Het hebben van een schildklieraandoening kan van invloed zijn op uw vruchtbaarheid, evenals op uw behandelplan als u eenmaal zwanger wordt. Uw schildklier is cruciaal tijdens de zwangerschap omdat het de productie van de schildklierhormonen trijoodthyronine (T3) en thyroxine (T4) reguleert, die beide een vitale rol spelen bij de ontwikkeling van de hersenen en het zenuwstelsel van uw baby.
Als bij u een schildklieraandoening is vastgesteld, moet u tijdens uw hele zwangerschap regelmatig worden gecontroleerd. Als u symptomen van een schildklieraandoening heeft, maar er is geen diagnose gesteld, is het belangrijk om uw arts hiervan op de hoogte te stellen, zodat u goed gecontroleerd en behandeld kunt worden om zowel u als uw baby gezond te houden.
Heel goed / Emily RobertsMogelijke vruchtbaarheidsuitdagingen
Een goede schildklierfunctie is essentieel voor een gezond voortplantingssysteem, evenals uw vermogen om met succes zwanger te worden, te bloeien tijdens de zwangerschap en een gezonde baby te baren. De American Thyroid Association (ATA) beveelt aan dat alle vrouwen die een behandeling voor onvruchtbaarheid zoeken, hun thyroïdstimulerend hormoon (TSH) -spiegels laten controleren om schildklieraandoeningen uit te sluiten of te diagnosticeren, aangezien dit kan bijdragen aan vruchtbaarheidsproblemen. TSH is het hormoon dat wordt geproduceerd door de hypofyse die de productie van T3 en T4 op gang brengt.
Hier zijn enkele veelvoorkomende uitdagingen die u kunt tegenkomen als uw schildklieraandoening niet gediagnosticeerd, onbehandeld of onvoldoende behandeld is.
Vruchtbaarheid ChallengeUw risico om een zogenaamde 'anovulatoire cyclus' te hebben, een menstruatiecyclus waarin uw lichaam geen eicel afgeeft, is groter.
Hoewel u tijdens anovulatoire cycli nog steeds menstruaties kunt hebben, kunt u niet zwanger worden omdat er geen eicel vrijkomt om te worden bevrucht.
Een manier om anovulatoire cycli te identificeren, is door middel van een ovulatie-voorspellingskit, die een golf van de specifieke hormonen meet die optreedt rond de eisprong. U kunt ook een handmatige of elektronische methode voor vruchtbaarheidscontrole gebruiken, inclusief temperatuurgrafieken, om tekenen te identificeren die op ovulatie kunnen duiden.
Gelukkig kan een juiste diagnose en behandeling van uw schildklieraandoening uw risico op anovulatoire cycli verminderen. Houd er rekening mee dat als u nog steeds anovulatoire cycli heeft als uw schildklierfunctie stabiel is, er andere mogelijke oorzaken zijn die u samen met uw arts zoals borstvoeding, perimenopausale veranderingen, bijnierstoornissen, anorexia, ovariële problemen en polycysteus ovariumsyndroom (PCOS), onder anderen.
Vruchtbaarheid ChallengeU loopt een groter risico op defecten in de luteale fase van uw menstruatiecyclus.
Als uw luteale fase te kort is, wordt een bevruchte eicel verdreven met menstruatiebloed voordat het tijd heeft om te implanteren.
Een korte luteale fase kan vaak worden geïdentificeerd door uw basale lichaamstemperatuur (BBT) in kaart te brengen. In sommige gevallen kan uw arts ook uw follikelstimulerend hormoon (FSH), luteïniserend hormoon (LH) en progesteronspiegels testen.
Het wijzen op defecten in de luteale fase als oorzaak van onvruchtbaarheid en miskraam is enigszins controversieel omdat het moeilijk is om ze te diagnosticeren. Daarom is er niet voldoende bewijs gevonden om definitief te zeggen dat luteale fase-defecten vruchtbaarheidsproblemen veroorzaken, hoewel het onderzoek tot nu toe laat zien dat het zeer waarschijnlijk is dat ze een rol spelen.
