Hoewel het slakkenhuis technisch gezien een bot is, speelt het een vitale rol in de functie van het gehoor en is het niet simpelweg een ander onderdeel van het skelet. Het bevindt zich in het binnenoor en wordt vaak omschreven als hol en slak- of spiraalvormig.
JACOPIN / BSIP / Getty-afbeeldingenAnatomie
De spiraalvorm van het slakkenhuis is nodig voor de transductie van verschillende geluidsfrequenties. Het slakkenhuis is ongeveer 10 millimeter (mm) breed en als het slakkenhuis zou zijn uitgerold, zou het ongeveer 35 mm lang zijn.
Structuur
Het slakkenhuis is gevuld met vloeistof (perilymfe en endolymfe) en is verdeeld in drie kamers, de scala vestibuli, scala media en de scala tympani genaamd. Twee van deze met vloeistof gevulde kamers detecteren drukveranderingen (veroorzaakt door geluid), terwijl de derde kamer het orgaan van Corti, het cochleaire kanaal en het basilaire membraan bevat.
Het cochleaire kanaal is een andere benige holle buis die tussen de scala vestibuli en de scala tympani zit. Het cochleaire kanaal bevat endolymfe. De scala tympani en het slakkenhuis zijn gescheiden door het basilaire membraan.
Ook in het slakkenhuis bevinden zich kleine haarcellen. Ze worden specifiek aangetroffen in het orgaan van Corti en zijn essentieel voor een goed gehoor.
Bij de geboorte hebben we ongeveer 12.000 haarcellen. Haarcellen kunnen gedurende ons hele leven worden beschadigd en verloren gaan door harde geluiden of andere omstandigheden en als ze eenmaal verloren zijn, regenereren deze cellen niet meer. Gezien hun essentiële rol bij het gehoor, resulteert het verlies van haarcellen in permanent perceptief gehoorverlies.
Plaats
Het slakkenhuis is een van de twee hoofdstructuren waaruit het binnenoor bestaat. Het binnenoor bevindt zich achter het trommelvlies en naast het middenoor. De andere structuren worden de halfcirkelvormige kanalen genoemd die verantwoordelijk zijn voor het evenwicht terwijl het slakkenhuis betrokken is bij het gehoor.
Achter het trommelvlies bevinden zich de gehoorbeentjes, kleine botten die een vitale rol spelen bij het gehoor. Onderaan de stijgbeugels zit het ovale venster gevolgd door de halfcirkelvormige kanalen (ook wel de labrynthine genoemd).
De halfcirkelvormige kanalen zijn gevuld met een vloeistof genaamd endolymfe en functioneren om het lichaam een goed evenwichtsgevoel te geven. Direct grenzend aan de halfcirkelvormige kanalen, vóór het begin van de slakvormige buis die het slakkenhuis vormt, bevindt zich het ronde venster.
Anatomische variaties
Embryonaal begint het binnenoor zich al na een zwangerschap van 4 weken te vormen. Het slakkenhuis zelf wordt meestal gevormd door een zwangerschap van 18 weken. Het gen SOX2 is grotendeels verantwoordelijk voor de vorming van het slakkenhuis en mutaties in SOX2 worden geassocieerd met perceptief gehoorverlies.
Het slakkenhuis heeft grote variaties in de lengte van het slakkenhuis, de hoeken tussen de bochten en de positie in de schedelbasis, wat gevolgen heeft voor chirurgie met een cochleair implantaat.
Functie
Geluidsgolven worden in het oor geleid en raken het trommelvlies (trommelvlies) wat resulteert in trillingen. Deze trillingen gaan naar de gehoorbeentjes, de kleine botten in het middenoor, de hamer, incus. en stijgbeugel.
De stijgbeugel raakt het ovale venster en trillingen worden verder geleid door de perilymfe (vloeistof) die zich in het slakkenhuis bevindt. Geluidstrillingen gaan door door de scala vestibuli en scala tympani en verplaatsen uiteindelijk het ronde venster.
Terwijl de trillingen door de vloeistof gaan, activeren ze de haarcellen op het basilaire membraan en het orgaan van Corti. De haarcellen borstelen vervolgens hun stereocilia (de kleine haarachtige uitsteeksels die bovenop de cel zitten) tegen een structuur die het tectoriale membraan wordt genoemd.
