Wat is een sociale communicatiestoornis?

Sociale communicatiestoornis (SCZ) wordt gekenmerkt door moeilijkheden bij het gebruik van taal om effectief met andere mensen te communiceren. Omdat de symptomen van SCZ ook vaak voorkomen bij mensen met een autismespectrumstoornis (ASS), kan het moeilijk zijn om een ​​juiste diagnose te stellen. Autismespectrumstoornis moet worden uitgesloten voordat SCZ kan worden vastgesteld.

Een kind met SCZ zal doorgaans geen problemen hebben met het begrijpen van de betekenis van individuele woorden, het ontwikkelen van een vocabulaire en het begrijpen van grammatica. Ze zullen echter worstelen met 'pragmatische' taal - het gebruik van taal om op de juiste manier te communiceren in sociale situaties. Iemand met SCZ begrijpt misschien niet hoe hij iemand op de juiste manier moet begroeten, hoe hij om de beurt moet praten in een gesprek of hoe hij moet weten wanneer een situatie een formele versus een bekende toon vereist.

Een logopedist kan een verscheidenheid aan trainingsmethoden voor sociale vaardigheden gebruiken om kinderen met SCZ sociaal communicatiever te maken.

Geschiedenis

Sociale communicatiestoornis werd een officiële diagnose in 2013, toen de vijfde versie van de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5) werd gepubliceerd. ontwikkelingsstoornis niet anders gespecificeerd (PDD-NOS), een inmiddels ter ziele gegane "catchall" -diagnose die wordt gebruikt voor diegenen bij wie de symptomen niet duidelijk wezen op een andere gerelateerde aandoening.

Symptomen

Symptomen van SCZ zijn onder meer problemen met:

• Communicatie gebruiken voor sociale doeleinden, zoals het starten van gesprekken, het begroeten van mensen en het aangaan van heen-en-weergesprekken
• Weten hoe u de toon en communicatiestijlen kunt aanpassen aan een bepaalde situatie, bijvoorbeeld hoe u in een klaslokaal moet spreken in plaats van op de speelplaats, of hoe u met een kind versus een volwassene moet praten
• Het volgen van geaccepteerde regels voor conversaties, zoals om de beurt, dingen duidelijk uitleggen en verbale en non-verbale signalen en ‘cues’ gebruiken om gevoelens over te brengen en die van anderen te interpreteren
• Verhalen vertellen en begrijpen of gebeurtenissen vertellen
• Begrijpen van niet-letterlijk taalgebruik, zoals sarcasme, idioom, humor, of gevolgtrekkingen maken
• Slecht of geen oogcontact maken
• Het moeilijk vinden om gevoelens of emoties te uiten, of de gevoelens van anderen niet begrijpen

Een sociale communicatiestoornis kan van invloed zijn op veel aspecten van het leven van een persoon en een belemmering vormen voor deelname aan sociale situaties, het ontwikkelen van vriendschappen, het behalen van academisch succes en slagen in banen.

Oorzaken van SCD

Er is geen bekende oorzaak van een sociale communicatiestoornis. Een kind loopt echter een groter risico als er een familiegeschiedenis van autisme, andere soorten communicatiestoornissen of een specifieke leerstoornis is. Sociale communicatiestoornis kan ook aanwezig zijn, samen met andere stoornissen, zoals spraakachterstand, ADHD en intellectuele ontwikkelingsstoornis.

Diagnose

Het is duidelijk dat het niet mogelijk is om SCZ te diagnosticeren bij een kind dat ofwel te jong is om gesproken taal te gebruiken of dat non-verbaal is; het kind moet verbaal zijn en relatief goed functioneren. De diagnose SCZ wordt meestal gesteld rond de leeftijd van 4 tot 5 jaar, wanneer het kind oud genoeg is om gesproken taal te gebruiken.

Diagnostische tests voor SCZ worden uitgevoerd door een logopedist (soms een logopedist genoemd) en omvatten het afleggen van een medische en gedragsgeschiedenis, praten met leerkrachten en ouders, en het uitvoeren van een of meer van een assortiment van beschikbare diagnostische tests Door op specifieke manieren met een kind om te gaan (zoals een gesprek van 15 minuten), een kind in een omgeving met anderen te observeren of vragenlijsten te gebruiken die aspecten van taalvaardigheid meten, kan een arts helpen bepalen of een diagnose van SCD is geschikt.

