Vitamine D is een belangrijke voedingsstof die verschillende metabolische acties van het lichaam reguleert. Vitamine D wordt geproduceerd in de diepe huidlagen met behulp van energie uit zonlicht. Omdat het lichaam vitamine D kan aanmaken, wordt het niet als een "essentiële" voedingsstof beschouwd, hoewel een aanzienlijk deel van de vitamine D die het menselijk lichaam nodig heeft, uit de voeding komt.
Peter Dazeley / Getty ImagesVitamine D, dat werkt met bijschildklierhormoon, is primair verantwoordelijk voor het reguleren van de hoeveelheid calcium en fosfor in het bloed. Vitamine D stimuleert ook de vorming van botweefsel en het is bekend dat het de aanmaak van cellen in het immuunsysteem stimuleert.
Een groeiend aantal onderzoeken suggereert dat vitamine D ook een rol kan spelen bij de regulering van de bloeddruk en de gezondheid van het hart. Het is bijvoorbeeld bekend dat gevallen van hoge bloeddruk toenemen tijdens de winter en op plaatsen die verder van de evenaar verwijderd zijn - beide zijn situaties waarin een afname van het beschikbare zonlicht leidt tot een lagere vitamine D-aanmaak.
Kan vitamine D hoge bloeddruk voorkomen?
Misschien - het bewijs is niet helemaal duidelijk. Hoewel de rol van vitamine D bij de bloeddruk en de gezondheid van het hart al sinds het midden van de jaren tachtig het onderwerp is van uitgebreid onderzoek, zijn de conclusies van de onderzoeksstudies moeilijk te interpreteren. Hoewel bekend is dat zowel de bloedvaten als het hart grote aantallen vitamine D-receptoren hebben - wat betekent dat vitamine D een bepaalde functie heeft bij het reguleren van deze problemen - was het moeilijk om uit te zoeken wat deze receptoren doen. Studies naar de werking van vitamine D lijken elkaar soms tegen te spreken, en soms leveren ze gegevens op die niet nauwkeurig kunnen worden geïnterpreteerd.
Een studie wees uit dat het toedienen van vitamine D aan oudere volwassenen met bestaande hoge bloeddruk zowel de systolische bloeddruk als de diastolische bloeddruk daalde. Uit dezelfde studie bleek ook dat het samen geven van zowel vitamine D als calcium een nog grotere afname van zowel de systolische als de diastolische bloeddruk veroorzaakte. Deze gegevens suggereren dat vitamine D en calcium op de een of andere manier samenwerken om een verlaging van de bloeddruk te veroorzaken en dat hoge calciumspiegels de bloeddrukverlagende werking van vitamine D bevorderen. dat dit alleen werkte bij mensen die in het begin relatief hoge calciumspiegels hadden. Bij mensen die in het begin een laag calciumgehalte hadden, was noch vitamine D, noch vitamine D plus calcium erg effectief bij het verlagen van de bloeddruk.
Deze bevindingen werden nog verwarrender door een latere studie die leek aan te tonen dat hoge calciumspiegels op de een of andere manier verband houden met het risico op het ontwikkelen van cardiovasculaire problemen, waaronder hoge bloeddruk. Deze studie onderzocht een groep patiënten van gemiddelde grootte en ontdekte dat calciumspiegels, glucosespiegels en cholesterolspiegels allemaal samen leken te stijgen. Dat wil zeggen, mensen met een hoog cholesterolgehalte - een belangrijke cardiovasculaire risicofactor - leken ook een hoog calciumgehalte te hebben. Dezelfde studie toonde ook een verband aan tussen hoge calcium en hoge bloeddruk. Naarmate de calciumspiegels stegen, neigde de bloeddruk ook te stijgen.
Het samen nadenken over deze twee onderzoeken is een goed voorbeeld van waarom het vitamine D-beeld nog steeds onduidelijk is. Als hoge calciumspiegels worden geassocieerd met hoge bloeddruk, waarom kan het geven van een daling van de bloeddruk aan sommige mensen met hoge bloeddruk zelfs meer calcium (plus vitamine D) tot gevolg hebben?
Onlangs hebben onderzoekers enkele antwoorden op deze raadselachtige vragen kunnen verzamelen. De schijnbaar tegenstrijdige gegevens die in veel onderzoeken naar vitamine D worden gevonden, kunnen het resultaat zijn van een veranderde nierfunctie Een belangrijke studie toonde aan dat de werking van vitamine D lijkt te veranderen op basis van de nierfunctie en de werking van het renine-angiotensinesysteem. Omdat mensen met hoge bloeddruk een veranderde nierfunctie kunnen ontwikkelen en meer kans hebben op een slecht functionerend renine-angiotensinesysteem, is het eerdere onderzoek misschien helemaal niet tegenstrijdig.
Hoewel het duidelijk is dat vitamine D een rol speelt bij de regulering van de bloeddruk, en dat mensen met een lage vitamine D-spiegel meer kans hebben op cardiovasculaire problemen, moet de precieze aard van deze complexe relaties nog worden uitgewerkt voordat het beeld bekend is. compleet.
Moet ik orale vitamine D-supplementen nemen?
Er zijn geen aanwijzingen dat orale vitamine D-suppletie enig beschermend effect heeft tegen hoge bloeddruk of hartaandoeningen. Het bewijs tot dusver suggereert dat voedingsbronnen van vitamine D voldoende zijn om de 'vitamine D-lage' condities te vermijden die in verband zijn gebracht met de ziekte. Voor normale, gezonde volwassenen kan een uitgebalanceerd dieet voldoende vitamine D opleveren. Mensen met een gedocumenteerd vitamine D-tekort kunnen orale suppletie nodig hebben, maar dit is niet om cardiovasculaire redenen.
De aanbevolen dagelijkse hoeveelheid vitamine D is:
- 1-70 jaar oud: 15 microgram / 600 IE
- Meer dan 70 jaar oud: 20 microgram / 800 IE
Wat zijn goede voedingsbronnen van vitamine D?
Vitamine D wordt in veel voedingsmiddelen aangetroffen en een aantal veelvoorkomende voedingsproducten is 'verrijkt' met vitamine D. Melk, granen en bakmeel zijn allemaal producten die 'toegevoegde' vitamine D bevatten. Enkele goede bronnen van vitamine D zijn onder meer:
- Zalm 3 oz: 447 IU
- Melk 1 kopje: 115-124 IU
- Tonijn 3 oz: 154 IU
- Eieren: elk 41 IU
Deze voedingsmiddelen maken allemaal deel uit van een gezond, uitgebalanceerd dieet.
