarbaar gewichtsverlies van meer dan 5 procent over een periode van zes tot twaalf maanden

Maar er is ook een verschil tussen deze vorm van kanker en andere. Plaveiselcelcarcinoom veroorzaakt eerder symptomen omdat het de grotere luchtwegen van de longen aantast (in tegenstelling tot adenocarcinoom dat de randen aantast). Hoewel dit zich vertaalt in hogere percentages vroege detectie, wordt 75 procent van de gevallen nog steeds pas gediagnosticeerd nadat de kanker zich heeft verspreid.

Plaveiselcelcarcinoom is de meest voorkomende oorzaak van het Pancoast-syndroom (ook bekend als superior sulcus-syndroom). Het Pancoast-syndroom wordt veroorzaakt door kankers die beginnen nabij de bovenkant van de longen en nabijgelegen structuren binnendringen, zoals zenuwen. Symptomen zijn onder meer schouderpijn die langs de binnenkant van de arm uitstraalt, zwakte of stekelige gevoelens in de handen, blozen of zweten aan één kant van het gezicht en een hangend ooglid (syndroom van Horner).

Personen met plaveiselcelcarcinoom hebben ook meer kans op een verhoogd calciumgehalte (hypercalciëmie), wat kan leiden tot spierzwakte en krampen. Hypercalciëmie is een van de symptomen van paraneoplastisch syndroom en wordt veroorzaakt door een tumor die een hormoonachtige stof afscheidt die het calciumgehalte in het bloed verhoogt.

Oorzaken

Plaveiselcelcarcinomen zijn sterker verbonden met roken dan andere vormen van niet-kleincellige longkanker en komen vaker voor bij mannen dan bij vrouwen.

Een rapport uit 2010 van de John Hopkins University suggereerde dat maar liefst 91 procent van de plaveiselcel-longkankers wordt toegeschreven aan sigaretten en dat de mate van risico rechtstreeks verband houdt met het aantal sigaretten dat per dag wordt gerookt.

Hoewel plaveiselcelcarcinomen intrinsiek verband houden met roken, kunnen andere oorzaken bijdragen. Onder deze is blootstelling aan radon in huis de tweede belangrijkste oorzaak van longkanker. Beroepsmatige blootstelling aan dieselbrandstof en andere giftige dampen en gassen zijn ook belangrijke risicofactoren.

Genetica kan ook een rol spelen, aangezien het risico statistisch verhoogd is bij mensen met andere familieleden met longkanker.

De incidentie van plaveiselcelcarcinoom van de longen is de afgelopen jaren afgenomen, terwijl het aantal gevallen van adenocarcinoom is toegenomen. Aangenomen wordt dat de toevoeging van filters aan sigaretten ervoor zorgt dat rook dieper in de longen wordt ingeademd, waar adenocarcinomen de neiging hebben zich te ontwikkelen. Deze kankers kunnen echter zelfs voorkomen bij mensen die nog nooit hebben gerookt.

Diagnose

Plaveiselcelcarcinoom van de longen wordt vaak voor het eerst vermoed wanneer afwijkingen op een röntgenfoto worden gezien. Verdere evaluatie kan zijn:

• CT-scan op de borst (een vorm van röntgenfoto die dwarsdoorsnedebeelden van de longen produceert)
• Sputumcytologie (die meestal effectief is, aangezien kankercellen gemakkelijker uit de grote luchtwegen worden verdreven)
• Bronchoscopie (een directe vorm van visualisatie in de longen)
• PET-scan (die beter in staat is om de huidige kankeractiviteit te detecteren)
• Endobronchiale echografie (waarbij een ultrasone sonde in de luchtpijp wordt ingebracht)

Afhankelijk van de resultaten wil uw arts mogelijk een weefselmonster (longbiopsie) nemen om de diagnose te bevestigen en zal hij verdere tests bestellen om te zien of uw kanker zich heeft verspreid.

