Symptomen van gordelroos

Hoewel gordelroos (herpes zoster) meestal gepaard gaat met ernstige huiduitslag, kan het soms bedrieglijk zijn. Voordat er tekenen van blaren verschijnen, kunt u het gevoel hebben dat u alleen maar griep krijgt. Maar snel genoeg begint de eerste van de typische ontwikkeling in twee fasen van symptomen van gordelroos - een prodromale periode waarin er intense pijn is in een specifiek, gelokaliseerd deel van het lichaam, samen met koude rillingen, koorts en andere symptomen. Een paar dagen later begint de eruptieve fase van gordelroos, en dat is wanneer uitslag verschijnt. De huiduitslag met gordelroos bestaat uit clusters van kleine, puistjesachtige blaren die zeer snel vorderen.

Als u bekend bent met de tekenen en symptomen van gordelroos, kunt u herkennen wat er aan de hand is, snel een diagnose krijgen en deze onmiddellijk verhelpen.

Hoe eerder u gordelroos begint te behandelen, hoe kleiner de kans dat u een van de complicaties ontwikkelt waarmee het verband houdt, zoals postherpetische neuralgie (PHN, een zenuwaandoening) of bacteriële huidinfecties.

Prodromale fase

Vaak zijn de eerste tekenen dat het varicella-virus in het lichaam is gereactiveerd, vergelijkbaar met wat u zou verwachten bij het begin van een infectie. Deze symptomen treden soms op wanneer u zich gestrest of uitgeput voelt, en ze zijn systemisch - wat betekent dat ze het hele lichaam beïnvloeden. U mag aannemen dat u gewoon oververmoeid bent of verkouden bent terwijl u eigenlijk gordelroos heeft. .

Symptomen tijdens het prodromale stadium

Onder de systemische symptomen die kunnen optreden in de eerste dagen van het prodromale stadium van gordelroos zijn:

• Koorts
• Rillingen
• Maagklachten
• Hoofdpijn
• Gevoeligheid voor licht

Of het in het begin al dan niet als griep aanvoelt, het meest veelzeggende eerste symptoom van gordelroos is meestal de pijn. Vaak ondraaglijk, wordt het ongemak beschreven als brandend, stekend, tintelend, stekelig, jeukend, verdovend, pijnlijk of schietend. Het kan aanhoudend of met tussenpozen zijn, maar zal beperkt blijven tot één kant van het lichaam. Dit symptoom kan echter bedrieglijk zijn.

Omdat de pijn van gordelroos gelokaliseerd is, kan deze worden aangezien voor andere aandoeningen, afhankelijk van waar deze is gefocust. Een stekende of aanhoudende pijn aan één kant van de onderrug kan bijvoorbeeld worden toegeschreven aan ischias of een nierprobleem, terwijl het in feite het vroege teken is van een uitbraak van gordelroos van het been. Evenzo kan gordelroospijn rond de lippen erop wijzen dat er een koortslip opkomt, terwijl pijn gericht op het oog of het oor lijkt op het begin van een migraine.

Eruptieve fase

De huid in het gebied van de prodromale pijn veroorzaakt door gordelroos is vaak gevoelig voor aanraking en roodachtig van uiterlijk. Naarmate deze symptomen erger worden, kan het aanvoelen als zonnebrand.

Binnen drie tot vijf dagen nadat de aanvankelijke pijn van gordelroos zich ontwikkelt, zullen een paar kleine puistjesachtige plekjes verschijnen die zich snel vermenigvuldigen tot clusters, waardoor een uitslag ontstaat die stekelig aanvoelt. Van daaruit, soms binnen enkele minuten of uren, zullen de puistjes zich ontwikkelen tot met water gevulde blaren, of blaasjes, die vervolgens consolideren tot grotere blaren.Vaak vergezellen roodheid en zwelling de uitslag.

De huiduitslag met gordelroos zal zich over een periode van drie tot vijf dagen vormen en daarna geleidelijk aan korstvorming. Hoewel het binnen twee tot vier weken zal genezen, kan de pijn die ermee gepaard gaat, soms zo ondragelijk dat het simpelweg schuren van de huid met kleding een gevoel van elektrische schok kan veroorzaken, soms weken, maanden en soms jaren aanhouden.

De gordelroosuitslag lijkt erg op de waterpokkenuitslag, met een belangrijk verschil: waterpokkenblaren zijn wijd verspreid over het hele lichaam. Bij gordelroos beslaat de uitslag bijna altijd een eindige strook huid, meestal op het gezicht, de nek of de borst, aan slechts één kant van het lichaam. Het aangetaste deel van de huid wordt een dermatoom genoemd, een gebied dat wordt geleverd door de sensorische vezels van een specifieke spinale zenuw.

