De link tussen artritis en oogproblemen

De meeste mensen denken dat artritis alleen een gewrichtsaandoening is. Afhankelijk van het type artritis kunnen er echter systemische effecten van de ziekte, complicaties en comorbide aandoeningen zijn.

De systemische ontstekingsaandoeningen die reumatoïde artritis, systemische lupus erythematosus, het syndroom van Sjögren, spondyloartropathieën, vasculitis, het syndroom van Behcet en dermatomyositis omvatten, kunnen bijvoorbeeld in verband worden gebracht met oogproblemen.

Oog anatomie

Het oog is een complexe structuur. Het voorste gedeelte van het oog omvat het hoornvlies en de lens. Beide zijn normaal avasculaire structuren (zonder bloedvaten). Er is een voorste kamer gevuld met kamerwater (waterige vloeistof). De voorste uvea omvat de iris en het corpus ciliare. Het achterste deel van de uvea wordt de choroidea genoemd, een sterk doorbloed weefsel dat net achter het netvlies zit. Elk deel van de uvea kan ontstoken raken, samen met het omliggende weefsel.

De witte buitenste laag van het oog wordt de sclera genoemd. De sclera en het hoornvlies komen samen om de limbus aan de voorkant van het oog te vormen. Het netvlies is het meest binnenste deel van het oog - het deel dat een verlengstuk is van de hersenen en kan reageren op visuele signalen.

Let op symptomen

Als u een vorm van artritis heeft en visusstoornissen ervaart, dient u uw arts te raadplegen, bij voorkeur uw reumatoloog. U krijgt waarschijnlijk een verwijzing naar een oogarts. De tekenen en symptomen die u kunt ervaren, zijn afhankelijk van het deel van het oog dat ontstoken of anderszins aangetast is. In sommige gevallen kan het uitstellen van de behandeling leiden tot blindheid, dus neem het serieus en laat uw symptomen beoordelen.

Droge ogen syndroom

Keratoconjunctivitis sicca is beter bekend als het droge-ogensyndroom. Het is het meest voorkomende oogprobleem dat wordt geassocieerd met reumatoïde artritis, met een prevalentie tussen 15-25 procent. Zoals je zou verwachten, is het primaire doel van de behandeling van het droge-ogen-syndroom het aanvullen van tranen en het behouden van de traanfilm.

Uveitis

Zoals de naam doet vermoeden, is uveïtis een ontsteking van de uvea, wat resulteert in zwelling en irritatie. Anterieure uveïtis, het meest voorkomende type uveïtis, wordt geassocieerd met een ontsteking van het voorste deel van het oog. Omdat de iris vaak het enige betrokken onderdeel is, wordt het ook wel iritis genoemd.

Posterieure uveïtis treft het achterste deel van de uvea, meestal met betrekking tot het vaatvlies. Wanneer alleen de choroidea erbij betrokken is, wordt dit choroiditis genoemd. Wanneer het netvlies er ook bij betrokken is, wordt dit chorioretinitis genoemd. Nog een ander type uveïtis is pars planitis, die wordt veroorzaakt door een ontsteking van het vernauwde gebied (pars plana) dat tussen de iris en het vaatvlies zit.

Symptomen van uveïtis kunnen zijn: wazig zien, oogpijn, donkere vlekjes die zweven, gevoeligheid voor licht en roodheid van het oog. Anterieure uveïtis verdwijnt meestal binnen een paar dagen tot weken, met behandeling. Posterieure uveïtis kan maanden tot jaren aanhouden en kan ondanks behandeling blijvende schade aanrichten. Orale corticosteroïden of steroïde oogdruppels worden meestal gebruikt om uveïtis te behandelen.

Ongeveer 80 procent van de uveïtis die bij kinderen voorkomt, is geassocieerd met juveniele reumatoïde artritis. Ongeveer 50 procent van de mensen die anterieure uveïtis ontwikkelen, zijn positief voor HLA-B27. Ongeveer 80 procent van de mensen met HLA-B27-geassocieerde anterieure uveïtis heeft ook een van de spondyloarthropathieën.

Scleritis

Scleritis wordt veroorzaakt door een ontsteking van de sclera. Er zijn vijf classificaties van scleritis: diffuus anterieur, nodulair, necrotiserend, scleromalacia perforans en posterieur. Een rood, pijnlijk oog is kenmerkend voor diffuse anterieure, nodulaire of necrotiserende scleritis. Bij scleromalacia perforans kan de pijn variëren en ontwikkelt zich een karakteristieke knobbel (net als een reumatoïde knobbel) op de sclera. Pijn is ook variabel met posterieure scleritis. Wazig zien, tranen in het oog, gevoeligheid voor licht en rode vlekken op het witte deel van het oog kunnen ook voorkomen.

Mensen met scleritis kunnen andere oogproblemen krijgen, zoals uveïtis, glaucoom, oogzenuwoedeem en retinale of choroïdale vervorming. Ernstige scleritis kan het hoornvlies dunner maken, wat kan leiden tot gedeeltelijke blindheid.

Aandoeningen die doorgaans met scleritis worden geassocieerd, zijn onder meer granulomatose met polyangiitis (kan vroeg optreden) en reumatoïde artritis (meestal met langdurige, seropositieve RA). Reumatoïde artritis is goed voor 18 tot 33 procent van de gevallen van scleritis.

Behandeling van scleritis kan beginnen met niet-steroïde ontstekingsremmende geneesmiddelen en overgaan tot orale prednison, steroïde oogdruppels of lokale steroïde-injecties. Scleritis is vaak persistent en duurt jaren.