Ziekte enscenering

Als kanker wordt bevestigd, zal uw arts vervolgens de maligniteit willen onderzoeken. Plaveiselcelcarcinoom van de longen wordt opgesplitst in vier fasen:

• Stadium 1: de kanker is gelokaliseerd en is niet uitgezaaid naar lymfeklieren
• Stadium 2: de kanker is uitgezaaid naar de lymfeklieren of het slijmvlies van de longen, of bevindt zich in een bepaald gebied van de belangrijkste bronchus
• Stadium 3: de kanker is uitgezaaid naar weefsel nabij de longen
• Stadium 4: de kanker is uitgezaaid (uitgezaaid) naar een ander deel van het lichaam, de meest voorkomende plaatsen zijn de botten, hersenen, lever of bijnieren

Artsen zullen ook complexere middelen voor stadiëring gebruiken, de zogenaamde TNM-stadiëring. Hierin kijken ze naar de grootte van de tumor (weergegeven door een T); het aantal en de locaties van de aangetaste knooppunten (N), en of de tumor is uitgezaaid (M).

Subtypen

Plaveiselcel-longkankers kunnen verder worden onderverdeeld in vier subtypen op basis van hoe ze onder een microscoop kijken en hoe ze zich gedragen. De patholoog zal de kanker dan classificeren als:

• Primitief
• Klassiek
• Secretaris
• Basa

Overlevingspercentages variëren aanzienlijk tussen de subtypen, waarbij primitieve carcinomen over het algemeen de slechtste resultaten hebben. De subtypen zijn ook belangrijk omdat ze de arts helpen bepalen op welk medicatieregime ze het meest waarschijnlijk zullen reageren. De meeste subtypen reageren op ten minste een van de meest gebruikte chemotherapie-medicijnen.

De enige uitzondering kan secretoire plaveiselcel-longkanker zijn. Dit subtype is minder gevoelig voor veelgebruikte medicijnen omdat het de neiging heeft om langzaam te groeien. Over het algemeen is chemotherapie het meest effectief bij het bestrijden en vernietigen van kankers met snel delende cellen.

Behandeling

Afhankelijk van het stadium van plaveiselcelcarcinoom van de longen, kan de behandeling chirurgie, chemotherapie, bestralingstherapie, gerichte therapie, immunotherapie of een combinatie hiervan omvatten. Er zijn veel klinische onderzoeken gaande om nieuwe manieren te vinden om deze kanker te behandelen en om te helpen beslissen welke behandelingen het meest effectief zijn.

In het verleden werden deze verschillende behandelingscategorieën vaak afzonderlijk gebruikt. Bij uitgezaaide plaveiselceltumoren omvatte de eerstelijnsbehandeling meestal ofwel een immunotherapie-medicijn ofwel chemotherapie, maar combinatietherapie kan het meest nuttig blijken te zijn.

Een studie uit 2018 gepubliceerd inThe New England Journal of Medicinevond dat het gebruik van de combinatie van het immunotherapie-medicijn Keytruda (pembrolizumab) met chemotherapie de algehele overleving significant verlengde voor mensen met uitgezaaide plaveiselcelkanker van de long.

Chirurgie

Longkankeroperaties zijn mogelijk mogelijk voor plaveiselcelcarcinoom. Bij stadium 1A plaveiselcel longkanker kan een operatie alleen genezend zijn. Een operatie kan ook worden overwogen voor mensen met stadium 1B, stadium II en stadium 3A longkanker, meestal gecombineerd met chemotherapie en bestralingstherapie. Soms kan een tumor aanvankelijk niet operabel zijn, maar kan deze met chemotherapie en / of bestraling in omvang worden verkleind, zodat een operatie dan mogelijk is.

Wanneer chemotherapie wordt gedaan om de grootte van een tumor te verkleinen voorafgaand aan de operatie, wordt dit "neoadjuvante chemotherapie" genoemd. Onlangs is het succes aangetoond bij het gebruik van immunotherapie om een ​​niet-operabele tumor in omvang te verkleinen, zodat een operatie kan worden uitgevoerd.

Chemotherapie

Chemotherapie kan alleen worden gebruikt, in combinatie met bestralingstherapie, of voor of na een operatie voor longkanker. Het kan ook worden gecombineerd met immunotherapie, en deze combinatie lijkt het meeste voordeel te hebben bij de overleving van mensen met gemetastaseerde ziekte. Plaveiselcelcarcinoom van de longen reageert enigszins anders dan andere longkankers zoals adenocarcinoom op chemotherapie-medicatie.

Veel voorkomende medicijnen die in eerste instantie voor dit type kanker worden gebruikt, zijn onder meer Platinol (cisplatine) en Gemzar (gemcitabine). Voor degenen die op de behandeling reageren, kan continue (onderhoudsbehandeling) met Tarceva (erlotinib) of Alimta (pemetrexed) worden gebruikt.