Een juiste diagnose en behandeling van de schildklier kan bij sommige vrouwen defecten in de luteale fase oplossen, maar bij andere kan onvoldoende progesteron - dat nodig is om een gezond baarmoederslijmvlies te produceren - de boosdoener zijn. In deze gevallen heeft aanvullend progesteron sommige vrouwen geholpen om een gezonde zwangerschap en baby te krijgen.
Vruchtbaarheid ChallengeU heeft een hoger risico op hyperprolactinemie - verhoogde niveaus van prolactine, het hormoon dat verantwoordelijk is voor het bevorderen van de melkproductie.
Hyperprolactinemie kan een aantal effecten hebben op uw vruchtbaarheid, waaronder onregelmatige ovulatie en anovulatoire cycli.
Uw hypothalamus produceert thyrotropine-releasing hormoon (TRH), dat op zijn beurt uw hypofyse triggert om TSH te produceren, waardoor uw schildklier wordt gestimuleerd om meer schildklierhormoon te produceren. Wanneer uw schildklier niet goed functioneert, kunnen er hoge niveaus van TRH worden geproduceerd, waardoor uw hypofyse ook meer prolactine kan afgeven.
Bij vrouwen die borstvoeding geven, helpen de hogere niveaus van prolactine die worden gegenereerd om de melkproductie te stimuleren, vaak ook om zwangerschap te voorkomen, wat illustreert waarom vruchtbaarheidsproblemen kunnen optreden als uw prolactinespiegels te hoog zijn en u probeert zwanger te worden.
Hyperprolactinemie begrijpenHet in kaart brengen van uw menstruatiecyclus en vruchtbaarheidstekenen, samen met het krijgen van een bloedtest om uw prolactinespiegel te meten, kan uw arts helpen bij het diagnosticeren van hyperprolactinemie. Als de juiste diagnose en behandeling van de schildklier het prolactineprobleem niet oplost, kunnen verschillende medicijnen zoals bromocriptine of cabergoline worden voorgeschreven, die kunnen helpen uw prolactinespiegels te verlagen en uw cycli en ovulatie weer normaal te maken.
Vruchtbaarheid ChallengeSchildklieraandoeningen kunnen leiden tot een eerder begin van de perimenopauze en de menopauze.
De menopauze kan optreden voordat u 40 of begin 40 bent, waardoor uw vruchtbare jaren worden verkort en de vruchtbaarheid op jongere leeftijd afneemt.
De perimenopauze, het tijdsbestek voorafgaand aan de menopauze waarin uw hormonale niveaus afnemen, kan wel 10 jaar duren. En in de Verenigde Staten is de gemiddelde leeftijd van de menopauze, wanneer u helemaal niet meer menstrueert, 51 jaar.Dat betekent dat als u een schildklieraandoening heeft, het aannemelijk is dat u symptomen kunt krijgen als u rond de 30 bent.
Als u perimenopauzale veranderingen ervaart, kan een volledige vruchtbaarheidsevaluatie, inclusief evaluatie van ovariële reserve, FSH, LH en andere hormonen, door uw arts worden uitgevoerd om uw vruchtbaarheidsstatus te beoordelen. Op basis van de bevindingen kan uw arts aanbevelingen doen over of u in aanmerking komt voor natuurlijke conceptie of dat u kunstmatige voortplanting nodig heeft.
Neem de leiding over uw zorg
Ga er niet vanuit dat uw vruchtbaarheidsarts bovenop uw schildklierproblemen zit. Verrassend genoeg besteden sommige vruchtbaarheidsdokters en klinieken niet veel aandacht aan schildkliertesten of de behandeling van schildklieraandoeningen tijdens preconceptie, geassisteerde voortplanting (ART) of vroege zwangerschap. Kies een vruchtbaarheidsarts die verstandig is met de schildklier en stel een plan op om ervoor te zorgen dat uw schildklieraandoening een gezonde zwangerschap niet verstoort.
