Een huidhoorn (cutane hoorn of cornu cutaneum) is een laesie die lijkt op een dierenhoorn. De hoorn is een harde uitgroei van abnormaal gevormd weefsel gemaakt van keratine. Keratine is het primaire eiwit van de oppervlaktelaag van de huid (vormt de stijfheid van de huid) en biedt de barrièrebescherming van de huid. Keratine wordt ook aangetroffen in de nagels en het haar.
De anomalie krijgt zijn naam omdat het naar boven buigt als het groeit en eruitziet als de hoorn van een dier. Het allereerste geval van een hoorn van huid werd in 1588 gedocumenteerd bij een oudere Welshe vrouw, mevrouw Margeret Gryffith genaamd.
Ann Johansson / Medewerker / Getty Images
Symptomen van huidhoorn
Een huidhoorn is een gezwel op de huid dat op een hoorn kan lijken. Enkele kenmerken van een huidhoorn zijn:
- Het ziet er kegelvormig uit of ziet eruit als een piek of een grote bult.
- Het kan roze, rood, witachtig of huidkleurig zijn, maar meestal is het een geelachtig bruine kleur.
- De hoogte wordt beschreven als meer dan de helft van de diameter van de basis.
De groei is te vinden op verschillende delen van het lichaam, maar is - volgens een onderzoek uit 2010 - het meest aanwezig in gebieden die aan de zon zijn blootgesteld, inclusief het gezicht en het hoofd.
Andere gebieden waar een huidhoorn kan worden gevonden, zijn onder meer:
- Bovenste ledematen
- Borst
- Bovenarmen
- Oren
- Handen
- Hoofdhuid
- Lippen
Vaak zijn er geen symptomen, behalve de hoorn zelf, maar er treden vaak verwondingen op aan de hoorn, die pijn en ontsteking veroorzaken.
In sommige gevallen zijn er symptomen zoals verharding (een lokaal verhard gebied van zacht weefsel) of ontsteking aan de basis van de hoorn van de huid, wat kan duiden op de aanwezigheid van onderliggend plaveiselcelcarcinoom.
Een studie uit 2018 wees uit dat gebieden op de rug van de handen, neus, hoofdhuid, onderarm en arm, die worden blootgesteld aan de zon, twee keer zoveel kans hebben op een pre-maligne of kwaadaardige laesie aan de basis van de huidhoorn wanneer vergeleken met andere delen van het lichaam. Huidhoorns op het gezicht en het kraakbeengedeelte van het oor worden ook vaak in verband gebracht met maligniteit (kanker).
Oorzaken
Een huidhoorn kan ontstaan door verschillende laesies, waaronder;
- Een virale wrat
- Bowen-ziekte
- Seborrheic keratose
- Actinische keratose
- Een goedaardige (niet-kankerachtige) laesie
- Een premaligne (pre-carcinomateuze) laesie
- Een kwaadaardige (kankerachtige) huidlaesie
De reden waarom sommige mensen huidhoorns krijgen en anderen niet, is onbekend.
Een onderzoek uit 2010 wees uit dat vrouwen iets meer kans hadden om een huidhoorn te krijgen dan mannen. De studie meldt ook dat de onregelmatigheid van de huid het vaakst voorkomt bij mensen tussen 60 en 70 jaar. Uit de studie bleek dat van de 222 gevallen van gevallen van huidhoorn die werden bestudeerd, 41% van de laesies goedaardig was en 59% pre kwaadaardig of kwaadaardig.
Diagnose
De diagnose van een huidhoorn wordt meestal gesteld door een visuele inspectie uit te voeren als onderdeel van een onderzoek. Vanwege de hoge incidentie van pre-maligne en maligne laesies wordt vaak een biopsie uitgevoerd nadat de huidhoorn is verwijderd.
Een biopsie omvat het verwijderen van de huidhoorn en vervolgens naar het laboratorium sturen om onder een microscoop te worden onderzocht op de aanwezigheid van kankercellen.
Behandeling
De behandeling van een huidhoorn hangt af van het type laesie.
Verwijdering van huidhoorn
Als de laesie die de onderliggende oorzaak van een huidhoorn is, goedaardig (niet-kankerachtig) is, wordt deze vaak behandeld door excisie (chirurgische verwijdering of resectie) of met een procedure die curettage wordt genoemd. Dit is een medische procedure waarbij weefsel wordt verwijderd door middel van schrapen of scheppen.
Kankerverwekkende laesies
Als plaveiselcelcarcinoom (SCC) de boosdoener is, hangt de behandeling af van het stadium van kanker, dat aangeeft of kanker zich heeft verspreid. Wanneer SCC in een vroeg stadium wordt gevonden, zijn er verschillende soorten behandeling, waaronder:
- Excisiechirurgie: een operatie om het kankerweefsel te verwijderen.
- Mohs-operatie: een procedure die tot doel heeft de huidkanker te verwijderen en tegelijkertijd zoveel mogelijk gezond weefsel te sparen.
- Cryochirurgie: een invriestechniek gebruiken om kankercellen te vernietigen.
- Curettage en elektrodesiccatie / elektrochirurgie: een procedure die gewoonlijk poliklinisch wordt uitgevoerd, waarbij de bovenste huidlagen worden weggeschraapt en het oppervlak van het getroffen gebied wordt verwarmd met een metalen instrument of naald die een elektrische stroom afgeeft (elektrochirurgie).
- Laserchirurgie: een type operatie waarbij de snijkracht van een laserstraal wordt gebruikt om bloedloze sneden in weefsel te maken of om een oppervlakteletsel, zoals een huidtumor, te verwijderen.
- Straling: het gebruik van hoogenergetische straling van röntgenstralen, gammastralen, neutronen, protonen en andere bronnen om kankercellen te doden en tumoren te verkleinen.
- Fotodynamische therapie: een type behandeling waarbij lichte cellen worden gebruikt in combinatie met fotosensibiliserende middelen (speciale medicijnen) om kankercellen te doden.
Prognose
De prognose van een ziekte is een schatting van het behandelingsresultaat, gebaseerd op medische onderzoeken die hebben geëvalueerd dat vele anderen voor dezelfde ziekte zijn behandeld. De prognose van de behandeling van huidhoorn hangt grotendeels af van het type onderliggende laesie dat verband houdt met de anomalie.
Een woord van Verywell
Als u een huidhoorn heeft die verband houdt met kanker, zoals plaveiselcelcarcinoom (SCC), bespreek dan de behandelingsopties met uw zorgverzekeraar. Het exacte type behandeling dat wordt gebruikt om kanker te behandelen, hangt van veel factoren af, waaronder uw leeftijd, algehele gezondheid, de grootte, locatie en diepte van de laesie en of de kanker gelokaliseerd is of is uitgezaaid (uitgezaaid) naar andere gebieden.
Werk samen met uw zorgteam om de beste behandelingskuur voor u te bepalen.