Eerstelijns chemotherapie bestaat meestal uit op platina gebaseerde geneesmiddelen zoals platinol, paraplatine (carboplatine) of eloxatin (oxalaplatine). In vergelijking met niet-platina-gebaseerde medicijnen, hebben deze middelen meer kans om volledige remissie te bereiken, volgens een Cochrane-review uit 2015.

Bestralingstherapie

Stralingstherapie kan worden gebruikt om kanker te behandelen of om symptomen die verband houden met de verspreiding van kanker onder controle te houden. Straling kan extern worden gegeven, of intern (brachytherapie), waarbij radioactief materiaal tijdens een bronchoscopie naar een bepaald deel van de longen wordt afgegeven.

Gerichte therapie

U heeft misschien gehoord over het gebruik van gerichte medicijnen om EGFR-mutaties bij longadenocarcinoom te behandelen. EGFR, of epidermale groeifactorreceptor, is een eiwit dat betrokken is bij het stimuleren van de groei van kanker. Plaveiselcelcarcinoom van de longen kan ook worden behandeld door zich op de EGFR-route te richten, maar via een ander mechanisme.

In plaats van zich te richten op EGFR-mutaties, zijn anti-EGFR-antilichamen een klasse geneesmiddelen die worden gebruikt om aan EGFR aan de buitenkant van kankercellen te binden. Wanneer EGFR aldus wordt gebonden, wordt de signaalroute die de cel vertelt te groeien gestopt. Portrazza (necitumumab) werd in 2015 goedgekeurd voor gebruik in combinatie met chemotherapie voor gevorderde plaveiselcelkanker. Klinische onderzoeken evalueren andere geneesmiddelen, zoals afatinib en meer voor de behandeling van plaveiselcel-longkanker.

Immunotherapie

Immunotherapie medicijnen werden voor het eerst goedgekeurd voor de behandeling van longkanker in 2015, en nu worden combinaties van deze medicijnen bestudeerd in klinische onderzoeken.

In 2015 werd de eerste immunotherapiebehandeling goedgekeurd voor mensen met deze ziekte. Het medicijn Opdivo (nivolumab) is een vorm van immunotherapie die, heel eenvoudig, het vermogen van ons eigen immuunsysteem om kankercellen te bestrijden, versterkt.

Om te begrijpen hoe deze medicijnen werken, kan het helpen om uw immuunsysteem als een auto te zien. De "remmen" worden aangestuurd door een eiwit genaamd PD-1. Opdivo werkt in deze analogie om PD-1 - de remmen - te blokkeren - waardoor het immuunsysteem zonder inmenging tegen de kanker kan vechten - in wezen door de remmen van de auto te halen.

Immunotherapeutische geneesmiddelen zijn momenteel goedgekeurd voor mensen met een uitgezaaide niet-kleincellige longkanker bij wie de kanker is gevorderd tijdens of na op platina gebaseerde chemotherapie.

Een aantal andere immunotherapie-geneesmiddelen is sindsdien goedgekeurd, waaronder Keytruda (pembrolizumab) en Tecentriq (atezolizumab).

Zoals hierboven opgemerkt, verbeterde de combinatie van Keytruda en chemotherapie voor gemetastaseerd plaveiselcelcarcinoom de overleving aanzienlijk.

Prognose

Alvorens de vraag te beantwoorden "wat is de prognose van plaveiselcel-longkanker?" het is belangrijk om te praten over wat de cijfers die het overlevingspercentage beschrijven, echt betekenen. Allereerst is iedereen anders.

Statistieken vertellen ons wat de 'gemiddelde' koers of overleving is, maar ze vertellen ons niets over specifieke individuen. Veel factoren kunnen de prognose van plaveiselcel-longkanker beïnvloeden, waaronder uw leeftijd bij de diagnose, uw geslacht, de toestand van uw algemene gezondheidstoestand en hoe u op behandelingen reageert.

Het is ook nuttig om in gedachten te houden dat statistieken zijn gebaseerd op informatie die meerdere jaren oud is. Naarmate er nieuwe behandelingen beschikbaar komen, geven deze cijfers mogelijk niet nauwkeurig weer wat uw prognose vandaag is.