De relatie tussen uw schildklier en onvruchtbaarheidScreening tijdens de zwangerschap
Over het algemeen wordt universele schildklieronderzoek bij zwangere vrouwen niet als gerechtvaardigd beschouwd, volgens de richtlijnen van de ATA voor het behandelen van schildklieraandoeningen tijdens de zwangerschap. De ATA raadt zwangere vrouwen echter aan om hun TSH-spiegel te laten controleren als ze een van de volgende risicofactoren hebben:
- Een persoonlijke geschiedenis van schildklierdisfunctie
- Huidige tekenen of symptomen van een schildklieraandoening
- Een familiegeschiedenis van schildklieraandoeningen
- Een struma (zwelling in de schildklier)
- Een positieve test voor verhoogde schildklierantistoffen
- Een geschiedenis van schildklieroperaties of nek- of hoofdstraling
- Type 1 diabetes
- Een geschiedenis van onvruchtbaarheid, miskraam of vroeggeboorte
- Andere auto-immuunziekten die vaak verband houden met auto-immuunziekten van de schildklier, zoals vitiligo, bijnierinsufficiëntie, hypoparathyreoïdie, atrofische gastritis, pernicieuze anemie, systemische sclerose, systemische lupus erythematodes en het syndroom van Sjögren
- Morbide obesitas, gedefinieerd als een body mass index (BMI) van meer dan 40
- Leeftijd ouder dan 30 jaar
- Een voorgeschiedenis van behandeling met Cordarone (amiodaron) voor onregelmatigheden in het hartritme
- Een geschiedenis van behandeling met lithium
- Recente blootstelling aan jodium als contrastmiddel bij een medische test
- Wonen in een gebied dat als onvoldoende jodium wordt beschouwd
Veranderingen in het schildklierhormoon
Schildklierhormonen zijn cruciaal voor de neurologische en hersenontwikkeling van een zich ontwikkelende baby. Zelfs bij vrouwen zonder schildklieraandoening legt zwangerschap druk op de schildklier, waardoor de productie van de schildklierhormonen T3 en T4 met bijna 50% toeneemt. De reden hiervoor is dat uw baby tijdens het eerste trimester nog steeds een schildklier ontwikkelt die in staat is om zijn eigen hormonen aan te maken, dus hij of zij is volledig afhankelijk van uw voorraad, die via de placenta wordt afgegeven.
Na ongeveer 12 tot 13 weken is de schildklier van uw baby ontwikkeld en zal hij of zij wat schildklierhormoon produceren en via de placenta schildklierhormoon van u blijven krijgen. Als u zwanger bent, blijft de vraag naar schildklierhormonen toenemen totdat uw baby wordt geboren.
De extra productie van schildklierhormoon zorgt er vaak voor dat uw schildklier met ongeveer 10% groeit, hoewel dit meestal niet merkbaar is. In sommige gevallen kan uw arts deze zwelling in uw schildklier (struma) echter zien of voelen.
Een overzicht van GoitersOmdat de normale schildklierfunctie anders is tijdens de zwangerschap, zullen uw TSH-waarden waarschijnlijk veranderen naarmate u vordert van het eerste naar het derde trimester, wat uw arts controleert met bloedonderzoeken. De belangrijkste daarvan is de TSH-test, die het niveau van schildklierstimulerend hormoon in uw bloed meet.
Idealiter zou een schildklieraandoening vóór de conceptie moeten worden gediagnosticeerd en op de juiste manier moeten worden behandeld. En als u wordt behandeld voor hypothyreoïdie en van plan bent zwanger te worden, moeten u en uw arts, voordat u zwanger wordt, een plan hebben om uw zwangerschap zo snel mogelijk te bevestigen en uw dosis schildklierhormoonvervanging te verhogen zodra uw zwangerschap is. bevestigd.
Problemen tijdens de zwangerschap
Verschillende soorten schildklieraandoeningen hebben verschillende problemen als het gaat om het behandelen ervan tijdens de zwangerschap.
