Magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) is een beeldvormende techniek die wordt gebruikt om veel gezondheidsproblemen te evalueren. Soms bestellen artsen een MRI met contrast om de diagnostische kwaliteit van de beelden te verbeteren. MRI met contrast kan zeer gedetailleerde beelden van inwendige organen en zachte weefsels genereren.
MRI-contrastmiddelen bevatten een zeldzaam aardmetaal, gadolinium genaamd, dat in wisselwerking staat met het magnetische veld dat door de MRI-machines wordt uitgezonden.
Contrastmiddelen op basis van gadolinium (GBCA's) zijn in staat om de meest nauwkeurige MRI-beelden te produceren. Ze brengen echter risico's met zich mee en zijn niet nodig voor elke MRI.
Monty Rakusen / Getty ImagesDoel van de test
De beslissing om een GBCA te gebruiken is gebaseerd op de vraag of het doel van de procedure is:
- Diagnostisch (om ziekte te identificeren)
- Interventioneel (om te helpen bij het behandelen van een bekende aandoening)
Het gebruik ervan wordt gedeeltelijk geregisseerd door de Appropriateness Criteria van het American College of Radiology (ACR).
Een GBCA is niet altijd handig. Gadolinium kan bijvoorbeeld niet gemakkelijk de bloed-hersenbarrière (BBB) passeren die de hersenen beschermt tegen schadelijke stoffen. Hoewel ze nuttig zijn bij het diagnosticeren van ziekten met een aangetaste BBB, zoals multiple sclerose, zijn GBCA's niet zo nuttig als de barrière is intact.
De lijst met aandoeningen waarin GBCA's al dan niet nuttig kunnen zijn, is uitgebreid. Ze worden in grote lijnen geschetst door de ACR in de volgende grafiek.
Hoofdpijn / migraine
Geheugenverlies
Epileptische aanvallen
Beroerte
Trauma
Gemetastaseerde kanker
Multiple sclerose
Neurofibromatose
Hypofyse
Tumoren
Hernia
Nek pijn
Radiculopathie
Trauma
Massa / laesies
Osteomyelitis
Schijfcompressie
Hernia
Radiculopathie
Trauma
Massa / laesies
Osteomyelitis
Schijfcompressie
Hernia
Radiculopathie
Stenose
Trauma
Massa / laesies
Osteomyelitis
Post-lumbale operatie
(niet-gezamenlijk)
Spierscheur
Peesscheur
Cellulitis
Osteomyelitis
Tumoren / massa
Zweren
Kraakbeen scheur
Breuk
Gewrichtspijn
Gescheurde meniscus
Spierscheur
Peesscheur
Cellulitis
Osteomyelitis
Tumor / massa
Zweren
Spierscheur
Peesscheur
Heiligbeen/ stuitbeen
Sacro-iliacaal gewricht
Baarmoederafwijking
Endometriose
Menstruatieproblemen
Zweren
Osteomyelitis
Ovariële cysten
Bekende vleesbomen
Fibroid-embolie
Lever
Tumor / massa
Zoals de richtlijnen illustreren, is de keuze om al dan niet een GBCA te gebruiken grotendeels subjectief en berust deze op het oordeel en de ervaring van een arts.
Soorten contrastmiddelen
Contrastmiddelen op basis van gadolinium zijn er in verschillende soorten die worden onderscheiden door:
- Chemische samenstelling
- Magnetische eigenschappen
- Hoe ze door het lichaam worden verspreid
- Hoe ze worden beheerd.
Sommige GBCA's zijn orgaanspecifiek, terwijl andere een hoger molecuulgewicht hebben, zodat ze in de bloedsomloop blijven en niet in aangrenzende weefsels diffunderen. Anderen kunnen zich nog steeds richten op specifieke cellen zoals tumoren.
MRI-contrastmiddelen die zijn goedgekeurd voor gebruik door de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) zijn onder meer:
- Dotarem (gadoteraat meglumine)
- Evoist (dinatriumgadoxetaat)
- Gadavist (gadobutrol)
- Magnevist (gadopentetaat dimeglumine)
- Multihance (gadobenaat dimeglumine)
- Omniscan (gadodiamide)
- OptiMARK (gadoversetamide)
- Prohance (gadoteridol)
Risico's en contra-indicaties
GBCA's worden over het algemeen als veilig beschouwd met relatief weinig bijwerkingen. Als er bijwerkingen optreden, zijn deze meestal van voorbijgaande aard en verdwijnen ze vanzelf zonder behandeling. In zeldzame gevallen kunnen bepaalde groepen mensen, inclusief mensen met een nierfunctiestoornis, ernstige bijwerkingen of complicaties krijgen.