Deze beweging van de haarcellen resulteert in de depolarisatie (een verandering in de elektrolytenbalans in de vloeistof rond de cellen) van de aangehechte zenuwvezels en zo worden geluiden naar de hersenen gestuurd voor interpretatie via de gehoorzenuw.
Bijbehorende voorwaarden
Er zijn verschillende aandoeningen die het slakkenhuis kunnen beïnvloeden.
Sensorineuraal gehoorverlies
Perceptief gehoorverlies wordt technisch gedefinieerd als gehoorverlies dat ontstaat door een disfunctie van het binnenoor. Het omvat sensorisch gehoorverlies dat het gevolg is van beschadigde haarcellen in het slakkenhuis.
Perceptief gehoorverlies komt zeer vaak voor, vooral bij ouderen, maar kan ook aangeboren zijn. Het kan worden veroorzaakt door blootstelling aan hard geluid, medicijnen die giftig zijn voor het oor of in verband worden gebracht met de ziekte van Menière.
Perceptief gehoorverlies kan worden onderverdeeld in centraal gehoorverlies of sensorisch gehoorverlies. Zoals eerder vermeld, is sensorisch gehoorverlies het gevolg van beschadigde haarcellen, terwijl centraal gehoorverlies het gevolg kan zijn van schade aan de gehoorzenuwbaan.
Akoestisch neuroom (vestibulair schwannoom)
Akoestisch neuroom is een goedaardige groei die ontstaat uit de zenuwen die het binnenoor voeden. Het kan problemen met het juiste evenwicht veroorzaken, resulterend in duizeligheid en kan gehoorverlies of tinnitus (oorsuizen) veroorzaken.
Tinnitus
Tinnitus suist in het oor. Het kan ook een onderliggend zoemend, fluitend of getjilp geluid zijn. Bij pulserende tinnitus hoort u wat klinkt als uw eigen hartslag in uw oren.
Tinnitus wordt sterk geassocieerd met blootstelling aan harde geluiden, perceptief gehoorverlies en wordt ook verondersteld het gevolg te zijn van schade aan de haarcellen in het slakkenhuis.
Cochleaire implantaten
Een cochleair implantaat is een elektronisch apparaat dat het gehoor kan verbeteren bij personen die doofheid of ernstig gehoorverlies ervaren als gevolg van schade aan het slakkenhuis.
Het heeft verschillende onderdelen, waaronder een microfoon, een spraakprocessor, een zender en ontvanger en een elektrodenbundel. Een deel van het cochleair implantaat wordt operatief onder de huid geplaatst terwijl een uitwendig deel achter het oor wordt gedragen.
Ondanks zijn naam herstelt een cochleair implantaat het normale gehoor niet. Het stimuleert de gehoorzenuw om mensen die doof zijn of ernstig gehoorverlies hebben verschillende geluiden weer te geven en hen te helpen spraak te verstaan. Er is een goede training nodig om geluid te interpreteren met een cochleair implantaat.
Tests
De gezondheid van het slakkenhuis wordt beoordeeld door middel van verschillende tests.
Rinne en Weber-tests
Dit soort gehoortesten worden ook wel stemvorktesten genoemd en zijn nuttig bij het opsporen van problemen in het middenoor en het binnenoor. Deze tests worden zelden alleen gebruikt, maar in combinatie met andere soorten gehoortests om te bepalen of er sprake is van gehoorverlies of waarbij het slakkenhuis betrokken is.
Auditieve hersenstamrespons (ABR) testen
Deze test wordt vaak gebruikt voor het screenen van gehoorverlies bij zuigelingen en wordt ook auditieve evoked potential (AEP) -test genoemd. Het is nuttig bij het opsporen van problemen met de zenuwbanen die betrokken zijn bij het doorgeven van geluidsimpulsen aan de hersenen, evenals bij problemen met het slakkenhuis.
Otoakoestische emissies (OAE) -test
Deze test is eenvoudig uit te voeren door simpelweg een sonde in uw oor te steken en uw reactie op bepaalde geluiden te meten. De OAE-test meet specifiek de functie van de haarcellen in het slakkenhuis.