Hypothyreoïdie
Wanneer uw schildklier het tijdens de zwangerschap niet bij kan houden, zal uw TSH-niveau stijgen in een onderactieve thryoïde toestand, wat duidt op een hypothyreoïdie (onderactieve) toestand. Als het onbehandeld of onvoldoende wordt behandeld, kan uw hypothyreoïdie miskraam, doodgeboorte, vroeggeboorte en ontwikkelings- en motorische problemen bij uw kind veroorzaken. De ATA-aanbeveling is dat uw arts, voordat u zwanger wordt, uw dosis schildklierhormoonvervangende medicatie moet aanpassen zodat uw TSH lager is dan 2,5 mIU / L om uw risico op verhoogde TSH in het eerste trimester te verlagen.
Mogelijk moet u tijdens uw zwangerschap de dosering van uw schildkliermedicatie met 40% tot 50% verhogen. In feite zegt de ATA dat 50% tot 85% van de hypothyreoïdie-zwangere vrouwen hun dosis moet verhogen, en dit is waarschijnlijker als u een behandeling met radioactief jodium of een schildklieroperatie heeft ondergaan.
Het gebruik van Synthroid (levothyroxine) tijdens de zwangerschap is veilig voor uw baby, aangezien het medicijn het natuurlijke thyroxine (T4) -hormoon van uw schildklier nabootst.
Volgens de ATA-richtlijnen zouden verhogingen van de schildklierhormoonvervanging thuis moeten beginnen zodra u denkt dat u zwanger bent (vraag uw arts om instructies hierover) en doorgaan tot ongeveer week 16 tot 20, waarna uw schildklierhormoonspiegels doorgaans zullen stijgen. plateau tot levering.
Tijdens de eerste helft van de zwangerschap moet u elke vier weken een schildkliertest ondergaan en daarna weer tussen week 26 en week 32 om er zeker van te zijn dat uw TSH op een goed niveau is. Na de bevalling moeten uw medicatiedoses worden verlaagd tot het niveau van vóór de zwangerschap met follow-upcontrole zes weken na de bevallingsdatum.
Ziekte van Hashimoto
De ziekte van Hashimoto, ook bekend als de thyroïditis van Hashimoto, is een auto-immuunziekte die uw schildklier aanvalt en geleidelijk vernietigt. Hypothyreoïdie is een veel voorkomende uitkomst van Hashimoto's, dus als u hypothyreoïdie heeft, heeft u hetzelfde behandelplan nodig als hierboven vermeld.
Dat gezegd hebbende, moet er extra aandacht worden besteed aan het houden van uw TSH-niveau onder de 2,5 mlU / L, vooral als u schildklierantistoffen heeft, die vaak aanwezig zijn bij de ziekte van Hashimoto. Hoe hoger uw TSH-niveau, hoe groter het risico op een miskraam. Als u ook schildklierantistoffen heeft, blijkt uit onderzoek dat in 2014 is gepubliceerd dat het risico op een miskraam nog significanter toeneemt als uw TSH-spiegel boven de 2,5 mIU / L komt.
Hoe de ziekte van Hashimoto wordt behandeldHyperthyreoïdie
Als u tijdens de zwangerschap lagere TSH-waarden heeft dan normaal, toont dit aan dat uw schildklier overactief is, dus uw arts moet u testen om de oorzaak van uw hyperthyreoïdie vast te stellen. Het kan een tijdelijk geval zijn dat verband houdt met hyperemesis gravidarum (een zwangerschapstoestand die ernstige ochtendmisselijkheid veroorzaakt), de ziekte van Graves (een auto-immuunziekte van de schildklier die de meest voorkomende oorzaak is van hyperthyreoïdie) of een schildklierknobbel.
Hoe hyperthyreoïdie wordt vastgesteldTijdens de zwangerschap wordt hyperthyreoïdie meestal veroorzaakt door de ziekte van Graves of door tijdelijke zwangerschapshyperthyreoïdie, dus uw arts zal een onderscheid moeten maken tussen deze twee. Dit kan een beetje lastig zijn omdat u geen scan van de opname van radioactief jodium kunt laten maken. schildklier terwijl u zwanger bent vanwege het risico dat dit voor uw baby vormt. Uw arts zal moeten vertrouwen op uw medische geschiedenis, een lichamelijk onderzoek, klinische tekenen en symptomen en bloedonderzoeken om de oorzaak van uw hyperthyreoïdie te bepalen.