De cumulatieve effecten van GBCA's op de lange termijn zijn niet bekend. Hierdoor kan uw arts het aantal MRI's met contrast dat u ontvangt, beperken of MRI's afwisselen met andere beeldvormingstechnieken, zoals röntgenfoto's of computertomografie (CT) -scans.
Intraveneuze bijwerkingen
GBCA's worden meestal toegediend via een intraveneuze (IV) infusie in een ader. De meest voorkomende bijwerkingen van GBCA-infusies zijn:
- Een koud gevoel tijdens de injectie
- Hoofdpijn
- Misselijkheid
- Duizeligheid
- Hoesten
- Braken
- Hoge hartslag
- Kortademigheid
Hoewel zeldzaam, kunnen sommige mensen een milde allergische reactie op gadolinium ervaren. Het belangrijkste symptoom is jeukende huid en de allergie zelf is zelden ernstig.
Een studie gepubliceerd in deBritish Journal of Radiologymeldde dat tussen 0,18% en 0,76% van de mensen die MRI met contrast ondergaan bijwerkingen ervaart, meestal misselijkheid en braken.
Orale bijwerkingen
Orale GBCA's worden soms gebruikt voor MRI-scans van het maagdarmkanaal. U slikt ze voor de scan in vloeibare vorm door. Het contrastmiddel omvat meestal een vorm van gadolinium (gadolinium-DPTA genaamd) gemengd met mannitol (een soort suikeralcohol die slecht wordt opgenomen door de darmen).
Van mannitol is bekend dat het bij sommige mensen misselijkheid, braken en diarree veroorzaakt. Hoewel gadolinium op zichzelf kan worden gebruikt met weinig of geen gastro-intestinale bijwerkingen, heeft het mannitol nodig om stabiel te blijven in de zure omgeving van maag en darm.
Intra-articulaire bijwerkingen
Arthrografie is een MRI-techniek die wordt gebruikt om gewrichten in beeld te brengen als een standaard-MRI niet genoeg details geeft. Artrografie vereist een intra-articulaire injectie van GBCA in de gewrichtsruimte.
De injectie zelf kan plaatselijke druk en pijn veroorzaken. Enige lichte zwelling kan ook optreden na de procedure, die meestal kan worden behandeld met ijsapplicatie. Er kunnen ook roodheid en blauwe plekken op de injectieplaats optreden.
Zeldzame bijwerkingen
In zeldzame gevallen is bekend dat bepaalde GBCA's een ernstige aandoening veroorzaken die nefrogene systemische fibrose (NSF) wordt genoemd bij mensen met een ernstige nieraandoening.
NSF kan een verstrakking en verharding van de huid veroorzaken, vergelijkbaar met sclerodermie, evenals de samentrekking van pezen en spieren, waardoor beweging en gewrichtsmobiliteit worden belemmerd. De functie van bepaalde organen, zoals het hart, de longen, het middenrif, de maag, de darmen of de lever, kan ook aangetast zijn.
NSF is niet te genezen en van geen behandeling is bekend dat deze consistente resultaten oplevert. Om deze reden moeten GBCA's met uiterste voorzichtigheid worden gebruikt bij mensen met een verminderde nierfunctie en moeten ze worden vermeden bij iedereen met een ernstige chronische nierziekte, acuut nierletsel of die dialyse ondergaan.
Veiligheid op lange termijn
De discussie over de veiligheid van GBCA's op de lange termijn is aan de gang, vooral wanneer ze intensief of regelmatig worden gebruikt (zoals bij het monitoren van multiple sclerose).
In 2015 publiceerde de FDA een veiligheidsaankondiging waarin werd verwezen naar onderzoeken waarin langdurig gebruik van gadolinium bij mensen met MS resulteerde in afzettingen van het materiaal in hersenweefsel.
Meer recent onderzoek suggereert dat het risico op accumulatie dosisafhankelijk is, wat betekent dat hoe langer gadolinium wordt gebruikt, hoe groter het risico. Voor mensen die slechts één of meerdere keren aan GBCA's zijn blootgesteld, lijkt het risico verwaarloosbaar te zijn.