Ten slotte moeten andere medische en neurologische aandoeningen die spraak kunnen beïnvloeden, worden uitgesloten, zoals autismespectrumstoornis, intellectuele ontwikkelingsstoornis, globale ontwikkelingsachterstand of een andere aandoening.

Een sociale communicatiestoornis kan ook samen voorkomen met andere communicatiestoornissen, waaronder:

• Taalstoornis
• Spraakgeluidsstoornis
• Stoornis in de vloeiendheid in de kinderjaren
• Niet-gespecificeerde communicatiestoornis

Hoe sociale communicatiestoornis verschilt van autisme

Net als SCZ heeft autisme betrekking op problemen met sociale communicatieve vaardigheden. Het belangrijkste verschil is dat mensen met autismeookbeperkte interesses en / of repetitief gedrag vertonen of dit in het verleden hebben gedaan.

Deze patronen omvatten bijvoorbeeld het op een rij zetten van speelgoed in plaats van het te gebruiken op een manier die andere kinderen doen, ernstig overstuur raken door overgangen en onderbrekingen in routines, en extreem gefocuste interesse tonen voor een specifiek onderwerp. Kinderen met ASS zijn ook vaak hyper- of hypogevoelig voor texturen, geluiden en aanraking.

Aan de andere kant hebben kinderen met SCZenkel en alleenuitdagingen op het gebied van sociale communicatie. Dus om tot de diagnose SCZ te komen, moet autisme worden uitgesloten. Met andere woorden, de sociale communicatiestoornis kan niet worden gediagnosticeerd in combinatie met ASS en vice versa.

U kunt zich gefrustreerd voelen als uw kind een autisme-diagnose krijgt in plaats van een mildere SCZ-diagnose, vooral als ze het goed doen op andere gebieden dan sociale communicatie. U zou zelfs kunnen overwegen om het noemen van repetitief / beperkend gedrag dat uw kind lijkt te zijn "ontgroeid" te vermijden om de diagnose ASS te voorkomen.

Maar een nauwkeurige autisme-diagnose zorgt ervoor dat uw kind in aanmerking komt voor meer diensten en ondersteuning dan beschikbaar is voor iemand met SCZ, dus het is het beste om eventuele symptomen te melden, zelfs als ze zich alleen in het verleden hebben voorgedaan.

Behandeling

De belangrijkste behandeling voor sociale communicatiestoornissen is logopedie. Logopedisten gebruiken verschillende behandelingsmodaliteiten en -methoden en kunnen met kinderen werken aan gespreksvaardigheden, hetzij een-op-een, hetzij in kleine groepen. Het is ook van cruciaal belang voor leerkrachten en ouders om deze vaardigheden te versterken met mogelijkheden om ze op school en thuis te gebruiken.

De belangrijkste vaardigheden die kinderen met SCZ moeten leren, zijn:

• Spraakpraktijk: training in spraakpraktijk kan een kind helpen de betekenis van idiomen te begrijpen, en hen leren hoe en wanneer ze de juiste begroetingen moeten gebruiken.
• Gespreksvaardigheden: kinderen met SCZ worstelen vaak met heen en weer uitwisselingen, zoals het stellen en beantwoorden van vragen tijdens een gesprek. Een logopedist kan een rollenspel spelen om een ​​kind te helpen deze vaardigheden te ontwikkelen.
• Non-verbale communicatie: het leren gebruiken van taal is een onderdeel van de vaardigheden die nodig zijn om effectief te communiceren. De andere is het interpreteren en gebruiken van non-verbale signalen om iemands gemoedstoestand te beoordelen, of weten wanneer iemand ongemak of verveling signaleert, bijvoorbeeld door op hun horloge te kijken.

Ouders en leerkrachten kunnen logopedische therapieën aanvullen door "echte" gesprekken en interacties tussen het kind en hun leeftijdsgenoten te faciliteren.

Een woord van Verywell

Aangezien SCZ een relatief nieuwe diagnose is, moet er meer onderzoek worden gedaan om te bepalen hoe effectief therapieën op de lange termijn zijn. Als u vermoedt dat uw kind symptomen van een sociale communicatiestoornis heeft, vraag dan uw kinderarts om u door te verwijzen naar een logopedist voor een evaluatie. Als u een juiste diagnose krijgt, of het nu SCZ of autisme is, zal uw kind de juiste diensten krijgen die het nodig heeft om zijn sociale interacties te verbeteren.