Als u heeft gebraakt, geen voorgeschiedenis heeft van schildklieraandoeningen, uw hyperthyreoïdie-symptomen over het algemeen mild is en er geen aanwijzingen zijn voor zwelling in uw schildklier of de uitpuilende ogen die gepaard kunnen gaan met de ziekte van Graves, zal uw arts uw hyperthyreoïdie waarschijnlijk opschrijven tot tijdelijke zwangerschapshyperthyreoïdie. Een bloedtest om te controleren op verhoogde niveaus van het zwangerschapshormoon humaan choriongonadotrofine (hCG) kan deze diagnose ook bevestigen, aangezien extreem hoge hCG-spiegels vaak worden aangetroffen bij hyperemesis gravidarum en tijdelijke hyperthyreoïdie kunnen veroorzaken.
In gevallen die niet zo duidelijk zijn, kunnen uw niveaus van totaal thyroxine (TT4), vrij thyroxine (FT4), totaal trijoodthyronine (TT3) en / of TSH-receptorantilichaam (TRAb) worden gecontroleerd, afhankelijk van wat uw arts zoekt. voor. Deze bloedonderzoeken kunnen de oorzaak van uw hyperthyreoïdie meestal verkleinen, zodat uw arts het op de juiste manier kan behandelen.
Het belang van behandeling
U moet meteen met de behandeling beginnen als u zwanger bent en u hyperthyreoïd wordt als gevolg van de ziekte van Graves of schildklierknobbeltjes. Hyperthyreoïdie onbehandeld laten kan leiden tot hoge bloeddruk, schildklierstorm, congestief hartfalen, miskraam, vroeggeboorte, laag geboortegewicht of zelfs doodgeboorte. Voor zwangere en niet-zwangere patiënten begint de behandeling meestal met het nemen van antithyroid-medicatie.
Hoe hyperthyreoïdie wordt behandeldIn gevallen waarin u al wordt behandeld met een lage dosis antithyroid-medicatie en uw schildklierfunctie normaal is, kan uw arts uw medicatie stopzetten, in ieder geval tijdens uw eerste trimester, wanneer uw baby het meest vatbaar is. U moet nauwlettend worden gevolgd en uw TSH en FT4 of TT4 elke één tot twee weken laten controleren tijdens het eerste trimester en elke twee tot vier weken tijdens het tweede en derde trimester, zolang uw schildklierfunctie normaal blijft.
Anders, als u pas gediagnosticeerd bent, als u al heel lang geen antithyroid-medicatie gebruikt, of als u een hoog risico loopt om thyreotoxicose te ontwikkelen (een aandoening die ontstaat doordat u te veel schildklierhormoon in uw systeem heeft), De dosering zal waarschijnlijk worden aangepast zodat u de laagst mogelijke dosis antithyroid-medicatie krijgt terwijl u uw vrije T4 nog steeds aan de bovenkant van het normale bereik of net erboven houdt. Dit beschermt uw baby tegen overmatige blootstelling, aangezien deze medicijnen krachtiger zijn voor hem of haar dan voor u.
Het antithyroid-medicijn bij uitstek tijdens de eerste 16 weken van de zwangerschap is propylthiouracil (PTU) omdat methimazol (MMI) een hoger (hoewel klein) risico heeft om geboorteafwijkingen bij uw baby te veroorzaken.
Als u momenteel MMI gebruikt, zal uw arts u waarschijnlijk naar PTU overschakelen. Het is onduidelijk welke na 16 weken beter is, dus uw arts zal waarschijnlijk een oordeel vellen als u op dit moment nog steeds antithyroid-medicatie nodig heeft.
In gevallen waarin u een allergische of ernstige reactie heeft op beide soorten antithyroid-geneesmiddelen, u zeer hoge doses nodig heeft om uw hyperthyreoïdie onder controle te houden, of als uw hyperthyreoïdie ondanks behandeling niet onder controle is, kan een thyreoïdectomie (schildklieroperatie) worden aanbevolen. De beste tijd voor een thyreoïdectomie is tijdens uw tweede trimester, wanneer de kans op uw baby het minst groot is.