Bij uitbraken kunnen twee aangrenzende dermatomen betrokken zijn, maar zelden twee niet-aangrenzende dermatomen. De uitzondering kan zijn bij mensen met een ernstig immuunsysteem, zoals mensen met een vergevorderde hiv-infectie. Ze lopen vaak het risico op verspreide gordelroos (voorkomend in drie of meer dermatomen), gordelroos van de ogen of interne organen en een herhaling van gordelroos binnen zes maanden.

Veelvoorkomende complicaties

Afgezien van het ongemak dat gepaard kan gaan met gordelroos, is het vooral zorgwekkend vanwege de mogelijke complicaties.

Postherpetische neuralgie

De meest voorkomende complicatie van gordelroos is een potentieel invaliderende aandoening die postherpetische neuralgie (PHN) wordt genoemd en die ontstaat wanneer zenuwvezels beschadigd raken. Het wordt gekenmerkt door aanhoudende pijn in het gebied waar huiduitslag met gordelroos is geweest. Als gordelroos bijvoorbeeld de zenuwen in het hoofd aantast, kan hardnekkige aangezichtspijn lang aanhouden nadat de uitslag is verdwenen.

Symptomen van PHN kunnen ernstig genoeg zijn om het dagelijks leven te verstoren en omvatten:

• Brandende, scherpe of diepe, pijnlijke pijn die drie maanden of langer aanhoudt nadat de uitslag van de gordelroos is genezen
• Allodynie (gevoeligheid voor lichte aanraking): zelfs het gevoel van kleding op de huid kan ondraaglijk zijn.
• Jeuk en gevoelloosheid
• Moeilijkheden om temperatuur en trillingen te detecteren

Leeftijd verhoogt de gevoeligheid voor PHN. De Centers for Disease Control and Prevention (CDC) meldt dat maar liefst 13 procent van de mensen ouder dan 60 met gordelroos PHN zal hebben.

Andere risicofactoren zijn onder meer het ervaren van een bijzonder ernstige en pijnlijke huiduitslag met gordelroos. Het hebben van uitslag op het gezicht of de romp verhoogt ook het risico op de aandoening.

Het behandelen van PHN kan ingewikkeld zijn, maar het is belangrijk, omdat de aandoening kan leiden tot verdere complicaties zoals depressie, vermoeidheid, concentratiestoornissen, slaapproblemen en verlies van eetlust. Er is echter geen eenduidige benadering en er zijn vaak verschillende medicijnen nodig om de pijn en andere symptomen te verlichten. Onder de medicijnen die het meest worden gebruikt om PHN te behandelen, zijn:

• Lidocaïne-pleisters (verkocht onder de merknaam Lidoderm)
• Capsaïcine, een natuurlijk derivaat van chilipepers, in de vorm van een crème of patch
• Anticonvulsieve medicijnen zoals Neurontin (gabapentine) en Lyrica (pregabaline)
• Antidepressiva, waaronder Aventyl (nortriptyline) en Cymbalta (duloxetine)
• Opioïden zoals oxycontin (oxycodon) en morfine
• Steroïde injecties

Bacteriële huidinfecties

De blaren veroorzaakt door gordelroos kunnen open zweren achterlaten, waardoor de huid kwetsbaar wordt voor microben die kunnen veroorzaken wat de CDC beschrijft als "bacteriële superinfectie van de laesies". De bugs die het vaakst verantwoordelijk zijn voor dergelijke infecties zijnStaphylococcus aureusen groep A bètahemolytische streptococcus.

Een bacteriële huidinfectie die soms wordt geassocieerd met gordelroos is impetigo, die meestal kinderen treft. Het begint met jeukende zweren die barsten en vervolgens honingkleurige korsten vormen. Impetigo is uiterst besmettelijk, maar kan effectief worden behandeld met antibiotica.

Cellulitis is een andere huidinfectie waarvan bekend is dat deze het gevolg is van gordelroos.In tegenstelling tot impetigo, dat de buitenste huidlaag aantast, is cellulitis een infectie van de diepere lagen en zelfs het weefsel onder de huid, volgens de American Academy of Dermatology. Het begint met een gebied dat rood en gezwollen is en warm en zacht aanvoelt. Als het niet wordt behandeld, kan cellulitis zich snel verspreiden en zelfs de lymfeklieren aantasten, wat uiteindelijk kan leiden tot een bloedinfectie. Zolang het meteen wordt behandeld met orale antibiotica en een goede verzorging van de aangetaste huid, is cellulitis zeer goed te genezen en het is onwaarschijnlijk dat het blijvende schade aanricht.