Het overlevingspercentage van vijf jaar voor longkanker dat in 2018 werd gerapporteerd, is bijvoorbeeld gebaseerd op mensen die in 2013 en eerder zijn gediagnosticeerd. Aangezien veel belangrijke behandelingen voor plaveiselcelcarcinoom van de long pas na 2013 werden goedgekeurd, zijn statistieken niet noodzakelijk een indicatie van hoe iemand het vandaag zal doen.

Tegelijkertijd zijn er in de afgelopen 5 jaar meer nieuwe behandelingen goedgekeurd voor de behandeling van longkanker dan in de periode van 40 jaar daarvoor. Het medicijn Portrazza was bijvoorbeeld niet beschikbaar toen de mensen in deze onderzoeken werden gediagnosticeerd. Dit betekent dat de huidige gerapporteerde overlevingskansen geen rekening houden met hoe iemand verwacht wordt te doen bij een van deze nieuwe behandelingen.

Er is veel hoop voor degenen bij wie tegenwoordig longkanker is vastgesteld, maar helaas zijn de statistieken die u leest wellicht niet behulpzaam bij het begrijpen van deze hoop.

De overlevingspercentages van vijf jaar variëren van gemiddeld 50 procent met stadium 1 niet-kleincellige longkanker tot slechts 2 tot 4 procent in stadium 4. Omdat de meeste diagnoses in de latere stadia worden gesteld, is het totale overlevingspercentage na vijf jaar 18 procent.

Het is belangrijk op te merken dat veel mensen die voor longkanker worden behandeld, langer dan vijf jaar goed leven en dat vooruitgang in de behandeling veelbelovende hogere percentages aanhoudende remissie belooft.

Omgaan

De diagnose plaveiselcelcarcinoom van de longen is beangstigend en u voelt zich misschien heel alleen. De uitdrukking "er is een dorp voor nodig" was nooit geschikter dan wanneer we het hadden over longkanker. Neem contact op en sta (dat deel is soms de sleutel) uw dierbaren toe om u te steunen.

Neem de tijd om meer te weten te komen over uw kanker. Studies vertellen ons dat mensen die hun kanker beter begrijpen, zich niet alleen sterker voelen, maar dat kennis soms ook een verschil kan maken in overleving. ziekte voor mensen die aanvankelijk werden behandeld met een combinatie van immunotherapie en chemotherapie. Kijk of u een steungroep voor mensen met longkanker in uw gemeenschap kunt vinden, of neem de tijd om online in contact te komen met de geweldige longkankergemeenschap.

Deze mensen zullen je niet alleen verwelkomen en ondersteunen, maar kunnen ook een geweldige bron zijn van de laatste informatie en onderzoek. Bekijk de longkankerorganisaties zoals LUNGevity, de American Lung Association Lung Force en de Lung Cancer Alliance.

Bij het zoeken naar anderen met longkanker op sociale media, is de hashtag #LCSM, wat staat voor sociale media voor longkanker. Als je jonger bent dan 50, kijk dan eens naar de Bonnie J. Addario Lung Cancer Foundation, een organisatie die speciale belangstelling heeft voor longkanker bij jonge volwassenen.

Wees vooral uw eigen pleitbezorger voor uw kankerzorg. De behandeling van longkanker verandert snel en mensen worden steeds vaker opgeroepen om actief deel uit te maken van hun behandelteam. In feite zijn er momenteel veel overlevenden die alleen in leven zijn omdat ze zichzelf hebben opgeleid en een pleitbezorger waren voor hun zorg.

Omdat algemene oncologen misschien niet op de hoogte zijn van snel veranderend onderzoek, raden veel overlevenden van longkanker aan om een ​​second opinion te vragen bij een van de grotere kankercentra die door het National Cancer Institute zijn aangewezen.

Een woord van Verywell

Omgaan met longkanker bij een dierbare kan een uitdaging zijn. U ziet niet alleen vanuit uw gezichtspunt wat uw geliefde is, maar het gevoel van hulpeloosheid kan hartverscheurend zijn. U kunt er zeker van zijn dat de meeste mensen geen idee hebben hoe ze moeten reageren als een dierbare longkanker heeft.

Vragen naar specifieke manieren waarop u kunt helpen, in plaats van te zeggen 'bel me als u me nodig hebt', is een manier waarop u uw zorgzaamheid kunt uiten en hun last kunt verlichten. Neem even de tijd om te leren hoe het is om met longkanker te leven en hoe u een dierbare met kanker beter kunt ondersteunen.