Waarom u een schildklieroperatie nodig heeftU mag nooit een behandeling met radioactief jodium (RAI) ondergaan als u zwanger bent of zou kunnen zijn vanwege de risico's voor uw baby. En als u RAI heeft gehad, moet u de zwangerschap minimaal zes maanden na de behandeling uitstellen.
Ziekte van Graves
Of u nu een actieve ziekte van Graves heeft of deze in het verleden heeft gehad, uw baby heeft een hoger risico op het ontwikkelen van hyperthyreoïdie of hypothyreoïdie, zowel in utero (foetaal) als na de geboorte (neonataal). De factoren die van invloed kunnen zijn op deze risico's zijn onder meer :
- Slecht gecontroleerde hyperthyreoïdie tijdens uw zwangerschap, die voorbijgaande centrale hypothyreoïdie bij uw baby kan veroorzaken
- Hoge doses antithyroid-geneesmiddelen gebruiken, wat kan leiden tot foetale en neonatale hypothyreoïdie
- Hoge niveaus van TSH-receptorantistoffen (TRAb) hebben in de tweede helft van uw zwangerschap, wat foetale of neonatale hyperthyreoïdie kan veroorzaken
De ATA raadt aan om TRAb-niveaus bij zwangere vrouwen in deze scenario's te testen:
- U bent behandeld met radioactief jodium of u bent geopereerd voor de ziekte van Graves
- U nam antithyroid-medicatie toen u erachter kwam dat u zwanger was
- U moet tijdens uw zwangerschap antithyroid-medicatie gebruiken, in welk geval uw TRAb-niveau periodiek moet worden gecontroleerd
Wanneer u TRAb heeft, zoals 95% van de patiënten met actieve hyperthyreoïdie uit Graves, kunnen deze antilichamen de placenta passeren en de schildklier van uw baby aantasten als uw niveaus te hoog worden. Een TRAb-waarde die meer dan drie keer boven de bovengrens van normaal ligt, wordt beschouwd als een marker voor de follow-up van uw baby, idealiter met een arts die gespecialiseerd is in maternale-foetale geneeskunde.
Als uw TRAb-waarden tijdens uw eerste trimester verhoogd zijn, moet uw arts deze tijdens uw zwangerschap nauwlettend in de gaten houden, zodat uw behandeling kan worden aangepast om het risico voor zowel u als uw baby zo klein mogelijk te houden.
In gevallen waarin uw TRAb-niveau verhoogd blijft en / of uw hyperthyreoïdie niet goed onder controle is, kunt u meerdere echo's laten maken. Deze moeten zoeken naar aanwijzingen voor schildklierdisfunctie bij uw zich ontwikkelende baby, zoals trage groei, snelle hartslag, symptomen van congestief hartfalen en een vergrote schildklier.
Als u een nieuwe moeder bent met de ziekte van Graves, moet uw pasgeborene worden beoordeeld op neonatale / aangeboren hyperthyreoïdie en hypothyreoïdie, wat ernstige gevolgen heeft voor pasgeborenen. In feite beveelt de ATA aan om alle pasgeborenen twee tot vijf dagen na de geboorte te screenen op schildklierdisfunctie.
Congenitale hypothyreoïdie bij zuigelingenSchildklierknobbeltjes
Gelukkig is de overgrote meerderheid van de schildklierknobbeltjes niet kanker. De ATA adviseert zwangere vrouwen met schildklierknobbeltjes om hun TSH-niveau te laten meten en een echo te laten maken om de kenmerken van de knobbel te bepalen en eventuele groei te volgen.
Als u een familiegeschiedenis heeft van medullair schildkliercarcinoom of multiple endocriene neoplasie (MEN) 2, kan uw arts ook naar uw calcitoninespiegel kijken, hoewel de jury er nog steeds niet uit is hoe nuttig deze meting werkelijk is.