Wat het FDA-advies niet zei, is of de aanbetalingen gezondheidsrisico's opleveren. Hoewel sommige wetenschappers hebben gesuggereerd dat de ophopingen neurotoxiciteit (vergiftiging van de hersenen) kunnen veroorzaken, is daar weinig bewijs voor.
Een overzicht van onderzoeken uit 2017 inLancet Neurologyconcludeerde dat er geen schade of gedragsveranderingen werden waargenomen bij dieren die gedurende een lange periode aan hoge doses gadolinium waren blootgesteld. De weinige onderzoeken met mensen lieten ook geen nadelige effecten zien.
Ondanks de conclusies zouden de onderzoekers niet zo ver gaan om te zeggen dat de opbouw van gadolinium dat wel zou doennooitproblemen veroorzaken. Ze suggereerden eerder dat verder onderzoek nodig is voordat gadolinium empirisch als veilig kan worden beschouwd.
Voor de test
Een MRI-onderzoek wordt uitgevoerd door een radiologietechnicus (ook wel bekend als radiograaf of radiologietechnoloog) en geïnterpreteerd door een radioloog.
Timing
Een MRI-scan met contrast kan 30 minuten tot 90 minuten duren, afhankelijk van het gebied van het lichaam dat wordt gescand, het gebruikte middel en de toedieningsweg van de GBCA.
MRI's met orale GBCA's kunnen tot twee en een half uur duren, waardoor u meerdere doses moet drinken en moet wachten tot het middel in de darm terechtkomt.
Zorg ervoor dat je 15 tot 30 minuten voor je afspraak aanwezig bent om de nodige papieren in te vullen en je te settelen.
Plaats
MRI's worden uitgevoerd in MRI-poliklinieken en in ziekenhuizen.
De MRI-machine zal in zijn eigen ruimte binnen de faciliteit worden geplaatst. Nadat u in de machine bent geplaatst, bedient de radiologietechnicus de unit vanachter een glazen scheidingswand. U kunt communiceren via een tweeweg luidsprekersysteem in het apparaat.
De MRI-machine zelf is een buisachtig apparaat waarin met een afstandsbediening een flatbed wordt ingebracht en verwijderd. Bij sommige kleinere eenheden kunt u alleen een arm of been inbrengen.
Veel nieuwere modellen zijn open aan de zijkanten, waardoor de claustrofobie die sommige mensen voelen bij het scannen wordt verminderd.
Wat te dragen
Omdat MRI sterke magnetische velden gebruikt, mag u tijdens de procedure niets dragen dat metaal bevat, waaronder:
- Ritsen
- Gespen
- Metalen knopen
- Beugelbeha's
Sieraden kun je het beste thuis laten en metalen accessoires, zoals piercings en haarstukjes, van het lichaam verwijderen.
U krijgt een jurk om in te trekken als uw kleding de MRI-metingen verstoort. Sommige mensen komen met hun eigen kleding, zoals een broek met trekkoord, joggingbroek, effen T-shirts of sportkleding. Neem sokken of pantoffels mee om te voorkomen dat u op blote voeten loopt.
Kunstgebitten en gehoorapparaten moeten voorafgaand aan de procedure worden verwijderd. Medisch personeel zal u een veilige plek bieden om uw bezittingen op te slaan.
Eten en drinken
Voor GBCA's die via injectie of IV worden toegediend, kunt u gewoonlijk eten, drinken en medicijnen innemen zoals u dat normaal zou doen. Hetzelfde geldt niet voor orale GBCA's, waarvoor u mogelijk vier uur of langer van tevoren moet stoppen met eten en drinken.
Het radiologiepersoneel zal u informeren of er dieet- of medicatiebeperkingen van toepassing zijn op uw procedure.
Kosten- en ziektekostenverzekering
MRI's met contrast kunnen tussen de $ 300 en $ 3.000 kosten, afhankelijk van het lichaamsdeel dat wordt gescand en uw locatie.
Veel verzekeringsmaatschappijen zullen ten minste een deel van de kosten dekken, maar hebben voorafgaande toestemming nodig om ervoor te zorgen dat dit medisch noodzakelijk is.