Gezichtspijn en oogletsel

Tien tot 15 procent van de gevallen heeft gordelroos invloed op het trigeminale ganglion - een drievoudig vertakte zenuw die sensatie geeft aan structuren in het gezicht. De medische term voor hoofd- of aangezichtspijn als gevolg van gordelroos is 'pijnlijke trigeminale neuropathie toegeschreven aan herpes zoster. "

In het bijzonder omvat het trigeminale ganglion het oog (de oftalmische tak); de wang (de maxillaire tak); en de onderkaak tak (de kaak). Hiervan wordt de oftalmische tak het meest aangetast door herpes zoster.

Volgens de American Academy of Ophthalmology (AAO) is 25 procent van de 300.000 tot 500.000 gevallen van gordelroos die elk jaar voorkomen herpes zoster oftalmicus (HZO).

HZO kan elk deel van het oog aantasten, van de oogzenuw tot het bindvlies (het membraan dat de voorkant van het oog bedekt en het ooglid bekleedt). Zonder antivirale behandeling zal bijna de helft van de mensen met gordelroos in de buurt van het oog oogletsel oplopen of zelfs een oog verliezen, dus het is van vitaal belang om onmiddellijk een oogarts te raadplegen.

Ongewone complicaties

Een ander potentieel, hoewel ongebruikelijk, gezondheidsprobleem veroorzaakt door gordelroos zijn onder meer:

Ramsay Hunt-syndroom

Ook wel bekend als herpes zoster oticus, dit is een ontsteking van een aangezichtszenuw nabij een van de oren. De symptomen zijn onder meer gezichtsverlamming, oorpijn en kleine, met vloeistof gevulde blaren (blaasjes genoemd) in de gehoorgang. Mensen met Ramsay Hunt ervaren vaak duizeligheid of gebrek aan evenwicht. De aandoening kan ook permanent gehoorverlies veroorzaken als deze niet onmiddellijk wordt behandeld.

Meningitis

Dit is een infectie van de hersenvocht die de hersenen en het ruggenmerg omgeeft. Symptomen zijn onder meer koorts, hevige hoofdpijn, gevoeligheid voor licht en spierpijn Omdat dit type meningitis wordt veroorzaakt door een virus en niet door een bacterie, kan het niet met antibiotica worden behandeld. Het moet in wezen zijn beloop hebben, hoewel pijnmedicatie kan worden voorgeschreven om hoofdpijn te behandelen.

Encefalitis

Net als meningitis is dit een secundaire virale infectie. Het beïnvloedt de hersenen en kan symptomen veroorzaken zoals hoofdpijn, geheugenverlies, koorts en persoonlijkheidsveranderingen.

Motorische neuropathie

Normaal gesproken beïnvloedt het varicella-virus alleen het gevoel in de huid, maar in zeldzame gevallen kan het dieper in het spierweefsel doordringen en zwakte of atrofie veroorzaken. De meeste patiënten die motorische neuropathie ervaren, zullen de motorische functie terugkrijgen.

Wanneer moet je een dokter zien?

Als u vermoedt dat u gordelroos heeft, moet u onmiddellijk een arts raadplegen. U kunt dan beginnen met een passende behandeling om uw symptomen te verlichten, uw herstel te versnellen en het risico op complicaties te verkleinen. Dit is vooral belangrijk als u:

• Zijn ouder dan 60
• Als u een aandoening heeft waardoor u een verzwakt immuunsysteem heeft, zoals hiv
• Neem medicijnen die de immuunrespons van uw lichaam kunnen verminderen (bijv. Chemotherapie, steroïden of immunosuppressiva na een orgaantransplantatie)
• Je deelt een huis met iemand met een verzwakt immuunsysteem
• De uitslag is op uw gezicht: Blaren in de buurt van uw oog kunnen leiden tot ernstig oogletsel of zelfs tot verlies van het gezichtsvermogen in dat oog.

Gordelroos Doctor Discussiegids

Download onze afdrukbare gids voor uw volgende doktersafspraak om u te helpen de juiste vragen te stellen.

Stuur naar uzelf of een geliefde.

Deze Doctor Discussion Guide is verzonden naar {{form.email}}.

Er is een fout opgetreden. Probeer het alstublieft opnieuw.

Als u last heeft van een van de volgende symptomen terwijl u last heeft van gordelroos, vertel dit dan meteen aan de arts die u behandelt:

• U krijgt geen verlichting van de pijn met de behandeling.
• De pijn verdwijnt niet na drie tot vier weken.
• De uitslag verspreidt zich buiten het oorspronkelijke gebied.
• U begint symptomen te krijgen van een secundaire infectie, zoals zeer hoge koorts, koude rillingen en ernstige hoofdpijn.