Mogelijk hebt u ook een biopsie met fijne naaldaspiratie (FNA) van de knobbel (s), vooral als uw TSH-niveau niet lager is dan normaal. In gevallen waarin u een knobbel heeft en uw TSH lager is dan normaal, kan uw arts de FNA uitstellen tot nadat u uw baby heeft gekregen, maar aangezien het als veilig wordt beschouwd tijdens de zwangerschap, kunt u op elk moment een FNA laten doen.
Wanneer uw schildklierknobbeltje (s) hyperthyreoïdie veroorzaken, heeft u mogelijk een behandeling met schildkliermedicijnen nodig. Dit verloopt op dezelfde manier als ieder ander met hyperthyreoïdie: uw arts zal u de laagst mogelijke dosis voorschrijven om uw FT4 of TT4 hoog tot iets boven het normale bereik te houden om de risico's voor uw baby te minimaliseren.
Schildklierkanker
Wanneer kankerachtige schildklierknobbeltjes worden ontdekt tijdens het eerste of tweede trimester - vooral als ze verband houden met papillaire schildklierkanker, het meest voorkomende type - zal uw arts de kanker nauwlettend willen volgen met behulp van echografie om te zien hoe en of deze groeit. Als er een behoorlijke hoeveelheid groei is vóór uw 24e tot 26e week van de zwangerschap, moet u mogelijk een operatie ondergaan om deze te verwijderen.
Als de kanker stabiel blijft of wordt ontdekt tijdens de tweede helft van uw zwangerschap, zal uw arts u waarschijnlijk aanraden om te wachten tot na de geboorte van uw baby om een operatie te ondergaan.
In het geval van anaplastische of medullaire schildklierkanker adviseert de ATA om een onmiddellijke operatie serieus te overwegen.
Bij elk type schildklierkanker zal uw arts u een vervangende medicatie voor schildklierhormoon voorschrijven, als u deze nog niet gebruikt, en u nauwlettend in de gaten houden om uw TSH binnen hetzelfde streefbereik te houden als voordat u zwanger was.
SchildklierkankerDe behoefte aan jodium
Jodium in de voeding is de belangrijkste bouwsteen voor de productie van schildklierhormoon door uw lichaam. Zoals eerder besproken, wordt uw schildklier tijdens de zwangerschap groter en begint hij meer schildklierhormonen aan te maken om aan de behoeften van zowel moeder als baby te voldoen. Uit onderzoek uit 2009 blijkt dat je tijdens de zwangerschap ook 50% meer jodium nodig hebt om de aanmaak van schildklierhormoon te verhogen.
Zwangere vrouwen zouden elke dag ongeveer 250 mcg jodium moeten krijgen. Hoewel de meerderheid van de vrouwen in de vruchtbare leeftijd in de Verenigde Staten geen jodiumtekort heeft, is dit ook de groep met de meeste kans op een licht tot matig jodiumtekort.
Omdat het moeilijk is vast te stellen wie het risico loopt op jodiumtekort, bevelen de ATA, Endocrine Society, Teratology Society en American Academy of Pediatrics zwangere vrouwen allemaal aan om dagelijks 150 mcg kaliumjodidesupplementen in te nemen. Idealiter zou dit drie maanden moeten beginnen. vóór de conceptie en als laatste door borstvoeding.
De uitzondering: als u levothyroxine gebruikt voor hypothyreoïdie, heeft u geen jodiumsupplementen nodig.
Het is onverklaarbaar dat een groot aantal prenatale vitamines op recept en zonder recept geen jodium bevat, dus zorg ervoor dat u de etiketten zorgvuldig controleert. In degenen die dat wel doen, is het jodium meestal afkomstig van kelp of kaliumjodide. Omdat de hoeveelheid jodium in kelp zo sterk kan variëren, kun je het beste kiezen voor supplementen gemaakt met kaliumjodide.
De rol van jodium bij de gezondheid van de schildklierEen woord van Verywell
Hoewel een schildklieraandoening uw vermogen om zwanger te worden en uw zwangerschap zelf kan beïnvloeden, kan het krijgen van een kind ook postpartum thyroïditis veroorzaken. Het is belangrijk dat u na de zwangerschap uw schildklier nauwlettend blijft volgen om er zeker van te zijn dat u goed wordt behandeld.