De mate van dekking kan per verzekeringsplan verschillen, dus controleer voorafgaand aan de procedure de kosten van copay of co-assurantie en bevestig dat de radiologie-eenheidenradioloog zijn beide in-netwerk providers.
Wat mee te brengen
Zorg ervoor dat u uw identiteitsbewijs met foto en verzekeringskaart meeneemt, evenals een goedgekeurde betaalmethode voor eventuele copay / co-assurantie-kosten. Als u van plan bent daar kleine sieraden te dragen, wilt u misschien een etui meenemen om deze in bewaring te geven.
Andere Overwegingen
Laat het radiologiepersoneel van tevoren weten of u:
- Een metalen implantaat
- Pacemaker
- Medicijninfusiepomp
- Kunstmatige ledematen of gewrichten
- Tatoeages met metaalinkt
Hoewel veel hiervan MRI-veilig zijn, kunnen ze mogelijk de uitlezing verstoren.
Vertel het personeel als u zwanger bent.
Als u claustrofobie heeft, laat het personeel dan ruim van tevoren weten. In sommige gevallen kunt u mogelijk een licht kalmerend middel nemen. Als er een wordt gebruikt, moet u ervoor zorgen dat iemand u na de procedure naar huis brengt.
Tijdens de test
Voor een MRI met contrast werkt u samen met een technicus die is gecertificeerd in de toediening van intraveneuze, orale en intra-articulaire GBCA's.
Gekwalificeerde technici mogen ook sedatie toedienen, hoewel er mogelijk ook een verpleegkundige aanwezig is om dit te doen.
Pre-test
Na het invullen van de benodigde papieren en het ondertekenen van een toestemmingsformulier, wordt u naar een kleedkamer geleid om (indien nodig) een ziekenhuisjas aan te trekken.
Voorafgaand aan de MRI controleert de technicus of verpleegkundige uw gewicht, lengte, hartslag, temperatuur en bloeddruk. De technicus bereidt u vervolgens op verschillende manieren voor op de scan.
Intraveneus
Als de GBCA intraveneus is, wordt een IV-katheter in een ader geplaatst (meestal in uw arm).
U kunt een scherpe por en een kortstondig koud gevoel voelen terwijl de GBCA wordt afgeleverd, maar anders zou u weinig pijn moeten voelen. Laat het de technicus weten als het pijn doet.
Indien nodig kan ook een kalmeringsmiddel worden toegediend via een poort in de katheter.
Mondeling
Als de GBCA oraal is, krijgt u een of meer doses van het middel te drinken. Sommige hebben een bessensmaak, terwijl andere een zoete, stroperige smaak hebben.
Sommige mensen ontwikkelen een metaalachtige smaak in hun mond of voelen de behoefte om naar de badkamer te gaan nadat ze de oplossing hebben gedronken. Dit is normaal. Als u zich echter misselijk voelt of buikpijn heeft, moet u de technicus onmiddellijk hiervan op de hoogte stellen.
Intra-articulair
Als de GBCA intra-articulair wordt toegediend, kan de radioloog een lokaal verdovend middel gebruiken voordat de injectie wordt toegediend. In sommige gevallen moet overtollig gewrichtsvloeistof mogelijk worden verwijderd via arthrocentese.
Tijdens de injectie kunt u druk of pijn voelen langs de injectieroute, samen met een kortstondig koud gevoel. De injectie duurt gewoonlijk ongeveer 30 seconden tot een minuut.
Tijdens de test
Nadat de GBCA is afgeleverd, wordt u naar de flatbed van de MRI-machine geleid en vastgebonden om beweging te voorkomen.
Voor MRI's van het hoofd kan een kooiachtige hoofdsteun worden gebruikt. Afhankelijk van het gebruikte sedatieniveau kunnen ademhaling, hartslag, zuurstof in het bloed en bloeddruk worden gevolgd tijdens de procedure, vooral bij kinderen.
Mogelijk krijgt u ook een hoofdtelefoon met ruisonderdrukking waarmee u met de technicus kunt communiceren.
De MRI zelf kan 15 minuten tot een uur duren. Volg de instructies van de technicus om afbeeldingen van de beste kwaliteit te garanderen en blijf absoluut stil totdat u wordt verteld dat u zich moet ontspannen. Mogelijk moet u tijdens sommige delen van de scan ook uw adem inhouden.
