Symptomen van Chlamydia

De tekenen en symptomen van een chlamydia-infectie zijn afhankelijk van het deel van het lichaam dat is geïnfecteerd - vagina, penis, rectum of keel - en kunnen variëren van vaginale of penisafscheiding tot ernstige buik- en / of bekkenpijn.

Vaak treedt ongemak op tijdens seks of plassen. Maar veel te vaak zijn er geen waarschuwingssignalen om mensen op de diagnose te wijzen.

Omdat chlamydia nog steeds schade en andere complicaties kan veroorzaken, zelfs zonder symptomen, is regelmatige screening van cruciaal belang om ervoor te zorgen dat deze problemen worden vermeden.

Veel voorkomende symptomen

De meeste mensen met chlamydia voelen zich prima. Voor ongeveer 70% van de vrouwen en 93% van de mannen zijn dat erNeesymptomen die verband houden met de infectie Het ontbreken van symptomen betekent echter niet dat de infectie geen probleem is.

Symptomen van chlamydia verschijnen meestal ongeveer drie weken na blootstelling. In sommige gevallen kan de infectie maanden of jaren aanwezig zijn voordat deze definitief wordt ontdekt. Gedurende deze tijd kunnen andere partners besmet raken.

Symptomen van complicaties zoals bekkenontsteking (PID) kunnen veel later na blootstelling optreden.

• Vaginale afscheiding / penisafscheiding: het meest voorkomende symptoom van chlamydia bij vrouwen is vaginale afscheiding. De afscheiding is meestal gelig van kleur, maar zowel de consistentie als de kleur kunnen variëren. Mannen kunnen afscheiding uit hun penis hebben die vaak helder en dun is, maar dik en slijmerig kan zijn.
• Pijn bij het plassen: zowel mannen als vrouwen kunnen pijn ervaren bij het plassen (dysurie) als gevolg van een ontsteking van de urethra (urethritis), de buis die van de blaas naar de buitenkant van het lichaam leidt. ) kan ook voorkomen.
• Pijn, zwelling of jeuk van de penis of vulva: Roodheid, gevoeligheid, zwelling of jeuk kan optreden rond de opening van de penis bij mannen of op de vulva of vagina bij vrouwen.
• Pijn bij geslachtsgemeenschap / pijnlijke ejaculatie: de baarmoederhals is de plaats van infectie voor een grote meerderheid van de gevallen van chlamydia bij vrouwen. Dit kan ongemak veroorzaken bij geslachtsgemeenschap (dyspareunie), vooral bij diepe penetratie.Pijn kan ook aanwezig zijn als gevolg van een ontsteking in de eileiders (PID). Mannen kunnen pijn opmerken bij ejaculatie.
• Bloeden tussen menstruaties of tijdens geslachtsgemeenschap: dit kan een chlamydia-gerelateerde ontsteking van de baarmoederhals veroorzaken.
• Buik- en bekkenpijn: pijn in de buik, het bekken en de rug kan optreden bij bekkenontstekingsziekte.
• Pijn of zwelling in de teelballen: Testiculaire pijn en zwelling kunnen optreden wanneer chlamydia door de urethra bij mannen naar de bijbal gaat; epididymitis kan het gevolg zijn.
• Rectale pijn, afscheiding of bloeding: Infectie van het rectum met chlamydia als gevolg van overdracht van het virus tijdens receptieve anale seks kan pijn, afscheiding, jeuk en bloeding veroorzaken.

Zeldzame symptomen

Symptomen die minder vaak voorkomen, kunnen zijn:

• Een zere keel: overdracht van de bacteriën tijdens orale seks kan keelpijn, exsudaat (pus) op de amandelen en pijn bij het slikken veroorzaken.
• Pijn in de rechter bovenbuik (perihepatitis): Perihepatitis is een aandoening waarbij de capsule van de lever ontstoken raakt. Ook bekend als Fitz-Hugh-Curtis-syndroom, veroorzaakt het pijn in het rechter bovenste gedeelte van de buik.
• Gewrichtspijn (reactieve artritis): Symptomen van ontsteking in slechts enkele gewrichten (oligoartritis) gecombineerd met ontsteking van de ogen en urethra kunnen optreden. Deze reactieve artritis wordt niet veroorzaakt door de infectie. In plaats daarvan is het te wijten aan een post-inflammatoir proces waarbij het lichaam antilichamen aanmaakt tegen zijn eigen weefsel (auto-immuunziekte). Het treedt meestal één tot vier weken na blootstelling aan de bacteriën op en verdwijnt binnen drie tot twaalf maanden. Het kan al dan niet verbeteren met antibiotica.

Complicaties

De complicaties van chlamydia-infecties zijn het meest gevreesde en ernstige aspect ervan. En nogmaals, deze problemen kunnen optreden bij mensen die nooit symptomen hebben gehad. Gelukkig zijn dergelijke complicaties grotendeels te voorkomen door regelmatige screening en snelle behandeling.

