De anatomie van het trapezium

Het trapeziumbot is een van de acht kleine botten waaruit het polsgewricht bestaat. Het trapezium is het laatste bot in de rij polsbeenderen, gelegen onder het duimgewricht. Het trapeziumbot vormt samen met de basis van het duimgewricht een zogenaamd carpometacarpaal gewricht, ook wel bekend als een CMC-gewricht.

Door de ligging van het trapezium onder het duimgewricht speelt het trapezium een ​​rol bij zowel de stabiliteit als de beweging van de duim. Het trapezium raakt ook twee andere botten in het polsgewricht, de scafoïd en trapezoïde botten.

Anatomie

Het trapeziumbot is een klein langwerpig bot dat zowel een rol speelt bij de stabiliteit van de carpale tunnel als bij de stabiliteit van het duimgewricht. De vorm en grootte van dit bot en de locatie onder de duim zorgen ervoor dat de integriteit van het trapezium na verloop van tijd verslechtert. Het trapezium is in de loop van de tijd betrokken bij veel kleine bewegingen vanwege hoe vaak de meeste mensen hun duimen gebruiken.

Het bovenste of bovenste oppervlak van het trapezium heeft een onregelmatige vorm die glad is en een ander polsbeen raakt dat de scafoïd wordt genoemd. Het onderste of onderste oppervlak van het trapezium is ovaal en lijkt op een zadel, wat ertoe bijdraagt ​​dat het gewricht wordt geclassificeerd als een zadelgewricht.

Het onderste oppervlak raakt het eerste middenhandsbeentje, ook wel de duim genoemd. Het palmaire of naar voren gerichte oppervlak van het trapezium bevat een aanhechting aan de flexor carpi radialis pees, het transversale carpale ligament en spieren inclusief opponens pollicis en flexor pollicis brevis.

Het dorsale of naar achteren gerichte oppervlak van het trapezium helpt deze ligamenten en pezen op hun plaats te houden. Het laterale oppervlak helpt ook om deze bevestigingen op hun plaats te houden.

Een aspect van het mediale oppervlak van het trapezium raakt een ander polsbeen, het trapezium genaamd. Het tweede aspect van het mediale oppervlak van het trapezium raakt het tweede middenhandsbeentje of het bot van de tweede vinger.

Er zijn kleine anatomische variaties die verband houden met het trapeziumbot. Er is opgemerkt dat vrouwtjes kleinere oppervlakken van het trapeziumbot hebben, dit veroorzaakt vaak geen problemen met betrekking tot het functionele gebruik van het trapezium, maar het kan de genezingstijd en het risico op infectie beïnvloeden als het trapezium wordt gebroken.

Functie

Het trapeziumbot vormt samen met het nabijgelegen eerste middenhandsbeentje in de duim een ​​zadelgewricht.

Met een zadelgewricht kan de duim buigen, strekken, heen en weer bewegen in een cirkelvormige beweging en over de handpalm reiken om andere vingers aan te raken. Het trapezium werkt samen met de duim om bewegingen uit te voeren zoals grijpen, knijpen en andere taken waarbij kracht wordt uitgeoefend.

Abductor pollicis longus en opponens pollicis worden beide op het trapezium ingebracht, waardoor de duim heen en weer kan bewegen en over de handpalm kan reiken om andere vingers aan te raken.

Door het inbrengen van meerdere ligamenten en pezen op het trapezium speelt dit bot een grote rol bij het behouden van de structuur en vorm van de hand. De radiale slagader, die de bloedtoevoer is voor het grootste deel van de hand en delen van de onderarm, gaat rechtstreeks door het trapezium.

Bijbehorende voorwaarden

Het trapezium is een bot dat vaak symptomen vertoont van artrose (OA), reumatoïde artritis (RA), bursitis en andere ontstekingsaandoeningen. Deze ontsteking wordt ook vaak gezien waar het trapezium samenkomt met het eerste middenhandsbeentje, het trapeziometacarpale gewricht genaamd. , ook wel bekend als TMC.

Sommige behandelingen voor ernstige ontsteking gerelateerd aan het trapezium omvatten het verwijderen of versmelten van het bot om pijn te verlichten en de functie van de pols te verbeteren. Deze zelfde ontstekingsaandoeningen of symptomen kunnen ervoor zorgen dat pezen en ligamenten loskomen, waardoor het trapezium eruit kan vallen van plaats.

Dit kan in het begin lichte of matige pijn veroorzaken. Als dit echter niet wordt behandeld of gediagnosticeerd, kan dit gemakkelijk leiden tot een trapeziumfractuur die op de juiste manier moet worden behandeld. Losgeraakte ligamenten en pezen moeten worden behandeld door middel van versterkingsprogramma's door een fysiotherapeut of ergotherapeut.

Een trapeziumfractuur wordt gediagnosticeerd door middel van radiografie en vervolgens behandeld door de botten op de juiste locatie te plaatsen en een gipsverband te plaatsen om immobilisatie en genezing mogelijk te maken. Een gebroken scafoïdbot wordt, samen met andere kleine botten in de pols, op dezelfde manier behandeld als een trapeziumfractuur.

Rehabilitatie

Een groot deel van het herstel van een trapeziumfractuur betreft het in stand houden van beweging tijdens de immobilisatieperiode. Dit omvat het verplaatsen van de andere cijfers van de hand samen met de onderarm. Ergotherapie en fysiotherapiebehandeling tijdens deze fase kunnen ook bestaan ​​uit oefeningen en activiteiten om ondanks de breuk een vrijwel onafhankelijke voltooiing van functionele taken mogelijk te maken.

Nadat een gipsverband is verwijderd, richten revalidatiediensten zich op een geleidelijk herstelbewegingsprotocol dat begint met een basisreeks bewegingsoefeningen voor de pols, vingers en onderarm.

Pijnbestrijding is op dit punt van het revalidatieproces ook een groot deel van de behandeling. Pijnstilling kan bestaan ​​uit warmte- of ijspakken, menthollotions, massage en therapeutische echografie.

Zodra de pijn draaglijker is en het basisbereik van bewegingsdoelen is bereikt, gaat het protocol verder met licht weerstandsoefeningen, gevolgd door versterkende oefeningen voor alle delen van de hand.