Dystonie omvat onvrijwillige samentrekking van spieren die normaal gesproken samenwerken, zodat een lichaamsdeel als gevolg daarvan in een ongebruikelijke en vaak pijnlijke positie wordt gehouden. Dystonie kan elk lichaamsdeel aantasten en kan resulteren in zowel verlegenheid als het onvermogen om dagelijkse activiteiten uit te voeren. Gelukkig zijn er een aantal verschillende manieren waarop dystonie kan worden verbeterd.
AndreyPopov / Getty-afbeeldingenFysieke en ergotherapie
Het bezoeken van een fysiotherapeut of ergotherapeut kan mensen met dystonie helpen om hun aandoening te omzeilen, hoewel het probleem hierdoor niet direct wordt behandeld. Veel mensen met dystonie merken ook dat ze hun symptomen tijdelijk kunnen verlichten door een deel van hun lichaam op de een of andere manier aan te raken. Dit staat bekend alsgeste antagonisteen is een van de meer mysterieuze aspecten van dystonie.
Orale medicatie
Helaas zijn maar weinig medicijnen volledig effectief voor de behandeling van dystonie. Uitzonderingen op deze regel zijn onder meer het gebruik van Benadryl voor de behandeling van acute door geneesmiddelen veroorzaakte dystonie en het gebruik van dopamine voor de behandeling van bepaalde vormen van erfelijke dystonie, zoals het Segawa-syndroom. Om deze reden moeten alle kinderen of adolescenten met dystonie een dopamine-test krijgen.
Artane (trihexyphenidyl) is een van de best bestudeerde medicijnen voor dystonie. Dit medicijn komt uit de familie van anticholinergica. Jongere patiënten hebben de meeste baat bij dit medicijn. Volwassenen kunnen gevoeliger zijn voor de bijwerkingen van anticholinergica, waaronder een droge mond, verwarring, sedatie, geheugenverlies en hallucinaties.
Benzodiazepines, zoals clonazepam, kunnen ook worden gebruikt, meestal ook in combinatie met een ander medicijn. Baclofen, een spierverslapper, is over het algemeen niet erg nuttig bij de behandeling van dystonie, maar kan nuttig zijn bij de behandeling van beendystonie, vooral bij kinderen. De belangrijkste bijwerking van deze medicijnen is sedatie.
Dopamine-afbrekende middelen zoals tetrabenazine zijn precies het tegenovergestelde van het toedienen van dopamine, maar kunnen ook een rol spelen bij de behandeling van dystonie. Bijwerkingen zijn onder meer depressie en dysforie, evenals parkinsonisme. Als deze medicijnen worden gebruikt, mogen de doses slechts heel langzaam worden verhoogd.
Geïnjecteerde medicatie
Bij focale dystonie die slechts één deel van het lichaam treft, kunnen injecties met botulinumtoxines nuttig zijn. In feite wordt bij sommige soorten dystonie, zoals blefarospasme (overmatig knipperen met de ogen) en cervicale torticollis (nekdystonie), botulinumtoxine-injectie beschouwd als de eerstelijnsbehandeling. Bij torticollis meldde 70-90% van de patiënten enig voordeel. Injecties worden elke 12 tot 16 weken herhaald. Onder dit behandelplan kunnen de effecten jarenlang robuust en veilig blijven.
Botulinum-injecties werken door de afgifte van acetylcholine, de neurotransmitter die signalen tussen perifere zenuwen en spieren geeft, te blokkeren. Dit leidt tot een verzwakking van de spier. Bijwerkingen van botulinumtoxine-injecties zijn onder meer overmatige zwakte, die vooral vervelend kan worden als er rond de ogen wordt geïnjecteerd voor blefarospasme, of rond de nek en keel, omdat dit kan leiden tot slikproblemen. De injecties moeten heel precies worden gericht om het voordeel te maximaliseren en het risico op bijwerkingen te minimaliseren.
Chirurgische opties
Als medische opties falen en als de dystonie iemands leven echt schaadt, kunnen chirurgische opties worden overwogen.
In het verleden betroffen deze operaties opzettelijk het beschadigen van ofwel de perifere zenuw die van de hersenen naar de aangetaste spieren leidt (waardoor de spieren worden verzwakt en de dystonie wordt verlicht) of een deel van de hersenen wordt geablateerd. Nu geven de meeste mensen de voorkeur aan een minder permanente oplossing in de vorm van diepe hersenstimulatie (DBS).
Diepe hersenstimulatie is het meest aangewezen voor medisch refractaire primaire gegeneraliseerde dystonie. De mensen die aan dit type dystonie lijden, zijn meestal jong, ook kinderen. Reacties op diepe hersenstimulatie kunnen sterk variëren. Over het algemeen is de reactie van dystonie op DBS minder voorspelbaar dan de reactie van de ziekte van Parkinson en essentiële tremor, en de verbetering kan pas vele maanden na de behandeling worden waargenomen.
Ongeveer twaalf maanden na DBS vertonen de meeste patiënten met dystonie een verbetering in beweging met ongeveer 50 procent. Kinderen en mensen die gedurende een relatief korte periode dystonie hebben gehad, doen het over het algemeen beter dan gemiddeld. Secundaire dystonie reageert meestal niet zo voorspelbaar op diepe hersenstimulatie. Evenzo, als de dystonie heeft geleid tot vaste houdingen in plaats van te fluctueren in ernst, zal de dystonie minder snel reageren op diepe hersenstimulatie.
.jpg)