Pelvic Inflammatory Disease (PID)

Chlamydia kan bij vrouwen buik- en / of bekkenpijn veroorzaken wanneer de bacterie door de baarmoederhals en de baarmoeder naar de eileiders en eierstokken gaat en zo bekkenontstekingsziekte (PID) veroorzaakt.

Ongeveer 10% tot 15% van de vrouwen met onbehandelde chlamydia zal een bekkenontsteking ontwikkelen, hetzij acuut (symptomatisch) of subacuut (met weinig of geen symptomen).

De symptomen van een bekkenontstekingsziekte kunnen ook buik- en bekkenpijn zijn, een vaak knagende vorm van rugpijn en soms koorts of koude rillingen Bij onderzoek zal een vrouw ongemak ervaren wanneer een arts haar baarmoederhals manipuleert. Ze kan ook pijn voelen over haar eierstok aan een of beide zijden van haar buik (pijn aan de adnex).

Chronische bekkenpijn

P elvische ontstekingsziekte kan leiden tot chronische bekkenpijn. Deze complicatie komt vaak voor en komt voor bij ongeveer 30% van de vrouwen die PID hebben gehad als gevolg van chlamydia.

Vrouwelijke onvruchtbaarheid

Bij PID kunnen de infectie en ontsteking leiden tot littekens in de eileiders. Deze littekens kunnen de doorgang van sperma in de eileider blokkeren, waardoor bevruchting wordt voorkomen en onvruchtbaarheid ontstaat.

Van de vrouwen die een bekkenontsteking krijgen, zal ongeveer 20% onvruchtbaarheid ervaren. Hoewel een operatie kan worden gebruikt om littekens in de eileiders te verwijderen, kan dit het risico op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap vergroten.

Buitenbaarmoederlijke zwangerschap

Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap of eileiderszwangerschap is een aandoening waarbij het embryo implanteert in een eileider in plaats van in de baarmoeder. Wanneer de eileiders littekens hebben als gevolg van PID, kan de bevruchte eicel "vast komen te zitten" en zich in de eileider nestelen in plaats van naar de baarmoeder te reizen. Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap kan een levensbedreigende aandoening zijn, vooral als ze scheurt voordat ze ontdekt wordt.

Mannelijke onvruchtbaarheid

Het is niet met zekerheid bekend of epididymitis als gevolg van chlamydia leidt tot onvruchtbaarheid bij mannen. Schade kan echter leiden tot chronische bekken- of scrotale pijn bij mannen.

Zwangerschapscomplicaties

Vrouwen die hebben onbehandelde chlamydia tijdens de zwangerschap hebben een verhoogd risico op verschillende zwangerschapscomplicaties. (Voor alle zwangere vrouwen wordt een chlamydia-test aanbevolen bij het eerste OB-bezoek).

Er is een verhoogd risico op vroegtijdige bevalling (en de complicaties die gepaard gaan met vroeggeboorte). Er is ook een verhoogd risico op endometritis (ontsteking van de baarmoeder) na de bevalling. Baby's van moeders met onbehandelde chlamydia zijn waarschijnlijk klein voor de zwangerschapsduur of hebben een laag geboortegewicht.

Het risico op doodgeboorte is bij zwangere vrouwen met onbehandelde chlamydia ongeveer 40% hoger dan bij vrouwen zonder chlamydia. Gelukkig is het risico zo goed als gewist als een vrouw voor en tijdens de zwangerschap wordt behandeld.

Pasgeboren complicaties

Als vrouwen onbehandelde chlamydia hebben, kan de baby tijdens de vaginale bevalling besmet raken. Er zijn twee problemen die kunnen optreden:

• Ooginfecties: Conjunctivitis (oftalmia neonatorum) wordt verondersteld voor te komen bij bijna 40% van de zuigelingen van moeders met onbehandelde chlamydia. Symptomen, zoals gezwollen oogleden, rode ogen en een dikke, gelige afscheiding treden meestal op in de eerste 10 dagen van het leven.
• Longontsteking: dit komt iets minder vaak voor en komt voor bij 3% tot 16% van de zuigelingen van moeders met onbehandelde chlamydia. Longontsteking treedt meestal vier tot twaalf weken na de bevalling op en begint meestal met hoesten en congestie.

Het is belangrijk op te merken dat als een moeder voor of tijdens de zwangerschap wordt behandeld voor chlamydia, de baby beschermd moet zijn tegen deze infecties. Voor vrouwen met een hoog risico raden sommige verloskundigen een herhaalde screening op chlamydia aan tijdens het derde trimester.

Rectale littekens en kloven

In zeldzame gevallen kan een ontsteking van het rectum (proctitis) leiden tot littekens en kloven (een kloof is een abnormale doorgang van het rectum naar een ander deel van het lichaam of buiten het lichaam).

Risico op baarmoederhalskanker

Er is controverse over de vraag of chlamydia-infecties het risico op baarmoederhalskanker veroorzaakt door het humaan papillomavirus (HPV) zouden kunnen verhogen.