Het is niet ongebruikelijk om tijdens de scan een beetje warmte te voelen. Je zult ook voorbereid moeten zijn op het ervaren van een hard geluid, dat sommigen omschrijven als locomotiefachtig, wanneer elke foto wordt gemaakt. Nieuwere machines zijn echter veel stiller.
Als u niet in staat bent om een positie vast te houden, krampen heeft of zich plotseling misselijk voelt, laat het de technicus weten. Het is geen probleem om te stoppen en te rusten totdat u klaar bent om verder te gaan.
Zodra de technicus de gevraagde scans heeft voltooid, worden de afbeeldingen beoordeeld om er zeker van te zijn dat ze allemaal duidelijk en correct gepositioneerd zijn. In sommige gevallen moet een deel van de scan worden herhaald.
Post-test
Als er geen kalmeringsmiddel is gebruikt, kunt u zich meestal kleden en onmiddellijk vertrekken. De technicus of verpleegkundige wil misschien controleren of u geen nadelige gevolgen heeft voordat u mag gaan.
Als er een kalmerend middel is gebruikt, wordt u naar een verkoeverkamer gebracht en gecontroleerd totdat u rustig kunt gaan zitten. Als u eenmaal in staat bent om te staan, moet iemand u naar huis brengen. Idealiter blijft die persoon 24 uur bij u in het geval van een onverwachte bijwerking.
Na de test
In de meeste gevallen zullen er geen onmiddellijke of blijvende effecten zijn van een MRI met contrastmiddel. Toch is het belangrijk om onmiddellijk uw arts te bellen als u ongebruikelijke of ernstige symptomen heeft, waaronder:
- Abnormale hartslag
- Kortademigheid
- Ernstige pijn, roodheid, zwelling of afscheiding op een injectieplaats
Als u borstvoeding geeft, zullen sommige artsen u vertellen dat u 24 tot 48 uur moet wachten voordat u uw baby borstvoeding geeft. Het American College of Obstetricians and Gynecologists (ACOG) zegt echter dat dat niet nodig is en dat je na een MRI met contrast wel ononderbroken borstvoeding kunt blijven geven.
Resultaten interpreteren
MRI met contrastscans worden geïnterpreteerd door een radioloog die de bevindingen zal beoordelen in samenhang met eerdere scans en uw beschikbare medische geschiedenis. Ze zullen dan binnen een paar dagen een radiologierapport uitbrengen, dat uw arts samen met u zal bespreken.
Een typisch radiologierapport bevat een kopie van elke individuele scan, samen met aantekeningen van eventuele waargenomen afwijkingen. Doorgaans wordt elke afbeelding in grote lijnen geclassificeerd als:
- Normaal
- Abnormaal
- Niet eenduidig
Specifieke details worden vermeld in hetindrukkengedeelte van het rapport, dat uw arts u kan uitleggen.
Op basis van een evaluatie van de scans en een beoordeling van uw medische geschiedenis, kan de radioloog een specifieke diagnose stellen of een lijst met mogelijke oorzaken in een differentiële diagnose.
Opvolgen
Als de bevindingen abnormaal of mogelijk abnormaal zijn, wordt u mogelijk naar aanvullende beeldvormende tests of procedures gestuurd om de diagnose te bevestigen of de ernst van de aandoening te bepalen.
Een groei waarvan wordt vermoed dat het kanker is, kan bijvoorbeeld een positronemissietomografie (PET) -scan vereisen, die maligniteiten kan identificeren op basis van veranderingen in het metabolisme, of een biopsie, waarbij een weefselmonster wordt afgenomen voor onderzoek door een patholoog.
Als een bevinding geen uitsluitsel geeft, kan de MRI worden herhaald of kan een alternatieve beeldvormingsmethode worden gebruikt. CT-scans zijn bijvoorbeeld vaak beter in het afbeelden van botaandoeningen dan MRI's, die beter in staat zijn om zachte weefsels in beeld te brengen.
Een woord van Verywell
Als een arts een contrastversterkte MRI aanbeveelt, is het niet onredelijk om te vragen of het contrastmiddel echt nodig is. Er kunnen redenen zijn waarom contrast nodig is, maar het is redelijk om te vragen of er andere opties zijn.
Dit geldt vooral als u een nieraandoening heeft gekend of als u meerdere MRI's met contrastmiddel heeft ondergaan. Aarzel bij twijfel niet om een second opinion in te winnen.
.jpg)
