Dysmotiliteit (ook wel motiliteitsdisfunctie genoemd) is een aandoening waarbij de spieren van het spijsverteringsstelsel niet werken zoals ze zouden moeten. Het kan gaan om abnormale snelheid, kracht of coördinatie van de spieren van de slokdarm, maag, dunne darm en / of dikke darm.
AnaBGD / iStock PhotoSymptomen van dysmotiliteit
Symptomen van een motiliteitsstoornis zullen variëren, afhankelijk van welke delen van uw spijsvertering zijn aangetast en welk type motiliteitsprobleem u heeft. Dysfagie (moeite met slikken) is een belangrijk symptoom van dysmotiliteit.
- Vaak veroorzaakt dysmotiliteit in de bovenste delen van het spijsverteringsstelsel (slokdarm of maag) pijn in de bovenbuik, een branderig gevoel of ongemak en mogelijk braken.
- Dysmotiliteit van de lagere delen van het spijsverteringskanaal (dunne of dikke darm) leidt eerder tot pijn in de onderbuik, krampen en diarree of obstipatie.
- Snelle dysmotiliteit veroorzaakt meestal diarree omdat de inhoud van het spijsverteringsstelsel te snel wordt voortgestuwd, wat resulteert in losse, waterige ontlasting.
- Wanneer de beweeglijkheid te traag is, treedt constipatie op als gevolg van een langzame transittijd en fysiologische beweging van vloeistof waardoor de ontlasting moeilijk en moeilijk te passeren is.
Oorzaken
Normaal gesproken werken de spiersamentrekkingen van uw spijsverteringsstelsel op een gecoördineerde, ordelijke manier om de vertering van het voedsel dat u eet te vergemakkelijken. Dysmotiliteit kan resulteren in een langzame en / of snelle beweging van voedsel of maagbrij (gedeeltelijk verteerd voedsel en maagzuur).
Elke verandering van de normale beweeglijkheid kan leiden tot spijsverteringsklachten.
Dysmotiliteit kan optreden als gevolg van disfunctie in de zenuwen en spieren in elk deel van uw spijsverteringsstelsel. Een verscheidenheid aan ziekten kan dysmotiliteit veroorzaken, maar soms is de oorzaak van dysmotiliteit onbekend.
Soorten
Motiliteitsstoornissen zijn onderverdeeld in grote en kleine, en sommige stoornissen hebben de neiging om bepaalde delen van het spijsverteringsstelsel te beïnvloeden.
Belangrijke motiliteitsstoornissen omvatten achalasie, diffuse slokdarmkrampen en Jackhammer-slokdarm. Kleine motiliteitsstoornissen omvatten ondoelmatige motiliteit en gefragmenteerde peristaltiek.
De volgende aandoeningen hebben betrekking op dysmotiliteit in de slokdarm:
- Achalasie
- Diffuse slokdarmkrampen (ook bekend als distale slokdarmkrampen)
De volgende aandoeningen hebben betrekking op dysmotiliteit in de maag:
- Cyclisch braken syndroom
- Dumping-syndroom (snelle maaglediging)
- Gastroparese (vertraagde maaglediging)
- Functionele dyspepsie
De volgende aandoeningen houden verband met dysmotiliteit in de dunne darm:
- Intestinale pseudo-obstructie
- Bacteriële overgroei in de dunne darm
De volgende gezondheidsproblemen hebben betrekking op dysmotiliteit in de dikke darm:
- Dyssynergische ontlasting
- Fecale incontinentie
- Functionele constipatie (chronische idiopathische constipatie)
- Functionele diarree
- Prikkelbare darmsyndroom (IBS)
Motiliteitsstoornissen en viscerale overgevoeligheid worden beschouwd als de twee kenmerkende fysiologische problemen die aan IBS ten grondslag liggen.
.jpg)