Een beoordeling uit 2016 van 22 onderzoeken concludeerde dat co-infectie met HPV en chlamydia het risico op baarmoederhalskanker verdubbelt. In 11 van de onderzoeken was chlamydia een onafhankelijke voorspeller van een baarmoederhalskanker.

Er wordt gedacht dat de ontsteking van de bekkenorganen die verband houden met chlamydia de kankerverwekkende veranderingen veroorzaakt door HPV versterkt. Dat gezegd hebbende, is het belangrijk op te merken dat HPV-infectie over het algemeen voornamelijk de oorzaak is van de ontwikkeling van baarmoederhalskanker, niet van chlamydia.

HIV-risico

Chlamydia-infecties (evenals andere seksueel overdraagbare aandoeningen, soa's) kunnen ook het risico op besmetting met of overdracht van hiv vergroten. De redenen hiervoor zijn tweeledig:

Ten eerste kan de infectie genitale ontsteking veroorzaken die de integriteit van het slijmvliesweefsel dat de vagina, de baarmoederhals, de penis (urethra) en het rectum bekleedt, kan ondermijnen. Dit geeft HIV een meer directe route naar de bloedbaan en het lymfestelsel.

Ten tweede kan een actieve chlamydia-infectie de hiv-virale activiteit rond de geslachtsorganen verhogen. Wanneer dit gebeurt, kan een persoon mogelijk een niet-detecteerbare virale lading hebben bij een bloedtest, maar een detecteerbare virale lading in sperma of vaginale afscheidingen. Sommige onderzoeken hebben gesuggereerd dat chlamydia-infecties zijn vastgesteld bij maar liefst 15% van de mannen die seks hebben met mannen (MSM) die pas met hiv zijn geïnfecteerd.

Lymfogranuloom venereum

In tegenstelling tot de meer algemene serotypen vanChlamydia trachomatisdie infecties veroorzaken, zijn er enkele (L1, L2 en L3) die een ernstiger syndroom kunnen veroorzaken dat bekend staat als lymphogranuloma venereum (LGV). Het omvat systemische symptomen en lymfadenopathie die soms kunnen worden verward met andere ziekten, zoals syfilis. De behandelingskuur voor LGV-serovars is significant langer dan die voor andere serotypen.

Lymphogranuloma venereum begint meestal met een bult op de geslachtsdelen een week of twee na blootstelling, en ontwikkelt zich tot een open zweer. Gezwollen lymfeklieren en griepachtige symptomen volgen ongeveer twee tot zes weken later.

Symptomen zijn onder meer:

• Vergrote, gevoelige lymfeklieren in de lies (inguinale knooppunten)
• Koorts en koude rillingen
• Een open wond op de geslachtsorganen (genitale ulcus) op de plaats waar de bacterie het lichaam is binnengekomen
• Spierpijn

Complicaties kunnen vele jaren later optreden als gevolg van schade aan het lymfestelsel in de lies.

Trachoom

Als de belangrijkste oorzaak van blindheid wereldwijd, is trachoom geen soa, maar wordt het overgedragen door afscheiding uit de ogen of neus. De infectie begint meestal met roodheid en een aandoening waarbij de wimpers naar binnen draaien en het hoornvlies krassen.

Alle oogsymptomen in derdewereldlanden moeten grondig worden geëvalueerd, omdat onmiddellijke behandeling nodig is om het gezichtsvermogen te behouden. (Trachoom wordt veroorzaakt door verschillende soortenChlamydia trachomatisdan genitale infecties).

Wanneer moet je een dokter zien?

Het is belangrijk om met uw arts te praten als u tekenen of symptomen van chlamydia heeft (of andere symptomen die u aanbelangen).

Volgens de Amerikaanse Preventive Services Task Force moeten vrouwen van 25 jaar en jonger en seksueel actieve vrouwen elk jaar worden gescreend op chlamydia, evenals oudere vrouwen met een verhoogd risico op infectie.

Screening op andere soa's / soa's is ook belangrijk, omdat de risicofactoren voor chlamydia ook de kans op het oplopen van deze andere infecties vergroten. Als u wordt behandeld voor chlamydia, moet u uw zorgverlener hiervan op de hoogte stellen als de symptomen aanhouden.

Het kan moeilijk zijn om te lezen over de mogelijke complicaties van chlamydia, maar veel hiervan zijn zeer goed te voorkomen met de juiste screening, overleg met uw arts over eventuele symptomen en behandeling als u positief bent. Onze Doctor Discussion Guide hieronder kan helpen om dat gesprek met een zorgverlener op gang te brengen.

Chlamydia Doctor Discussiegids

Download onze afdrukbare gids voor uw volgende doktersafspraak om u te helpen de juiste vragen te stellen.

Stuur naar uzelf of een geliefde.

Deze Doctor Discussion Guide is verzonden naar {{form.email}}.

Er is een fout opgetreden. Probeer het alstublieft opnieuw.